Իջևանի ճանապարհ
Սլանում է այնպե՜ս արագ
Դեպ մանկություն տանող ավտոն,
Որ պարուրել կարոտն անմար,
Բարուրել է Լուսակենտրոն…
Շտապում եմ…և թիզ առ թիզ
Փոքր ու մեծս համատեղվում,
Իսկ սպասող ականջներիս
Ինչ-որ ձայներ են նշմարվում:
Խառնվել են անմեղորեն
Սրտի թրթիռ, հոգու կսկիծ:
Ե՛վ լռում եմ, և՛ համրորեն
Ամեն հարցում մեղադրում ինձ:
*
Այսպես թունելի մուտքին կհասնենք
Ու կսևանան հույզերս բոլոր,
Կքնեն կարծես թույլ լույսերի տակ՝
Հառնելու նորից որպես լուսավոր…
*
Եվ, ահա՛, արդեն թունելն հետևում,
Դեռ առջևում կա երկար ճանապարհ,
Շրջադարձերը իրար են խառնում
Գլխումս ծագած մտքերը տկար:
փետրվար
Գրված՝ ճանապարհին
Մեջբերել
Էջանիշներ