Ռոջեր Ժելյազնի, «Այստեղ վիշապներ են ապրում»

[AniwaR]

Եթե կրկնությունը գալիս է ստեղծագործության էությունից և բնույթից, ինչպես նաև հեղինակի մտահաղացումից, որը նա ցանկանում է ընթերցողին հասցնել կրկնության, ասել է թե շեշտադրման միջոցով, ապա այն անբարեհունչ չէ, ավելին, կարող է իր մեջ ոչ քիչ չափով հմայք և միտք պարունակել: Իսկ երբ հեղինակը չի կարողանում ինչպես հարկն է շարադրել միտքը և անընդհատ կրկնում է մի բառը, որը չի կարող փոխարինել մեկ ուրիշով կամ վատ է ձևակերպել միտքը և այդ պատճառով ստիպված է անընդհատ կրկնել նույն բառը, այստեղ խոսք է գնում վարպետության պակասի մասին:
Ռոջեր Ժելյազնին վարպետ գրող է և խոսելով կրկնությունների մասին չեմ մատնանշում դրանք որպես տհաճորեն դուրս ցցված տեղեր: Խոսքը փոքրիկ դիտողության մասին է, որին, կարծում եմ, թարգմանիչը բավարար բացատրություն կտա:

Առաջին մասի փոքրիկ հատվածում չափից ավելի հաճախ է օգտագործվում թագավոր, թագավորություն.... , որն ըստ իս պակաս բարեհունչ է դարձնում ստեղծագործությունը:

Հա, կասկած անգամ չկա, որ «թագավորություն» բառը կրկնվում է բառապաշարի սղության պատճառով: Պետք է նկատել նաև, որ սարսափելի վատ ձևակերպված նախադասություն է.

Շատ-շատ վաղուց մի թագավոր էր ապրում, որը թագավորում էր մի շատ փոքր թագավորությունում:

Հենց առաջին նախադասությամբ մարդը տրամադրում ա ստեղծագործության ընդհանուր ոճին: Հաստատ գտել ես Ժելյազնիին ընդամենը փոքրիկ դիտողություն անելու տեղ: