User Tag List

Էջ 3 12-ից ԱռաջինԱռաջին 1234567 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 31 համարից մինչև 45 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 167 հատից

Թեմա: Աուտիզմ և դրա դրսևորումները

  1. #31
    Մշտական անդամ մարդագայլուկ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.08.2013
    Հասցե
    Mirkwood
    Տարիք
    30
    Գրառումներ
    438
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ինձ շատ հետաքրքիր է, Մարդագայլուկ ջան...

    Շատ ուրախ կլինեի, եթե հնարավոր համարեիր նկարագրել ինչ-որ բաներ, որոնք քեզ համար այլ նշանակություն ունեն, քան ուրիշների... Որովհետև ես այն համոզմունքին եմ, որ աուտիստն ունի ոչ թե թերություններ, այլ... եթե կարելի է այսպես ասել, - օժտվածություններ, կամ նվերներ:
    Որքան որ ես եմ լսել ու հասկանում, աուտիստներից յուրաքանչյուրին առանձնահատուկ է ինչ-որ հատկություն, ինչն ուրիշները չունեն: Ու սովորաբար նրանք ջանում են թաքցնել այդ: Իսկ լինու՞մ է այնպես, որ ցանկանաս այդ ասածս նվերը, ընդհակառակը, զարգացնել...
    Սամբիտբաբա ջան, կարծում եմ աուտիկ կամ աուտիզմ ունեցող մարդ, բայց ոչ աուտիստ էլի։ Մի տեսակ ոնց որ մազոխիստ, տեռորիստ, արտիստ շարքից լինի xD Կարող ե՞ս մի քիչ ավելի կոնկրետացնել, թե ինչ հատկության մասին է խոսքը։

    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ճիշտն ասած, ուզում էի քեզ կանչել, որ խոսես էս թեմաներում։ Ապրես, որ էկար

    Նայի, «դիագնոզը» քեզ օգնել ա (ինձ էլ ա օգնել քեզ ավելի լավ հասկանալ), ու էդ հրաշալի ա։ Բայց արդյոք պե՞տք ա, որ դա հենց դիագնոզ լինի։ Ինձ թվում ա՝ ուղղակի պետք ա հասարակության մեջ էնպիսի գործիքներ լինեն, որ մարդիկ իրենք իրենց ավելի լավ ճանաչեն, որովհետև աուտիզմը խանգարում չի, այլ հատկանիշների ամբողջություն, մի ամբողջություն, որոնցով դու տարբերվում ես ընդունված ինչ-որ նորմատիվներից, ու ամեն դեպքում ես շարունակում եմ էն համոզմանը մնալ, որ խնդիրը քո մեջ չի (այսինքն, էնքանով, ինչքանով քո մեջ ա, դու դա հաղթահարում ես, բայց դա պիտի երկկողմանի պրոցես լինի), այլ շրջապատի մեջ ա, որը սովոր չի իրա քառակուսուց դուրս մարդու հետ գործ ունենալ։

    Իսկ ինտրովերտ-էքստրավերտության հետ համեմատությունս նրա համար էր, որ ինտրովերտներն ընդհանրապես էքստրավերտ հասարակություններում խնդիրներ են ունենում ու չեն հասկանում, թե ինչից ա, մինչև իրանց համար ինտրովերտ-էքստրավերտ դասակարգման դռները չեն բացվում։

    Ու հա, դու disability չունես։ Երբեք չհավատաս, եթե որևէ մեկը քեզ տենց բան ասի, որովհետև դու նաև ունես ունակություններ, որոնք այլ մարդիկ չունեն, ու չգիտես ինչու էդ ունակությունները չունեցողներին որևէ մեկը disability ունեցող չի համարում։

    Չգիտեմ, ամեն դեպքում ես համոզված եմ, որ աուտիզմն ընդամենը մարդ լինելու մի այլ ձև ա, ուղեղի մի այլ նորմալ աշխատանք, ու պետք ա հասարակությանը սովորացնել գործ ունենալ նաև այլ ձևերի հետ, ոչ թե աչքեր կլորացնել, զարմանալ, վախենալ, սըփորթ առաջարկել էս բառերը լսելուց։

    Ոշեմ էս ասածներիդ հետ լրիվ համաձայն եմ, երկար-բարակ չգրեմ: :* Ինձ էլ ա էդ դիագնոզ լինելու փաստը մի քիչ ծիծաղելի թվում։ Բայց իմ դառը փորձից հասկացել եմ, որ եթե մարդկանց նկարագրում ես իրերին նայելու քո տեսանկյունը, վրադ թարս են նայում կամ մտածում են, թե քեզ վերին արտի ծաղիկ ես համարում, ու փաստորեն անպայման ինչ-որ դիագնոզ ա պետք, որ «համոզիչ» լինի։

    Մեջբերում Ծլնգ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    @մարդագայլուկ ջան, շատ-շատ շնորհակալություն այս թեմայով ներդրմանդ համար։ Այո, ինձ էլ շատ հետարքիր կլինի քո այս թեմայով բոլոր գրառումները, ինչքան որ ցանկանաս մասնակցել զրույցին։
    Հաճույքով կմասնակցեմ Դե բայց քանի որ թեմայի մեջ ենք, եկեք մի հատ շատ աուտիկ բան ասեմ էլի xD Ինձ համար ընդանհրապես շատ դժվար ա քննարկումների մասնակցելը կամ ընդհանուր բաներից խոսելը։ Եթե կոնկրետ թեմաներ, հարցեր կան, սիրով
    “My God - it's full of stars!”

  2. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (10.07.2018), Cassiopeia (09.07.2018), Sambitbaba (10.07.2018), StrangeLittleGirl (09.07.2018), Աթեիստ (11.07.2018), Ծլնգ (09.07.2018), Նաիրուհի (10.07.2018)

  3. #32
    . Ծլնգ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.12.2016
    Գրառումներ
    3,041
    Mentioned
    51 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում մարդագայլուկ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հաճույքով կմասնակցեմ Դե բայց քանի որ թեմայի մեջ ենք, եկեք մի հատ շատ աուտիկ բան ասեմ էլի xD Ինձ համար ընդանհրապես շատ դժվար ա քննարկումների մասնակցելը կամ ընդհանուր բաներից խոսելը։ Եթե կոնկրետ թեմաներ, հարցեր կան, սիրով
    Մի ձև չեմ ուզում հարցաքննություն դառնա: Բայց մի հարց տամ.
    Ընդհանուր գծերով կնկարագրե՞ս ծնողներիդ հետ հարաբերությունները, մանանվանդ այն ասպեկտներում, որտեղ աուտիկ լինելդ ըստ քեզ դեր է խաղացել։ Նաև հետաքրքիր կլինի իմանալ մինչև դիագնոզը և դրանից հետո այդ հարաբերությունների մեջ փոփոխությունները։ Հասկանում եմ, որ բավական անձնական հարց է, բայց թե ընդհանուր գծերով պատասխան տալուն դեմ չես լինի, մեծ հետաքրքրությամբ կսպսաեմ պատասխանիդ։

  4. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    LisBeth (09.07.2018), Աթեիստ (11.07.2018), Ուլուանա (10.07.2018)

  5. #33
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ժող, իսկ երեխայի ո՞ր տարիքից սկսած են սովորաբար «դիագնոզ» դնում, օրինակ ընկերոջս երեխան համարյա 2 տարեկան է, դեռ չի խոսում, վարքում էմոցիաները քիչ են թվում, նոր-նոր սկսել է պապայի մոտ գնալ ու շարժումներով ձայներով թռցնել խնդրել…
    Si vis pacem, para bellum

  6. #34
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ժող, իսկ երեխայի ո՞ր տարիքից սկսած են սովորաբար «դիագնոզ» դնում, օրինակ ընկերոջս երեխան համարյա 2 տարեկան է, դեռ չի խոսում, վարքում էմոցիաները քիչ են թվում, նոր-նոր սկսել է պապայի մոտ գնալ ու շարժումներով ձայներով թռցնել խնդրել…
    Մոտեցումները տարբեր են։ Հիմնականում երկու տարեկանից շուտը ոչ ոք դիագնոզի, բայց ես կասեի երեքից ոչ շուտ։

  7. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Աթեիստ (11.07.2018), Վիշապ (09.07.2018)

  8. #35
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Իսկ ինչ-որ վիճակագրություն կա՞, թե ուշ զարգացող երեխաներից ինչքանի մոտ ապագայում խնդիրներ կլինեն, չեն լինի:
    Si vis pacem, para bellum

  9. #36
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իսկ ինչ-որ վիճակագրություն կա՞, թե ուշ զարգացող երեխաներից ինչքանի մոտ ապագայում խնդիրներ կլինեն, չեն լինի:
    Կոնկրետ ի՞նչ խնդիրներ

  10. #37
    Մշտական անդամ մարդագայլուկ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.08.2013
    Հասցե
    Mirkwood
    Տարիք
    30
    Գրառումներ
    438
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ծլնգ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մի ձև չեմ ուզում հարցաքննություն դառնա: Բայց մի հարց տամ.
    Ընդհանուր գծերով կնկարագրե՞ս ծնողներիդ հետ հարաբերությունները, մանանվանդ այն ասպեկտներում, որտեղ աուտիկ լինելդ ըստ քեզ դեր է խաղացել։ Նաև հետաքրքիր կլինի իմանալ մինչև դիագնոզը և դրանից հետո այդ հարաբերությունների մեջ փոփոխությունները։ Հասկանում եմ, որ բավական անձնական հարց է, բայց թե ընդհանուր գծերով պատասխան տալուն դեմ չես լինի, մեծ հետաքրքրությամբ կսպսաեմ պատասխանիդ։

    Խնդիր չկա։ Ծնողներիս հետ հարաբերություններս ահագին բարդ են եղել։ Նախ ես շատ փոքր տարիքից ահավոր չեմ սիրել իրանց գրկել ու միշտ խուսափել եմ դրանից, ինչը իրանք ահավոր ծանր էին տանում։ Նաև չէի կարողանում իրանց հետ ընդհանուր ջերմ լինել։ Այսինքն ես իրենց կարոտում էի, կամ ինձ լիքը բաներ դուր էին գալիս, որ իրենք ինձ համար անում էին, կամ իրանց հետ լինելուց ինձ լավ էի զգում, բայց որևէ ձև չէի կարողանում արտահայտել կամ ցույց տալ։ Ասենք որ գնայի մամայիս գրկեի, ասեի մամ ջան, ոնց ես, ինչ կա, տենց բան չի եղել (ի դեպ, էս վերջերս եմ սկսել մամայիս հետ մեկ-մեկ ջան-ով խոսել, բայց անկեղծ չի, այսինքն զուտ ասում եմ, որովհետև գիտեմ դրանից իրեն լավ ա զգում)։ Ոչ թե որ մամայիս չէի (չեմ) սիրում, այլ ուղղակի չգիտեմ, չէի (չեմ) կարողանում, ինձ համար շատ արհեստական ու ոչ անկեղծ էր թվում, չնայած կողքից նայելով հասկանում էի, որ պիտի տենց անեմ։ Շատ հաճախ էին ինձ ասում, թե ես ինչքան սառն եմ ու թե ինչքան են իրանք երազում, որ ես ուրիշ երեխեքի նման «ջիգյարով» լինեմ, իրանց սաղ օրը չտեսնելուց հետո վազեմ իրանց գրկեմ, հետները կիսվեմ և այլն։ Մամաս շատ հաճախ էր բողոքում, որ շրջապատին չեմ մերվում, կամ որ հետ եմ մնում մյուս երեխեքից իրանց մեջ ինտեգրվել չփորձելով ու էդ ճնշումը ամենաահավորն էր ինձ համար։ Լիքը ընտանեկան հավաքներից, ծնունդ, կնունք, հարսանիքներից միշտ խուսափել եմ, նախ իմաստը չէի հասկանում դրանց, երկրորդ ֆիզիկապես թուլանում էի, երրորդ էդ սաղ գրկել-պաչել, անկապ խոսել, բարձր երաժշտություն ահագին ճնշող ու վախեցնող էր ընդհանուր, հետո օրերով ֆիզիկապես գերհոգնած էի զգում ու ոչ մի բան անել չէի կարողանում։ Դրա համար ամեն ձև փորձում էի չգնալ, տարբեր պատճառներ էի բերում, երբեմն ահավոր հիստերիաների մեջ էի ընկնում։ Շատ դժվար էր ծնողներիս բացատրելը, թե ինչու չեմ ուզում գնալ, միշտ մտածում էին, որ ուղղակի կապրիզնի երեխա եմ, իրանց չեմ ուզում լսել, ամեն հարցով իրենց փորձում եմ հակառակվել, ոչ մեկին չեմ սիրում և այլն և այլն։ Նաև լիքը repetitive/obsessive պահեր ունեի, ասենք նույն գիրքը հազար անգամ իրար հետևից կարդալ, որն ի դեպ մինչև հիմա էլ անում եմ։ Դրանից էին տանը խնդիրներ ստեղծվում, ծնողներս ահավոր ջղայնանում էին էդ ֆիքսացիաներից, իմաստը չէին հասկանում, մտածում էին ահավոր սահմանափակում եմ ինքս ինձ։ Հասարակ ուտելն էր երբեմն խնդիր։ Ես ահավոր զգայուն եմ համերի նկատմամբ, ու հազար ու մի բան կա, որ չեմ ուտում, ու նույնիսկ եթե էդ բաներից մեկը ուտելիքի մեջ կա, բայց հազար տակ թաքցրած ա, էն աստիճան, որ ձև չի նկատես, ես մեկ ա համը զգում եմ, ու չեմ կարողանում ուտել։ Գիտեմ, որ շատ երեխաների մոտ սա կարա հանդիպի, բայց ինձ մոտ ուղղակի ծայրահեղություն էր երբեմն։ Լիքը ուրիշ մանր մունր բաներ էլ կան, որ կարամ նստեմ հիշեմ։ Բայց ընդհանուր իմ ու ծնողներիս հարաբերությունները կարամ նկարագրել մի բառով՝ լարված, անընդհատ։ Ու էդ լարվածությունը ամենաշատը նրանից էր գալիս, որ իրենց չէի կարողանում բացատրել, թե ինչն ա խնդիրը։ Նույնիսկ եթե փորձում էի բացատրել, բացարձակ չէին հասկանում։ Եթե ծնողներիս մտքի ծայրով մի թեթև անցներ, թե իմ գլխում ի՞նչ ա կատարվում, ես ավելի երջանիկ մանկություն կունենայի՞, իրանք էլ ավելի բավարարված կզգայի՞ն իրանց երեխայի հետ հարաբերություններով։ Համոզված եմ, որ հա։

    Դիագնոզի մասին դեռ մենակ պապայիս եմ ասել, շատ նորմալ ընդունեց ու երկար վերլուծեց։ Մամայիս դեռ չեմ ասել, որովհետև ինքը աուտիզմի մասին շատ ստերեոտիպիկ պատկերացնումներ ունի ու չեմ կարծում, որ ասելը որևէ բան կփոխի մեր հարաբերություններում, ինձ թվում ա առանձնապես լուրջ չի էլ ընդունի։ Ինձ թվում ա իրանց հետ հարաբերությունները հիմա ավելի են լավացել, բայց որովհետև ես եմ սկսել փորձել ավելի ակտիվորեն իրանց հետ շփվել։ Վերջին մոտ տասը տարին ընտանիքիս հետ չեմ ապրել գրեթե, դրա համար մեր կապը հիմնականում հեռվից հեռու շփումներով ու փոքր այցերով ա սահմանափակվել։ Էդ շփումները պահելն էլ ա հաճախ շատ բարդ։ Լիքը մարդիկ իրանց ծնողների հետ խոսում են ամեն օր, կամ շաբաթը գոնե մեկ կամ երկու անգամ։ Ես կարող եմ ամիսներ չխոսել ու դրա կարիքը չզգալ, եթե որևէ իրոք կարևոր կամ հետաքրքիր բան չկա, որն ուզում եմ իրենց ասել։ Դա նշանակում է, որ ես իրանց չե՞մ սիրում, կամ չե՞մ կարոտում։ Չէ, ես իրանց ահավոր սիրում ու կարոտում եմ, բայց շփման կարիքը չեմ զգում։ Բայց դե հիմա շատ ավելի հաճախ եմ հետները շփվում, իմ իսկ նախաձեռնությամբ, որովհետև գիտեմ իրանց համար ամենօրյա, կամ գոնե շաբաթը մեկ-երկու անգամյա շփումը կարևոր ա
    “My God - it's full of stars!”

  11. Գրառմանը 13 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (10.07.2018), Cassiopeia (09.07.2018), ivy (09.07.2018), Life (09.07.2018), LisBeth (09.07.2018), Ruby Rue (09.07.2018), Sambitbaba (10.07.2018), StrangeLittleGirl (09.07.2018), Արէա (10.07.2018), Ծլնգ (10.07.2018), Նաիրուհի (10.07.2018), Ուլուանա (10.07.2018), Վիշապ (09.07.2018)

  12. #38
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կոնկրետ ի՞նչ խնդիրներ
    Աուտիստիկ խնդիրներ:
    Si vis pacem, para bellum

  13. #39
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մանու, երբ ու ոնց ես իմացել, որ աուտիզմ ունես։ Ինչ հարցով ես բժշկի դիմել (եթե գաղտնիք չի), որ պարզվել է աուտիզմը։

  14. #40
    Մշտական անդամ մարդագայլուկ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.08.2013
    Հասցե
    Mirkwood
    Տարիք
    30
    Գրառումներ
    438
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մանու, երբ ու ոնց ես իմացել, որ աուտիզմ ունես։ Ինչ հարցով ես բժշկի դիմել (եթե գաղտնիք չի), որ պարզվել է աուտիզմը։
    Նու ես ինքս էլ աուտիզմի մասին ահագին ստերեոտիպիկ պատեկրացնումներ եմ ունեցել շատ երկար ժամանակ ու էդ պատկերացումները փոխվել են ոչ վաղ անցյալում։ Անցած տարի, երբ Ֆինլանդիայում էի սովորում, համալսարանում «Աուտիզմը և լեզուն» անունով դաս ունեինք, ընտիր դասախոս էր՝ շատ հետաքրքիր լեկցիաներով։ Հիշում եմ, դասին նստած լսում էի, տարբեր պատմություններ էր պատմում իրենց ռեաբիլիտացիոն կենտրոն հաճախողներից, նկարագրում էր, ոնց ա ինչ ա, ու ես հա մտածում էի, թե ինչքան ծանոթ են էս բոլոր պատմությունները ու ինչքան նմանություններ կան իմ ու էդ մարդկանց միջև։ Դրանից հետո մեծածավալ research արեցի, բայց դե մեկ ա համոզված չէի։ Մենակ էն գիտեի, որ խնդիրներս միանգամից ավելի էին խորացել, տարբեր գործոններով պայմանավոված, ու բացարձակ գաղափար չունեի, թե ինչ ա կատարվում հետս ու էդ խնդիրները որտեղից են գալիս։ Կապվեցի մեր ծրագրի կորդինատորի հետ, ինքն ինձ ուղարկեց մեկ այլ դասախոսի մոտ, ով կլինիկական հոգեբան ա ու Խրոնինգենի համալսարանում հատուկ կենտրոն ա հիմնադրել, որտեղ կամավոր կերպով համալսարանի ուսանողներին օգնում ա դիսլեքսիայի կամ աուտիզմի հետ կապված հարցերով, ներառյալ դիագնոստիկա։ Տենց իրեն դիմեցի, համաձայնեց օգնել ու մոտ երկու ամիս առաջ ռեպորտը ստացա։
    Վերջին խմբագրող՝ մարդագայլուկ: 09.07.2018, 23:05:
    “My God - it's full of stars!”

  15. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (10.07.2018), Cassiopeia (09.07.2018), ivy (09.07.2018), Sambitbaba (10.07.2018), StrangeLittleGirl (09.07.2018), Ծլնգ (10.07.2018)

  16. #41
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Աուտիզմն ինձ էլ ա միշտ հետաքրքրել, ու ահագին ուսումնասիրել եմ ու համոզվել, որ իրականում դրսևորումներըն ահագին բազմազան են լինում: Ի դեպ, էդ առումով quora-ում են շատ հետաքրքիր հարցեր ու պատասխաններ լինում աուտիզմի դրսևորման զանազան դեպքերի, առանձնահատկությունների, կոնկրետ տարիքի մարդկանց հետ կապված և այլն, ու հիմնականում հենց աուտիկներ էլ պատասխանում են հարցերին, բավական մանրամասն ու սպառիչ: Ահագին հետաքրքիր ա ու ինֆորմատիվ:

    Մեջբերում մարդագայլուկ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Լիքը ընտանեկան հավաքներից, ծնունդ, կնունք, հարսանիքներից միշտ խուսափել եմ, նախ իմաստը չէի հասկանում դրանց, երկրորդ ֆիզիկապես թուլանում էի, երրորդ էդ սաղ գրկել-պաչել, անկապ խոսել, բարձր երաժշտություն ահագին ճնշող ու վախեցնող էր ընդհանուր, հետո օրերով ֆիզիկապես գերհոգնած էի զգում ու ոչ մի բան անել չէի կարողանում։
    Բայց էս մասը լրիվ ինտրովերտական վիճակ ա, նույնիսկ եթե աուտիզմ չունենայիր : Չնայած վախեցնող լինելու պահը մի քիչ ուրիշ ա երևի:

    Ես էլ մի հարց ունեմ քեզ, Մանու: Օրինակ, աուտիզմի բնորոշ գծերից մեկն էլ համարվում ա ամեն ինչ ուղիղ հասկանալը, փոխաբերությունը, սարկազմը, իրոնիան կամ չեն ընկալում, կամ դժվարությամբ են ընկալում, այսինքն` էդ դժվարությամբ ընկալելն էլ, իմ պատկերացմամբ պիտի որ վարժանքի շնորհիվ նոր հաջողվի: Բայց ես ինչքան նկատել եմ, դու ոնց որ թե սարկազմի ու իրոնիայի ընկալման խնդիր չունես, չէ՞, նույնիսկ հիշում եմ, որ դրանց նկատմամբ սեր ես արտահայտել : Թե՞ կա նման խնդիր ամեն դեպքում:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  17. #42
    Մշտական անդամ մարդագայլուկ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.08.2013
    Հասցե
    Mirkwood
    Տարիք
    30
    Գրառումներ
    438
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Չէի ասի, որ ինտրովերտական ա։ Էն ծայրահեղ դրսևորումները որ ինձ մոտ լինում էին նույնիսկ ուրիշների համար էին վախենալու երևի։ Շատ հաճախ սրտխառնոց էի ունենում, ֆիզիկապես ինձ անտանելի թույլ զգում, լաց լինում, պանիկայի մեջ ընկնում, երբեմն գոռգոռում (ընդ որում արդեն բավականին հասուն տարիքում էլ ա սենց մի քանի անգամ եղել, ինչքան էլ որ ինքնակառավարումս ահագին զարգացրել էի)։ Մեկը կողքից նայեր, կմտածեր ինձ եսիմ ուր են տանում։ Ընդ որում հենց էդ պահն անցնում ա ու հիշում եմ, միանգամից մտածում եմ՝ խի՞ էլի, ասենք ինչի՞ պիտի ինձ սենց պահեի, կամ ինձ ի՞նչ եղավ։ Մեռնեմ չեմ կարա բացատրել։ Չգիտեմ, ինտրովերտ մարդկանց մոտ սենց ա՞ արտահայտվում, ինձ թվում ա, որ ինտրովերտ մարդիկ պիտի որ ուղղակի նեղվեն/ներվայնանան/գերհոգնեն, բայց ոչ ինքնակառավարումները լրիվ կորցնեն։

    Ինձ համար գոնե վախեցնող էր, ու մինչև հիմա էլ ի դեպ երբեմն ահագին վախեցնող ա, էն գիտակցումը, որ ես հեսա պիտի վեր կենամ ու ինչ-որ տեղ գնամ ու դրա պատճառով շատ հաճախ էի տարբեր բաներ քենսլում (հիմա ուղղակի չեմ մտածում էդ մասին, ուղեղս անջատում անում եմ, եթե մի րոպե ավել մտածեմ, հաստատ քենսլելու եմ), որովհետև զուտ ի վիճակի չէի լինում տեղիցս վեր կենալ գնալ։

    Իսկ սարկազմ/իրոնիա և այլն հասկանալը ժամանակի ընթացքում եմ սովորել, ոնց որ լիքը ուրիշ բաներ։ Դե սովորելն էլ հիմնականում ուրիշ մարդկանց իմիտացնելով ա լինում, մինչև սկսում ես հասկանալ որը ոնց ա աշխատում։ Բայց ընդհանուր մոտս տենց վատ չի եղել դրանք հասկանալը։ Հիմա վաաաբշե խնդիր չունեմ էդ հարցում ու հա, սարկազմ ու իրոնիա շատ եմ սիրում ^^ Այ նամյոկներ մինչև հիմա շատ հաճախ չեմ հասկանում ու ոչ էլ դրանց իմաստն եմ հասկանում։ Վերջերս ուղղակի սկսել եմ նախօրոք մարդկանց խնդրել, որ ինչքան հնարավոր ա ուղիղ խոսեն հետս։ Շատ հաճախ եմ տալիս «Ի՞նչ նկատի ունես» հարցը, որովհետև ուզում եմ հազար տակ ստուգել, որ ճիշտ եմ հասկացել։ Ընդանհրապես, խոսելուց լիքը հարցեր եմ տալիս մեկ-մեկ ու նպատակը հիմնականում էն ա, որ ուզում եմ ինչքան հնարավոր ա կոնկրետ իմանալ, թե էդ մարդն ինչ ա ասում։
    “My God - it's full of stars!”

  18. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (10.07.2018), Cassiopeia (10.07.2018), Mephistopheles (10.07.2018), Sambitbaba (10.07.2018), Նաիրուհի (11.03.2019), Ուլուանա (10.07.2018)

  19. #43
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում մարդագայլուկ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Չէի ասի, որ ինտրովերտական ա։ Էն ծայրահեղ դրսևորումները որ ինձ մոտ լինում էին նույնիսկ ուրիշների համար էին վախենալու երևի։ Շատ հաճախ սրտխառնոց էի ունենում, ֆիզիկապես ինձ անտանելի թույլ զգում, լաց լինում, պանիկայի մեջ ընկնում, երբեմն գոռգոռում (ընդ որում արդեն բավականին հասուն տարիքում էլ ա սենց մի քանի անգամ եղել, ինչքան էլ որ ինքնակառավարումս ահագին զարգացրել էի)։ Մեկը կողքից նայեր, կմտածեր ինձ եսիմ ուր են տանում։ Ընդ որում հենց էդ պահն անցնում ա ու հիշում եմ, միանգամից մտածում եմ՝ խի՞ էլի, ասենք ինչի՞ պիտի ինձ սենց պահեի, կամ ինձ ի՞նչ եղավ։ Մեռնեմ չեմ կարա բացատրել։ Չգիտեմ, ինտրովերտ մարդկանց մոտ սենց ա՞ արտահայտվում, ինձ թվում ա, որ ինտրովերտ մարդիկ պիտի որ ուղղակի նեղվեն/ներվայնանան/գերհոգնեն, բայց ոչ ինքնակառավարումները լրիվ կորցնեն։
    Հա, ճիշտ ես. ինտրովերտները նման տեղեր գնալիս ուղղակի նեղվում են, դիսկոմֆորտ զգում, ձանձրանում, բայց նկարագրածդ հիվանդագին, անկառավարելի վիճակների չի հասնում սովորաբար:

    Շատ հաճախ եմ տալիս «Ի՞նչ նկատի ունես» հարցը, որովհետև ուզում եմ հազար տակ ստուգել, որ ճիշտ եմ հասկացել։ Ընդանհրապես, խոսելուց լիքը հարցեր եմ տալիս մեկ-մեկ ու նպատակը հիմնականում էն ա, որ ուզում եմ ինչքան հնարավոր ա կոնկրետ իմանալ, թե էդ մարդն ինչ ա ասում։
    Ես էլ եմ զգալի չափով էդպիսին ու երևի դրա համար ոչ միայն նորմալ եմ տանում, երբ նման դեպքերում ինձ լիքը հարցեր են տալիս, այլև գնահատում եմ, որ մարդը հնարավորինս ճշգրտության ա ձգտում :

    Իսկ մարդկանց դեմքի արտահայտությունները, ժեստերը հասկանալու խնդիր կա՞: Դրանց մասին էլ կպատմե՞ս, եթե հարմար ես գտնում:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  20. #44
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում մարդագայլուկ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Խնդիր չկա։ Ծնողներիս հետ հարաբերություններս ահագին բարդ են եղել։ Նախ ես շատ փոքր տարիքից ահավոր չեմ սիրել իրանց գրկել ու միշտ խուսափել եմ դրանից, ինչը իրանք ահավոր ծանր էին տանում։ Նաև չէի կարողանում իրանց հետ ընդհանուր ջերմ լինել։ Այսինքն ես իրենց կարոտում էի, կամ ինձ լիքը բաներ դուր էին գալիս, որ իրենք ինձ համար անում էին, կամ իրանց հետ լինելուց ինձ լավ էի զգում, բայց որևէ ձև չէի կարողանում արտահայտել կամ ցույց տալ։ Ասենք որ գնայի մամայիս գրկեի, ասեի մամ ջան, ոնց ես, ինչ կա, տենց բան չի եղել (ի դեպ, էս վերջերս եմ սկսել մամայիս հետ մեկ-մեկ ջան-ով խոսել, բայց անկեղծ չի, այսինքն զուտ ասում եմ, որովհետև գիտեմ դրանից իրեն լավ ա զգում)։ Ոչ թե որ մամայիս չէի (չեմ) սիրում, այլ ուղղակի չգիտեմ, չէի (չեմ) կարողանում, ինձ համար շատ արհեստական ու ոչ անկեղծ էր թվում, չնայած կողքից նայելով հասկանում էի, որ պիտի տենց անեմ։ Շատ հաճախ էին ինձ ասում, թե ես ինչքան սառն եմ ու թե ինչքան են իրանք երազում, որ ես ուրիշ երեխեքի նման «ջիգյարով» լինեմ, իրանց սաղ օրը չտեսնելուց հետո վազեմ իրանց գրկեմ, հետները կիսվեմ և այլն։ Մամաս շատ հաճախ էր բողոքում, որ շրջապատին չեմ մերվում, կամ որ հետ եմ մնում մյուս երեխեքից իրանց մեջ ինտեգրվել չփորձելով ու էդ ճնշումը ամենաահավորն էր ինձ համար։ Լիքը ընտանեկան հավաքներից, ծնունդ, կնունք, հարսանիքներից միշտ խուսափել եմ, նախ իմաստը չէի հասկանում դրանց, երկրորդ ֆիզիկապես թուլանում էի, երրորդ էդ սաղ գրկել-պաչել, անկապ խոսել, բարձր երաժշտություն ահագին ճնշող ու վախեցնող էր ընդհանուր, հետո օրերով ֆիզիկապես գերհոգնած էի զգում ու ոչ մի բան անել չէի կարողանում։ Դրա համար ամեն ձև փորձում էի չգնալ, տարբեր պատճառներ էի բերում, երբեմն ահավոր հիստերիաների մեջ էի ընկնում։ Շատ դժվար էր ծնողներիս բացատրելը, թե ինչու չեմ ուզում գնալ, միշտ մտածում էին, որ ուղղակի կապրիզնի երեխա եմ, իրանց չեմ ուզում լսել, ամեն հարցով իրենց փորձում եմ հակառակվել, ոչ մեկին չեմ սիրում և այլն և այլն։ Նաև լիքը repetitive/obsessive պահեր ունեի, ասենք նույն գիրքը հազար անգամ իրար հետևից կարդալ, որն ի դեպ մինչև հիմա էլ անում եմ։ Դրանից էին տանը խնդիրներ ստեղծվում, ծնողներս ահավոր ջղայնանում էին էդ ֆիքսացիաներից, իմաստը չէին հասկանում, մտածում էին ահավոր սահմանափակում եմ ինքս ինձ։ Հասարակ ուտելն էր երբեմն խնդիր։ Ես ահավոր զգայուն եմ համերի նկատմամբ, ու հազար ու մի բան կա, որ չեմ ուտում, ու նույնիսկ եթե էդ բաներից մեկը ուտելիքի մեջ կա, բայց հազար տակ թաքցրած ա, էն աստիճան, որ ձև չի նկատես, ես մեկ ա համը զգում եմ, ու չեմ կարողանում ուտել։ Գիտեմ, որ շատ երեխաների մոտ սա կարա հանդիպի, բայց ինձ մոտ ուղղակի ծայրահեղություն էր երբեմն։ Լիքը ուրիշ մանր մունր բաներ էլ կան, որ կարամ նստեմ հիշեմ։ Բայց ընդհանուր իմ ու ծնողներիս հարաբերությունները կարամ նկարագրել մի բառով՝ լարված, անընդհատ։ Ու էդ լարվածությունը ամենաշատը նրանից էր գալիս, որ իրենց չէի կարողանում բացատրել, թե ինչն ա խնդիրը։ Նույնիսկ եթե փորձում էի բացատրել, բացարձակ չէին հասկանում։ Եթե ծնողներիս մտքի ծայրով մի թեթև անցներ, թե իմ գլխում ի՞նչ ա կատարվում, ես ավելի երջանիկ մանկություն կունենայի՞, իրանք էլ ավելի բավարարված կզգայի՞ն իրանց երեխայի հետ հարաբերություններով։ Համոզված եմ, որ հա։

    Դիագնոզի մասին դեռ մենակ պապայիս եմ ասել, շատ նորմալ ընդունեց ու երկար վերլուծեց։ Մամայիս դեռ չեմ ասել, որովհետև ինքը աուտիզմի մասին շատ ստերեոտիպիկ պատկերացնումներ ունի ու չեմ կարծում, որ ասելը որևէ բան կփոխի մեր հարաբերություններում, ինձ թվում ա առանձնապես լուրջ չի էլ ընդունի։ Ինձ թվում ա իրանց հետ հարաբերությունները հիմա ավելի են լավացել, բայց որովհետև ես եմ սկսել փորձել ավելի ակտիվորեն իրանց հետ շփվել։ Վերջին մոտ տասը տարին ընտանիքիս հետ չեմ ապրել գրեթե, դրա համար մեր կապը հիմնականում հեռվից հեռու շփումներով ու փոքր այցերով ա սահմանափակվել։ Էդ շփումները պահելն էլ ա հաճախ շատ բարդ։ Լիքը մարդիկ իրանց ծնողների հետ խոսում են ամեն օր, կամ շաբաթը գոնե մեկ կամ երկու անգամ։ Ես կարող եմ ամիսներ չխոսել ու դրա կարիքը չզգալ, եթե որևէ իրոք կարևոր կամ հետաքրքիր բան չկա, որն ուզում եմ իրենց ասել։ Դա նշանակում է, որ ես իրանց չե՞մ սիրում, կամ չե՞մ կարոտում։ Չէ, ես իրանց ահավոր սիրում ու կարոտում եմ, բայց շփման կարիքը չեմ զգում։ Բայց դե հիմա շատ ավելի հաճախ եմ հետները շփվում, իմ իսկ նախաձեռնությամբ, որովհետև գիտեմ իրանց համար ամենօրյա, կամ գոնե շաբաթը մեկ-երկու անգամյա շփումը կարևոր ա
    Մարդագայլուկ ջան, ուրեմն ասեմ՝ էս ամբողջ նկարագրությունդ բառ առ բառ իմ մասին էր, ավելի լավ ես չէի կարող բացատրել։ Թույլ տուր նկատել, որ նշածդ հատկանիշները նույնքան սովորական մարդկային են, որքան դրանց հակառակը, ու եթե սրանց հիմա վրա պետք է բնորոշել մարդուն՝ ախտանիշավորելու տեսանկյունից, ուրեմն առանց բացառության բոլոր մարդիկ ինչ-որ դիագնոզի տակ են ընկնում։
    Ես սրանով, իհարկե, չեմ ուզում միանշանակ կասկածի տակ դնել քեզ արված ախտորոշումը, բայց վստահ եմ, որ մարդու՝ նկարագրածդ տեսակն ու հակումներն ու նախասիրությունները պարտադիր չեն որակում աուտիզմ (թեև աուտիկները, այլ մարդկանց նման, կարող են նաև նման դրսևորումներ ունենալ)
    Վերջին խմբագրող՝ Բարեկամ: 10.07.2018, 04:08:

  21. #45
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում մարդագայլուկ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Սամբիտբաբա ջան, կարծում եմ աուտիկ կամ աուտիզմ ունեցող մարդ, բայց ոչ աուտիստ էլի։ Մի տեսակ ոնց որ մազոխիստ, տեռորիստ, արտիստ շարքից լինի xD Կարող ե՞ս մի քիչ ավելի կոնկրետացնել, թե ինչ հատկության մասին է խոսքը։
    Ներիր տգիտությունս, սիրելիս... Ուղղակի երբեք մտքովս չի անցել, որ այդպես կարելի է մոտենալ հարցին: Հուսով եմ, գիտես, որ մտքովս չէր անցնի քեզ վիրավորել...

    Ճիշտն ասած, չգիտեմ, թե ինչպես ավելի կոնկրետացնեմ... Ախր այնքան շատ են աուտիկ մարդկանց առանձնահատկությունները... Լավ, կմտածեմ այդ առումով...
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

Էջ 3 12-ից ԱռաջինԱռաջին 1234567 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Գրառումներ: 284
    Վերջինը: 08.06.2018, 01:22
  2. Մարդկային հիմարության դրսևորումները բժշկության մեջ
    Հեղինակ՝ Աթեիստ, բաժին` Բժշկություն
    Գրառումներ: 31
    Վերջինը: 12.03.2017, 12:00

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •