Կոլբայի պահը դուրըս եկավ։
Sent from my HTC Sensation
DIXIcarpe noctem
Malxas (24.07.2012)
Բայց էն ինչ գրվածա, կարելիա ամեն օր լսել Երևանի այգիներում մի քիչ մութ ժամանակ, կարելիա դաժե մեր ազգային ժողովում լսել տենց բաներ, TV-ով ամեն օր ցույց են տալիս, լսում ենք,թերթերում կարդում ենք, էլի ինչ մասինա խոսքը, հիմա, որ էս մարդը ինչ կա իրականում էն էլ ներկայացրելա, էդ նշանակումա, որ դա անամոթությունա կամ ասենք խայտառակություն?
Դե եթե էդքան թասիբով ու էդքան խայտառակությունից վաղեցող ազգ ենք, եկեք ասեք թե ստեղ քանի աղջիկ, քանի տղա ու վաբշե քանի մարդ կա, որ էն ինչ գրածա չի հասկանում ու չգիտի դրանց իմաստը: Բա մեր թասիբով ազգի մարդիկ խի պտի քֆուր իմանան, խի պտի աղջիկը իմանա էդ տեքստում գրած բառեն ինչ են նշանակում:
Գիրքը գրվելա, ուզում ես կարդա, չէ մի կարդա, ով ա քեզ ստիպում?
Quyr Qery (25.07.2012), StrangeLittleGirl (26.07.2012)
Ապեր արի էդ քֆուրները հլը մի կողմ դնենք (չնայած էն վիճակում չի, որ մի կողմ դնենք), էդ աֆիցերները սաղ շան թուլա՞ էին, աֆիցերների կնանիք էլ սաղ պուտանկա՞ էին, ու քամակները բաց Ղուկասի՞ն էին սպասում: Դու սենց բան պատկերացնո՞ւմ ես, սենց բան կա՞ մեր իրականությունում:
Իսկ էդ հեգնանքով գրվածիդ պահով զարմանում եմ, իմ կյանքի նպատակներից մեկը իմ հարազատ կանանց էս համատարած կեղտից հեռու պահելն ա, ու ոչ մի կերպ չեմ կարողանում հասկանալ, տղամարդը ոնց ա սենց բան գրում, իմանալով որ սա իր քույրը, իր մայրը կարդալու են, չի տեղավորվում իմ ուղեղի մեջ, հետամնաց եմ, ինչ եմ, չգիտեմ, բայց չեմ կարողանում հասկանալ:
Մեր գնդի սպաների մեծամասնությանը կարելիա շան թուլա համարել, չնայած շունը կարգին կենդանիա, դրանք տականք են տզրուկ, որ ծծում են հենց իրենց ազգի,հենց իրենց երեխեքի տարիքի զինվոների արյունն ու հոգեբանորեն կզցնում են զինվորին, ինքնասիրությանը կպնելով ու զինվորին հայհոյելով:
Էն դիմելաձը, որ կար էդ հատվածում, էդ դիմելաձևով էին հենց մեր զորամասում դիմում սպաները զինվորներին:
Ինչի պիտի զինվորին դիմեն չա***խ, եթե զինվորին դիմելաձևը ՀՀ ԶՈՒ կանոնադրության մեջ սահմանվումա "պարոն շարքային":
Ու դու մի հատ աչքով անցացորու բանակում ծառայող, իրանց քուչում աբիժնիկ մնացացծ,կյանքում ինքնահաստավել չկարողացած դեղնակտուց սպաներին, ովքեր իրանց աստղերով ինքնահաստատվում են շարքային զինվորին անվանելով ....
Ով ծառայելա ու տենց չի, թող ինձ բացասական վարկանիշ տա,ամենայն անկեղծությամբ նկարը կտեղադրեմ, բոլոր քմենթներով:
Սպաների կնանիքանցից մեծամասնությունն էլ նկարագրածից հեռու չէր մնում
Սպաներ կային, որ իրար կնիկ երեխա էին հայհոյում, հետո միասին խմում ու ուրախանում, բա դրանց ինչ անվանեմ, ասա անվանեմ:
Ես ոչինչ չեմ հեգնում հարգելիս, ես ինչ կա են եմ ասում: Ես վախում եմ, իմ կնոջ,մոր,քրոջս հետ մի քիչ ուշ ժամի փողոց դուրս գամ, որտև մի հատ լածիրակ կարա հեռախոսով խոսա ու կողերը չնայելով նենց բառեր ասի, որ ուզենաս գնաս իրա մորը բռնես ու իրա ասածից անես, որ իմանա, որ չի կարելի տենց արտահայտվել հասարակության մեջ:
Հիմա էս մարդը ներկայացրելա էն ինչ կա իրականում, դու էլի կարաս քո հարազատին հեռու պահես, բայց մեկա, էսօր տենց մեկը չկա, որ էդ բառերի իմաստը չիմանա, էլի եմ ասում ու իմ ու քո ուզելով չի,մենք 2 ով չենք կարա փախնենք դրանից, ես չեմ կարա մորս տանից դուրս չթողեմ կամ կնոջս կամ քրոջս ու ես չգիտեմ մի հատ վիժվածք իրանց կողքը իրան ոնց կպահի, հասկանում ես իմ ասածը?
Quyr Qery (25.07.2012), StrangeLittleGirl (26.07.2012)
keyboard (24.07.2012), Quyr Qery (25.07.2012), StrangeLittleGirl (26.07.2012), Նաիրուհի (25.07.2012)
Իմ սպաները ինձնից մի երկու տարի էին մեծ, նորմալ տղեք էին, ես ուչեբկայի սերժանտ էի, սպաները ինձ հավասարի պես էին վերաբերվում: Խելոք, լավ զինվորները սիրում էին էդ տղեքին, բառադիները լավ էին քրֆում, դե արի որոշի էդ տղեքը լավ տղա էին թե չէ: Կանայք էլ նորմալ աղջիկներ էին, ինչի մասին ա խոսքը, չեմ կարողանում հասկանալ:
Հազար ապրես, բա ես էլ եմ նույն բանը անում, էս էլ չեմ ուզում որ իմ համար թանկ կանայք շփվեն էդ կեղտի հետ, փողոցում ինչ-որ չափով կարողանում եմ կանխել, բայց երբ էդ ամեն ինչն արդեն հեռուստատեսությունից, ինտերնետից, գրականությունից ա լցվում տունս, սիրտս տրաքում ա եղբայր: Ես սրա մասին եմ խոսում: Սա գրականություն չի, սա կեղտ ա, որից պետք ա հեռու մնալ:
Արեա ջան, դու շատ լավ գրելու շնորհք ունես, իրոք: Ասենք, ով քննադատում ա, ամենքին չի կարելի ասել՝ դու քո ձևով գրի, որովհետև մարդը կարդում չի հավանում, արտահայտվում ա, իրավունք ունի, բայց քեզ ես ուզում եմ ասեմ՝ դու քո ձևով գրի, որովհետև լավ ես գրում: Ես միշտ նենց նեղվում եմ, որ գրելու շնորհք ունեցող մարդիկ իրանց գրելու շնորհքը սպառում են քննադատության վրա: Ես էլի եմ ասում՝ էսձև գիրք մեր բանակին հասնում էր, ես չէի կարա տենց բբան գրեմ, սկի կարդալ չեմ կարում տենց գրածը, բայց իրոք հասնում ա: Սա ստեղծագործություն ա, ստեղ լիքը գրոտեսկ կա, դա տարածված գրական պատկերավորման միջոց ա, որը լայնորեն կիրառում էր դեռ Ռաբլեն «Գարգանտյուա և Պանտագրյուելում», դու տեսնես մարդկության մեծագույն վեպերից մեկը համարվող էդ ստեղծագործության մեջ ինչքան քաք կա, լուրջ, բայց գիտե՞ս ինքը ինչ մեծ արժեք ա ներկայացնում նույնիսկ գեղարվետսական գրականությունից դուրս՝ որպես հասարակության զարգացման օրինաչափությունների ուսումնասիրման համար լավագույն սկզբբնաղբյուր: Ես համեմատություններ չեմ անում, ու էս գործը իմ սրտով չի, օրինակ ուղղակի բերեցի: Ինձ գրած քո պատասխաններից ինձ նենց թվում ա, թե քո կարծիքով ես էդ ամեն ինչի ջատագովն եմ, բայց դա իրավունք ունի գոյություն ունենալու, Արեա ջան: Ու ոնց որ ես էլ պատասխանելիս հեղինակի փոխարեն պաշտպանվելիս լինեմ: Դու ավելի լավ ա գրիր, նյարդերդ սենց բաների վրա մի փչացրու:
Մեր տարբերությունն էնա, որ դու քեզնով ես չափում, ես` չէ:
Իմ համար ծառայությունը խաղուպարա եղել, նախ` տարիքով էի, սպանիերի տարիքի համարյա, հետո մեր ողջ ազգուտակը խառնել էին իրար և ես նենց տեղ էի, որ ԽԾԲ-ն, նենց էր աշխատում, որ ես կայի էդ գնդում թե չկայի, ոչմեկի համար կարևոր չէր, ինձ ոչմեկ չէր ասում ես ինչ անեմ, ոնց անեմ, ես էի իմ ծառայությունը, դե չէի շահագործում, բայց դե...
Բայց ախպեր, տենց չի էլի, բա էն, ով ծանոթ չուներ, բա էն, ով էլի իմ տարիքի էր, բայց բիթի չէր ու իրա տարիքի սպան իրան ջրի էր ուղարկում իրանից մի քանի տարի փոքրերի հետ նստած ժամանակ, բա նրանք ովքեր ուղղակի անհատականություն էին ու չէին ուզում "կոտրվեն",բա նրանք ովքեր ուղղակի ևձ չունեին խոսելու կամ արտահայտվելու, բա նրանք ում բռթում էին գելի բերան, որ իրանք չոր դուրս գային էդ իրավիճակից, բա նրանք ում ասում էին, որ պիտի վրեդ վեկալես էղածը, բա աֆիցեռների վրա հո խոսակցություն չի գա, բա նրանք, ովքեր օրերով վերակարգ էին կանգնում ուրիշների փոխարեն, հենց էդ աֆիցեռների իմացությամբ:
Լավ էլի ախպեր, էնքան բան կա ասելու, որ հիշում եմ հիասթափվում եմ:
Հեռու մնալը շատ հեշտա, էս գիրքը չէս ունենում ու վերջ, բայց մեկա, էս գրքից չկարդան, հարևանիդ կնգան հասցրածներն էն լսելու, ձեր շենքի բակում խմաց իրանց որոշ հատվածները կորցրածների բարբաճուններն են լսելու, եղբայր, էսա մեր իրականությունը, չէս փախնելու
My World My Space (25.07.2012)
Ախր ինչի՞ պետք ա իրականությունը լինի: Հո վավերագրական գիրք չի՞: Հո պատմության գիրք չի՞:
Հորինված ա, կամ էլ եղածը մի այլ կարգի սրված գրած ա:
Սրված կարող ա լինի, որովհետև տավարի ցավ սպաներ էլ կան, սպաների լիրբ կանայք էլ կան: Բայց ո՞վ ասեց, որ պետք ա մեկին մեկ գրածի նման լիներ: Էդ ուրիշ հարթություն եք արդեն մտնում: Մոտավորապես նույն հարթությունը, որ հարթությունը որ ռազմականն էր մտել (իմ հասկանալով) Հովոյին հարցաքննության կանչելով
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
keyboard (24.07.2012), Quyr Qery (25.07.2012), StrangeLittleGirl (26.07.2012), Աթեիստ (24.07.2012), Նաիրուհի (25.07.2012)
Էս խոսակցությունը սկսվեց Շինարարի գրառումից, որում ասում էր, որ սա իրականության արտացոլում ա, ես էլ ուզում էի ցույց տալ, որ սա մեր իրականությունը չի, ինչքան էլ որ կեղտոտ ա ամեն ինչ, բայց էս աստիճանի չի, եթե անգամ սենց մի երկու դեպք կա, պետք չի դրանց մասին գիրք գրել, պետք չի դրանց մասին սերիալներ նկարել, առանց էդ էլ դրանք ահավոր ժիվուշի կենդանիներ են, առանց պրոպագանդայի էլ են յոլա գնում:
Ու մանավանդ էդ կեղտը, գրականության անվան տակ տարծելն ա սխալ: Թե չէ իրականություն, չիրականություն, էդ կապ չունի: Ես ինքս ֆանտաստիկայի սիրահար եմ, ու ինչքան իրականության հետ կապ չունենա գործը էնքան շատ եմ սիրում, բայց սա էդ դեպքը չի: Ստեղ իբր բանակային կյանքն ա նկարագրվում, զզվելի, փողոցային բառապաշարով, զզվելի թեմայով, ո՞ւմ համար ա, ինչի՞ ա գրվել, ո՞րն ա սրա իմաստը: Անիմաստ, զզվելի հիմարություն ա էլի
Բռատ, մեր իրականությունը չի՝ բացարձակ նշանով: Բայց ինչ-որ մի բանի ներկայացում ա, էն ինչ մարդը տեսել ա, իրա ձևով, իր գույներով, իրա բառերով: Բառերով, որոնք մի քանի գրառում վերև գրել եմ, ես չընդունեցի ու համարեցի գռեհկության սահմանն անցած:
Իսկ պետք ա գրել, թե չէ, վիճելի ա: Մարդը կարիք ա տեսել գրելու, գրել ա: Ես ու դու էլ կարող ենք դրանից նողկալ, չհավանել, զզվել կամ ուրիշ բան: Բայց ես ու դու չենք որոշում, թե ով ինչ գրի: Մի բան փաստ ա. էս գիրքն իր ընթերցողն ունի: Ընդ որում ընթերցողի մեջ կարող ա «սերիալ նայող» (ուշադրություն, չակերտավոր եմ գրել, սերիալ նայելը պարտադիր չի, որ վատ բան լինի) մասսա էլ կա, բայց հաստատ կա նաև նորմալ գիտակից ընթերցող մասսա:
Իսկ դրա պատճառներից մեկն էլ կարող ա էն ա, որ էդ գիտակից ընթերցող մասան զզվել ա նյունյու-լյուլյու վիճակներից, էդ տիպի նոր գրականությունից ու ավելի սուր խոսք ա ուզում: Բայց որ ընդհանուր հայտարարի գանք, ասեմ, փորձենք համաձայնվել, ես էլ չէի ուզի որ մեր գրականության մեջ նոր խոսքը, սուր խոսքը էս ոճի լիներ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
keyboard (24.07.2012), My World My Space (25.07.2012), Quyr Qery (25.07.2012), Արէա (24.07.2012), Շինարար (25.07.2012)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ