Դժբախտ իմաստու՞ն, թե՞ երջանիկ հիմար

[Հայկօ]

Իմաստությունն անհուն է . մարդու միտքը՝ սահմանափակ։
Ուստի կարելի է այսպես ասել՝ ամենաերկար հատվածն անգամ. չի կազմում անվերջության կեսը։

Քո տեսակետը պարզ է: Իմ տեսակետը արմատապես հակառակն է: Իմացությունն անսահման է կամ առնվազն նույնքան ծավալուն է, ինչքան իմանալիքը:

Էստեղ շատ ավելի տեղին է Զենոնի գնդի օրինակը: Արի պատկերացնենք, որ մեր իմացածը մի գունդ է, իսկ գնդին շրջապատող միջավայրը՝ չիմացությունը: Ինչքան շատ գիտենք մենք, այնքան գունդը մեծ է: Իսկ ինչքան մեծ է մեր իմացության գունդը, այնքան ավելի մեծ է չիմացության հետ շփման մակերեսը, բնականաբար, և այնքան հստակ է պատկերացնում գունդ-իմացության «տերը», թե ինչքան բան ինքը դեռ չգիտի: Սակայն սա բնավ չի ենթադրում, որ չիմացությունն անսահման է:

[Նետ]

Քո տեսակետը պարզ է: Իմ տեսակետը արմատապես հակառակն է: Իմացությունն անսահման է կամ առնվազն նույնքան ծավալուն է, ինչքան իմանալիքը:

Էստեղ շատ ավելի տեղին է Զենոնի գնդի օրինակը: Արի պատկերացնենք, որ մեր իմացածը մի գունդ է, իսկ գնդին շրջապատող միջավայրը՝ չիմացությունը: Ինչքան շատ գիտենք մենք, այնքան գունդը մեծ է: Իսկ ինչքան մեծ է մեր իմացության գունդը, այնքան ավելի մեծ է չիմացության հետ շփման մակերեսը, բնականաբար, և այնքան հստակ է պատկերացնում գունդ-իմացության «տերը», թե ինչքան բան ինքը դեռ չգիտի: Սակայն սա բնավ չի ենթադրում, որ չիմացությունն անսահման է:

Ամեն ինչ շատ ճիշտ է ասված.միայն թէ վերջինբառերը կարծում եմ չի սոսնձվում կոնստեկտի հետ։ Ստեղ մի խորամանկ շփոթեցում կա։Ոչ թէ չիմացությունն է անսահման.այլ իմացությունը։

[Հայկօ]

Ամեն ինչ շատ ճիշտ է ասված.միայն թէ վերջինբառերը կարծում եմ չի սոսնձվում կոնստեկտի հետ։ Ստեղ մի խորամանկ շփոթեցում կա։Ոչ թէ չիմացությունն է անսահման.այլ իմացությունը։

Ոչ մի շփոթություն կամ թյուրիմացություն չկար նախորդ գրածիս մեջ:

[just a dream]

,"Լավ է դժբախտ իմաստուն լինեմ, քան երջանիկ հիմար",

իսկ ինչի չի կարելի լինել ուղղակի երջանիկ իմաստուն?? ով է ասել թե սրանք անհամատեղելի հասկացություններ են ?
հա, ու մի բան էլ - ինտելեկտն ու իմաստությունը տարբեր կատոգորիաներ են...

[Անահիտ]

Ահամ: Եթե դատենք վերևում քո նախագծած համակարգի սահմաններում, ապա այստեղ, կարծես թե, խելացի միտք մտածվեց: Խորհուրդ. փորձիր այդ «հավասար խելացի մտքեր մտածող» մարդկանց հետ աշխատանքի ընդունման հարցազրույց անցկացնել ու հետո ուշադիր հետևել, թե ով է արդյունքներն իմանալուց հետո ավելի բուռն հրճվում:

"պահանջվում են խելացի մարդիկ"
փաստորեն մտավոր ունակություններիդ գնահատականը ստանալու համար բավականա գոնե մեկ հարցազրույց անցնել
գիտես, հանկարծ նկատեցի, որ բոլոր 55 գրասենյակային գործընկերներս հանճարներ են…

[Chuk]

Ամենաիմաստուն մարդը՝ չգիտի ամբողջի գոնե կեսը։

Իմաստությունն անհուն է . մարդու միտքը՝ սահմանափակ։
Ուստի կարելի է այսպես ասել՝ ամենաերկար հատվածն անգամ. չի կազմում անվերջության կեսը։

Այդ դեպքում ինչու՞ չասել. «Ամենաիմաստուն մարդը՝ չգիտի ամբողջի գոնե 0.0000000000000000000000000000000000000000000000000000.........00000000000000000000000000001 տոկոսը»։

[Հայկօ]

"պահանջվում են խելացի մարդիկ"
փաստորեն մտավոր ունակություններիդ գնահատականը ստանալու համար բավականա գոնե մեկ հարցազրույց անցնել
գիտես, հանկարծ նկատեցի, որ բոլոր 55 գրասենյակային գործընկերներս հանճարներ են…

Չհասկացար ասածս: Բացարձակ խելացիներ ու բացարձակ հիմարներ չկան: Կան ավելի ու պակաս խելացիներ, կամ՝ ավելի ու պակաս հիմարներ:

Աշխատանքային հարցազրույցը բազմաթիվ օրինակներից միայն մեկն է:

[Shah]

իսկ ինչի չի կարելի լինել ուղղակի երջանիկ իմաստուն?? ով է ասել թե սրանք անհամատեղելի հասկացություններ են ?

+5
---
էս թեման կարդում եմ ու մի թավուր չեմ էլ ուզում ասեմ, որ երջանիկ եմ )

[Ուստա Գրիշ]

իսկ ինչի չի կարելի լինել ուղղակի երջանիկ իմաստուն?? ով է ասել թե սրանք անհամատեղելի հասկացություններ են ?
հա, ու մի բան էլ - ինտելեկտն ու իմաստությունը տարբեր կատոգորիաներ են...

Եթե նենց բան գրեի, որ բոլորիտ ասածով լիներ, ոչ մեկը ավելացնելու ոչ մի բան չէր ունենա կամ ուղղակի կհամաձայնվեր իմ հետ: Իսկ եթե դրա հետևանքով որոշ մարդկանց մոտ կարող է տգետի կամ ցածր ինտելեկտով մարդու տպավորություն թողնեմ, ուրեմն ասեմ որ չի բացառվում որ այդպիսին էլ կամ, դա որդեն ձեր մտքերն են ու ձեր եզրակացությունները:

Իսկ ինչ վերաբերվում է քո հարցին ՝ "իսկ ինչի չի կարելի լինել ուղղակի երջանիկ իմաստուն??", ասեմ որ չեմ կարող քո հարցին պատասխանել, որովհետև չգիտեմ իմաստուն եմ, թէ չէ, ու եթե էլ ապագայում իմաստուն դառնամ, կիմանամ այդ մասին, թէ ոչ: "Երջանիկ" լինել չլինելու մասին էլ կարող եմ ասել հետևյալը. երեկ շատ ուրախ ու լավ օր եմ անցկացրել, ինձ թվում էր ամենա"երջանիկ" մարդկանցից եմ, իսկ այսօր ինձ զանգեցին վատ լուր հայտնեցին, ինչի պատճռով տխրեցի, ու ինձ թվաց որ շատ "դժբախտ" մարդ եմ: Ուզում էի ասել, որ "երջանկություն"-ը ու "դժբախտություն"-ը ուղղակի մարդկային ռեֆլեկսներ են որոնք առաջանում են գիտակցությունում կամ ենթագիտակցությունում մարդու ստացած ինֆորմացիայի մշակման ժամանակ: Հետևաբար դրանք նաև կախված են արտաքին միջավայրի փոփոխություններից, որոնք կանխագուշակել ես անկարող եմ, ուստի այն հարցին, թէ երջանի՞կ եմ ես, կամ թէ երջանի՞կ է ինչ-որ մեկը, պատասխանել չեմ կարող, միայն կարող եմ պատասխանել թէ ԵՐԲ եմ երջանիկ եղել, ԵՐԲ դժբախտ:

[Նետ]

Այդ դեպքում ինչու՞ չասել. «Ամենաիմաստուն մարդը՝ չգիտի ամբողջի գոնե 0.0000000000000000000000000000000000000000000000000000.........00000000000000000000000000001 տոկոսը»։

Մարդիկ միշտ բողոքում են ուրիշի խելքի պակասությունից. ու դեռ ոչ ոք իր խելքից չի բողոքել։Սա հաշվի առնելով պետք է. որ մարդը համեմատության մեջ մտնի ոչ թէ այլոց հետ այլ հենց ինքն իր հետ՝ իր հնարավորությունների ու ընդունակությունների հետ։
Ըստ նեյրովիրաբույժների. մարդու ուղեղը. հնարավորություն ունի 1 միլիոն տարի. ամեն վարկյան ընդունելու նոր ինֆորմացիա։Նույնիսկ այս հաշվարկը եթե ընդունենք որպես իմցության վերջնագիծ՝ քո ասած թիվը. էլի չափազանց է։

[Chuk]

Մարդիկ միշտ բողոքում են ուրիշի խելքի պակասությունից. ու դեռ ոչ ոք իր խելքից չի բողոքել։Սա հաշվի առնելով պետք է. որ մարդը համեմատության մեջ մտնի ոչ թէ այլոց հետ այլ հենց ինքն իր հետ՝ իր հնարավորությունների ու ընդունակությունների հետ։
Ըստ նեյրովիրաբույժների. մարդու ուղեղը. հնարավորություն ունի 1 միլիոն տարի. ամեն վարկյան ընդունելու նոր ինֆորմացիա։Նույնիսկ այս հաշվարկը եթե ընդունենք որպես իմցության վերջնագիծ՝ քո ասած թիվը. էլի չափազանց է։

Դու էիր ասել. «Իմաստնությունն անհուն է»
Եթե այն ամեն դեպքում վերջավոր է, ապա, խնդրում եմ, վերանայիր քո նախորդ գրառումները:

[Հայկօ]

Մարդիկ միշտ բողոքում են ուրիշի խելքի պակասությունից. ու դեռ ոչ ոք իր խելքից չի բողոքել։Սա հաշվի առնելով պետք է. որ մարդը համեմատության մեջ մտնի ոչ թէ այլոց հետ այլ հենց ինքն իր հետ՝ իր հնարավորությունների ու ընդունակությունների հետ։
Ըստ նեյրովիրաբույժների. մարդու ուղեղը. հնարավորություն ունի 1 միլիոն տարի. ամեն վարկյան ընդունելու նոր ինֆորմացիա։Նույնիսկ այս հաշվարկը եթե ընդունենք որպես իմցության վերջնագիծ՝ քո ասած թիվը. էլի չափազանց է։

Նետ ջան, թուրքերեն ասած՝ «իսան սոցիալ հայվանլար»: Իմա՝ մարդը հասարակական էակ է: Նույնիսկ մինչև այսօր հավաքված գիտելիքները բոլորը մի մարդու գլխում չեն կուտակված, այլ պահված են միլիարդավոր մարդկանց մեջ, պահվել են նրանցից առաջ ապրած միլիարդների մեջ, ինչպես նաև պահված են զանազան այլ միջոցներով. ինտերնետ, գրքեր, տեսանյութեր և այլն: Եթե, ըստ քեզ, մարդու ուղեղը կարող է մեկ միլիոն տարվա ընթացքում ամեն վայրկյան նոր ինֆորմացիա ընդունել, ապա ինչքա՞ն նոր ինֆորմացիա կարող են ընդունել մեկ միլիոն կամ հարյուր միլիոն տարվա ընթացքում ծնված ու ապրած բոլոր մարդկանց ուղեղները, և ինչքա՞ն ինֆորմացիա կարելի է կուտակել այդ ընթացքում տարբեր կրիչների օգնությամբ: Դու հիշու՞մ ես այն ամենը, ինչ գիտես, թե՞ երբեմն ինչ-որ բան գրում ես մի տեղ ու հետո հանգիստ մոռանում: Դու ինքնուրու՞յն ես բացահայտել այն ամենը, ինչ գիտես, թե՞ այնուամենայնիվ ոչ:

[Նետ]

Դու էիր ասել. «Իմաստնությունն անհուն է»

Իսկ միթե՞ որևե մեկը կարող է հակառակն ասել։Այո.իմաստնությունն անսահման է.բայց գիտելիքը՝սահմանափակ։Չնայած որ որևե մասնավոր հարցի շուրջ. հնարավոր է համապատասխան սահմանափակ գիտելիքով ցուցաբերել անհուն իմաստնություն։

Եթե այն ամեն դեպքում վերջավոր է, ապա, խնդրում եմ, վերանայիր քո նախորդ գրառումները:

Վերանայեցի ու վերահաստատեցի։Այն է՝ որևե մեկը չգիտի ամբողջի նույնիսկ կեսը։Սա իր հերդին կարող է սպառնալ. որ քո այն մյուս՝ չիմացած մասում հնարավոր է գտնվի մի բան. որը կհերքի քո մինչև այդ իմացած բոլոր բաները։
Ու հենց այդտեղ կարելի է լիաթոք ասել՝ ՙԱյ քեզ բա՜ն՚։

[Ապե Ջան]

Դժբախտ իմաստու՞ն, թե՞ երջանիկ հիմար…
Իսկ ո՞վ է ասել, որ պետք մարդը լինի կամ «Դժբախտ իմաստում» կամ էլ «Երջանիկ հիմար»

Ըստ իս մարդը իր կյանքի ընթացքում լինեով տարվեր հոգեկան վիճականերում ունակ չէ ընտրելու, լինել՝ Դժբախտ իմաստու՞ն, թե՞ երջանիկ հիմար: Ելնելով այս փաստից անիմաստ եմ համարում այս թեմայի քննարկումը:

Ցանկացած դեպքում, ցանկացած հոգեկան վիճակում մարդը, իր մտածելակերպը ուրիշ է լինում:

Ես կուզեի լինել՝ երջանիկ հիմա:
Ես կուզեի լինել՝ դժբախտ իմաստուն:
Ես կուզեի լինել՝ իմաստում երջանիկ:

Սա միայն ցանկությունէ է, ես այսպես, դու այսպես կուզեիր: Ի՞նչ տալիս սա մեզ: Հարցիս պատասխան չեմ ակնկալում, քանի որ գրեթե համոզված այն ոչինչ չի փոխելու:

[Ուստա Գրիշ]

Դժբախտ իմաստու՞ն, թե՞ երջանիկ հիմար…
Իսկ ո՞վ է ասել, որ պետք մարդը լինի կամ «Դժբախտ իմաստում» կամ էլ «Երջանիկ հիմար»

Ըստ իս մարդը իր կյանքի ընթացքում լինեով տարվեր հոգեկան վիճականերում ունակ չէ ընտրելու, լինել՝ Դժբախտ իմաստու՞ն, թե՞ երջանիկ հիմար: Ելնելով այս փաստից անիմաստ եմ համարում այս թեմայի քննարկումը:

Ցանկացած դեպքում, ցանկացած հոգեկան վիճակում մարդը, իր մտածելակերպը ուրիշ է լինում:

Ես կուզեի լինել՝ երջանիկ հիմա:
Ես կուզեի լինել՝ դժբախտ իմաստուն:
Ես կուզեի լինել՝ իմաստում երջանիկ:

Սա միայն ցանկությունէ է, ես այսպես, դու այսպես կուզեիր: Ի՞նչ տալիս սա մեզ: Հարցիս պատասխան չեմ ակնկալում, քանի որ գրեթե համոզված այն ոչինչ չի փոխելու:

Ապե Ջան, քո հարցերին մի քանի անգամ երևի արդեն պատասխանել են, ամեն դեպքում արժեր մի հատ կարդալ նախքան քեզ ով ինչ է գրել:

Ու մի խնդրանք ունեմ, բեր չասենք էլի ինչը իմաստ ունի, ինչը չունի: Եթե կարծում ես որ ինչ-որ բան քո համար անիմաստ է, ուղղակի անտարպեր անցի կողքով: Եթե ամեն ինչի սկսենք գլոբալ նայել, ոչ մի իմաստ ոչ մի բանի մեջ չենք գտնի:

Ի՞նչ իմաստ կա իմաստի մեջ: (նոր թեմա )