Քո տեսակետը պարզ է: Իմ տեսակետը արմատապես հակառակն է: Իմացությունն անսահման է կամ առնվազն նույնքան ծավալուն է, ինչքան իմանալիքը:Նետ-ի խոսքերից
Իմաստությունն անհուն է . մարդու միտքը՝ սահմանափակ։
Ուստի կարելի է այսպես ասել՝ ամենաերկար հատվածն անգամ. չի կազմում անվերջության կեսը։
Էստեղ շատ ավելի տեղին է Զենոնի գնդի օրինակը: Արի պատկերացնենք, որ մեր իմացածը մի գունդ է, իսկ գնդին շրջապատող միջավայրը՝ չիմացությունը: Ինչքան շատ գիտենք մենք, այնքան գունդը մեծ է: Իսկ ինչքան մեծ է մեր իմացության գունդը, այնքան ավելի մեծ է չիմացության հետ շփման մակերեսը, բնականաբար, և այնքան հստակ է պատկերացնում գունդ-իմացության «տերը», թե ինչքան բան ինքը դեռ չգիտի: Սակայն սա բնավ չի ենթադրում, որ չիմացությունն անսահման է:
Մեջբերել
Էջանիշներ