Հոգնեց գրիչը արձանագրել միայն սպասելին, ցանկալին, պատվիրվողն ու վճարվողը ու հոգոց հանեց ՝ հասկանալով, որ վաղուց չէր զգացել իր հոգին… ու երբ փորձեց արձանագրել այն, ինչ զգացել էր, դեռ մանկուց, պարզ դարձավ, որ թանաքն ավարտվել է, իսկ հոգոցի արդյունքում առաջացած հետքերն այսքանն էին միայն…
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Ameli (28.06.2011), aragats (07.04.2011), Lusinamara (10.03.2011), My World My Space (09.03.2011), Nare-M (11.03.2011), Quyr Qery (11.04.2011), Ruby Rue (08.08.2012), Smokie (07.12.2011), Yellow Raven (15.03.2011), Կարնո Սոսե (03.10.2011), Ռուֆուս (09.03.2011), Սլիմ (10.03.2011)
Մարմնիդ ամեն մի բջիջը ու սրտիդ ամեն մի կտորն իր մեջ պարունակող պարտված իրականությունը ասում են ճղիր ու դեն նետիր կյանքիդ գրքից, բայց երբ հայտնվում են գրադարանում գիրք ընտրելու ընտրության առջեւ, իհարկե ընտրում են այն գրքերը, ում տերերը չեն համաձայնվել նրանց հորդորներին թերթահան անել իրենց կյանքը…ու եթե անգամ այդ գիրքն անհետաքրքիր է լինում, վերջում ասում են՝ գիտե՞ս ինչ հաստափոր, պլպլան կազմով գիրք եմ կարդացել, դու էլ անպայման կարդա…
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Chilly (18.03.2011), E-la Via (14.09.2011), Lusinamara (10.03.2011), Nare-M (11.03.2011), Safaryan (12.03.2011)
Մանր ու հավերժ ասեղնագործվող թափանցիկությունը աչքերը փակեց ու հայտնվեց Գառնո սարերում` գարնանը ջրի փոքրիկ կտորի վրա հավերժացող կապույտ, մեկ-մեկ ճերմակ, փոքրիկ թիթեռների կողքին, հետո մի պահ սրտանց ուզեց գրկել հովիկին ու թռավ Գառնու լեռների մի ծաղկից մյուսին, այնքան ընդարձակվեց, որ ձորերում սինֆոնիա լսի, հանգիստ ու ինքնավստահ գամփռի կողքին նստեց մի պահ, որ շունչ քաշի և եկեղեցու զանգի ձայները լսելուն պես երգի`
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Խավարի ձգտող լույսը ծալեց իր վերջին շողերը ու, հասնելով իր նպատակին, ուրախացավ, բայց մութը ընդամենը մի պահ տևեց, քանի որ ուրախությունը ազատ արձակեց բոլոր կալանավորված շողերը եւ արևը երևաց...
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Chilly (18.03.2011), E-la Via (14.09.2011), Inna (11.03.2011), Lusinamara (11.03.2011), Nare-M (11.03.2011), Quyr Qery (11.04.2011), Կարնո Սոսե (03.10.2011), Ռուֆուս (11.03.2011), Սլիմ (12.03.2011)
Այս անգամ էլ ստեղծեց նոր աչքեր, քիթ, բերան եւ ունքեր ու մարդկանց մեջ արտացոլվելով ինքնահաստատվեց…այս անգամ էլ վարվեց նապաստակի պես, որը գայլից մի կերպ պոկվելով մի ծառի հետեւում նստած շնչակտուր է լինում…այս անգամ էլ բարձրացավ ճահճե պատվանդանին եւ «միռաժներից» կազմված առաջին նշանը կրող մեդալով պարգեւատրվեց եւ հաջորդ օրը նախորդ օրվա պես ապրեց…
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Ծայրահեղությունից ծայրահեղություն, ինչպես ծովից ծով Հայաստան ապրում են այդ տխուր աչուկներով քարերը, բայց, երբ լսում են զուռնայի ու դհոլի ձայնը, մեծ ու փոքր քարերը Մշուխըռ են բռնում երկրագնդի զարկերակին համապատասխան՝ մեկ-երկու, մեկ-երկու, մեկ, մեկ-երկու-երեք, մեկ-երկու, մեկ-երկու, մեկ, մեկ-երկու-երեք...
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Գարնանային արևը արդեն հոգնեց հասկացնելուց, որ ձմեռն ավարտվել է, ու երևի թե զայրույթից է երբեմն գիժ մարտ անվան տակ սառույցի վերածում այտերս... Պարտվել չսիրելով հանդերձ, այսօր ուզում եմ բարձրաձայն բղավել դրա մասին ու ասել՝ ի՜նչ լավ է որ գարուն է եկել՝ բարի գալու՛ստ...
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Առավոտյան արևի ջերմությունից ձնծաղիկի վրա առաջացած ջրի կաթիլը երազում էր մի փոքրիկ ջրափոս դառնալ, որի հետ կխաղային փոքրիկ երեխաները, թռչունները կհագեցնեին իրենց ծարավը... ու դարձավ, հետո սկսեց երազել առվակ դառնալու մասին, որն ամեն օր կբարեևեր փոքրիկ ու մեծ քարի կտորներին, ծաղիկներին, թիթեռներին...ու դարձավ, հաջորդ երազանքը գետ դառնալն էր ու հանգիստ, երբեմն զայրացած աղմուկով առաջ գնալը... ու դարձավ...հետո լիճ, հետո ծով, հետո օվկիանոս... բայց հենց հասավ ամենաերազանքին՝օվկիանոսին, աչքին չէին երևում ո՛չ ծովային բազմազան բուսականությունը,ո՛չ կենդանական աշխարհը, ո՛չ... ու նա հասկացավ, որ սարսափելի կարոտել է իր ձնծաղիկին...
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Թվում էր, թե ճանճերի երամի մոտ երբեք չի սպառվի կարծիք արտահայտելու իրավունքից օգտվելու ցանկությունը, ու միալար բզզոցից արդեն չղջիկ էր դարձել...միակ փրկությունը պարզապես քնելն էր, ինչքան հնարավոր է երկար...բայց ճանճերն այս անգամ երազի մեջ որոշեցին ներխուժել՝ ստիպելով ուղղակի ականջները փակել ու վազել դեպի անձեռոցիկից պատրաստած առագաստաներով նավը...ու այդտեղ սկսեց վնգստալ 6 ամսեկան Շոկոն՝ Շռեկի կատվի պես նայելով տիրոջ «մռութին», եւ բոլոր ձայները հանկարծ սկսեցին իրար հետեւից լսվել՝ խլացնելով զզվելի բզզոցը «չկայացած թռչունների»...
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
25000-30000 մարդ, հուսահատ ու հոգնած տատիկներ ու պապիկներ, 10 ծնող և 10 նկար, Մեսրոպ Մաշտոց, Կորյուն...,ծայրահեղ ուրախ, կամ ծայրահեղ զայրացած երիտասարդություն, ոստիկաններ շենքերի բակերում ու պետական կառույցների մոտ, հրեական անեկդոտ, անակընկալ, ձեռքեր, Արա Գևորգյան, հսկայական հայկական դրոշ, մարդկանց մեջ կանգնած երեք պոզասայլակ, ազգագրական երգեր փոխված բառերով, հայրիկի ուսերին նստած երեխա, ով կյանքում այդքան մարդ երևի չէր տեսել, շտատիվ, կամերա, վազող լրագրողներ, ոստիկաններով շրջապատված իմ օպերայի շենքը, Վարդան Օսկանյանը բարձրահարկի կտուրին կանգնած, բանակցություններ ոստիկանների հետ, ծիծաղ, հանգստություն, անհանգստություն, հաղթանակ բղավող մարդիկ, Ռաֆի Հովհաննիսյանի աչքերը...
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Նվիրում եմ քեզ այն կարկանդակները, որոնք դու ուզեցիր, ես էլ խոստացա պատրաստել իմ հրեշտակ պապիկ, նվիրում եմ քեզ այսուհետ կյանքում ձեռքբերած ամեն մի հաջողությունը, իմ հասցեին հնչած ծափերը գովասանքի խոսքերը իմ հայրիկ պապիկ, նվիրում եմ այս եւ մյուս գարունների բոլոր պայծառ շողերը իմ արեւ պապիկ, նվիրում եմ քո սիրելի շուկայի, ձկնորսական սարքերի, ընկերներիդ, սիրելի բարեկամներիդ, քո պաշտելի նարդիի ու խաշի նկարներով մի մեծ կտավ, որ փակցնես քո երկնային պատին, նվիրում եմ իմ բոլոր հուշերը, որոնք կպատմվեն քո այդպես էլ չտեսած ծոռներիդ շուրթերով, նվիում եմ բոլոր այն ազգագրական երգերն ու պարերը, որոնք դեռ կսովորեմ ու խոստանում եմ, որ կժպտամ արեւի պես ու կտխրեմ միայն անձրեւի տեսքով...
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Այսօր շնչում էի թթվածնի ամեն մի հատիկը օդում ու մի տեսակ հանգստություն էի վայելում կանացի նուրբ մեր հայրենիքի ներքո, ձեռքերս նորից կրկնում էին արդեն անգիր արած շարժումներ՝ խոշոր պլան, աչքեր, գործընթաց, պանորամա...բայց մի տեսակ խաղաղություն կար նախկին նկարահանումների համեմատ, երեւի նրանից էր, որ ում ես սիրում եմ ու մի քիչ հավատում նկարահանման վայրում էին...
Վերջին խմբագրող՝ Chuk: 25.03.2011, 16:46: Պատճառ: Տառասխալի շտկում՝ հեղինակի խնդրանքով
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Երաժշտությունն այնքան բարձր էր, որ երթուղայինի ժողովուրդը ատելով նայում էր ու մտքում ինչ ասես ասում դասական հագուստով ռոք լսողիս...10–ից ավելի երազ տեսնելուց հետո էլ ոչ մի բան չէր ազդում, միայն դրսից ներթափանցող արևն էի զգում ու երաժշտության համապատասխան մարդկանց շարժումներն էի դիտարկում երթուղայինից ներս ու դուրս...ի՜նչ համահունչ էր Ռոբի Վիլիամսի երաժշտության ներքո շարժում իր ավելը հավաքարարը...վհուկային ինչ որ բաներ կա երևի մեջս, միշտ սիրել եմ այդ ավելը, ուզել եմ նստել ու թռչել...չեմ փորձել երբեք, բայց այդ պահին, երբ պարացնում էի իմ երաժշտության ներքո այդ տատիկին, երևի նույնչափ երջանիկ էի, որքան և կլինեի ավելով թռչելիս...խենթ օր է սկսել...
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Chilly (28.03.2011), E-la Via (14.09.2011), Kita (29.03.2011), My World My Space (28.03.2011), Quyr Qery (11.04.2011), Yellow Raven (30.03.2011), Ուլուանա (28.03.2011)
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Հոգնեց ճանաչել շրջապատի եսերին ու մի պահ կենտրոնացավ սեփական եսի վրա՝ չհասկանալով, թե մարդիկ ինչպես են իրեն բնորոշում որպես ամենաեսակենտրոն մարդկանցից մեկը, երբ ինքը նույնիսկ չի կարողանում պատասխանել ո՞վ եմ ես հարցին... սարսափելի գլխացավ սկսեց, ինչպես միշտ...բայց այս անգամ հաստատ որորշեց փնտրել պատասխաններ, անգամ եթե վայրէջք կատարեր իր բարձր պատվանդանից, ու հնչեց առաջին պատասխանը՝ ես ես եմ...
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ