ԿԱՍԿԱԾՍ
Ինչ-որ բանի հիմա ես չեմ հավատում
Եվ ինձ տանջում է մի ուրույն կասկած,
Որը անհաստատ, անստույգ կերպով
Մտքեր է բերում,
Լավ գիտի ձևը դրանց ծովում ինձ սուզելու`
Կասկածը ինձ շա՜տ է սիրում:
Հա՛մ սիրում է, հա՛մ ծիծաղում իմ մտքերին
Եվ ապրում է ինձ հավասար…
Ու բացի այդ`երախտավորի դիմակ է կրում:
Կասկածը ինձնից շա՜տ բան է խլում,
Բայց, միևնույնն է, իրեն թվում է,
Թե շատ բան տվեց,
Բայց, չէ՞ որ նա էր, որ սիրո անթեղ կրակի վրա
Ձյունի փաթիլներ անխիղճ շաղ տվեց:
Կասկածս հիմա սովորության պես
Բեռնվում է իմ սարսուռի դողով
Եվ երես տված շնիկի նման
Սիրել է տալիս` ինձ քսմսվելով:
Կասկածս հիմա ամեն վայրկյան է
Եվ խաղաղվում է կաթ արցունքիս մեջ,
Չափագրում քայլս ինձանից առաջ,
Եվ, որ կա իմ մեջ, ինձանից անկախ
Ինչ-որ բանի ես չեմ հավատում...
Մեջբերել
Էջանիշներ