Մի քանի տարի առաջ մի տատիկ ինձ "անիծեց", ասելով՝ "Սինդրիկ ուտես ու քեզ թվա, թե քաղցր ա"
Հիմա ուզում եմ մի տեղից գտնեմ իրան ու հաղորդեմ՝ տատի՜ անեծքդ տեղ ա հասել
Շա՜տ եմ սիրում սինդրիկ
Մի քանի տարի առաջ մի տատիկ ինձ "անիծեց", ասելով՝ "Սինդրիկ ուտես ու քեզ թվա, թե քաղցր ա"
Հիմա ուզում եմ մի տեղից գտնեմ իրան ու հաղորդեմ՝ տատի՜ անեծքդ տեղ ա հասել
Շա՜տ եմ սիրում սինդրիկ
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
http://lusinamara.blogspot.com/
Ահա', աչքն ու արևը գրիչիս պահած իմ հեզ տնքոցի զրնգուն ձայնը, սարսափների գիշերներով անցած, բայց հույսե կրակ բոցկլտող առավոտը, տասներկուամսյա բաց հուշագիրք` արտահայտող տասնիննամյա հանգավոր լռությունս և մաքուր-մաքու~ր ինքնաճանաչման ու ինքնահաստատման խորհրդի խորհրդավոր լուսնաէջը:
Նա եղավ իմ մտածողության պատկերը, իմ անթամբ ձիերի ճախրանքի ալիքը, իմ սեպագրերը թարգմանեց ոմանց և համատարած վերին կապույտով ինձ էր թարգմանում:
Երբ ես սանրում էի իմ քնքուշ լուսնաձագի բառերը, հնարավորինս ուշադիր էի նույնիսկ ամենաչնչին բառամազերին... մեկ հնձվոր էի, մեկ` շինարար, մեկ` ոստիկան` բազուկներով բառ էի քամում: ... Արցունքները անուշանում են բառեր դառնալիս: Միասին դրեցինք նախանպատակ` լուսերենը հասանելի դարձնել, ավելի շուտ` գտնել փոխանցումի չկտրվող թելը: Բացահայտեցինք` լուսինը արև ունի, որն ուրիշինն է...ու...խոստացանք ետ չնայել...
Շնորհավոր ծնունդդ բլոգո~ս ...
Այս տարեդարձի անդարձության գոտում, գտնվելով շնորհակալության ոսկեգույն պսակի ներքո, ասուն ու թուխ աչքերիս հիացական թացությամբ ուղարկում եմ այդ պսակը նրա~նց, ովքեր նայեցին խորքն այս բլոգի` իրենց կորցրածը գտնելու համար...
Խոնարհվում եմ......
Սիրով` Լուսին Ամարա
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
aragats (28.05.2011), Chilly (31.05.2011), My World My Space (30.05.2011), Quyr Qery (30.06.2011), Tig (28.05.2011)
Փակագծերը մի փակեք, շոգ ա .....
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
aragats (31.05.2011), CactuSoul (15.06.2011), Chilly (31.05.2011), einnA (30.05.2011), Meme (09.06.2011), My World My Space (30.05.2011), Quyr Qery (30.06.2011), Tig (30.05.2011), Անտիգոնե (06.06.2011), Արևածագ (30.05.2011), Լուսաբեր (30.05.2011), Նաիրուհի (04.06.2011), ՆանՍ (16.06.2011), Սլիմ (30.05.2011)
Անբացատրելի սեր, նկարագրեմ՝՝
Երկար ժամանակ լսում էի նրան ու փորձում հասկանալ ասածները. այդպես էլ չէի կարողանում...Անկարելի բան խնդրողի էր նման… Թեև անընդհատ շարժվում էր բերանը, բայց ուշադրությանս կենտրոնում նրա ձեռքերն էին. փոքրիկ սարսուռ, բայց առնականություն կար այդ ձեռքերում...
Նա այնքա՜ն տգեղ էր...
Ու ես սիրեցի նրան իր տգեղության ու թաքցրած տրտմության համար...
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Գնում եմ երիտասարդների պակասները թվելու, որոնք առաջանում են հիմնականում գործատուի մեղքով...
Մի տեսակ հաջողություն եմ ուզում մաղթեք...
Գործազրկություւււււււււււււււււււն
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Ես ինձ չեմ գտնում ժամանակի մեջ ու վախենում եմ, որ գա ժամանակ, երբ տարածության մեջ կկորչեմ…ՉՉ
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
«Մաֆիա»... Խաղում են,,, Քանի փակ են իրենց աչքերը, ես բացեցի էջն ու սկսեցի ինչ-որ գրել...
Սլանում է ժամանակը, սահեցնում ու սլացնում իմ մտքերը, ինչպես մի տիրող, իսկ ամենից առաջ բաց են իմ աչքերը ու բաց հոգիս՝ հասկանալու ու զգալու... Հետո, իհարկե, կգան նաև փակ իրավիճակներ, բայց աչքերիս բացության դեմ դրանք առանձնապես անզոր են...
Առաջին գիշերն է… Իրենք ոչինչ չունեն ասելու, բայց կա մեկը, որ այս խաղում ոչ մեկի չի հավատում… Իսկ իմ մտքերը հետզհետե անցնում են բոլորի կողքով... Հետո հայտնվում է մեկ այլ բաց աչքերովը, իսկ ամենավերջում բոլորն են բացում, բայց չեն «տեսնում» առանձնապես, կարծիքներ են փոխանակում, բայց չեն որոշում ՈՉԻՆՉ...
Թույլ ու ուժեղ,,, ինչ-որ տրամաբանություն են փնտրում, ինչ-որ թեկնածուներ առաջադրում...
Էլի փակ են աչքերը... ես բաց աչքերով էլի գրում եմ... ուզում եմ համաձայնվել ինքս ինձ հետ, որ իմ եռագույնը /շունչ-մարմին-հոգի/ չի ընկրկի որ մի սևուկարմիր «երևույթի» առաջ,, Իսկ մտքերս անընդհատ շրջում են բոլորի կողքով... Ես ներկա՛ եմ, քանի որ բացակա են ձեր աչքերը...
Կասկածներ են...
Ինչ-որ մեկի ժամանակը լրացել են, ոմանք «մեռյալ» դրությունից են խոսում...
Հիմա բոլորը կխոսան, բայց հարց է՝ ո՞ւմ աչքերն են բաց...
Հ.Գ. երբեք չեմ խաղացել այս խաղը,, չեմ խաղա...
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Արի՜... լիացրու քո վերադարձի թանկության պահը...
Ու ինձ լրացրո՜ւ...
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
ու՝՜՝՜՝՜՝՜՝՜իմ արևոտ վայրկյանի վրա ամպոտ դարերը աչք ունեն տնկած....
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Հետ եմ գնում մանկություն...Իմ փոխարեն մնա մորս գրկում ով սե՛ր, անդուլ աղոթեք,, ճերմակը դուրս, սևը՝ սրտում պահած - ես ետ կգա՜մ
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Արևամեղուն խենթ ու խելագար իջավ իմ վզին,, ու ինձնից առավ լուսնանեկտար....
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
պարունգ, վամիդորայս էլ որերորդ անգամ այսպես եմ ասում
Իսկ դեռ երեկ այն մտայնության էի, որ «Կեցցե՜ խակերի հասունությունը...»
Վերջին խմբագրող՝ Lusinamara: 21.06.2011, 09:56:
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Ցավիս խորքերից, ով ճակատագի՛ր, անսահման ծիծաղ ես ունեմ քո դեմ
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
John (23.07.2011), Meme (26.06.2011), My World My Space (25.06.2011), Quyr Qery (30.06.2011), Tig (26.06.2011)
Երեկ 28-ն էր, երկրորդը անընդմեջ, երբ ես չեմ գոհացնում ինձ ու չեմ «սանձում» կարոտը՝ հանդեպ մի մարդու, ում նման եմ դեմքով:
Իմ թվացյալ կորցրած, բայց, այնուհանդերձ՝ ինձնից ինչ-որ բան խլած, ավելի ճիշտ՝ բանտարկված մեջս ու դրանով ինձ կիսատած զգացումս կրկին կանգնեցնում է հայելու առաջ, ինչպես մի ատյանի: Արտասվախառն:
Իբրև բողոք բարձրացող իմ բնազդը ստիպում է, ստիպում է խաղաղման ճամփան անցնել արցունքներով,, իսկ ուղիղ նայելիս տեսնում եմ այն մարդուն, ում նման եմ ամեն ինչով: Խնդրում եմ, որ չարտասվի՝ խնդրում է, որ չարտասվեմ: Միախառնվում են մեր ձայները: Ուզում է հասկանամ, որ ճիչն իր անհույս ծղրտոց չէ ու աղջկան «ուրացողի» կիսատ զղջում, որ պատիժ դարձած այս կարոտը ինձ պարտադիր տրված ցավ չի համարվում:
___
Լռեցի: Սրբեցի աչքերս՝ աչքերդ:
Գնացիր կրկին… ինձ ա՜յլ բառեր բերելու, տողեր բերելու … պապա՜ ………
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Ստոր գտնվեցի … առավոտը արթնանալուս համար սրտիդ ցավ բերելու աստիճան …
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Meme (11.07.2011)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ