Հայաստանը գնում է սոցիալական բունտի

[Adriano]

Հեքիաթ

1. Համազգային դատական ժողովն ի՞նչ ա
2. Բանակը երկրի արտաքին վտանգը չեզոքացնելու համար ա, ոչ թե երկրի ներսում ընտրական գործընթացներին մասնակցելու:

Չհասկացա էս ինչ վերաբերմունքա, հեքիաթը որնա, հիմա ով որ Լևոնականներին հակառակ բանա ասւմ ասում ե հեքիաթ, ճիշտա համազգայինդատական ժողով բան չկա ուղղակի ցանկանում էի շեշտել, որ առանց ինքնամաքրման նոր պապագա ստեղծել չի լինի, իսկ բանակը պետք է դեր խաղա քանզի ես մեկա չեմ վստահում ազատ արդար ընտրություն ասածին, մեկը ուժով պետքէ սրանց ուշքի բերի, իսկ ամենալավ ուժը էն երիտասարդներն են, որոնք այժմ ծառայում են բանակում, որոնք պայքարում են հանուն նոր կարգերի եգիպտոսում, Լիբիայում, ընդհանուր իմաստով:

[Kuk]

Չհասկացա էս ինչ վերաբերմունքա, հեքիաթը որնա, հիմա ով որ Լևոնականներին հակառակ բանա ասւմ ասում ե հեքիաթ, ճիշտա համազգայինդատական ժողով բան չկա ուղղակի ցանկանում էի շեշտել, որ առանց ինքնամաքրման նոր պապագա ստեղծել չի լինի, իսկ բանակը պետք է դեր խաղա քանզի ես մեկա չեմ վստահում ազատ արդար ընտրություն ասածին, մեկը ուժով պետքէ սրանց ուշքի բերի, իսկ ամենալավ ուժը էն երիտասարդներն են, որոնք այժմ ծառայում են բանակում, որոնք պայքարում են հանուն նոր կարգերի եգիպտոսում, Լիբիայում, ընդհանուր իմաստով:

Ես նշել էի, թե որն ա հեքիաթը, ու էլի շարունակում եմ պնդել, որ էս գրառումդ ևս հեքիաթի ժանրից ա Համազգային դատական ժողովը հեքիաթ ա, քաղաքական ուժերի ինքնամաքրվելը հեքիաթ ա: Ու սնեց քո գրածները հիմնականում հեքիաթներ են, ինձ համար: Դու ուզում ես լուրջ դեմքով ինչ որ բան գրես, ստացվում ա դա անել, բայց կարդացողը չի կարում նույն ձև լուրջ դեմքով դա կարդա: Ժողովուրդը պետքա մաքրի քաղաքական դաշտը, երկրից լարի հանցագործ քաղաքական գործիչներին, պաշտոններից տշի հղփացած օլիգարխներին և այլն: Եթե ժողովուրդը դա չանի, հաստատ իրանք իրանց ոչ պաշտոնից են տշելու, ոչ երկրից են լարելու, ոչ էլ «համազագային դատական ժողով» են կազմակերպելու

[davidus]

.....իրավիճակը լրիվ նույնանում է 1991 թվականի հետ, երբ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը իր թայֆայով, որի մեջ մտնում էին այժմյա իշխանական այլանդակությունները ՀՀ անկախացման և ԼՂՀ խնդիրներով կապված եկան իշխանության, ասեցին անկախություն, լսեցին անկախություն, անկախությունը վայելեցին թքելով ժողովրդի վրա, որոնց ուժերով, որոնց արյունով եկան փող ուտելու:

Ընկեր, էս գրածդ նույնիսկ ես եմ համարում իրականության խեղաթյուրում։ Էս ի՞նչ էս գրել։ «ՀՀ անկախացման և ԼՂՀ խնդիրներ»-ը ո՞րն ա։ Ընենց ես գրել, ոնց որ էդ խնդիրները պատրվակ էին ՀՀՇ-ի համար սովետից իշխանությունը զավթելու....

[Վիշապ]

Ընկեր, էս գրածդ նույնիսկ ես եմ համարում իրականության խեղաթյուրում։ Էս ի՞նչ էս գրել։ «ՀՀ անկախացման և ԼՂՀ խնդիրներ»-ը ո՞րն ա։ Ընենց ես գրել, ոնց որ էդ խնդիրները պատրվակ էին ՀՀՇ-ի համար սովետից իշխանությունը զավթելու....

Դավ ջան, իսկ կարող է՞.
1. Անկախության ու Ղարաբաղի հարցը չլիներ ու իրենք էլի գային իշխանության;
2. էկան իշխանության նաև հանուն հայ ժողովրդի պայծառ ապագայի;
3. Գործով ցույց տվեցին, որ առնվազն թքած չունեն ժողովրդի վրա:

Իրականում հանգիստ խղճով կարելի է ասել, որ նույն քոլի բիբարն են, ուղղակի հիմիկվա հեքիաթի բարի փերիները իրենք են, իրենց երեք տարվա դեմագոգիայով հանդերձ:

[davidus]

Դավ ջան, իսկ կարող է՞.
1. Անկախության ու Ղարաբաղի հարցը չլիներ ու իրենք էլի գային իշխանության;
2. էկան իշխանության նաև հանուն հայ ժողովրդի պայծառ ապագայի;
3. Գործով ցույց տվեցին, որ առնվազն թքած չունեն ժողովրդի վրա:

Իրականում հանգիստ խղճով կարելի է ասել, որ նույն քոլի բիբարն են, ուղղակի հիմիկվա հեքիաթի բարի փերիները իրենք են, իրենց երեք տարվա դեմագոգիայով հանդերձ:

Վիճապ ջան.
1. անկախությունը չլիներ, ես էսօր երևի ռայկոմի կոմսոմոլի քարտուղար լինեի...
2. հաստատ շարժառիթը իշխանություն զավթելը չէր, ոչ էլ լափելը,
3. ախորժակը ուտելուց ա բացվում, Վիշապ ջան, մեկ-մեկ երկրորդ շունչ ա բացվում, ու պահի տակ հասկանում ես, որ էլ չես կարա չուտես։ Էդ ա...

Որ նույն քոլի են, էդ կասկած չկա, բայց ի սկզբանե «բանի» տեղը անկախության ու Ղարաբաղի հարցն էր, պայքարը գաղափարական էր։ Մեռնեմ չեմ հավատա, որ վանոն սկզբից էլ ալան-թալանի մտքով ա մտել շարժման մեջ։ Մարդու ձեռքը իշխանություն տուր, ու նայի, տես թե ոնց ա միանգամից փոխվում։

[Mephistopheles]

Ադրիանոյին ու Բառռադուն

ումի՞ց եք երաշխիք ուզում, ֆորումի մասնակիցների՞ց… իրանք ձեզ չեն կարող տալ… ոչ ոք էլ չի կարող տալ… ձեր երաշխիքը ձեր ակտիվությունն ա… ռիսկ պտի անեք… չեք ուզում ռիսկի դիմել ուրեմն գնացեք խոպան, գնալով վատանալու ա վիճակը…

Սերոժին որ ընտրում էիք, ինչ որ մեկը ձեզ երաշխիք տվե՞ց

[Վիշապ]

Վիճապ ջան.
1. անկախությունը չլիներ, ես էսօր երևի ռայկոմի կոմսոմոլի քարտուղար լինեի...
2. հաստատ շարժառիթը իշխանություն զավթելը չէր, ոչ էլ լափելը,
3. ախորժակը ուտելուց ա բացվում, Վիշապ ջան, մեկ-մեկ երկրորդ շունչ ա բացվում, ու պահի տակ հասկանում ես, որ էլ չես կարա չուտես։ Էդ ա...

Որ նույն քոլի են, էդ կասկած չկա, բայց ի սկզբանե «բանի» տեղը անկախության ու Ղարաբաղի հարցն էր, պայքարը գաղափարական էր։ Մեռնեմ չեմ հավատա, որ վանոն սկզբից էլ ալան-թալանի մտքով ա մտել շարժման մեջ։ Մարդու ձեռքը իշխանություն տուր, ու նայի, տես թե ոնց ա միանգամից փոխվում։

Գուցե ճիշտ ես: Բայց այնուամենայնիվ ոչ մեկը առանց հստակ իր ապագա տեղը պատկերացնելու գլխից մեծ գործեր չի բռնացնում: Հանուն համամարդկային նպատակների մարտնչելու վեհ ու պայծառ ցանկությունների մասին գրված են Ավետարանում ու էլի մի քանի ռոմանտիկ գրողների պատմվածքներում: Իսկ որ գրված են, դեռ չի նշանակում որ հենց այդպես էլ եղել է, համենայն դեպս ես դեռ կենդանի այդպիսի մեկին չեմ հանդիպել:

[Վիշապ]

Ադրիանոյին ու Բառռադուն

ումի՞ց եք երաշխիք ուզում, ֆորումի մասնակիցների՞ց… իրանք ձեզ չեն կարող տալ… ոչ ոք էլ չի կարող տալ… ձեր երաշխիքը ձեր ակտիվությունն ա… ռիսկ պտի անեք… չեք ուզում ռիսկի դիմել ուրեմն գնացեք խոպան, գնալով վատանալու ա վիճակը…

Սերոժին որ ընտրում էիք, ինչ որ մեկը ձեզ երաշխիք տվե՞ց

Մեֆ, համաձայն չե՞ս, որ քաղաքական գործիչները գոնե պիտի հավատ ներշնչեն, որ հասարակ քաղաքացիները «ախմախ» հարցեր չտան:

[Mephistopheles]

Մեֆ, համաձայն չե՞ս, որ քաղաքական գործիչները գոնե պիտի հավատ ներշնչեն, որ հասարակ քաղաքացիները «ախմախ» հարցեր չտան:

համաձայն եմ բայց ինչքան էլ ներշնչի մեկ ա "ախմախ" հարց տալու են, համաշխարհային փորձն ա ցույց տալիս ու ես սա լրիվ լուրջ եմ ասում… իսկ "ախմախ" հարցերն ունեն "ախմախ" պատասխաններ…

[Վիշապ]

համաձայն եմ բայց ինչքան էլ ներշնչի մեկ ա "ախմախ" հարց տալու են, համաշխարհային փորձն ա ցույց տալիս ու ես սա լրիվ լուրջ եմ ասում… իսկ "ախմախ" հարցերն ունեն "ախմախ" պատասխաններ…

Չէ Մեֆ ջան: Նորմալ դեպքերում հասարակ քաղաքացիները հարիֆ-հարիֆ հավատում են, իսկ «ախմախ» հարցեր տալիս են իշխանափոխությունից հետո, օրինակ թե՝ «բա ընչի՞ սենց եղավ»... Իսկ հիմա հարիֆ-հարիֆ հավատալու պահը բաց է թողնվել ու էկել է ախմախ հարցեր տալու ժամանակը:

[Adriano]

Ադրիանոյին ու Բառռադուն

ումի՞ց եք երաշխիք ուզում, ֆորումի մասնակիցների՞ց… իրանք ձեզ չեն կարող տալ… ոչ ոք էլ չի կարող տալ… ձեր երաշխիքը ձեր ակտիվությունն ա… ռիսկ պտի անեք… չեք ուզում ռիսկի դիմել ուրեմն գնացեք խոպան, գնալով վատանալու ա վիճակը…

Սերոժին որ ընտրում էիք, ինչ որ մեկը ձեզ երաշխիք տվե՞ց

Կոնկրետ ես իհարկե ձեզնից և ոչ մեկից երաշխիք չեմ ցանկանում, քննարկվող թեմայում ես առաջ եմ քաշում իմ տեսակետը: Ընդհանուր հաշվով վերցրած որևէ խոսք չի կարելի համարել սխալ քանի չի ապացուցված հակառակը: Ես ասեմ մի ճշմարտացի բան ոչ այս, ոչ նախորդ, ոչ դրա նախորդ նախագահական ընտրություններում ես ձայն չեմ տվել ոչ քոչարյանին, ոչ էլ էս սերժանտին, ես մեկ անգամ քվիարկել եմ Վազգեն Մանուկյանի օգտին, իսկ մյուս դեպքերում կամ չեմ գնացել, կամ ոչ ոքին էլ չեմ քվեարկել:
Ուրեմն ոչ մեկին չեմ դատում, ներկայացնում եմ փաստերը: Ես ուղղակի փորձում եմ ասել, որ կա հասարակության մի շերտ, որ արդեն հոգնելա հավայի խոստումներից ու դրանց էլ պայքարին ներգրավելու համար պետք են առավել առարկայական մոտեցումներ: Առավել համոզիչ փաստեր, այն բանի համար, որ նոր եկողները չեն կրկնի անկախությունից հետո ստեղծված իրավիճակը: Հա հասկանում ենք, որ չկա խոսքի ազատություն, չկա մարդու տարրական իրավունքների պաշտպանություն, չկա ապրուստ, առկա է ԼՂՀ խնդիրը, մեծ չափերի հասնող պետական պարտքը, դրանք նորություն չեն, անկախությունից հետո նորություն չեն ալան թալանները, սպանությունները, տեռորը սեփական ժողովրդի դեմ, ընտրակեղծիքները կառավարման համակարգի գրեթե բոլոր օղակներում: Հիմա ասածս միայն մի բանա , որ եթե ՀՀՇ-ն ցականումա , որ իր հետևից էլ ավելի շատ մարդ գնա պետք է սկսի հենց իրենից, այսինքն պատասխանատվության կանչի բոլոր նրանց ովքեր խառնված են մութ գործերի մեջ, իսկ սրանց հախից շատ ավելի արագ կգան դրանից հետո:
Ինչ ասեմ ես չեմ ասում դուք սխալ եք, ես ճիշտ եմ, բոլորս էլ ինչ-որ մասով ճիշտ ենք:

[Mephistopheles]

Չէ Մեֆ ջան: Նորմալ դեպքերում հասարակ քաղաքացիները հարիֆ-հարիֆ հավատում են, իսկ «ախմախ» հարցեր տալիս են իշխանափոխությունից հետո, օրինակ թե՝ «բա ընչի՞ սենց եղավ»... Իսկ հիմա հարիֆ-հարիֆ հավատալու պահը բաց է թողնվել ու էկել է ախմախ հարցեր տալու ժամանակը:

Վիշ ջան, բա էս ինչի՞ են հիմիկվանից տալիս "ախմախ" հարցերը… թող սպասեն իշխանափոխությունից հետո տան…

Վիշ, համաձայնվի երաշխիք պահանջելը ախմախություն ա, անգամ եթե ազգովի ես պահանջում…

[Mephistopheles]

Կոնկրետ ես իհարկե ձեզնից և ոչ մեկից երաշխիք չեմ ցանկանում, քննարկվող թեմայում ես առաջ եմ քաշում իմ տեսակետը: Ընդհանուր հաշվով վերցրած որևէ խոսք չի կարելի համարել սխալ քանի չի ապացուցված հակառակը: Ես ասեմ մի ճշմարտացի բան ոչ այս, ոչ նախորդ, ոչ դրա նախորդ նախագահական ընտրություններում ես ձայն չեմ տվել ոչ քոչարյանին, ոչ էլ էս սերժանտին, ես մեկ անգամ քվիարկել եմ Վազգեն Մանուկյանի օգտին, իսկ մյուս դեպքերում կամ չեմ գնացել, կամ ոչ ոքին էլ չեմ քվեարկել:
Ուրեմն ոչ մեկին չեմ դատում, ներկայացնում եմ փաստերը: Ես ուղղակի փորձում եմ ասել, որ կա հասարակության մի շերտ, որ արդեն հոգնելա հավայի խոստումներից ու դրանց էլ պայքարին ներգրավելու համար պետք են առավել առարկայական մոտեցումներ: Առավել համոզիչ փաստեր, այն բանի համար, որ նոր եկողները չեն կրկնի անկախությունից հետո ստեղծված իրավիճակը: Հա հասկանում ենք, որ չկա խոսքի ազատություն, չկա մարդու տարրական իրավունքների պաշտպանություն, չկա ապրուստ, առկա է ԼՂՀ խնդիրը, մեծ չափերի հասնող պետական պարտքը, դրանք նորություն չեն, անկախությունից հետո նորություն չեն ալան թալանները, սպանությունները, տեռորը սեփական ժողովրդի դեմ, ընտրակեղծիքները կառավարման համակարգի գրեթե բոլոր օղակներում: Հիմա ասածս միայն մի բանա , որ եթե ՀՀՇ-ն ցականումա , որ իր հետևից էլ ավելի շատ մարդ գնա պետք է սկսի հենց իրենից, այսինքն պատասխանատվության կանչի բոլոր նրանց ովքեր խառնված են մութ գործերի մեջ, իսկ սրանց հախից շատ ավելի արագ կգան դրանից հետո:
Ինչ ասեմ ես չեմ ասում դուք սխալ եք, ես ճիշտ եմ, բոլորս էլ ինչ-որ մասով ճիշտ ենք:

օրինակ ո՞րն ա քո համար "առավել առարկայական մոտեցումը"

ՀՀՇ-ն չի ցականում, այլ ՀԱԿ-ում գտնվող ուժերը

[Վիշապ]

Վիշ ջան, բա էս ինչի՞ են հիմիկվանից տալիս "ախմախ" հարցերը… թող սպասեն իշխանափոխությունից հետո տան…

Մեֆ, երկրորդ նախադասությունն էլ կարդա, կիմանաս

Վիշ, համաձայնվի երաշխիք պահանջելը ախմախություն ա, անգամ եթե ազգովի ես պահանջում…

Իհարկե ախմախություն ա, բայց նշանակում է, որ մարդիկ չեն հավատում, ինչը վատ նշան է: Օրինակ մենք ահագին ուշ ջոկեցինք, որ Լենինը կազյոլ էր, բայց ժամանակին մարդիկ իրեն հավատում էին ու ահագին յուղ վառոցի եղավ: Ջոկու՞մ ես:

[davidus]

Գուցե ճիշտ ես: Բայց այնուամենայնիվ ոչ մեկը առանց հստակ իր ապագա տեղը պատկերացնելու գլխից մեծ գործեր չի բռնացնում: Հանուն համամարդկային նպատակների մարտնչելու վեհ ու պայծառ ցանկությունների մասին գրված են Ավետարանում ու էլի մի քանի ռոմանտիկ գրողների պատմվածքներում: Իսկ որ գրված են, դեռ չի նշանակում որ հենց այդպես էլ եղել է, համենայն դեպս ես դեռ կենդանի այդպիսի մեկին չեմ հանդիպել:

Վիշապ ջան, բացարձակ համաձայն չեմ: Եռաբլուրում պառկած տղերքի կյանքի նպատակը հաստատ էնտեղ թաղված լինելը չի եղել: Գնացել են, ու հենց գաղափարի համար են զոհվել: Քաղաքականության մեջ էլ են նման լուսավոր դեմքեր հանդիպում, բայց ցավող չեն դիմանում կամ իրենց արանքից հանում են: