Հումորի իմաստը կորավ... նօ քօմմընթի կագով, էլի:
Լավ, ասեմ. ուրեմն, երբ ինչ-որ կուսակցություն ընտրություններից առաջ խոսում է իշխանության դեմ, մատնանշում նրա կատարած սխալ քայլերը, վարած սխալ քաղաքականությունը, արտաքին ասպարեզում կրած ոչ թե բարոյական, այլ` շոշափելի պարտությունները, իսկ ընտրությունների ավարտից հետո կոալիցիա կազմում այդ նույն իշխանության հետ ու սկսում իշխանության շվիի տակ պարել, դա արդեն ընդդիմություն չէ. պարզ է դառնում, որ ընտրություններից առաջ ինքը ընդամենը ձայն էր փախցնում իրական ընդդիմությունից: Իսկ քանի որ մեր ժողովրդի մոտ մի անգամից չի հասնում, իրենք հաջորդ ընտրություններին էլ գնում են ու այդ ուժերին ձայն տալիս` նրանց նորից հնարավորություն տալով փակել ընդդիմության ճանապարհը: Իսկ իմ նշած կուսակցությունները այդ ոլորտում անգերազանցելի են: Այսքանը բավակա՞ն է:
Էջանիշներ