Էս թեման ա, որ մարդու սիրտը մինչև վերջ վեր եկած ա, ուզում եմ կռվեմ, հազիվ առիթ եմ գտել, էդ էլ ասում ես՝ ես տենց չեմ ասելՈւլուանա-ի խոսքերից
Էս թեման ա, որ մարդու սիրտը մինչև վերջ վեր եկած ա, ուզում եմ կռվեմ, հազիվ առիթ եմ գտել, էդ էլ ասում ես՝ ես տենց չեմ ասել
Sagittarius (27.11.2012)
Բա ես էլ հազիվ թեմա էի գտել, որ շատ ակումբցիներ չէին կիսում կարծիքս. ասեցի՝ տենամ՝ էտ ոնց ա լինում, որ «ակումբի կոալիցիայի» հետ վիճում, խռովում-գնում են, էն էլ հարամություն են անում, չեն վիճումԷս թեման ա, որ մարդու սիրտը մինչև վերջ վեր եկած ա, ուզում եմ կռվեմ, հազիվ առիթ եմ գտել, էդ էլ ասում ես՝ ես տենց չեմ ասել
ivy (27.11.2012), StrangeLittleGirl (27.11.2012), Շինարար (27.11.2012)
Եթե էս թեմայով վիճացնես, սաղ կոալիցիան իրար դեմ դուրս կգաԲա ես էլ հազիվ թեմա էի գտել, որ շատ ակումբցիներ չէին կիսում կարծիքս. ասեցի՝ տենամ՝ էտ ոնց ա լինում, որ «ակումբի կոալիցիայի» հետ վիճում, խռովում-գնում են, էն էլ հարամություն են անում, չեն վիճում
keyboard (27.11.2012)
Օբյեկտիվ չես։
Գրառումներումդ փնտրեմ, հաստատ լիքը դեպքեր կգտնեմ, երբ քո փորձով կիսվում ես ինչ-որ հարցի շուրջ՝ չնայած ոչ ոք հարց չէր տվել։ Կարծեմ այստեղ օրագիր էլ ունես, երբեմն կարդում եմ։
Դա բացարձակապես նորմալ երևույթ է։ Մարդիկ գուգլին կտան իրենց հարցը և կստանան արդեն պատրաստի պատասխանը։
Ախր ոնց բացատրեմ է... օրագիրս հանգիստ թող, էդ իմ անձնական տարածքն ա, ինչ ուզում, անում եմ: Քո գրառումից գիտե՞ս ինչ տպավորություն ստացա: Ոնց որ ուզենաս ասես՝ ժո՜ղ, տեսեք ինչ լավ բան եմ արել, դժվար ա, բայց ըլնող հարց ա, էկեք դուք էլ արեք: Գուցե դա իմ տպավորությունն ա, բայց ամեն դեպքում ահագին վատ զգացի, ու ճնշող ազդեցություն թողեց ինձ վրա:
իսկ ինչի՞ համար վատ զգացիր քո այդ մտածածից
ինչ ա, կարծում էիր որ ինքը ոչ թե լավ բան ա արել, այլ վատ բան ա արե՞լ
ու ստեղ ուզում ա ինքն իրան արդարացնի - հանգստացնի աելով որ "լավ բան ա արե՞լ"
կարծում եմ որ ինքը արել ա իրա քայլերը, մտածելով որ լավն ա անում, ու ինքըն էլ էնքան լավ մարդ ա, որ իրա կարծիքով իրա լավ քայլերի մասին պատմում ա ուրիշներին որպես արդեն առկա փորձառություն :
Bruno (04.05.2013)
Դա արդեն քո անձնական պրոբլեմ է (ի դեպ, ինձ էլի է թվում, որ դա այն պատճառով է, ինչը դու անպատասխանատու հայտարարություն անվանեցիր)։ Ես կարողացա այդ ճանապարհն անցնել այդ թվում նրա շնորհիվ, որ ինձնից առաջ անցնողները չէին ալարել, կիսվել էին իրենց փորձով տարբեր ֆորումներում։ Հոգեբանորեն միշտ էլ ավելի հարմարավետ է կարդալ եղածը, քան հարց տալ ու սպասել՝ կպատասխանե՞ն, գուցե հիմար հա՞րց եմ տալիս, գուցե այդ մարդուն արդեն շա՞տ զզվացրեցի իմ հարցերով։
Վերջին խմբագրող՝ One_Way_Ticket: 28.11.2012, 00:54:
ուֆ, լավ, էլ չեմ խոսում: ձեր ասածն ա:
keyboard (28.11.2012)
Ես էլ մտածում եմ՝ ուր գնալ Գերմանիայից, ու մտքիս մենակ Հայաստանն ա գալիս...
Ոնց թե ուր գնալ??? ոչ մի տեղ էլ չպետք է գնալ, բա Հայաստանն ում ենք թողնում?
․․․
keyboard (28.11.2012), Sagittarius (28.11.2012)
Գիտես, եթե թեման լիներ «Հայաստանից դուրս ո՞ւր գնալ հանգստանալու» կամ «Արտասահմանյան ո՞րն բուհը խորհուրդ կտայիք» կամ նման մի բան, լրիվ նորմալ կվերաբերվեի: Բայց սենց էլ, իրականում, չեմ վատանում թեմայից: Ուղղակի ինձնից հեռու ա էս թեման ու խորթ:Ի դեպ, իմ խորին համոզմամբ, ովքեր որ այս թեմայից "վատանում են", գնացողներին փախնող են անվանում, հենց իրենք հոգու խորքուն ուզում են փախնել-փրկվել
Փախնող անվանում եմ ընդմիշտ հեռացողին, հայրենիք ունենալ չցանկացողին: Կարող ես և քեզ վրա չվերցնել, ես միայն ուրախ կլինեմ դրա համար
Ինքս երբևէ չեմ պատկերացրել, թե ինչպես կարելի է ապրել հայրենիքիցդ ու ժողովրդիցդ հեռու: Ուրիշն իր տանը ինչքան էլ հյուրընկալ ընդունի, ապաստան տա, հաց ու ջուր, թեկուզ փախլավա, մեկ ա, դա մի տեսակ քոնը չի: Քո տան տանիքը ծակվել է, անձրևը լցվում է տունդ, իսկ դու հարևանի տանը քեֆ ես անում: Նորմա՞լ է: Միգուցե, բայց ոչ ինձ համար:
Ես ոչ մեկի չեմ ստիպում մնալ, ոչ էլ համոզում եմ իրականում, որովհետև իմ խորին համոզմամբ նրանք, ովքեր իրոք չեն ուզում մնալ, մնալուց հետո էլ հաստատ օգուտ չեն տալու, նույնիսկ հավանական է, որ վնասեն:
Բայց ես ինձ ուրիշ տեղ չեմ կարող լիարժեք երջանիկ պատկերացնել, որովհետև հիմքի շատ կարևոր բաղադրիչներից մեկը պակաս կլինի:
Խնդրում եմ չանձնականացնել ու չվիրավորվել ասածներիցս, որովհետև իրոք ոչ մեկի դեմ ոչինչ չունեմ, ուղղակի, Անուկի պես, ես էլ եմ տխրում: Հայրենիքիս համար եմ տխրում, բայց եթե ամեն մի գնացողին առանձին դիտարկեմ, շատ հավանական է, որ իսկապես հասկանամ ու ընդունեմ, որ գնալն իր համար ավելի ճիշտ տարբերակ է:
Միջավայր փոխելու մտքին համաձայն եմ, թեև ինքս ընդամենը մի անգամ եմ արտասահմանում եղել: Նույնիսկ գնալուց առաջ էի գիտակցում, թե ինչքան կարևոր բան է ուրիշ երկրներում եղած լինելը, ինչքան մեծ բան կարող է տալ: Եթե հնարավորությունը կա, պիտի փորձել, ուրիշ մշակույթների հետ առնչվելը շատ է զարգացնում մարդուն: Բայց գնալ-մնալը լրիվ ուրիշ օպերայից է…
Բյուր ջան, չեմ վրդովվել, ուղղակի պահի տակ մտքովս անցավ, թե ինչքան ահռելի ռեսուրսներ են գնում /ժամանակ, գումար, նյարդեր…/ վիզա-միզաներն ու գրին քարտերը ձեռք բերելու վրա, պատկերացրի, թե ինչքան բան կարելի էր փոխել էդ նույն ռեսուրսով, դրա համար էլ գրեցի: Չեմ մտածել, թե One_Way_Ticketը գովազդում է Ավստրալիա մեկնելը կամ նման մի բան: Միտքը իր գրածից ծնվեց, բայց ընդհանուր էի ասում, անձամբ իրեն նկատի չունեի:
բայց ինչքան գիտեմ, դու էլ Հայաստանում չես ապրում, չէ՞Իսկ որտե՞ղ եմ ապրում, ըստ քո ունեցած տեղեկությունների
Ինձ դեռ սենց վիրավորած չկային
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
մի առիթով արդեն գրեցի, որ հայաստանցիների մեծագույն մասը ստամոքսի սնունդից բացի այլ "սնունդը" էական չի համարում...հյուրընկալ ընդունի, ապաստան տա, հաց ու ջուր, թեկուզ փախլավա
և հետո՞, ի՞նչ ա պատասխանում "միտքդ"
Չէ Դիվ, համեմատությունը տեղին էր, ստամոքսն էլ կապ չունի, ուղղակի լավ պատկերացնելու համար էդպես ա նկարագրվում:
Հացի խնդիր ունեն բոլորը, անգամ նրանք ովքեր կարծում են թե չունեն, բայց հենց քո տարանջատումով, ոմանք հաց են հայթհայթում ապրելու, գոյատևելու, ոմանք` ապրում են ուտելու ու ստամոքսի համար
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ