Սոց ցանցերի ազդեցությունը դեռահասների վրա

[Հարդ]

Թեման բացում եմ վերջնականապես անհանգստանալով հայ դեռահասների (14 - ից 18 տարեկան) հոգեվիճակով:
Դե պարզ ա՝ խոսքը հիմնականում odnoklassniki.ru կայքի մասին է, որի հիմնական օգտագործողներն են նրանք:
Դե ով էլ չգիտի, մոտավոր նկարագրեմ թե դա ինչպես է արտահայտվում ու վերջապես թե ինչ հոգեվիճակի մասին է խոսքը.

Օր.
1. Անուն Ազգանվան փոխարեն հաճախ կհանդիպես մոտ այսպիսի երևույթի.
Դրախտի դեսպան թիթիզիկ Անուլիկ
Քեզ սիրող Արմենչիկ
Մի տխուր տղա

Եվ սրանից բխող ստատուսներ, նույն թեմաներով նկարներ, այսպես ասած «դռուզիաների» քոմմենթներ, որ ինքը ամենալավն ա, որ «դե գիտես»... և այլն...

Հիմա հարցը.

Իրո՞ք մեր դեռահասությունն էդքան պրիմիտիվ ա, թե՞ սոց ցանցն ա մեղավոր, որ ընդհանուր տենդենց ա տարածել:
Ու էդ կարգի մարդը ո՞նց կարող ա դառնալ հաստատված մարդ և գոնե ինքն իր համար կարողանա գոյատևել:

Սրա թելերը շատ տխուր տեղ են մեզ տանում:

[Շինարար]

Ու էդ կարգի մարդը ո՞նց կարող ա դառնալ հաստատված մարդ և գոնե ինքն իր համար կարողանա գոյատևել:

Սրա թելերը շատ տխուր տեղ են մեզ տանում:

Կարան, կարան, արխային, Հարդ ջան, մեծ մասն էլ 1 տարեկանում տակը չիշիկ ա արել, էդ էլ կանցնի, տարիքային ա

Էդքան մի տխրիր, հավատա՝ 18 տարեկանում «Քեզ սիրող Արմենչիկ» անունով պրոֆիլ ունենալը 80 տարեկանում սովորական ու իր սովարականությամ սիրուն հուշ ա դառնալու, որ նախկին երիտասարդ, արդեն պապիկը պատմելու ա իր թոռանը

[Ariadna]

Իմ կարծիքով սոցցանցը առանձնապես դեր չի խաղում, պարզապես հնարավորություն է տալիս, որ մենք տեսնենք Դրախտի դեսպան թիթիզիկ Անուլիկին, Անուլիկն էլ հնարավորություն ունի իրեն ցուցադրելու, մի 10 տարի առաջ Անուլիկները տետր էին պահում, կոչվում էր «Ընկերության տետր»՝ բազմապիսի սրտիկներով, ծաղիկներով, հիմար սիրային բանաստեղծություններով, ռոմանտիկ նկարներով զարդարված։ Տետրը անցնում էր ձեռքից ձեռք, կարծիքներ էին գրում իրար մասին և այլն։ Հիմա էդ նույն բանը մոտավորապես անում են ինտերնետով։ Պարզապես մի բան է փոխվել, մի 5 տարի առաջ դեռ ինտերնետը հասանելի էր համեմատած ավելի ինտելեկտուալ մասսային, իսկ հիմա նրանք, որոնք երկու տառ երևի իրար կապել և կարդալ չեն կարող, օգտվում են ինտերնետից, դրա համար պատկերը էդքան սարսափելի ա։ Մի խոսքով ասածս էն ա, որ դրանք միշտ էլ եղել են, առաջ սսկված, իսկ հիմա ջրի երես դուրս եկած, քանակական փոփոխություն կարծում եմ չկա։

[Հարդ]

Կարան, կարան, արխային, Հարդ ջան, մեծ մասն էլ 1 տարեկանում տակը չիշիկ ա արել, էդ էլ կանցնի, տարիքային ա

Էդքան մի տխրիր, հավատա՝ 18 տարեկանում «Քեզ սիրող Արմենչիկ» անունով պրոֆիլ ունենալը 80 տարեկանում սովորական ու իր սովարականությամ սիրուն հուշ ա դառնալու, որ նախկին երիտասարդ, արդեն պապիկը պատմելու ա իր թոռանը

Քո ասածով շարժվենք ու էդ տարիքում ինչքան ախմախություն ասես անենք, մեկ ա 80 տարեկանուն սիրուն հուշի նման պատմելու ենք մեր թոռանն էլի...
Իմ կարծիքով էդ էն տարիքն ա, որ արդեն պետք ա մեղմ ասած ավելի հասուն լինել «Քեզ սիրող Արմենչիկ» լինելուց:

Ես ավելի հավանական եմ համարում տեսնել «Արմենչիկին» 80 տարեկանում նույնը «Արմենչիկը» մնացած...

[Շինարար]

Քո ասածով շարժվենք ու էդ տարիքում ինչքան ախմախություն ասես անենք, մեկ ա 80 տարեկանուն սիրուն հուշի նման պատմելու ենք մեր թոռանն էլի...
Իմ կարծիքով էդ էն տարիքն ա, որ արդեն պետք ա մեղմ ասած ավելի հասուն լինել «Քեզ սիրող Արմենչիկ» լինելուց:

Ես ավելի հակված եմ տեսնել նույն «Արմենչիկին» 80 տարեկանում նույնը «Արմենչիկը» մնացած...

Հա բայց դրա ի՞նչն ա ախմախություն, եթե դա մարդուն դուր ա գալիս ու ինքը դրանով ոչ մեկին վնաս չի տալիս, ի՞նչ վատ բան կա դրա մեջ

[Հարդ]

Հա բայց դրա ի՞նչն ա ախմախություն, եթե դա մարդուն դուր ա գալիս ու ինքը դրանով ոչ մեկին վնաս չի տալիս, ի՞նչ վատ բան կա դրա մեջ

Հենց դա էլ վտանգն ա...
Տենց մարդուն մեկան էդ մտածելակերպն ա պակասում, որ դրանից էլ առաջ չգնա:

[Chuk]

Պարզապես մի բան է փոխվել, մի 5 տարի առաջ դեռ ինտերնետը հասանելի էր համեմատած ավելի ինտելեկտուալ մասսային, իսկ հիմա նրանք, որոնք երկու տառ երևի իրար կապել և կարդալ չեն կարող, օգտվում են ինտերնետից, դրա համար պատկերը էդքան սարսափելի ա։

Համաձայնվելով հանդերձ ընդամենը մի դիտարկում եմ ուզում անել: Երբ որ ես դպրոցական էի, մեր դասարանում էլ կային «սիրուն տղա Արմենչիկ»-ներ: Իրանք իրենց դրսևորելու ձևեր ունեին, բայց չգիտեին տառերը, չէին կարող ո՛չ կարդալ, ո՛չ գրել: Իսկ հիմա, ինչքան էլ խոսենք (լրիվ արդարացիորեն) ինտերնետի բերած վնասների մասին, պետք է խոստովանենք, որ նույն սոց. ցանցերի շնորհիվ այդ «սիրուն տղա Արմենչիկները» տառեր են սովորում... ցավոք հաճախ լատիներեն տառեր, ու գրում ու կարդում են լատինատառ, բայց միաժամանակ նաև հայերեն տառեր, ռուսերեն տառեր: Ու սա լավ ա ժող, ինչքան էլ, որ, նորից ասեմ, սոց. ցանցերը լիքը վատ բաներ, վատ տենդենցներ էլ են բերում:

[Շինարար]

Հենց դա էլ վտանգն ա...

Ի՞նչ վտանգ, Հարդ ջան, կներես, քեզ շատ եմ հարգում, բայց պիտի ասեմ, որ ինձ ավելի վտանգավոր ա թվում, որ 17 տարեկան տղան քո՝ էս թեմայում գրածների նման բաներ կարա գրի, որովհետև ինքը կարող ա սնոբ մեծանա, իսկ էն որ 14-18 տարեկան տղան ադնակլասնիկիում գրանցվում ա «Մի տխուր տղա», ես դրա վտանգը չեմ տեսնում, վերջում մի հատ էլ կներես, հուսով եմ՝ ինձ չես ատի:

[Ambrosine]

Ոչ թե սոց ցանցն է մեղավոր, այլ` հասարակությունը: Ամեն մեկս էլ մեղքի մեր բաժինը ունենք, որ մեր երիտասարդ սերունդը այդպիսին է: Սոց ցանցը ընդամենը ցույց է տալիս պատկերը: Ինչու՞ ակումբում այդպես չէ. որովհետև այստեղ հավաքվել է որոշակի մասսա, որը չի հանդուրժում նման մարդկանց, իրենք էլ հեռանում են: Շատերն էլ այստեղի մթնոլորտի հետ են հարմարվում ու փոխվում: Իսկ մի մասն էլ ակտիվ չէ, որովհետև զգում է, որ իրեն ու իր գրառումները մեղմ ասած չեն ընդունվում: Սոց ցանցը չունի մոդերատոր ու ադմինիստրատոր, որը կհետևի ցենզուրային ու մնացածին: Այնտեղ տիրում է որոշակի անարխիա: Այդ պատճառով էլ, զգալով որոշակի ազատություն, ցույց են տալիս իրենց իրական պատկերը, որը շատ ցավալի է դուրս գալիս: Սոց ցանցերն էլ դիտվում են իբրև չգիտեմ ինչ: Ու պայքարել այս ամենի դեմ պետք է ոչ թե սոց ցանցերը, օրինակ, փակելով, այլ` սերնդի հետ որոշակի աշխատանք տանելով: Եթե երիտասարդ մայրը ամբողջ օրը օդնոկլասսնիկից դուրս չի գալիս, երեխան, բնականաբար, ինքն էլ սկսում է հետաքրքրվել այդ կայքով: Ու դեռ չի կարողանում ուղիղ քայլել, հասկանում է, թե ինչ է «դրուզյա»-ն, «օցենիծ»-ը, մնացած ֆինտուֆլյուշկաները: Մեր ազգը դանդաղ մահվան ա գնում: Շատերին սա խիստ պեսիմիստական կթվա, բայց դա է լինելու հետևանքը: Ես շատ լավ հիշում եմ, որ երբ առաջին կուրսում գնացի իմ դպրոց, հայոց լեզվիս դասախոսը ինձ բառացի ասաց` սերունդ չի մնացել, ձեզնից հետո ոչ ոք չի սովորում, ոչ ոք ոչնչով չի հետաքրքրվում, լճացում է: Սա 2006, թե 2007 թվականն էր: Ու, եթե այն ժամանակ դա այդքան չէր նկատվում, ապա որոշ ժամանակ անց, իսկ հիմա առավել ակնհայտ դա երևում է: Տարրական դասարանի երեխան անգամ հեքիաթ չի ցանկանում կարդալ, իսկ սեղմավեպերի տպագրվելու իմաստը ընդհանրապես չեմ հասկանում. ոնց-որ պետությունը ինքը դրդի աշակերտին չկարդալ ամբողջ ստեղծագործությունը ու կարդալ ինչ-որ անհասկանալի բրոշյուր: Ես թեմաներից մեկում գրել էի նաև Դար 21-ի ուղիղ եթերով հեռարձակվող սմս-ների բովանդակության մասին :

[Հարդ]

Համաձայնվելով հանդերձ ընդամենը մի դիտարկում եմ ուզում անել: Երբ որ ես դպրոցական էի, մեր դասարանում էլ կային «սիրուն տղա Արմենչիկ»-ներ: Իրանք իրենց դրսևորելու ձևեր ունեին, բայց չգիտեին տառերը, չէին կարող ո՛չ կարդալ, ո՛չ գրել: Իսկ հիմա, ինչքան էլ խոսենք (լրիվ արդարացիորեն) ինտերնետի բերած վնասների մասին, պետք է խոստովանենք, որ նույն սոց. ցանցերի շնորհիվ այդ «սիրուն տղա Արմենչիկները» տառեր են սովորում... ցավոք հաճախ լատիներեն տառեր, ու գրում ու կարդում են լատինատառ, բայց միաժամանակ նաև հայերեն տառեր, ռուսերեն տառեր: Ու սա լավ ա ժող, ինչքան էլ, որ, նորից ասեմ, սոց. ցանցերը լիքը վատ բաներ, վատ տենդենցներ էլ են բերում:

Իմ դպրոցական ժամանակ (չհաշված վերջին 2 տարիները) կային, բայց մեր մասշտաբով բոլորովին տարածված չէին ցանցերը, բայց ես մարդ չեմ ճանաչել, որ գրել կարդալ չիմանա (ներառյալ Արմենչիկները):
Հավելեմ, որ սովորական միջնակարգ դպրոցում եմ սովորել ու շատ սովորական դասարանում:

Թեման իմ տարիքային մարդկանց մասին ա ու ոնց որ թե իմ տարիքային մարդկանց Արմենչիկների մեծ մասը գրել ու կարդալ գիտի: Նենց որ դա ինտերնետից չեն սովորել:

Ամենակարևորն էն ա, որ լիքը մարդիկ եմ ճանաչում, ովքեր ցանցով տարվելուց առաջ ավելի այսպես ասած՝ լավ վիճակում են եղել: Իսկ տարվելուց հետո դարձել են այդքան պրիմիտիվ:
Սրանից ելնելով եմ ես համոզված, որ ցանցերի մեղավորությունն է սա:

Ի՞նչ վտանգ, Հարդ ջան, կներես, քեզ շատ եմ հարգում, բայց պիտի ասեմ, որ ինձ ավելի վտանգավոր ա թվում, որ 17 տարեկան տղան քո՝ էս թեմայում գրածների նման բաներ կարա գրի, որովհետև ինքը կարող ա սնոբ մեծանա, իսկ էն որ 14-18 տարեկան տղան ադնակլասնիկիում գրանցվում ա «Մի տխուր տղա», ես դրա վտանգը չեմ տեսնում, վերջում մի հատ էլ կներես, հուսով եմ՝ ինձ չես ատի:

Պարզ ա դիրքորոշումդ...

[Լեո]

Սոցցանցերը մարդկանցից շատ ժամանակ են խլում՝ մեծամասաբ անիմաստ տեղը: Նույն ժամանակը մարդիկ կարող էին ծախսել ասենք ինքնակրթության վրա, կամ գոնե տարրական գրագիտություն ձեռք բերելու վրա: Այս առումով կարծում եմ սոցցանցերը նպաստում են տգիտության տարածմանը: Ու քանի որ դեռահասներն ամենաշատը սովորելու կարիք ունեն, դա ամենաշատը նրանց է վնասում:

[Chuk]

բայց ես մարդ չեմ ճանաչել, որ գրել կարդալ չիմանա (ներառյալ Արմենչիկները)

Ցավոք ես ճանաչում եմ: Ճանաչում եմ գրել ու կարդալ բոլորովին չիմացողների: Բայց ճիշտն ասած նկատի չունեի լրիվ չիմացողների, այլ նկատի ունեի դժվարությամբ, տառ առ տառ գրել կարդացողներին: Ու այսօր, երբ իրան առավել հետաքրքրող մեդիան իրան ուղղակի թելադրում գրել ու կարդալ, ինքն էդ ուղղությամբ ուզած թե չուզած կատարելագործվում ա: Ու սա, բնականաբար, դրական ա: Խնդիրը շատ պարզ ա. ես հասկանում եմ քո մտահոգությունը, մտահոգությունդ համարում եմ տեղին ու ճիշտ: Բայց արի ինչ-որ երևույթի նայելուց փորձենք համակողմանի նայել. արդյո՞ք վնասից բացի օգուտ չի տալիս:

[Ariadna]

Սոցցանցերը մարդկանցից շատ ժամանակ են խլում՝ մեծամասաբ անիմաստ տեղը: Նույն ժամանակը մարդիկ կարող էին ծախսել ասենք ինքնակրթության վրա, կամ գոնե տարրական գրագիտություն ձեռք բերելու վրա: Այս առումով կարծում եմ սոցցանցերը նպաստում են տգիտության տարածմանը: Ու քանի որ դեռահասներն ամենաշատը սովորելու կարիք ունեն, դա ամենաշատը նրանց է վնասում:

Օֆ, լավ էլի, դրամատիզացնում եք, ոչ դրախտի դեսպան Անուլիկը (դուրս շատ ա էկել ), ոչ էլ առավել ևս Խոցված սրտով Արմենչիկը հաստատ չէին նստելու տանը ու ինքնակրթվեին։ Արմենչիկը պետք է իրանց անկյունում պպզեր ու ծխեր, Անուլիկն էլ ընկերուհիների հետ արևածաղիկ ուտելով փողոցում էս ծայրից էն ծայրը գնար՝ Խոցված սրտով Արմենչիկի սիրտը գրավելու համար։ Սենց գոնե տանն են, կոմպի դիմաց, կարող ա մեկ էլ տեսար սխալվեցին մի ուրիշ լինկի վրա սեղմեցին ու պատահաբար ինքնակրթվեցին ձեռի հետ, մեծ աշխարհ ա, ինչ իմանաս

[Հարդ]

Բայց արի ինչ-որ երևույթի նայելուց փորձենք համակողմանի նայել. արդյո՞ք վնասից բացի օգուտ չի տալիս:

Տալիս ա:
Բայց ո՞ւմ ա պետք էդ լատինատառ օգնությունը, եթե տվյալ մարդու մոտ նկատվում ա առավել մտքի անկում:
Հիմա ես հարց տամ.
Մարդը ճիշտ ա, գրել ա սովորում (լատինատառ), բայց դրանից ավելի շատ դառնում ա պրիմիտիվ:
Չես համարո՞ւմ, որ ստեղ վատն ավելի շատ ա: Ասենք գոնե հայատառ լիներ սովորածը մի կերպ երևի լավն ու վատը 50/50 կդառնային:

[Լեո]

Օֆ, լավ էլի, դրամատիզացնում եք, ոչ դրախտի դեսպան Անուլիկը (դուրս շատ ա էկել ), ոչ էլ առավել ևս Խոցված սրտով Արմենչիկը հաստատ չէին նստելու տանը ու ինքնակրթվեին։ Արմենչիկը պետք է իրանց անկյունում պպզեր ու ծխեր, Անուլիկն էլ ընկերուհիների հետ արևածաղիկ ուտելով փողոցում էս ծայրից էն ծայրը գնար՝ Խոցված սրտով Արմենչիկի սիրտը գրավելու համար։ Սենց գոնե տանն են, կոմպի դիմաց, կարող ա մեկ էլ տեսար սխալվեցին մի ուրիշ լինկի վրա սեղմեցին ու պատահաբար ինքնակրթվեցին ձեռի հետ, մեծ աշխարհ ա, ինչ իմանաս

Ես չէի խոսում ուղեղի թերզարգացմամբ տառապող Արմենչիկի մասին:

Օրինակ ես ժամանակին շատ էի ժամանակ վատնում սոցցանցերում, որի համար հիմա զղջում եմ: Կարող էի դրա փոխարեն մանսագիտական գրականություն կարդալ: