Չէ, Հայկ ջան, էդ օրենքները, կոնկրետ հատուկ անունների դեպքում, մեղմ ասած, ղալաթ են արել: Թեկուզ հենց բարեհնչության տեսանկյունից դիտելիս, կամ հայոց լեզվի քերականությանը հետևելիս: Հայոց լեզվի քերականությունն ասում է, որ բառամիջում «է» հնչյունը լսելիս գրում ենք «ե», բայց արի ու տես, որ կա Արսէն անուն, որի ծնողները բավականին խիստ են և պահանջում են իրենց որդու անունը գրել հենց շշաձև «է»-ով: Դե արի ու Արսէնի ծնողներին ասա, որ կան կանոններ, կա հայոց լեզվի քերականություն և այլ զիզի-բիզի բաներ: Կամ բարեհնչության պահը, էդ արդեն զիզի էլ չի, մենակ բիզի ա, չէ զբաղված չէ, հայերեն՝ օրինական բիզիՀայկօ-ի խոսքերից
Իսկ Հակո՞բ է ճիշտ, թե՞ Հաքոպ:
Օրենքներ, այնուամենայնիվ, կան՝ լինեն դրանք պայմանավորված ավանդույթով, բարեհնչյունությամբ, թե ինչ-որ ուրիշ գործոնով:Նենց անուններ կան, որ ասելդ էլ չի գալիս, ի՞նչ բարեհնչություն, այ ախպեր
Մի բան ընդունեք, որ էդ ձեր ասած կանոնների հիմքում մի կարևոր բառ կա, որ դրանք հատուկ անուններ են, այսինքն՝ մի հոգին կարող է որոշել, թե դա ինչպես պետք է գրվի, ու էդ մի հոգին կարող է լինել Արսէնի հոր նման մի գողական անձնավորություն ու թքած ունենա ամենահետաքրքիր կանոնի վրա, բացի «հատուկ անունները գրվում են մեծատառով» կանոնից:
Մեջբերել
Էջանիշներ