Բարբիզոնցիներ

[ԿԳԴ]

Այլ բնույթ ուներ նկարիչ-բարբիզոնցիների գեղանկարչությունը, ովքեր պատկերում էին Ֆրանսիայի գյուղական բնությունը և հաստատում ազգային իրատեսական բնանկերաները: Դիմելով անմիջականորեն իրենց հայրենիքի բնության առօրյա թեմաներին, այդ նկարիչներն սկսեցին պատկերել այն ամենը, ինչ տեսնում էին իրենց առջև, դաշտեր, անտառներ, գետակներ ու գյուղեր: Երկրում բազմաթիվ ուղևորությու կատարելուց հետո նրանք մշտական բնակավայր ընտրեցին Բարբիզոն ոչ մեծ գյուղը, Ֆոնտենբլո անտառում, Փարիզի մոտակայքում: Այնտեղ հաստատվեցին Ռուսոն և Միլլեն, նրանց միացան նաև Դյուպրեն, Դոբինյին, Տրոյոնը, Դիազը: Նրանցից յուրաքանչյուրն ուներ իր ստեղծագործական դեմքը, թեմաները, նկարելու եղանակը, բայց նրանց բոլորին միավորում էին իսկական անկեղծությունը և ոգևորությունը, հայրենի բնության հանդեպ սերը, բնություն, որը ձգտում էին պատկերել իր ամբողջ բազմազանությամբ ու գեղեցկությամբ:

[ԿԳԴ]

Թեոդոր Ռուսո-(1812-1867), բնության մեջ նրան գրավում էր ամեն ինչի կայունը, հուժկուն, նյութականը, սիրում էր պատկերել լայնարձակ տարածություններ, անտառի եզրեր, բացատում աճած հզոր հսկա կաղնիներ: Նա գերադասում էր դրանց նայել արևի պայծառ լույսի տակ, կամ իրիկնային խաղաղ ժամերին, նրա գույները հագեցած են, առարկաներն էլ ծավալային ու պլաստիկ:

[ԿԳԴ]

Ժյուլ Դյուպրեն (1811-1889), նա պատկերում էր բնությունը դրամատիկ հուզական վիճակներում, սիրում էր պատկերել մոլեգնող ամպրոպ, բոցավառ մայրամուտներ, նրա բնանկարներում ձևի հստակություն,հավասարակշռված կոմպոզիցիոն կառուցվածքայնություն, ինչպես Ռուսոյի մոտ:

[ԿԳԴ]

Շարլ Ֆրանսուա Դոբինյին (1817-1878), նա լուսաբացների և իրիկունների բանաստեղծ է, նա դրանք պատկերում է հորիզոնական տարածվող բնանկարներում: Նկարիչը շատ էր աշխատում գետի ափերին, տղայի հետ ճամփորդում էր նավակով Սեն և Ուազա գետերով:

[ԿԳԴ]

Նարսիս Դիազ (1807-1876), նրա ներկապնակը ավելի դեկորատիվ ու հագեցած է, նա առաջինը սկսեց նկարել անտառի բուն թավուտը, ոչ մեծ մարգագետինները, սաղարթների միջից թափանցող արևի ճառագայթները:

[ԿԳԴ]

Կոնստան Տրոյոն (1810-1865), նա մեծ վարպետությամբ է նկարել կենդանիներին՝ մշտապես պատկերելով բնության տեսարաններում:

[ԿԳԴ]

Ֆրանսուա Միլլե (1815-1875), Ֆրանսիայի ամենանշանավոր նկարիչ-իրատեսներից մեկը: Նա ոչ միայն թեմա էր ընտրում հայրենի բնությունը, այլև իր ստեղծագործության թեման դարձրեց գյուղացիների կյանքն ու աշխատանքը, որոնց պատկերում էր ջերմությամբ, հուզիչ անկեղծությամբ և ճշմարտացիությամբ: Նրա ստեղծագործությունների հերոս է դառնում աշխատավոր գյուղացին, հենց Միլլեն մեծ կապ ուներ գյուղի հետ, ծնվել և մեծացել է բնության մեջ և միայն 22 տարեկան հասակում հնարավորությոն ունեցել ուսանել: «Ես գյուղացի եմ և ուրիշ ոչինչ, պարզապես գյուղացի», - համեստորեն ասում էր նա իր մասին: Տեղափոխվելով Բարբիզոն սկսեց նկարել գյողացիներին, նրանց կյանքը, աշխատանքը, հուզական աշխարհը: Խաղաղության, անդորրության և հանգստության այս տրամադրություններով են ներթափանցված նրա քնարական նկարները: Միլլեն բնության մեջ որոնում էր ներդաշնակություն, որը նրա կարծիքով անմատչելի էր մարդկային հասարակությանը, բնանկարը ավելի նշանակալից տեղ գրավեց նրա նկարչության մեջ:

[ars83]

Միլեի նկարներից երկու հատ էլ ես տեղադրեմ, շատ եմ սիրում սրանք:

Մայրական հոգածություն, 1855-1857:
Պահպանվում է Լուվրի թանգարանում, Փարիզ, Ֆրանսիա։




Ողորմություն, 1859:
Պահպանվում է Տոմա Անրիի արվեստի թանգարանում, Շերբուր-Օկտվիլ, Ֆրանսիա։

[ars83]

Ժան-Ֆրանսուա Միլե. Դեզեր. աշուն, ~1874:
Պահպանվում է Metropolitan Museum of Art-ում, Նյու-Յորք, ԱՄՆ։