Փորփրեք ամբողջ ինտերնետը, ոչ մի տեղ նրա լուսանկարը չեք գտնի
Անխել դե Կուատյեն ըստ մի տարբերակի մեքսիկացի գրող է, ըստ մեկ այլի՝ այն ժամանակակից ռուս հեղինակի գրական կեղծանունն է: Իր ինքնակենսագրական գրքերում Կուատյեն իրեն անվանում է Նավախո ցեղի բնիկ հնդկացի: Երկար տարիներ ապրել է Ռուսաստանում, նախընտրում է գրել ռուսերեն:
"Ծնվել եմ Մեքսիկայում, մայրս նավախո է, հայրս՝ ֆրանսիացի: Նրանք իրենց կյանքի ուղին սկսել են տարբեր մայրցամաքներում, բայց ես գիտեմ, որ նրանց հանդիպումը կանխամտածված էր ճակատագրի կողմից":
Տվյալ պահին գոյություն ունեն բազում փաստեր, որոնք ապացուցում են, որ կեղծանվան տակ թաքնվում է հայտնի ռուս հոգեբան Անդրեյ Կուպրատովը:
Նրա գործերից դեռ կարդացել եմ Схимник-ը, որը "В поисках скрижалей" ցիկլի առաջին գիրքն է:
Մի բլոգում գրառում ունեմ իր մասին, որն արտացոլում է իմ սուբյեկտիվ կարծիքը, բայց ուզում եմ նորից երկար-բարակ գրելու փոխարեն էդ պոստի որոշ մասն էստեղ արտագրել:
Քիչ գրողներ կան, որոնք գրում են էնքան վատ /գեղարվեստական տեսակետից/, որքան Կուատյեն: Ես սովորաբար նրանց չեմ կարդում: Որպես ընթերցող շատ քմահաճ եմ, ինձ իմաստը քիչ է հետաքրքրում, սյուժեի սիրահար չեմ, ինձ հույզերն ու գեղեցկությունն է գրավում: Ես բնավ Կուատյեի ընթերցող չեմ, ինչպես և երբեք չդարձա Կոելիոյի ընթերցող, քանի որ գեղարվեստական տեսանկյունից Կոելիոն ինձ սոված էր թողնում: Սակայն, ի տարբերություն Կոելիոյի, որը մի գլոբալ, պուպուշ ու կարևոր գաղափարի մասին կարող է գրել մի քանի հարյուր էջ ու դառնալ բեսթ սելլինգ հեղինակ, Կուատյեն էդ մի քանի հարյուր էջը էն աստիճան է լցնում կարևոր ու գլոբալ գաղափարներով, որ չես կարողանում ուշքի գալ ինֆորմացիայի քանակից: Էն քիչ գրողներից է, որ անտանելի վատ է գրում, բայց ով թողնում է պահանջ` վերընթերցելու, որովհետև էդ քանակության ինֆորմացիան միանգամից մարսել կարող են շատ քչերը:
http://ki-moscow.narod.ru/litra/ezo/shimnik/shimnik.htm էստեղ կարող եք գտնել նրա բոլոր գրքերի տեքստերը:
Բարի ընթերցում:
Մեջբերել
Էջանիշներ