Ռոջեր Ժելյազնի, «Այստեղ վիշապներ են ապրում»

[Շինարար]

Ինձ մոտ խիստ կասկածներ առաջացան, որ ինձ կամ չեք հասկանում կամ չեք ուզում հասկանալ:

Էս էլ քեզ բնագիր: Դժվար չի գուգլելը.



Հեղինակը խրախուսման կարիք չի զգում (ոչ էլ առանձնապես խրախուսվել ա նախորդ գրառումներում՝ ճիշտն ասած), բայց երևում ա՝ մյուսներն իրենց պրոֆեսիոնալիզմով փայլելու առիթն այնուամենայնիվ բաց չեն թողնում: Բայց դե լրիվ հակառակն ա ստացվում:

Բառերը չկրկնելու դիտողությունը անում էր իմ 2-րդ դասարանի հայոց լեզվի դասատուն՝ «Իմ մայրիկը» շարադրությունը գրելիս:

Վելվետ, իմ գրառումն ընդամենը առաջարկ էր, որը կարելի էր ընդունել կամ ոչ՝ առանց փորձելու դատողություններ անել հասարակ կամ առանձնահատուկ տրամաբանության մասին: Ինչևէ, գրառմանդ մեջ անհարկի կպնողական երանգները ինձ ստիպում են մեղադրել միայն ինձ, որ ես ինձ թույլ տվեցի քո հետ այս ձանձրալի քննարկման մեջ մտնել:

Ժողովուրդ, խնդրում եմ կարդալ բնօրինակը, էլի: Բառապաշարն ու շարադրանքն առավելագույնս պարզեցրել եմ, որովհետև Ժելյազնին էլ այդպես է գրել, ու առավելագույնս ձգտել եմ խուսափել ինձ սուր զզվանք ներշնչող թումանյանահեքիաթային ու իսահակյանահեքիաթային ոճերից:

Ռայադեր, մի անգամ էլ շնորհակալություն թարգմանության համար: Ամեն դեպքում, կարծում եմ՝ արժե մանր-մունր անհարթությունները շտկել, բայց ի վերջո դա ընդամենը իմ կարծիքն է: