Լուսին Ամարա-Միայն սկիզբ ու ընթացք

[Lusinamara]

ԿԱՍԿԱԾՍ

Ինչ-որ բանի հիմա ես չեմ հավատում
Եվ ինձ տանջում է մի ուրույն կասկած,
Որը անհաստատ, անստույգ կերպով
Մտքեր է բերում,
Լավ գիտի ձևը դրանց ծովում ինձ սուզելու`
Կասկածը ինձ շա՜տ է սիրում:
Հա՛մ սիրում է, հա՛մ ծիծաղում իմ մտքերին
Եվ ապրում է ինձ հավասար…
Ու բացի այդ`երախտավորի դիմակ է կրում:
Կասկածը ինձնից շա՜տ բան է խլում,
Բայց, միևնույնն է, իրեն թվում է,
Թե շատ բան տվեց,
Բայց, չէ՞ որ նա էր, որ սիրո անթեղ կրակի վրա
Ձյունի փաթիլներ անխիղճ շաղ տվեց:
Կասկածս հիմա սովորության պես
Բեռնվում է իմ սարսուռի դողով
Եվ երես տված շնիկի նման
Սիրել է տալիս` ինձ քսմսվելով:
Կասկածս հիմա ամեն վայրկյան է
Եվ խաղաղվում է կաթ արցունքիս մեջ,
Չափագրում քայլս ինձանից առաջ,
Եվ, որ կա իմ մեջ, ինձանից անկախ
Ինչ-որ բանի ես չեմ հավատում...

[Lusinamara]

Իջևանի ճանապարհ

Սլանում է այնպե՜ս արագ
Դեպ մանկություն տանող ավտոն,
Որ պարուրել կարոտն անմար,
Բարուրել է Լուսակենտրոն…

Շտապում եմ…և թիզ առ թիզ
Փոքր ու մեծս համատեղվում,
Իսկ սպասող ականջներիս
Ինչ-որ ձայներ են նշմարվում:

Խառնվել են անմեղորեն
Սրտի թրթիռ, հոգու կսկիծ:
Ե՛վ լռում եմ, և՛ համրորեն
Ամեն հարցում մեղադրում ինձ:
*
Այսպես թունելի մուտքին կհասնենք
Ու կսևանան հույզերս բոլոր,
Կքնեն կարծես թույլ լույսերի տակ՝
Հառնելու նորից որպես լուսավոր…
*
Եվ, ահա՛, արդեն թունելն հետևում,
Դեռ առջևում կա երկար ճանապարհ,
Շրջադարձերը իրար են խառնում
Գլխումս ծագած մտքերը տկար:

փետրվար
Գրված՝ ճանապարհին

[Եկվոր]

Lusinamara, դու քանի՞ տարեկան ե՞ս…
Համոզված եմ՝ դեռ շատ ունես մինչև այն տարիքը, երբ չի կարելի տարիքը հարցնել
Լավ ես գրում:

[Lusinamara]

Lusinamara, դու քանի՞ տարեկան ե՞ս…
Համոզված եմ՝ դեռ շատ ունես մինչև այն տարիքը, երբ չի կարելի տարիքը հարցնել
Լավ ես գրում:

Շնորհակալություն 19 տարեկան եմ

[Lusinamara]

Աչքս այս գիշեր արցունք չի թքի…

Խորհուրդդ այսօր իրավունք ունի
Ինձ լուռ քաշելու իր բաց թևի տակ,
Մեղմ զրուցելու այս բախտ ու կյանքից,
Անդարձ կորցրած օրերից մեր տաք:

Պատգամդ` որպես մի «ՉԻ’ ԿԱՐԵԼԻ»
Թող այսօր դառնա իմ անզուսպ լացին,
Դու’ աննկատ տեր իմ հին օրերի,
Իմ նոր օրերում կարոտի արծիվ…

Հեքիաթդ այսօր որպես ծիածան
Վճիտ գույներով թող ինձ ուղեկցի,
Լացս թող դառնա կարոտին ընծա,
Աչքս այս գիշեր արցունք չթքի…

Խորհուրդդ` այսօր անմեղ ցանկություն,
Պատգամդ, որպես անթաքույց մի իղձ,,,
Դու տվեցիր ինձ «հեքիաթ» բնություն,
Քեզնով ես գտա ապրեցնող թախիծ…

[Claudia Mori]

Դու տվեցիր ինձ «հեքիաթ» բնություն,
Քեզնով ես գտա ապրեցնող թախիծ…

Շատ լավն է բայց ի՞նչ եք այսօր լսել դու ու Հովոն... մեջս լրիվ տակնուվրա եղավ այսօր երկուսիդ գրածներից

[Lusinamara]

Չգիտեմ Կար ջան, ես դուդուկ էի լսում...

[Claudia Mori]

Չգիտեմ Կար ջան, ես դուդուկ էի լսում...

...

[Lusinamara]

ԱՓԵՐ

Ինձ իմ ափից տարար հեռու,
Բայց չտարար երբեք քո ափ,
Իբր բան կար ինձ պատմելու`
Սիրո մասին մի լավ հեքիաթ:

Իբրև ամպրոպ դու’ գոռացիր,
Իբրև անձրև`լուսե պատրանք,
Իմ աչքի’ց շիթեր հոսեցին,
Դու խառնեցիր դրանք, վայրա’գ:

Ետ չնայեցիր իմ սրտին փխրուն,
Մոտեցար շոյող, հեռացար գազան,
Բայց ես`հիրավի, դարձյալ աղոթում,
Դարձյալ թախծում եմ քեզ համար իմ ջա՜ն…

Դարձյալ իմ ափը հաշտ է ու անքեն,
Նրա հին սիրուց մնացած ցավը
Տագնապից հետո մի իղձ է արդեն`
Չխամրի անհաս քո ափի փայլը…

2010

[Lusinamara]

Մտափունջ

-*-
Երբ վերքիս վրա մատդ կսեղմես,
Ցավից ճչալու փորձեր չեմ անի,
Այլ միայն կզգամ, որ ինձ շա՜տ մոտ ես
Ու «երազ» հողում «կարոտ» չեմ ցանի:
-*-
Մութն այս աշխարհի շապիկն է հագել
Ու բզկտում է մարմինը նրա՝
Թունավոր հետքն էլ իմ սրտի վրա...
-*-
Իմ փոթորիկը զսպել եմ իմ մեջ,
Ոչ մեկի վզին պարան չեմ դառել.
Ծաղկել եմ հույսի սոսափների մեջ,
Փակ կոպերիս տակ վերքի զարկ առել:
-*-
Տնքոցն է սուրում լուռ տարիների՝
Լույսը մթի հետ հավերժ պայքարն է
Իմ մեջ բնակվող երկու ափերի...
-*-
Մի պատառ ժպիտ ինձանից տարար,
Արցունքը դարձրիր իմ բարեկամը,
Ցավիս անտեղյակ ընկերս եղար՝
Ես միշտ զգում եմ արցունքի համը:

[My World My Space]

Մտափունջ

-*-
Երբ վերքիս վրա մատդ կսեղմես,
Ցավից ճչալու փորձեր չեմ անի,
Այլ միայն կզգամ, որ ինձ շա՜տ մոտ ես
Ու «երազ» հողում «կարոտ» չեմ ցանի:
-*-
Մութն այս աշխարհի շապիկն է հագել
Ու բզկտում է մարմինը նրա՝
Թունավոր հետքն էլ իմ սրտի վրա...
-*-
Իմ փոթորիկը զսպել եմ իմ մեջ,
Ոչ մեկի վզին պարան չեմ դառել.
Ծաղկել եմ հույսի սոսափների մեջ,
Փակ կոպերիս տակ վերքի զարկ առել:
-*-
Տնքոցն է սուրում լուռ տարիների՝
Լույսը մթի հետ հավերժ պայքարն է
Իմ մեջ բնակվող երկու ափերի...
-*-
Մի պատառ ժպիտ ինձանից տարար,
Արցունքը դարձրիր իմ բարեկամը,
Ցավիս անտեղյակ ընկերս եղար՝
Ես միշտ զգում եմ արցունքի համը:

Լուս, հերի՛ք ա, խիղճ ունեցի.....

[einnA]

էս վերջինն ահավոր լավն էր:

Երբ վերքիս վրա մատդ կսեղմես,
Ցավից ճչալու փորձեր չեմ անի,
Այլ միայն կզգամ, որ ինձ շա՜տ մոտ ես

[Claudia Mori]

Մտափունջ

-*-
Երբ վերքիս վրա մատդ կսեղմես,
Ցավից ճչալու փորձեր չեմ անի,
Այլ միայն կզգամ, որ ինձ շա՜տ մոտ ես
Ու «երազ» հողում «կարոտ» չեմ ցանի:
-*-
Մութն այս աշխարհի շապիկն է հագել
Ու բզկտում է մարմինը նրա՝
Թունավոր հետքն էլ իմ սրտի վրա...
-*-
Իմ փոթորիկը զսպել եմ իմ մեջ,
Ոչ մեկի վզին պարան չեմ դառել.
Ծաղկել եմ հույսի սոսափների մեջ,
Փակ կոպերիս տակ վերքի զարկ առել:
-*-
Տնքոցն է սուրում լուռ տարիների՝
Լույսը մթի հետ հավերժ պայքարն է
Իմ մեջ բնակվող երկու ափերի...
-*-
Մի պատառ ժպիտ ինձանից տարար,
Արցունքը դարձրիր իմ բարեկամը,
Ցավիս անտեղյակ ընկերս եղար՝
Ես միշտ զգում եմ արցունքի համը:

...

[Lusinamara]

Անքնությանս...

Մեջս լցվող հույզն հառաչուն
Անփառունակ մարեց, գնա՜ց՝
Երազում էլ չեմ ճանաչում
Էությունս,

Ջահելության ծաղկուն ծոցում
Ծերությունս այսքա՜ն հոգնած,
Ո՛չ ընդգծվող, ո՛չ լրացում՝
Վեհությունս...

Ու ապավեն ջինջ հավատով
Զուգած շրթիս գրչաձայնը,
Գովերգում եմ մեղմ բնազդով
Անքնությունս...


25.06.11

[Lusinamara]

Ընթացքի մեջ եմ,
Օրվա մի էջ եմ,
Գալիքի շեջ եմ,
Կայրե՜ն…կգնամ:

Լուռ պատարագ եմ,
Մշուշ-պատրանք եմ,
Ձեթե ճրագ եմ,
Կայրվե՜մ…կգնամ:

Անմիտ երազ եմ,
Անպետք ավազ եմ,
Գիշերվա հազ եմ,
Կանցնե՜մ…կգնամ:

Լուծվող խաչբառ եմ,
Անթարգման բառ եմ,
Գողուն ավար եմ,
Կգա՜ն…կգնամ:

Ամպե մշուշ եմ,
Զրնգուն հուշ եմ,
Շուտ է, թե ուշ է
Կա՛մ ու կգնամ:

Բայց սրտի զարկ եմ,
Հեզ լուսնաձագ եմ,
Անժամանակ եմ`
Կապրեն՝ կմնա՜մ:

25.06