Հատուկ անունների գրելաձևեր

[Ուլուանա]

Կիտ ջան, եթե ուզում եք իմանալ, անունների վերաբերյալ յուրաքանչյուր կանոն կատարյալ հիմարություն ա, բացի նրանից, որ դրանք հատուկ են ու պետք է գրել մեծատառով: Հիմա ինձ կարող ե՞ս ասել, թե ինչպես է գրվում իմ անունը. կոնկրետ իմը գրվում ա Արթուր, մարդ կա իր անունը գրվում ա Արտուր: Մարդ կա իր անունը Արսէն ա, հիմա ի՞նչ, էդ մարդուն ասենք՝ անունդ սխա՞լ է: Անվան սխալը ո՞րն ա:

Լրիվ համաձայն եմ։ Բացի դրանից, մարդու անունն ինչ ուզեն՝ կդնեն։ Ու, կարծում եմ, ամենալավը տվյալ մարդն ու իր անունը դնողը գիտեն, թե ինչպես է գրվում իրենց անունը։

Անվան սխալը ես լրիվ կարամ հասկանամ, եթե անունը հայկական ա, բայց օտար անունների դեպքում պետք ա լինի հստակ տառադարձման կանոն: Չգիտեմ` այդպիսի կանոն կա՞:

Որոշ կիսատ–պռատ կանոններ կան, ինչպես, օրինակ, էդ «յա–իա»–ի վերաբերյալ կանոնը՝ ինչ–որ անորոշ ու անհասկանալի բացառություններով, բայց դե դրանք, իմ կարծիքով, տրամաբանական ու հիմնավոր չեն։ Օրինակ, եթե անունը օտար լեզվով հնչում է Սոֆիա, շեշտն էլ հենց ի–ի վրա, ապա մի՞թե աղավաղում չի լինի հայերենում դարձնել Սոֆյա, քանի որ կանոնն էդպես է թելադրում։ Գուցե մարդ էդ անունն ընտրելիս ուզում է հենց ի–ով հնչողություն, պիտի համարվի սխա՞լ։ Կամ, ասենք, ո՞նց է որոշվում՝ Քեթրի՞ն, թե՞ Կետրին։ Մեկը կարող է իր երեխայի անունը դնել Կետրին, մյուսը՝ Քեթրին։ Անձնանունն էնպիսի բան է, որ իմաստ չունի նմանատիպ կանոններով սահմանափակելը, քանի որ մարդիկ, միևնույն է, դնելու և ասելու են այնպես, ինչպես իրենց դուր է գալիս, և դրա իրավունքն ունեն։