ՊԵՏՔ ՉԷ
Թող ինչպես ընկել եմ, այնպես վեր կենամ,
Դիմակավոր ընկեր, խրատդ պետք չէ,
Թող իմ հորս, պապիս ճամփովը գնամ,
Հավատ ունեմ, քու նոր հավատդ պետք չէ։
Այն գույնով կմեռնիմ, ինչով որ ծնա,
Ձեռք մի տար իմ վերքիս, թող այնպես մնա,
Մի կտրատիր ծառիս ճյուղերը, գնա,
Վնասատու, կոպիտ մկրատդ պետք չէ։
Միայն Ջիվանուն դու եղբայր անվանե,
Մյուս ծրագիրդ մտքիցդ հանե,
Իմ խղճուկ տնակս ինձ բավական է,
Քեզ լինի, բարեկամ, պալատդ պետք չէ։
1899
«ՀՈ» ՏԱՌԸ
Երբ որ գլխատառից հասարակ դարձավ,
Գլորեցին աստիճանից «հո» տառը.
Փոքրանալով «թո»-ին հպատակ դարձավ,
Զրկվեցավ բառարանից «հո» տառը։
Մտավ ելավ հարյուր տեսակ տպարան,
Ձևը չկորցրեց, պահեց ինքն իրան.
Շատ էլ մամուլի տակ սեղմեցին նորան
Ազատ պրծավ ոլորանից «հո» տառը։
Երբ «ռա»-ն սկսեց «թո»-ի հետ մեծ դատ,
«Սե»-ն, «բեն»-ը բառագրքում տեղ գտան ազատ,
Մեծ «կեն»-ի շնորհիվ նրանց համեմատ
Դուրս գալ կուզե տանջարանից «հո» տառը։
Ջիվան, չլինելով գեղագիր, նոտար,
Կոպիտ «քեն» էլ նորան չէ թողնում դադար.
Ախն ու վախը յուր ճակատին գրված կար,
Երբ դուրս ելավ ձուլարանից «հո» տառը:
«Կեղծ Ընկեր»
Լայն օրերուս ուրախացող, կեղծ ընկեր,
Այժմ նեղն եմ ընկել, արի, ո՞ւրտեղ ես,
Պատառներուս կտորներու շատակեր,
Մեծը քեզ եմ տվել, արի, ո՞ւրտեղ ես։
Երբ ունեի փայլուն մետաղ բավական,
Ինձ կասեիր, «չկա մարդ քեզի նման»,
Քու ձեռքովդ կազմում էիր ճոխ սեղան․
Ո՞ր անկյունն ես մտել, արի, ո՞ւրտեղ ես։
Քանի տունս կար, չէիր պակասի,
Կուգայիր, կանչելու չէիր սպասի,
Իմ ունեցած կարողությանս մասի
Շատը դո՛ւ ես խլել, արի, ո՞ւրտեղ ես։
Ասում էիր, «մի վախենա փորձանքից,
Քեզ ավելի կսիրեմ իմ բոլոր կյանքից․․․»
Եթե հնարք ունես, փրկե վտանգից,
Վերջին օրս է հասել, ո՞ւրտեղ ես։
Ջիվանը հասկացավ քո կեցությունը,
Հետազոտեց սրտիդ ամեն անկյունը,
Շողոքորթելով ծծում ես արյունը,
Արդյոք ո՞ւմ ես գտել, արի, ո՞ւրտեղ ես։
ՔԱՆՔԱՐԱՎՈՐ ԸՆԿԵՐ
Քանքարավոր ընկեր, ինձ մի նախանձիր,
Գոյությունս գաղափարիդ վնաս չէ,
Դու քաղաքացի ես, ես գեղականցի,
Իմ բանջարը քո հանճարին վնաս չէ, վնաս չէ:
Ես խսիր եմ գործում, դու ընտիր գորգեր,
Իզուր ես նեղանում ինձնից մարդ ընկեր,
Ես եզներ եմ լծում, դու նժույգ ձիեր,
Սայլապանս կառավարիդ վնաս չէ, վնաս չէ:
Սրտով քեզ հարգում է, պատվում Ջիվանին,
Դու միամիտ եղիր, գնա քո բանին,
Նա չի կարող հասնել այն աստիճանին,
Խեղճ բլուրս բարցր սարիդ վնաս չէ, վնաս չէ:
մեկ էլ Ջիվանուց ֆրագմենտներ, որ հիշում եմ պապիս երգերից, բայց ինտերնետում չգտա
***
Սուրբ ավետարանը ծալեցեք հայեր,
Ինքնապաշտպանության գրքեր կարդացեք
Ժամանակը փոխվեց, վե՛ր առեք զենքեր
Տկարներուն պաշտպանելու գնացեք...
***
Մարդկության մեջ նա է ուժեղը,
Որ պահում է ամուր հայրական ցեղը
Անհայրենիք, թափառական թույլ ցեղը
Երկրեերիկիր ընկնող մուրացիկ է նա:
Որ ոք հարգ ու պատիվ չի տալիս, Ջիվա՛ն,
Թե հարգել չգիտե մարդը ինքն իրան,
Ինչ ժողովուրդ երկիր չունի սեփական
Ուրիշների ձեռքին խաղալիք է նա:
***
Պատերազմ կա Հայաստանում
Հայրենքի սիրողը թող գա
Թույլը գործ չունի այս բանում
Յուր գլխից անցնո՛ղը թող գա
-----------------------------------
-----------------------------------
Անխիղճ թշնամու արյունը
Ջրի պես թափողը թող գա:
-----------------------------------
-----------------------------------
Արյան ահեղ ավազանում
Նորից մկրտվողը թող գա....
aragats (05.11.2012), Claudia Mori (13.05.2011), Lusinamara (13.05.2011), Varzor (16.05.2011), Արէա (13.05.2011), Շինարար (13.05.2011)
Համոզվա՞ծ ես, որ սա Ջիվանին է գրել, եթե չեմ սխալվում հեղինակը Աշուղ Ֆահրադն է:My World My Space-ի խոսքերից
Varzor (16.05.2011)
համոզված եմ....
դու երևի սրա հետ ես շփոթել
Varzor (16.05.2011)
Երևիհամոզված եմ....
դու երևի սրա հետ ես շփոթել
Ինձ թվում էր պապդ, բառերը լավ չհիշելով, բավականին հաջող իմպրովիզ ա արել
Չգիտեմ ով ա ավելի վաղ գրել, Ջիվանին թե Ֆահրադը, բայց մյուսի ազդեցությունն ակնհայտ ա:
բորոր հայրենասիրական երգերն էդ տարիների իրենց մեջ կռվելու կոչ էին պարունակում....Երևի
Ինձ թվում էր պապդ, բառերը լավ չհիշելով, բավականին հաջող իմպրովիզ ա արել
Չգիտեմ ով ա ավելի վաղ գրել, Ջիվանին թե Ֆահրադը, բայց մյուսի ազդեցությունն ակնհայտ ա:
Էս մեկը կուզեի առանձնահատուկ քննարկենք, առաջին հայացքից ղարահեջա ա, բայց, ի տարբերություն ղարահեջայի, բառերի միայն սկզբնատառերն են, իսկ ղարահեջայում բերվում են տվյալ բառի մեջ առկա բոլոր տառերի այբբենական անվանումները, սա դժվարացնում ա ամբողջական մտքի ընկալումը: Ինչքանով ես հասկացա, խոսքը գնում է Հայաստանի մասին` "հո"-ն Հայաստանն է, "թո"-ն` Թուրքիան, "ռա"-ն` Ռուսաստանը, մնացածը ավելի դժվար է. "սե"-ն և "բեն"-ը երևի Սերբիան ու Բուլղարիան են, "կեն"-ը չեմ հասկանում, "քեն"-ը երևի քրդերի մասին ա խոսքը: Եթե ինչ-որ մեկը գիտի տվյալ ստեղծագործության իրական կմաստը, կխնդրեի մանրամասնել:
My World My Space (16.05.2011)
այս ծածկագիր բանաստեղծության մեջ «հո տառը» Հայաստանն է, որը թեև պետականությունից զրկված, հպատակ է դառնում «թո-ին» (Թուրքիա), բազմատեսակ հալածանքի է ենթարկվում, կոպիտ «քեն» էլ (քրդերը) խիստ անհանգստացնում են նրան, սակայն նա չի զրկվում առնականությունից, հենված Թուրքիայի հետ պատերազմի մեջ մտած ու հաղթանակած «ռա»-ի (Ռուսաստան) բարյացական վերաբերմունքի վրա, հույս ունի մեծ «Կեն»-ի շնորհիվ (Կայսրություն՝ նկատի ունի Ռուսաստանը) «Սե»-ի (Սերբիա) ու «Բեն»-ի (Բուլղարիա) նման ազատագրվել ու «բառագրքում» տեղ գտնել ազատ:
Վերջին խմբագրող՝ My World My Space: 16.05.2011, 13:55:
Արէա (16.05.2011)
Համարյա ճիշտ էի վերծանել
My World My Space (16.05.2011)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ