Ամսի 7-ը
Դու եկար աննկատ,
Չբախեցիր դուռս
Ու չիմացա
Ամսի՞ յոթ ես, թե՞ ապրիլի...
Հ.Գ. ես սիրում եմ ամսի յոթերը...
Ամսի 7-ը
Դու եկար աննկատ,
Չբախեցիր դուռս
Ու չիմացա
Ամսի՞ յոթ ես, թե՞ ապրիլի...
Հ.Գ. ես սիրում եմ ամսի յոթերը...
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Quyr Qery (11.04.2011), rainbow (12.04.2011), Sambitbaba (15.04.2011), Tig (07.04.2011)
Մոռացում
Դարձյալ հիշեցրիր կորած երգերի
Ու թափառական մտքերի մասին
Եվ սպիացած իմ լուռ վերքերի
Մեղմիվ ցոլքերը տվեցիր լույսին:
Մարդասիրության հանգերգոտ խոսքը
Իմ փոթորիկը վանդակեց թաքուն,
Բայց տագնապների աղմկոտ հոսքը
Հասցրեց իմանալ ինչ կա իմ հոգում`
Անուրջի կարմիր թևերից առա
Զգաստությունը իմ համր սրտի
Եվ քո աշխարհի կապույտի վրա
Հավերժ մոռացման շշուկ ցանեցի:
Ու կգան օրեր օրոր կհնձեմ,
Օրոր կհնձես ինձանից հեռու,
Մեկ ժպիտ, մեկ լաց սիրով կխրձենք`
Հնազանդվելով օրենքին ոգու...
07.04.11
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Քո տարիքի համեմատ բավականին բարդ ես գրում: Կեցցես!Lusinamara-ի խոսքերից
Մոռացում
Դարձյալ հիշեցրիր կորած երգերի
Ու թափառական մտքերի մասին
Եվ սպիացած իմ լուռ վերքերի
Մեղմիվ ցոլքերը տվեցիր լույսին:
Մարդասիրության հանգերգոտ խոսքը
Իմ փոթորիկը վանդակեց թաքուն,
Բայց տագնապների աղմկոտ հոսքը
Հասցրեց իմանալ ինչ կա իմ հոգում`
Անուրջի կարմիր թևերից առա
Զգաստությունը իմ համր սրտի
Եվ քո աշխարհի կապույտի վրա
Հավերժ մոռացման շշուկ ցանեցի:
Ու կգան օրեր օրոր կհնձեմ,
Օրոր կհնձես ինձանից հեռու,
Մեկ ժպիտ, մեկ լաց սիրով կխրձենք`
Հնազանդվելով օրենքին ոգու...
07.04.11
Բարությունը միակ զգեստն է, որը երբեք չի հնանում:
Հենրի Թորո
E-la Via (21.04.2011), Lusinamara (08.04.2011), Sambitbaba (15.04.2011), Tig (08.04.2011), Արևածագ (08.04.2011)
Լուսնանման, էս բանաստեղծությունդ քո գրածներից ամենաշատն եմ սիրում...Մոռացում
Դարձյալ հիշեցրիր կորած երգերի
Ու թափառական մտքերի մասին
Եվ սպիացած իմ լուռ վերքերի
Մեղմիվ ցոլքերը տվեցիր լույսին:
Մարդասիրության հանգերգոտ խոսքը
Իմ փոթորիկը վանդակեց թաքուն,
Բայց տագնապների աղմկոտ հոսքը
Հասցրեց իմանալ ինչ կա իմ հոգում`
Անուրջի կարմիր թևերից առա
Զգաստությունը իմ համր սրտի
Եվ քո աշխարհի կապույտի վրա
Հավերժ մոռացման շշուկ ցանեցի:
Ու կգան օրեր օրոր կհնձեմ,
Օրոր կհնձես ինձանից հեռու,
Մեկ ժպիտ, մեկ լաց սիրով կխրձենք`
Հնազանդվելով օրենքին ոգու...
07.04.11
Lusinamara (08.04.2011), Tig (08.04.2011), Արևածագ (08.04.2011)
Լուսինե, ինձ էլ շատ- շա՜տ դուր են գալիս քո գործերը: Այն տպավորությունն է, կարծես մի ուրիշը թելադրի, իսկ դու գրի առնես, այնքան անբռնազբոս թեթևություն, կենդանություն կա բանաստեղծություններիդ մեջ: Լեզուդ հարուստ է ու ճոխ, եզրահանգումներդ՝ հաճախ անսպասելի .«...իսկ մեզ միասին տոկոս են ասում»: Կարճ ասած՝ Աստծո շնորհքն ունես, շարունակի՜ր գրել:
Chilly (08.04.2011), E-la Via (21.04.2011), einnA (08.04.2011), Inna (24.04.2011), Lusinamara (08.04.2011), Sambitbaba (15.04.2011), Tig (08.04.2011)
Շատ զգացված եմ, շատ շնորհակալ սիրելիներս
Ձեր խոսքերից հետո ինձ էլ սկսեց դուր գալ
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Սիրո Ֆուտբոլը
Մեր կանաչ դաշտի սուրբ ներշնչանքով,
Մեկ-մեկ գտնելով, կորցնելով` հաճախ,
Հույս-մրցավարի մեկնարկ-սուլիչով
Թև առավ սերը` ֆուտբոլային խաղ:
Դարպասի ծոցը` սրտեր անզբաղ,
Դաշտի կենտրոնում` հեքիաթե գնդակ,
Որն իր պտույտով ու կարգով, իրա'վ,
Մեր խաղաոճին շատ էր ներդաշնակ:
Մտքերից կերտված սահմաններն ամեն
Թույլ չեն տալիս քեզ հասնել դարպասիս
Եվ դու գոռալով ձայնով հողեղեն`
Միշտ սպասում ես շփոթված պասիս:
Ի վերջո լույսի քո անղեկ ճամփով
Դարպասիս հասնել դու կարողացար,
Բայց քո տեխնիկա-խաղային կարգով
Գրոհներիս դեմ շատ անզոր եղար:
Հույս-մրցավարի բազում սուլիչներ
Հնչեց, որ անցնի մեր խաղը անչար,
Առաջին կեսի աղմկոտ վերջն էր,
Երբ որ գրանցվեց խաղից դուրս վիճակ:
Երկու դեպք եղավ դեղին քարտերի,
Երկուսն էլ քեզ էր ուղղված միմիայն,
Բայց իմ խնդրանքով մեկը ինձ տրվեց,
Որ խաղի կեսից մենակ չմնամ:
Իսկ ընդմիջումը եղավ ընդվզում
Ու լուռ հարձակում մեր հույսի վրա,
Թե լավ չդատեց ու հսկեց անփույթ,
Խաղը ճիշտ չանցավ ինձ ու քեզ համար:
*****
Հետո սկսվեց երկրորդ խաղակես,
Խաղն ընթանում էր բնազդե կերպով,
Էլ ռիթմը չկար, չկար էլ "հավես",
Լացում էր արդեն գնդակը խռով:
Քեզնից առավել ու ինձնից էլ շատ
Հույսն էր սպասում, որ գոլ խփեի
Ու երբ որ սուլեց ոգին իմ անսանձ`
Գնդակով հանդերձ քո սրտում էի:
Ես քեզ մոռացման գոլը խփեցի
Ու կարող չեղանք սիրո գոլ խփել...
Խաղը կենտրոնից վերսկսեցիր...
Խախտումներ չեղան ու չեղան քարտեր:
Հույսը շվարեց` հիշելով գոլը
Ու եզրափակեց խաղն այս մոռացվող:
Այսպես ավարտվեց Սիրո Ֆուտբոլը
Ու խաղաղվեցինք ոչ-ոքի հաշվով:
08-09.04
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
ՔՈ ՈՒՌԿԱՆԸ
Մեր արցունքաշատ հուշերի ծովից
Դու քո ուռկանը հանեցիր սիրով,
Անձայն անեծքը թողիր ուռկանիս
Եվ կարոտները մենավոր սիրո...
Դարձա արևծով լուսայգի ուռկան
Ջոկեցի ծափն ու ծանակը անգութ,
Տագնապիս ճիչը ալիքը տարավ,
Թևավոր միտքս թռավ շա՜տ հեռու:
Ու այն կարծեցյալ խռովքի միջից
Վայրէջքն ու վերը սրբագործեցի,
Մեր մեջ փնտրվող այդ ինչ-որ մեկից
Մեզ շա՜տ ծանոթի դիմագծեցի...
Իմ պատկեր հույսը իր ջահն էր վառել
Ու մղկտում էր քո սիրո բովից,
Բայց քո ուռկանը չուզեցավ հանել
Մեզ շատ ծանոթին՝ մեր սիրո ծովից...
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Ոչ հերթական
Քո բերանով խոսում եմ ես,
Իսկ ականջս այսօր քոնն է,
Դուռդ բաց է, գալիս եմ ներս
Ու վիճում ենք` սերը ո՞րն է…
Ի՜նչ մաքուր է այսօր հոգիդ`
Իմ հավատի նման ուրախ,
Ինչպես միշտ` կապույտ է հագիդ,
Իսկ ուզածդ` հորինված խաղ:
Տ'ես, չլինի, թե աչք փակեմ,
Չլինի, թե փուլ գամ կրծքիդ,
Ապրած-չապրած, բայց դեռ խակ եմ
Ու շա՜տ պարզ է այսօր հոգիդ:
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
է հետո՞, վե՞րջը, սենց ու՞ր պիտի հասնեսՈչ հերթական
Քո բերանով խոսում եմ ես,
Իսկ ականջս այսօր քոնն է,
Դուռդ բաց է, գալիս եմ ներս
Ու վիճում ենք` սերը ո՞րն է…
Ի՜նչ մաքուր է այսօր հոգիդ`
Իմ հավատի նման ուրախ,
Ինչպես միշտ` կապույտ է հագիդ,
Իսկ ուզածդ` հորինված խաղ:
Տ'ես, չլինի, թե աչք փակեմ,
Չլինի, թե փուլ գամ կրծքիդ,
Ապրած-չապրած, բայց դեռ խակ եմ
Ու շա՜տ պարզ է այսօր հոգիդ:
Lusinamara (12.04.2011), Sambitbaba (13.09.2011), Tig (12.04.2011)
Ամեն դեպքում լավ կլինի միշտ նախավերջին կանգառին հասնեմէ հետո՞, վե՞րջը, սենց ու՞ր պիտի հասնես
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
ՏԱՏԻՍ
Տատս հողաբույր արդար գոգնոցից
Չարության դիմաց հաց է միշտ դնում
Եվ մահվան անլուր զագի զնգոցից
Երբեք ու երբեք նա չի սարսռում:
Տատի' ջան, դու այդ մեծ հույսով արդեն
Բազում վերքեր ես տարել հեզ ու լուռ
Ու դեռ տնքացող բազում վերքի դեմ
Հացի գոգնոցդ անտրտուջ թափ տու'ր...
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Տաք թեյ, սառը բաժակ
Մեր գոլ երեկվա վերջին ապացո'ւյց,
Լռության վրա ազատ արձակի'ր
Գոլորշիներիդ անզուսպ հևքերը
Ու խառնարանիդ հուշերը այրող
Հանձնի'ր ձեռքերիս...
Կա'մ ինձ նորացրու հրաբխային
Քո ջերմությունով,
Կա'մ իմ կորուսյալ սառցաշարային
Պաղ վիճակներով նորից հնացրու՜...
Իր սառը բաժա՜կ,
Թույլ տուր ընկղմեմ քո եփվող լավան
Այս գոլ սրտիս մեջ
Եվ իմ ինքնահուր տաճարին խնդրեմ,
Որ լույսեր վառի,
Ու ներկա դարձած գալիքն զգալով`
Խնդրեմ, որ խոսա՜...
Է՜հ, սառը բաժա՜կ,
Ձեռքս մեկնելով քո լռությանը`
Ինձ տապանի տակ փորձեցի գտնել,,,
Ինչքա՜ն ձյուներ են մեզանից թեյվել
Ու ի՜նչ գոլ վիճակ...
Երբ դարձյալ ծաղկման հույսեր հայտնելով
Օրերս գնան
Ու մշտաբնակ կարոտը ինչպես
Սրասուր արծիվ սիրտն ի վեր թռչի,
Եվ էլի տագնապ-գալիքը սուրա
Ներկաությունում,
Ես սիրո կտակ կգրեմ թաքուն`
Որ հավետ լինեն սառը բաժակներ,
Բայց մնա՜ թեյը տաք,
Որ հենց գոլությունն է ժայթքուն...
15.04.11
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Բաժանում
Մի՞թե կարող ես սրտիս սրսփուկ վախը թարգմանել,
Ասացիր`այո՞,
Եթե այդպես է, ձայնազանգվածից քաղիր պատգամներ,
Այլապես թո'ղ ինձ, գնա' կապույտում ուղիղ նայելով:
Մի՞թե կարող ես ոչ էականը այրել խարույկին,
Դու ասացիր`ո'չ,
Եթե այդպես է, կյանքի ճամփեքում էլ ի՞նչ այր ու կին...
Այսինքն`թո'ղ ինձ, ապրիր եջանիկ ու եղիր առո՜ղջ...
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Մոր աղոթքը
Լույսը վառ է հոգում մութ`
Մոր աղոթքն է առկայծում,
Հույսն է անում ելումուտ,
Մի քմծիծաղ է խայծում:
Տագնապը մոտ է այնքա՜ն,
Կարծես ցավին հետ վանել...
Աղոթքն է ամեն անգամ
Այս վիճակից ինձ հանել:
Դու աղոթիր անո՜ւշ մա'յր,
Մոռցած ցավերն իմ հետքի,
Եվ հոգուս մասունք ու լար
Թող զգան ուժն աղոթքի...
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ