Աշուղ Ջիվանի

[Արէա]

«ՀՈ» ՏԱՌԸ

Երբ որ գլխատառից հասարակ դարձավ,
Գլորեցին աստիճանից «հո» տառը.
Փոքրանալով «թո»-ին հպատակ դարձավ,
Զրկվեցավ բառարանից «հո» տառը։


Մտավ ելավ հարյուր տեսակ տպարան,
Ձևը չկորցրեց, պահեց ինքն իրան.
Շատ էլ մամուլի տակ սեղմեցին նորան
Ազատ պրծավ ոլորանից «հո» տառը։


Երբ «ռա»-ն սկսեց «թո»-ի հետ մեծ դատ,
«Սե»-ն, «բեն»-ը բառագրքում տեղ գտան ազատ,
Մեծ «կեն»-ի շնորհիվ նրանց համեմատ
Դուրս գալ կուզե տանջարանից «հո» տառը։


Ջիվան, չլինելով գեղագիր, նոտար,
Կոպիտ «քեն» էլ նորան չէ թողնում դադար.
Ախն ու վախը յուր ճակատին գրված կար,
Երբ դուրս ելավ ձուլարանից «հո» տառը:

Էս մեկը կուզեի առանձնահատուկ քննարկենք, առաջին հայացքից ղարահեջա ա, բայց, ի տարբերություն ղարահեջայի, բառերի միայն սկզբնատառերն են, իսկ ղարահեջայում բերվում են տվյալ բառի մեջ առկա բոլոր տառերի այբբենական անվանումները, սա դժվարացնում ա ամբողջական մտքի ընկալումը: Ինչքանով ես հասկացա, խոսքը գնում է Հայաստանի մասին` "հո"-ն Հայաստանն է, "թո"-ն` Թուրքիան, "ռա"-ն` Ռուսաստանը, մնացածը ավելի դժվար է. "սե"-ն և "բեն"-ը երևի Սերբիան ու Բուլղարիան են, "կեն"-ը չեմ հասկանում, "քեն"-ը երևի քրդերի մասին ա խոսքը: Եթե ինչ-որ մեկը գիտի տվյալ ստեղծագործության իրական կմաստը, կխնդրեի մանրամասնել: