Հայաստանը գնում է սոցիալական բունտի

[Varzor]

Քանի որ մարդիկ սովոր չեն (կամ պատրաստ չեն) ձմռան ցրտին գլխարկ ու ձեռնոց կրելու, ապա նրանք պետք է տկլոր ֆռֆռան: Կամ ասենք՝

Է խի տենց չի, հայ տղերքի (աղջիկներն էլ հետ չեն մնում) մեծամասնությունը ձմեռը գլխարկ ու ձեռնոց չի դնում, որովհետև, ըստ իրենց "սովոր չեն" կամ "չեն սիրուոմ", դրա համար էլ մեծ մասը արդեն ոչ պատանեկան տարիքում սկսում է տառապել գայմորիտով, էլ չեմ ասում որ նույն լոզունգով գնում են Ռուսաստան ու ...

Քանի որ մարդիկ սովոր չեն մետրոից օգտվելու, ապա պետք է բոլորին գազելներ ճխտել:

Բա լավ, ոնց մարդկանց համոզոս, որ մետրոից օգտվելը ավելի հարմար է?

Քանի որ մարդիկ պատրաստ չեն ժողովրդավարության, ապա պետք է միապետական դիկտատուրա հաստատել:

Այո, պետք է հաստատել դիկտատուրա և արդկանց սովորեցնել, ինչ է ժողովրդավարությունը
Պինոչետը տենց չարեց?

Մնում է պարզել, թե որոնք են այդ պոստուլատների հիմքերը, թե մարդիկ պատրաստ չեն, չեն ուզում և այլն: Թե՞ նախապես կասկածում ես, որ կարծիքներդ կարող է լուրջ չընդունվեն, ուստի և նախապես պնդում ես, թե կարծիք քննարկելու կուլտուրա չկա: Օրինակ պատկերացրու, ես հայտարարում եմ, որ մեր օրերում մարդիկ ամբողջովին կորցրել են հումորի զգացումը, ու հարջորդիվ մի հատ տափակ ու տխմար անեկդոտ եմ պատմում, ու սպասում հետևանքին՝ ասածիս ապացույցներին

Իմ կարծիքով պատրաստ չեն, որովհետև շատերը դեռ սովետի մասին են երազում, շատերը թքած ունեն, միան ժողովրդավարության քողի տակ փող են աշխատում:
Գիտես ինչ, երբ որ մարդկանցից հաճախ լսում ես "բաշարել ա, որեմն լավ ա արել, կարաս դու էլ արա ..." արտահայտությունը, հետո էլ էդ նույնմարդը բողոքում է, որ "ես երգիր չի...", ինչ ա ստացվում, ստացվում ա, որ պատրաստ ա ժողովրդավարության?? Արդեն երեխա ժամանակվանից մարդիք ուզում են պաշտոն ունենան, որ փող աշխատեն: Օրինակ դու կուզենաիր պետական պաշտոն ունենալ? (եթե իհարկե չունես ) Եթե այո, ապա ինչի համար:
Իսկ ինչի եմ ասում, որ կարծիք քննարկելու կուլտուրան ցածր է, որովհետև որպես կանոն իրար ոչ թե լսում ենք հասկանալու համար, այլ` ժխելու մյուսի ասածը: Ինձանից լավ գիտես, թե ինչպիս վիրավորանքներով են անցնում քաղաքական մեկնաբանությունները մեկը մյուսի հասցեին:
Իրավունք ունեք լուրջ չընդունելու իմ կարծիքը, մենակ եկեք սրանից հետո էլ չհպարտանանք թագավորների օրոք ունեցած հաջողություններով (Ի դեպ Տիգրան Մեծն էլ չէր լինի, եթե իր ժողովուրդը ՀԱՅԵՐԸ չլինէին)

[Varzor]

Հարգելիս, ենթադրենք տեսականորեն բոլորս քո հետ համաձայնվում ենք, ու որոշում ենք որ Հայաստանում պիտի միապետություն լինի, քանի որ, իրպես դու ես ասում, դրանից հետո վիճակը կբարելավվի:

1 Ո՞նց ենք կայացնելու Հայաստանում միապետություն հաստատելու որոշումը;
2. Ո՞նց ենք որոշելու, թե ով պիտի լինի մեր առաջին միապետը: Երկրորդի հարցը հեշտ ա, ինքը պապայից կժառանգի գահը:

Էս երկու պարզ հարցերին պատասխանում ես, ու ես արջից անցնում եմ քո կողմը:

Պրովոկացիոն հարցեր Երկուսին էլ պատասխանեմ.
Չենք որոշելու, ինքը կորոշի ու այդ մասին բոլորս կիմանանք

[Տրիբուն]

Պրովոկացիոն հարցեր Երկուսին էլ պատասխանեմ.
Չենք որոշելու, ինքը կորոշի ու այդ մասին բոլորս կիմանանք

Ընկեր, աչքիս դու Քրիստոի երկրորդ գալստյանն ես սպասում, ոչ թե միապետին:

Արդյունքում, ինքդ քո համար հայոց փրկության բանալին ես գտել, բայց ոչ բանալու տեղը գիտես, ոչ էլ բանալին ծակը կոխելու ձևը:

[davidus]

Չէ, էդպես չի, անի որ մասնագիտության ընտորթյան հարցը հիմնականում կաված է լինում հետագա եկամուտների ստացման ակընկալիքներից և սեփական նախասիրություններից:
Սակայն, եթ ճիշտ կառուցված կրթական համակարգում կա պետպատվեր և պետության կողմից խրախուսվող մասնագիտություններ, ապա կրթություն ստացող հանրությամն մեծամասնությունը ձտգելու է ստանալ այդ մասնագիտությունները, որպեսզի ապագան ավելի “կայուն” ստացվի:
Իսկ չկանոնակարգված կրթության ոլորտում (ինքնուս կամ “ուստեքի” ուսուցումով անհեստներ, արվեստներ և այլն) միշտ էլ ձգտել են եկամտաբեր մասնագիտություն ընտրելուն: Եթե նմանատիպ մասնագիտությունները պաանջարկ չունենան, ապա չեն ընտրի: Իսկ իմ ասած պետությունում պահանջարկի մեծ մասը ձևավորելու է պետությունը` այդպիսով որոշելով աշխատանքային շուկայի և մասնագիտական բաշխումը և վարձատրության մակարդակը:

Համ ասում ես «Չէ, էդպես չի», համ էլ հաստատում ես ասածս։

Ինչ? “Ներկայիս համակարգում հանդիսանում են զսպող ուժեր և հակակշիռներ”

Ապեր, արի իրար հետ «ղժժալու» տոնով չխոսանք։ Արածդ նախորդ գրառումներում ահագին ղժժալու մտքեր կան, որոնց դիմաց կարելի ա մի քանի հատ ղժժացող սմայլիկ դնել։ Բայց դե ես ինձ հլը որ թույլ չեմ տալիս դա անել։ Արի ընենց չանենք, որ վերաբերմունքը փոխվի։

Դու քո ասածին հավատում ես էդ որ մի դատավորն ա երբրևիցէ իշխանությունից անկախ եղել? Գոնե մի դեպպս կարող ես հիշել?
Էլ չեմ ասում ազգային ԿՈՂՈՎԻ մասին. պատգամավորի, ավի ճիշտ բառ կա` երսփոխանի, հմնական խնդիրները հետևյալն են` կատարել իր վրա դրված առաջադրանքները (թե ովքեր են դնում, դա հարցի մյուս կողմն է) և այնպես անել, որ կարողանա երկար ժամանակ կատարել դրանք` մնա Իսկ ինչու են ձգտում մնալ աթոռին? Ա, մոռացել էի առանց ազգի մասին մտածելու չեն կարողանում ապրել: Երբևիցէ չեմ տեսել որևէ պատգամավոր, սենատոր, կոնգրեսմեն, որ մշտապես պաշտպանի ժողովրդի շահերը: ժողովրդի շահերը մեկ-մեկ պաշտպանում են սեփական շահերից ելնելով` “միավորներ” են հավաքում (ի դեպ չեմ համարում աննորմալ երևույթ,քանզի կարևորը ոչ թե դրտապատճառներն են, այլ արդյունքը: Եթե ժողովրդի համար ԳՈՐԾ Է արվում, ապա ինչ հոգ, թե ինչից ելնելով է արվում)

Ընկեր ջան, եթե էսօր հանրապետությունում սահմանադրական կարգը չի գործում, դա դեռ չի նշանակում, որ այն գոյություն չունի։ Դու խոսում ես տեսական գաղափարների մասին, բայց քննադատում ես այն իրավիճակը, որը ինքնին հակասահմանադրական ա։ Ստեղ հանճարեղություն առանձնապես պետք չի։ Դու առաջարկի, թե այսօրվա առկա մեխանիզմը ինչ թերություններ ունի, ինչի չի աշխատում, ոնց անենք որ աշխատի։ Թե չէ ուզում ես ներկայացնել, թե պատգամավոռը ինչ բանա, կամ ով ա։ Լավ, մտքովդ չի անցել, որ պահի տակ մենք էլ կարող ա տեղյակ լինենք։

Եղբայր իմ Երբևիցե եղել է ինչ-որ միապետ, որ ամբողջ իշխանույթունը միանձնյա տանի? Մենակ մարդը երբեք... իշխանություն չի ունենա
Միապետի լիազորությունների գլխավոր հաղթաթուղթը հայերիս մոտ լավ զարգացած սեփականատիրական մղումներն են:
Ենթադրենք ունենք միապետ, որին է պատկանում ամբողջ հողը, ծառերը, ջրերը և այլն:
Նա է, որոշում, թե ով և որքան տարածք պետք է տնօրինի և ինչի համար: Քո կարծիքով թույ կտա, որ իր տարածնքերի վրա ինչ-որ մեկը գործ անի, ու հարկ չմուծի` թագավորը կթողի որ իրեն քցեն?
Կա կթողի կտրել այն ծառերը, որոն իր հրամանով են տնկվել: Կծախի իր երկրի գործարաննեը օտարներին` հենա ինքը գործ կանի: Կթողնի, որ իր ենթակաները արապ-սարապ ման գան? Մի գործի կդնի, որ առաջին հերթին իր ՍԵՓԱԿԱՆ ԳՐՊԱՆԸ` գանձարանը լցնի:
Այստեղ դու ճիշտ ես վտանգ տեսնում, եթե տմարդի մեկը եղավ (այդպիսիք շատ են եղել), ապա ժողովուրդը կաշխատի, ոչինչ չստանալով: Այ եթե այս ամենին ինչ-որ հակակշիռ լինի, որը ոչ թե ստիպող լինի, այլ “աչք վախացնող”, միգուցէ ավելի լավ կլինի, չեմ վիճում:

Ընդամենը մի բան կասեմ. էս գրածդ բացի մի շարք ղժժացող սմայլիկներից ուրիշ արձագանքի արժանի չի, որովհետև էնքան մակերեսային ա, էնքան միամիտ ա, որ նույնիսկ 8-րդ դասարանի երեխուն սենց բաներով չես խաբի։

Եղբայր, եթե “ալոի” ամունը “բալո” դնենք, դրանից նրա էությունը չի փոխվի: “Ի պաշտոնե”, թե “փոխարեն”, ինչ տարբերություն, թե կատարողը նույնն է Քիչ են այն դեպքերը, երբ ստորադաստ ստանում է այնպիսի հանձնարարություն, որ ի պաշտոնե իրեն չի վերաբերվում?
Մի գուցե, ձեր վարչության պետը չի որոշում փողկապի գույնը, բայց շատ տեղերում որոշում է (օրինակ մեր մոտ ) “Դրեսս Կոդ” հասկացողությունը քեզ ծանոթ չի?
Օրինակ, “ի պաշտոնե” որոշեցին, որ դպրոցը 12 տարի է` չես ուզում մի գնա
Կիսագրագետ մարդկանցի մի խումբ որոշեց, թե երկրի ապագա “ժողովրդավարություն կերտողները” ինչպես և ինչպիսի կրթություն պիտի ստանան: Չնայած ոլորտի մասնագետների (հենց մասնագետների, ոչ թե պաշտոնյաների) ՄԱՍՆԱԳԻՏԱԿԱՆ կարծիքով` այդպիսի որոշումը հիմանվորված չէ առաջին հերթին ՏՆՏԵՍԱՊԵՍ
Լավա?

Հարգելիս, դու բացարձակ գաղափար չունես, թե ինչ ա նշանակում «կառավարում» ասվածը։ Մտքերիդ ընթացքը ավելին են, քան դրա ապացույցը։ ( վայ քո, ոնց որ Լևոնի ելույթը լիներ... լեզուս կծեի, չասեի... )։ Կներես, բայց եթե դու չես տարբերում, թե ինչ ա նշանակում մեկի փոխարեն որոշում կայացնել, կամ ի պաշտոնե որոշում կայացնել, ապա թույլ տուր դուրս գալ բանավեճից ու լուրջ չվերաբերել պետության տեսությանդ։

Ժողովուրդը որոշում չի կայացնում, նա համաձայնում է կամ դեմ է կանգնում որևէ որոշման: Որոշում կայացնելու համար անհրաժեշտ է համապատասխան գիտելիքներ և ունակություններ:
Հիմա նույնն ա, որ դու էդքան մենեջմենտ իմանալով որոշում կայացնես, թե այսուհետ երեխաներին քանի տարեկանից պետք է դպրոց տանել:
Ես խսում եմ այն մասին, որ մեր ժողովուրդը պառակտվածության և սոցիալական խնդիրների ծանրության հետևանքով ՉԻ ԿԱՐՈՂ ՄԻԱՆՇԱՆԱԿ ՈՐՈՇԵԼ ԻՐ ՀԵՏԱԳԱ ԿԵՑՈՒԹՅՈՒՆԸ, դրա համար, թեկուզ ժամանակավոր, պետք է անհատ, որին հիմա ցավոք չեմ տեսնում:

Նույն պատմությունը։

Ճիշտ ես չեմ անցել, իմ անցածը կոնկրետ տնտեսագիտություներ էին և կառավարման մոդելավորում, կառավարման համակարգեր և նմանատիպ այլ “հնացած” և “մենեջմենթի” նման ոչ բարեհունչ առարկաներ Հայաստանում “դասական” մենեջմենթը չի գործում
Կառավարման տեսության դրույթներով “Կառավարման համակարգի տեսակը որոշվում է դրանում կիրառված կառավարման մոդելի տիպով: Կառավարման մոդելը կառավարման կազմակերպման և իրականացման մեթոդների ամբողջությունն է”: Մասսամբ կառավարման մոդելն ընտրվում է դրված խնդիրներից, սակայն հիմնական ընտրության գործոն է համարվում մոդելի էֆեկտիվություն ու շահավետությունը` տնտեսագիոտւթյան հայտնի “քոսթ ընդ փրոֆիթ” լոզունգն է
Այսինքն նույն արդյունքին կարելի է հասնել տարբեր կառավարման մոդելներ ընտրելով: Ընտրում են ելնելով արդյունավետությունից (արդյոք դրված արդյունքին շուտ կհասնենք) և շահավետությունից (ինչպիսի միջոցներ է պետք շախսել արդյունքին հասնելու համար):

Պարզ ա, զեյթունում ես ոնց-որ սովորել։ Դե եթե չես անցել, ու չես հետաքրքրվել, թե ինչ բան ա կառավարումը, դրա տեսակները, ոնց են դա իրականացնում, ինչով են իրարից տարբերվում հանրային կառավարումն ու ձեռկարկատիրական մենեջմենթը, ինչ բան ա կառավարման սոցիոլոգիան, խմբերի կառավարումը, ապա երկու ոտքդ մի դիր մի կոշիկի մեջ ու էս ասպարեզում քեզնից մի քիչ ավելի շատ բան իմացող մարդկանց քո պահով սխալ հանի։ Կողքից որ նայես, ահագին զվարճալի տեսարան ա։

Եղբայր իմ, բանակը ոչ թե նման է պետությանը, այլ կրկնօրինակն է`որպես ՀԱՄԱԿԱՐԳԵՐ պետություն ու բանակն ունեն նույնատիպ կառուցվածք` տերբեր են, ինչպես ինքդ նկատեցիր խնդիրները, ավելի շուտ բանակի առջև դրված խնդիրը պետության խնդրի մի մասն է:
Ինչի եմ ասում կրկնորինակն է: Բանակի կառավարման ստորաբաժանումները, չնայած իրենց տարբերվող անվանումներին, պրակտիկորեն նույն ֆունկցիան են կատարում ինչ-որ նախարարությունները պետությունում:
Օրինակ, պարենային ծառայությունը, հետևում է որպեսզի այդ պարենը մթերվի, բաշխվի և հասցվի զինվորին (դե մի քիչ էլ յուրացվի )
Նույնը պետք է կատարի ֆինանսների նախարարությունը: Պետության “պարենը” ֆինանսներն են` պետք է հետևեն, որ այն մթերվի (պետ. եկամուտներ), բաշխվի և հասցվի “ստամոքսին”` ճիշտ ծախսվի:

Եղբայր իմ պատվական, նորից եմ ասում, մի էսքան պարզունակացրու ու մակերեսայնացրու։ Բանակը պետության կրկնօրինակը չի ու երբեք չի էլ եղել։ Բանակում չկա ԶԼՄ, սոցիալական ապահովության համակարգ, հարկահավաքման, մաքսային, քաղաքացիական պատասխանատվության ու շատ համակարգեր, որոնց անհրաժեշտությունը պարզապես չկա բանակի գործառույթներում։ Եթե քեզ էս ամենը էդքան պարզ ու հասարակ ա թվում, ու դու չես ուզում ընդունել, որ մտքերիդ դասավորությունը էդքան էլ չի համապատասխանում իրականությանը, էս արդեն քո խնդիրն ա։ Ինձնից քեզ բարի խորհուրդ. մինչ բանավիճելը արժի ավելի հանգամանորեն ուսումնասիրել բանավեճի առարկան։

Չերչիլը սիրում էր երկիմաստ արտահայտություններ անել
Այստեղ միանշանակ չես կարող ասել, թե ինչ է ի նկատի ուեցել “կառավարման մոդել”-ը երկիմաստավորելով, ինչպես նաև “մարդկություն” ասելով:
Հիշենք, որ հասարակական կառավարումը և պետությունը` շահագործման ձևերից են:

Եղբայր իմ, ո՞վ ա էն անամոթը, որ քեզ նման ստոր կերպով խաբել ա։ Հասարակական կառավարումն ու պետությունը շահագործմա՞ն ձևեր են

Հենց նա էլ ասել է. “Լավ քաղաքական գործիչն այն է, որ կարող է գուշակել թե ինչ տեղի կունենա 1 շաբաթ, մեկ ամիս, մեկ տարի հետո, իսկ հետո կարողանա բացատրել, թե ինչու դա տեղի չունեցավ...”
Այպես որ քարոզում ենք ժողովրդավարություն, ստանում ենք (ինչ-որ չափով, բայց հիմա էլ է դեմոկրատիա), հետո սկսում ենք բացատրել, թե ինչու արդյունքի չենք հասնում:
Մի տեսակ ոնց որ “վատ պարողին ... խանգարում” պատմությունը լինի:
Ես մի բան գիտեմ, 20 տարի է փորձում ենք, իհարկէ շատ փոքր ժամկետ է, սակայն հաշվի առնելով որոշ ակնառու դեպքեր` քիչ չի: Եթե չի ստացվում ուրեմն 2 պատճառ կա. կամ ընտրված մոդելն է սխալ, կամ խնդիրը մեզանումն է` չենք կարողանում ընտրված մոդելը լիարժեք իրականացնել և կիրառել: Եթե խնդիրը մեզանումն է, որեմն դժվար էլ արդյունքի հասնենք:
Իսկ մի գուցե մոդելն ենք սխալ ընտրել???? Բայց իմ կարծիքով երկու տարբերակն էլ կա

Մեռնեմ, թե հասկանում եմ ինչի մասին ես խոսում ու առակդ ինչ կցուցանե։ Եթե չի ստացվում ,ապա պիտի անել այնպես որ ստացվի. ինչի էստոնացիք ու լատիշները կարողանում են անել, իրանց մոտ ստացվում ա, իսկ մեզ մի հատ վերին արտի ծաղիկ ա պետք, որ ասի՝ որը որից հետո անե՞նք։

[Varzor]

Համ ասում ես «Չէ, էդպես չի», համ էլ հաստատում ես ասածս։

Ես ասում եմ պետությունը ուղղության է տալիս, բայց չի պարտադրում

Ապեր, արի իրար հետ «ղժժալու» տոնով չխոսանք։ Արածդ նախորդ գրառումներում ահագին ղժժալու մտքեր կան, որոնց դիմաց կարելի ա մի քանի հատ ղժժացող սմայլիկ դնել։ Բայց դե ես ինձ հլը որ թույլ չեմ տալիս դա անել։ Արի ընենց չանենք, որ վերաբերմունքը փոխվի։

Ներող, չգիտեի, որ ծիծաղող սմայլիկը ֆորումում “ղժժալու” տոն ա ահամարվում, համենայն դեպս ի նկատի կունենամ և ըստ տեղական ժարգոնի կգործածեմ

Դու առաջարկի, թե այսօրվա առկա մեխանիզմը ինչ թերություններ ունի, ինչի չի աշխատում, ոնց անենք որ աշխատի։

Եթե քեզ լսեմ, ապա մեխանիզմը` տեսականորեն թերությունների քիչ ունի (Լատվիա, Սլովակիա և այլն) սակայն այն ՉԻ ԳՈՐԾՈՒՄ: Մեխանիզմները, ճիշտ է իներտություն ունեն, բայց իներցիայով գործելու համար նախ պետք է արագացում ահաղորդել նրան: Չի գոծում, որովհետև այդպես էլ չգործարկվեց, գործարկողները չկարողացան կամ չուզեցին (ավելի շուտ երկրորդը): Չի գործում, որովհետև իշխանությանը լիարժեք խակակշիռ չկա: Պետք է լինի լուրջ և “ահարկու” հակակշիռ, որը կստիպի իշխանություններին, սեփական աթոռը պահելու ձգտումից ելնելով, բարելավել համակարգը, սակայն այնպես, որ հակակշիռը իրենց կուլ չտա: Եվ երբ կստեղծվի այդ առողջ մրցակցությունը իշխանության համար, ապա համակարգը իր արագացում ձեռք կբերի և կլինի իներտ` թստ էության կախված չի լինի քաղաքական ուժերի կշռային հարաբերություններից: Նույն ԱՄՆ-ի օրինակի վրա բերեմ: Ոստիկանության աշխատակցի ոճը բնավ կախված չէ նրանից, թե հանրապետականները կամ դեմոկրատներն են մեծամասնություն կազմել: Նա համակարգի մի մասնիկը լինելով շարունակում է իր աշխատանքը:
Մեր պարագայում համակարգը կանգնել է ինչպես սուբյեկտիվ, այնպես էլ օբյեկտիվ պատճառներով: Օբյեկտիվը` դա աշխարհաքաղաքական իրավիճակն է և արտաքին ճնշումները: Սուբյեկտիվըն էլ գալիս է սովետական փտած ժառանգությունից` եթե ուզում ես լավ ապրել “օգտվիր” պետական բարիքներց, որովհետև դրանք բոլորինն են, այսինքն “ոչ մեկինն են”: Ահա այս ախտոտ ժառանգություն է, որ ստիպում է մարդկան նայել պետությանը և հանրային ռեսուրսներին միայն որպես սեփական ռեսուրսներն ավելացնելու աղբյուր:
Սակայյն համակարգը, ժամացույցի մեխանիզմի նման, ունի նորոգման կարիք: Այն “ատամնանիվները”, որոնք չեն պտտվում, կամ պտտվում են ոչ ճիշտ ուղղությամբ, ժանգոտել են և այլն, դրանց պետք է փոխարինել նորով: Իհարկե հասկանում ենք, որ այդ փոխարնիման ընթացքում համակարգը կանգնած կլինի այնքան ժամանակ, մինչև չփոխվեն բոլոր անսարք օղակները: Սակայն մինչև հասնում ենք վեիջինը փոխելուն, են առաջին փոծածը փչանում է: Անհրաժեշտ է “Կապիտալ” նորոգում` միանգամից, արագ կտրուկ փոփոխությունը (նոր համակարգի ձեռք բերումը, մի գուցե շահավետ չէ` այն դեռ պետք կլինի գործարկելուց առաջ լավ յուրացներ):
Այ հենց պետական կառավարման համակարգի “հոտած” և “ժանգոտած” օղակների կտրուկ և միանգամից փոփոխությունն է պետք: Շատ կարևոր է, որ ցանկացած քաղաքական ուժ լրջորեն վախենա ժողովրդի արդար ցասումից, իսկ հիմա չեն վախենում, իրենց անպատժելի են զգում, իսկ դա սխալ է: Պետք է գիտակցեն, որ իրենց բերդապարիսպները երբևիցէ չեն փրկի ժողովրդական պատժից:
Այսինքն սցենարը հետևյալն է.
1. Ժողովրդի լիարժեք և անկողմնակալ տեղեկացում և լուսաբանում:
2. Համակարծիք զանգվածների միաձուլում կոնկրետ գաղափարի շուրջ` ոչ թե անձի դեմ ենք պայքարում, այլ համակարգն ենք առողջացնում և այդ առողջացումն էլ չենք կապում կոնկրետ անձի հետ: Պետական ցանկացած պաշտոնյա ենթարկվում է ժողովրդի ԴԻԿՏԱՏԻՆ և ընդամենը վարձու աշխատող է` փող ենք տալիս, որ գործերը լավ անի, ճի անում` դուրս ենք վռնդում:
3. Կտրուկ, նույնիսկ ուժային տարբերակով հիմնարար փոփոխություններ համակարգի արմատական հատվածներում` մասնավորապես պետական եկամուտներ (հարկեր, մաքսեր, ռեսուրսների վարձակալություն և այլն) և դատաիրավական համակարգ:
4. Հանրային ռեսուրսների պետականացում կամ պետական վերահսկիչ մասնաբաժնի պահպանմամբ շուկայական դաշտում ներգրավում:
Այսքանը որ անենք, մնացածը արդեն իմ կարծիքն էլ պետք չի լինի:

Ընդամենը մի բան կասեմ. էս գրածդ բացի մի շարք ղժժացող սմայլիկներից ուրիշ արձագանքի արժանի չի, որովհետև էնքան մակերեսային ա, էնքան միամիտ ա, որ նույնիսկ 8-րդ դասարանի երեխուն սենց բաներով չես խաբի։

Տենցա հարգելիս, դրա համար էլ ես “պրոֆեսոր” ժողովրդին մատերի վրա ֆռացնում են հենց եդ քո ասած “միամիտ” 8-րդ տասարանը հազիվ ավարտածները, որոնք ոչ միայն մենեջմենտ չեն անցել, այլև չեն լսել այդ բառը, բայց ոնց են “կառավարում”

Պարզ ա, զեյթունում ես ոնց-որ սովորել։ Դե եթե չես անցել, ու չես հետաքրքրվել, թե ինչ բան ա կառավարումը, դրա տեսակները, ոնց են դա իրականացնում, ինչով են իրարից տարբերվում հանրային կառավարումն ու ձեռկարկատիրական մենեջմենթը, ինչ բան ա կառավարման սոցիոլոգիան, խմբերի կառավարումը, ապա երկու ոտքդ մի դիր մի կոշիկի մեջ ու էս ասպարեզում քեզնից մի քիչ ավելի շատ բան իմացող մարդկանց քո պահով սխալ հանի։ Կողքից որ նայես, ահագին զվարճալի տեսարան ա։

Զեյթունում չեմ սովորել, իսկ թե ինչ եմ անցել ու հետաքրքրվել, ֆորումում չեմ ուզում թվարկել, ոչ բոլորը հասկանալի կլինի` խիսկտ մասնագիտական են
Է, եղբայր, ուսանող տարիներին ես էլ էի քեզ նման մտածում, հանրային կառավարում, ժողովրդավարություն...
Սակայն մի քանի ընտրությունների բավականին ակտիվ մասնակցություն ցուցաբերելուց հետո (ոչ միայն որպես ընտրող) և տեսնելով, թե ինչ է կատարվում, թե ինչի համար են մարդիք դա անում, ինչ են խոսում այն ժամանակ, երբ “իրենք իրանցով են” և շատ այլ բաներ, որ աչքերս բացեցին, հասկացա, որ այն ինչ գրված էր գրքերում` իմ նմանների համար էր, իսկ այն ինչ կատարվում է իրականությունում` նրանց նմաններն են անում:

Եղբայր իմ պատվական, նորից եմ ասում, մի էսքան պարզունակացրու ու մակերեսայնացրու։ Բանակը պետության կրկնօրինակը չի ու երբեք չի էլ եղել։ Բանակում չկա ԶԼՄ, սոցիալական ապահովության համակարգ, հարկահավաքման, մաքսային, քաղաքացիական պատասխանատվության ու շատ համակարգեր, որոնց անհրաժեշտությունը պարզապես չկա բանակի գործառույթներում։ Եթե քեզ էս ամենը էդքան պարզ ու հասարակ ա թվում, ու դու չես ուզում ընդունել, որ մտքերիդ դասավորությունը էդքան էլ չի համապատասխանում իրականությանը, էս արդեն քո խնդիրն ա։ Ինձնից քեզ բարի խորհուրդ. մինչ բանավիճելը արժի ավելի հանգամանորեն ուսումնասիրել բանավեճի առարկան։

Աչքիս բանակի կառուցվածքին լավ ծանոթ չես ԶԼՄ-ների առկայությունը բանակում պարտադիր է: Էլ չեմ ասում, որ առանձին զորամասներն ու կորպուսները ունեն իրենց թերթերն ու ռադիոհանգույցները: Սոցիալական ապահովության համակարգ` կա, մեր պետականից էլ առանձին է, նախկին զինծառայողները թոշակ, նպաստներ և օգնույթուններ են ստանում առանձին` նախարարությունից:
Հարկահավաքման` կա, ուղղակի անունը նույնը չի, բայց էությունը նույնն է Ընդ որում այդ հարկահավաքությունը ինչպես օրինական, այնպես էլ անօրինական` չգրված օրենքով, ձևերով է կատարվում:
Դե մաքսայինը նույնպես` բանակի ավանդույթների համաձայն:
Պատասխանատվության համակարգը քաղաքացիական չէ, այլ ռազմական է, սակայն գործում է նույն երկրի օրենքը և զինվորական տարբեր կանոնադրությունները:
Բան չունեմ ասելու կան համակարգեր, որոնց անհրաժեշտություն իրոք չկա բանակում` մասնավորապես ընտրովի համակարգերը:

Եղբայր իմ, ո՞վ ա էն անամոթը, որ քեզ նման ստոր կերպով խաբել ա։ Հասարակական կառավարումն ու պետությունը շահագործմա՞ն ձևեր են

Հետո էլ ասում ես “շատ բան իմանալ...”: Կառավարման դասական դրույթ եմ ասում` պետությունները առաջացել են մարդկանց սիստեմավորված շահագործման արդյունքում և այդ շահագործումը կանոնակարգելու համար:
Շահագործումը դա մենակ վատ բառ չի Շահագործումը, դա նաև մեկի գործողությունների օգտագործումն է ոչ նրա շահերի համար: Օրինակ, երեխան շահագործում է ծնողական սերը, սեփական կարիքների բավարարման համար: Դե հիմա ասենք, որ ծնողները դեմ են
Օրինակ, ինչի համար պետք է հարկեր վճարի քաղաքացին?? Ինչ է անում այդ հարկերը պետությունը???
Հնուց եկած հիմնական ծախսերը` բանակ, պաշտոնյաներ և շինարարություն: Իսկ մնացածը??
Բա հիմա հենց այդ կռիվ էլ գնում ա Եվրոմիությունում, ֆրանսիացին չի ուզում, որ իր վճարած հարկերի հաշվին ապրի հույնը կամ պորտուգալացին: Այսինքն եվրոպացին գիտակցում ա, որ պետական միջոցները դրանք իր աշխատանքի արդյունքն են`

Մեռնեմ, թե հասկանում եմ ինչի մասին ես խոսում ու առակդ ինչ կցուցանե։ Եթե չի ստացվում ,ապա պիտի անել այնպես որ ստացվի. ինչի էստոնացիք ու լատիշները կարողանում են անել, իրանց մոտ ստացվում ա, իսկ մեզ մի հատ վերին արտի ծաղիկ ա պետք, որ ասի՝ որը որից հետո անե՞նք։

Վերին արտինը ցորեն ա, արտում ծաղիկը դժվար թե աճի
Եղբայր, թե ինչու է իրենց մոտ ստացվում? ... որովհետև իրենք հայ չեն: Իրենց մոտ լիդերին չեն ասում “վերին արտի”, այլ համարում են, որ նա իրենցից խելոք է և իրավունք են տալիսն նրան առաջներդելու իրենց: Կա ազգային կարգապահություն, ազգային գաղափարախոսություն, ազգային արժեքների և ռեսուրսների բաշխման գիտակցում:
Չեմ ուզում ասել, թե անհատական ունակություններով նրանք հայերց ուժեղ են, դա այդպես չի, և վաղուց ապացուցված է Սակայն մենք շատ ենք անհատականացված` ամեն ինչ կապում ենք անհատների հետ, մեզ հետ, չենք ընդունում, որ կարող է մեկը մեզանից խելացի լինել, ավելին իմանալ, ավելի լավ կատարել իր աշխատանքը:
Ահա թե ինչի չի ստացվում: Ֆլանը չլինի, Բեֆանը կլինի ղեկավար, բայց իրավիճակը կլինի նույնը: Ազգային խմբային հոգեբանությունը սովետական տարիներին կորցրել ենք, իսկ պրիբալտները` ոչ:
Բա ինչի Ուկրաինացիների կամ Բելորուսների մոտ չի ստացվում? Էլ չեմ ասում Միջին ասիական պետությունները: Բա ինչի նույն Եվրոպայում Ալբանացիների մոտ չի ստացվում? Սերբերի ու խորվատների մոտ դեռևս չի ստացվում?
Աստվածաշնչում Մովսես 40 տարի անապատով ման տվեց ժողովրդին, որպեսզի կոփի անապատի ավազներում, սերնդափոխություն անի և կերտի այնպիսի սերուն, որը ստրուկ չի եղել Եգիպտոսում և կոփված է անապատի դաժան պայմաններում:
Հույս ունեմ, որ Հայաստանում սերընդափոխության հետևանքով կհասնենք նրան, ինչին ցանկանում ենք հասնել: Համենայն դեպս, եթե անսպասելի ցնցումներ չլինեն, մեր երեխաները մի բանի կհասնեն:

Համենայն դեպս իմ սեփական տեսակետի արտահայտումը չի խանգարում ձեզ Հաստատ ասեմ, պատրաստ եմ ուժերիս և հնարավորություններիս ներածին չափով համագործակցել (և արել եմ ցանկացած բարի և լավ գործ կատարող մարդուն` Անկախ նրա կուսակցական պատկանելությունից և քաղաքական ուղղվածությունից, ինչպես նաև անկախ նրանից, որ ինձ հետ համամիտ չէ և իմ կարծիքները համարում է սխալ ու միամիտ

[davidus]

100%

[Kuk]

Էս ի՞նչ ***** միապետի մասին ա խոսքը

[davidus]

Էս ի՞նչ ***** միապետի մասին ա խոսքը

էէէէ, դու հլը էնքա՜ն բան չգիտես, ապեր... «փա՜ռք միապետին» պահերն ա...

[Kuk]

էէէէ, դու հլը էնքա՜ն բան չգիտես, ապեր... «փա՜ռք միապետին» պահերն ա...

Մի խոսք կար, ժամանակին մոդա էր, էս դեպքում կարելի էր ասել՝ մի հատ միապետ էլ ես ունեմ, կամ տենց մի միապետ էլ էսինչ տեղը կա մեղմ եմ ասում էլի, ջոգիր

[Varzor]

Ընկեր, աչքիս դու Քրիստոի երկրորդ գալստյանն ես սպասում, ոչ թե միապետին:

Արդյունքում, ինքդ քո համար հայոց փրկության բանալին ես գտել, բայց ոչ բանալու տեղը գիտես, ոչ էլ բանալին ծակը կոխելու ձևը:

Լավ ես ասում
Քրիստոսի երկրորդ գալստյամբ էլ է ԹԱԳԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆ լինելու, ուղղակի Աստծո ԻԴԵԱԼԱԿԱՆ թագավորություն, որտեղ սակայն հենց ենթականերն են լավը լինելու` "վատերին" զրկելու են խոսքի, մտքի կամքի և կյանքի ազատությունից

[Varzor]

Մի խոսք կար, ժամանակին մոդա էր, էս դեպքում կարելի էր ասել՝ մի հատ միապետ էլ ես ունեմ, կամ տենց մի միապետ էլ էսինչ տեղը կա մեղմ եմ ասում էլի, ջոգիր

Հենց էդա
Ամեն հայ, եթե ինչը "միապետ" չի, պա էդինչ տեղը միապետ ունի
Մնումա հարց, թե էդ միապետին ով ա ենթարկվում (չնայած` պարզա ով ) մեկ էլ գլխն թագ ա պետք դնել և գահին նստացնել:

[davidus]

Մի խոսք կար, ժամանակին մոդա էր, էս դեպքում կարելի էր ասել՝ մի հատ միապետ էլ ես ունեմ, կամ տենց մի միապետ էլ էսինչ տեղը կա մեղմ եմ ասում էլի, ջոգիր

Մենք ի սկզբանե ոչ կարանք ջոկենք, ոչ էլ առավել ևս որոշում կայացնենք... միապետություն:

[Varzor]

Մենք ի սկզբանե ոչ կարանք ջոկենք, ոչ էլ առավել ևս որոշում կայացնենք... միապետություն:

Ի սկզբանե չէ, ժամանակին լավ էլ "ջոգում" էինք, դրա ահամր էլ Հայաստանը մեծանում էր, ոչ թե փոքրանում:
Ժողովորդը պոտենցյալ ունի, այդ պոտենցյալը ուղղորդող է պետք: Իսկ ուղղորդել այդ պոտենցյալը սեփական շահերի համար, ինչա "մեկին հանես, որ տեղւ նստես" ազգային շահերի տեսանկյունից ժողովրդական ռեսուրսների անտեղի և անիմաստ վատնում է:

[Kuk]

Մենք ի սկզբանե ոչ կարանք ջոկենք, ոչ էլ առավել ևս որոշում կայացնենք... միապետություն:

Ուղեղներս անջատենք ու հետ գնանք չէ՞, զոմբիի նման սաղով մեկի հետևից, ստրուկ դառնանք էլի ասա: Վայ քու արա, բա մեր ինքնասիրությո՞ւնը, բա մեր մարդ լինելու, բանական էակ լինելու, մտածելու ունակությունը ո՞ւմ համար ա, ազատություն ասածն ո՞ւմ հետևն ենք մտցնելու էդ ժամանակ:

[Տրիբուն]

Ուղեղներս անջատենք ու հետ գնանք չէ՞, զոմբիի նման սաղով մեկի հետևից, ստրուկ դառնանք էլի ասա: Վայ քու արա, բա մեր ինքնասիրությո՞ւնը, բա մեր մարդ լինելու, բանական էակ լինելու, մտածելու ունակությունը ո՞ւմ համար ա, ազատություն ասածն ո՞ւմ հետևն ենք մտցնելու էդ ժամանակ:

Սբզի համար՝ միապետի, որ չգա ու գլխներիս չնստի: Իսկ եթե եկավ, ինքներս մեր: Մենք չմտցնենք, ինքը կմտցնի: