Իմ աչքերը արցունքե մարմին են…
Իմ աչքերը արցունքե մարմին են…
Հոգուս նման շա~տ խոր ու հին են,
Խորքերում նրանց շունչ կա սգավետ,
Հորիզոնի պես լույս ու մթին են…
Խինդը տոնում են դեռ տրտմության հետ
Ու կոպով ջնջում կասկածը անհետ,
Խոնարհ են,թաքցնում են շա~տ բան,
Նայվածքս դարձնում խոցոտող ու նետ…
Երգում են կարծես ողջ սերը ծնված,
Խոսում են,ինչպես խոսքեր դեռ չասված,
Դեռ չխորտակված երազ են պահում
Ու իմ մայրիկը սիրում է նրանց…
Վերջին խմբագրող՝ Lusinamara: 04.03.2011, 17:09:
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
քանի օր է մտնում եմ, էլի կարդում ու էլի մինչև խորքս հասնում է ու էլի չեմ կարում անտարբեր մնամ:Lusinamara-ի խոսքերից
Այսօր է տոնը բոլոր հայրերի…
(Լացողներին չեմ սիրում…)
Այսօր է տոնը բոլոր հայրերի…
Կարոտի քնքուշ ձեռքերն այս գիշեր
Քո վերադարձի շոյանքը բերին,
Իսկ ես մոլորված իմ սուր տագնապից
Քո համբերանքի խոսքը հիշեցի`
Ասացիր`չգա’մ,ներքևից նայեմ,
Ես ինձ պատժեցի քո սուրբ վճիռով
Ու հետդ չեկա…
Ոչ ոք այս գիշեր իր պատշգամբից
Աստղին նայելիս,չի հիշելու քեզ,
Դու բախտի կանչով գնացիր ինձնից…
Եվ ցավը,որ գալիս է քեզնից առաջ
Ու բարձիս վրա քունս է հսկում,
Վերադարձնել է ուզում քեզ,հայրի’կ…
Թո’ղ քո քարացած լռության վրա
Իմ վաղ մանկության աղմուկը իջնի’…
Այսօր է տոնը բոլոր հայրերի…
Բայց թե փոխանակ նվեր անելու`
Ինքս եմ խնդրում նվեր քեզանից`
Դու վերադարձի’ր այն հույսով արդար,
Որով հավատը կենդանի է դեռ…
Քո վերադարձն ինձ կյանք է ու նվեր,
Ես իմ «ՆՎԵՐՈՎ» սպասում եմ քեզ…
23.02.10
շնորհակալ եմ
վիճակն իմ խիստ անորոշ է. պարտության մեջ եմ `կամովի...
Chilly (05.03.2011), Lusinamara (04.03.2011)
Չունեցածս...
-Ունենք զրույց, հնար չունենք այն սկսելու,
Ունենք թեմա, բայց ուժ չունենք ծավալվելու,
Երգեր ունենք, որ վերքի հետ նույնական են,
Ձիրքեր ունենք, որ բնածին, պապական են:
Ունես ձեռքեր, շղթայեցիր այն ինքնակամ,
Ունես հետքեր ու ջնջում ես ամեն անգամ,
Արև ունես, որպես աղբյուր ցմահ լույսի,
"Բարև" ունես ու չես տալիս այն ինձ Լուսի՜ն…
-Ունեմ մի "արտ", որ կդառնար այն մեզ սուրբ հաց,
Ունեմ ավարտ, տե’ս սուրբ հողս է գրկաբաց,
Մահից հետո քաղաք ունեմ լուսնի գրկում,
Բայց վեցերորդ զգայարան ունես լոկ դու’…
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
aragats (05.03.2011), Ariadna (13.03.2011), einnA (05.03.2011), Mark Pauler (05.03.2011), rainbow (05.04.2011), Sambitbaba (10.03.2011), Tig (09.03.2011), Արևածագ (05.03.2011), Ինչուիկ (30.03.2011)
Ակնթարթ հանդիպում
Միայն մի պահ տեսա ես քեզ,
Միայն մի պահ, մի ակնթարթ,
Ու այն օրից շրջում եմ ես
Կարոտավառ ու սիրակեզ:
Տարված օրվա իմ հոգսերով
Չգիտես ուր էի շտապում,
Դադար չունեմ այն օրից վեր`
Սիրո կրակն է ինձ լափում:
Պահպանեի պիտի անցած
Ակնթարթն այդ երազ դարձած,
Բայց ակամա կանգ առա ես
Կարոտներից իմ կուրացած...
Վերադարձի'ր, շողա' նորից
Լույս ակնթարթ քո պատրանքով
Եվ քո շնչով ողողի'ր ինձ
Ու արբեցրու' քո հմայքով:
Ես մոռացում եմ երազում,
Բայց մոռացում չի, չի լինում,
Երբ բոցն այդ մարել եմ ուզում`
Այն ավելի է թեժանում:
Ես ու՞ր գնամ ու ու՞ր փախչեմ
Այս ակամա գերությունից
Ու մնում եմ այսպես գերված
Այդ ակնթարթ հանդիպումից...
2006թ.
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
ԻՄԱՑԱ՞Ք ԻՆՉՈւ...
Իմացա՞ք ինչու
Ամպերի ոսկի
Այն արևի տեղ
Մի բուռ շող իսկի
Կռունկի թևին
Ինձ բաժին չընկավ...
Իմացա՞ք ինչու
Արտույտի կտցի
Մեղմիկ երգի տեղ
Աղվեսի պոչի
Արնածոր վերքը
Ինձ բաժին ընկավ...
Իմացա՞ք ինչու
Օրհնանքով հյուսված
Սլացքների տեղ
Ցավով շղթայված
Անեծք դադարը
Ինձ բաժին ընկավ...
Ծաղկած վարդի տեղ
Չորացած սարդը
Ինձ բաժին ընկավ...
Ինչո՞ւ...Չիմացա՞ք...
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Ariadna (13.03.2011), einnA (07.03.2011), Mark Pauler (09.03.2011), My World My Space (07.03.2011), rainbow (05.04.2011), Sambitbaba (10.03.2011), Tig (09.03.2011), Ինչուիկ (30.03.2011), Հայկօ (07.03.2011)
Lուսինը
Եվ արեգակի հարության դիմաց
Անզոր հայացքս մարում է կրկին,
Ոչինչից հառնում գունեղ լուսաբաց,
Լույսի թրթիռն է ծաղկում վերստին:
Ես լուռ գիշերվա հանցանքն եմ տեսել,
Շշուկ դարձրել ի’մ իսկ ականջին,
Բայց օրհնանքների փնջում եմ զուգել,
Արեգակի հետ` սփռել աշխարհին:
Սրտիս միջից են գիշերը հորդում
Օրորոցային երգի պատառներ,
Ե’վ ստվերների ծվեններ առատ,
Ե’վ հույսի աստղոտ ներշնչանքներ:
Ճերմակ վարսերի շշուկով կարծես
Մայրե’ր, զուգեցիք բյուրավոր ականջ,
Մայրակա'ն անեծք ինձ այնքա՜ն խորթ ես,
Այնպե՜ս ծանոթ ես, ո'վ դու մայրականչ…
…Թե ին՞չ երազով արթնացան քնից
Եվ ին՞չ զարմանքով համբույր տվեցին,
Թե ին՞չ սարսուռով դողացին ցավից
Եվ ին՞չ հնացած բնազդ բանեցրին,
Այս հողագնդի ո՞ր զարթոնքին դաս
Ու ին՞չ անանուն գերեզմանների
Ցանկացան դառնալ ողջերը մի մաս,
Ամենը գիտեմ այս գաղտնիքների…
Սակայն բոլորը անզոր են արդեն
Սուրբ արեգակի հարության դիմաց:
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
rainbow (05.04.2011), Sambitbaba (10.03.2011), Tig (09.03.2011), Արևածագ (10.03.2011), Ինչուիկ (30.03.2011)
ՍԻՐՏՍ
Այստեղ գարունն է հորդահոս լալիս,
Ու արմատներիս մատնահետքերը
Հույսի տավիղով համերգ են տալիս:
Այստեղ աշխարհի տանիքն է գործվում,
Ու ոչինչ դարձող "զորավոր կամքս"
Հառաչքի տեսքով իր մահն է կոծում:
Այստեղ այրումն է մտքերիս խրձի,
Ու "մեծ վաստակս" գնում է երկի՜նք...
Թողե'ք, որ ծուխս ուղի՜ղ համբարձվի:
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
aragats (11.03.2011), einnA (10.03.2011), Inna (11.03.2011), My World My Space (10.03.2011), rainbow (05.04.2011), Sambitbaba (10.03.2011), Tig (10.03.2011), Արևածագ (10.03.2011), Ինչուիկ (30.03.2011)
ՀԱՏԱԾ ԵՐՋԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆԸ
Իմ ապուպապի կառուցած տան մեջ
Երջանկությունը միշտ է թևածել,
Բախտ է ունեցել նույն տանիքի տակ
Հորս հետ սրճել,
Երջանկությունը
Այդ տանիքի տակ շարունակվել է:
Դատարկ մնացած տան անկյունները
Երջանկութունը կյանքով է լցրել,
Բայց հարկ համարել այդ ընտանիքի
Հոր կյանքը խլել,
Երջանկությունը...
Այդ տանիքի տակ, ա՜խ, ընդհատվել է:
Կարոտ զգալու աղերսից բացի
Երջանկությունը ոչինչ չի թողել,
Մերկ է դարձրել այդ տան պատերի
Հույս-զարդարանքն էլ,
Երջանկությունը...
Այդ պատերի տակ մարել,հատել է:
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
aragats (11.03.2011), Ariadna (13.03.2011), einnA (11.03.2011), Inna (11.03.2011), Lem (11.03.2011), My World My Space (11.03.2011), rainbow (05.04.2011), Sambitbaba (11.03.2011), Tig (11.03.2011), Ինչուիկ (30.03.2011)
Ես սիրում եմ ...
Փողոցը բախման վայր է,
Իսկ մտատանջ քայլելը`տնային արարք…
Ես սիրում եմ մտատանջ քայլող ու չբախվողներին…
Ես սիրում եմ մտքերն ընդհատող գոռոցներ,
Հատկապես 200 դրամի վախով տառապող
Փողոցային վերահսկիչի…
Ես սիրում եմ բուլկեվաճառներին,
Նրանց սխալմունքը մանրը վերադարձնելիս
Ու միամիտ քմծիծաղս…
…ես սիրում եմ աստճաններ բարձրանալ,
Քայլել դեպ աջ ու չբախվել…
Ես սիրում եմ փակ դռներին գրություններ տեսնել,
Հատկապես`«Կողմնակի մարդկանց մուտքն արգելվում է»
Կամ «Չ'խանգարել…(ընթացք է)»…
Ես սիրում եմ ինձ չկողմնակի մարդ
Ու չխանգարող զգալ…
Ես սիրում եմ ներս մտնել,ներկա լինել…
Ես սիրում եմ ապացույցը,որ կ'ամ...
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Գիտես չէ, որ երբ գրածդ մարդու վրա ազդեցություն է թողնում, էն էլ շատ խորը, դա ապացույցն է առ այն, որ դու կասԵս սիրում եմ ...
Ես սիրում եմ ինձ չկողմնակի մարդ
Ու չխանգարող զգալ…
Ես սիրում եմ ներս մտնել,ներկա լինել…
Ես սիրում եմ ապացույցը,որ կ'ամ...
վիճակն իմ խիստ անորոշ է. պարտության մեջ եմ `կամովի...
Lusinamara (13.03.2011)
Մի անգամ էլ իմացաԳիտես չէ, որ երբ գրածդ մարդու վրա ազդեցություն է թողնում, էն էլ շատ խորը, դա ապացույցն է առ այն, որ դու կաս
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
einnA (13.03.2011)
Գնամ, որ գաս
Գնամ սիրո ծովի մի նավակը դառնամ,
Ալիքներդ ձգտեն ինձ քո ափը տանել,
Գտնեմ իմ թաց ու չոր անկյունները համառ,
Չզգամ խորտակմանս տագնապները անել:
Գնամ սիրո աչքի մի արցունքը դառնամ,
Ու այտերդ փորձեն բոցավառվել ինձնով
Ու չիմանամ արդյոք ում եմ ես պարտական
Աչքերիցս ընկնող ուլունքների գնով:
Գնամ սիրո հրի մի բուռ քուլան դառնամ,
Համբուրատենչ շուրթերդ ինձնով այրեն իրենց,
Ես ետ նայեմ մոխրիդ ու հանկարծ ափսոսամ,
Որ սրտումս մնաց դատարկ տեղը այն մեծ:
Գնամ սիրո երկնի մի կայծակը դառնամ
Ու խենթացնող տենչիդ շղթաներին խփեմ,
Դու դառնաս փոթորիկ, քո առաջ քարանամ,
Կորցրածիդ ցավը զգամ ու քեզ ներեմ:
Որ գաս սիրող սրտի միակ տերը դառնաս,
Գտնես նավակն իմ թաց հոգու ալիքների,
Անմեղ արցունքից ջոկես շշուկներս խաս...
Ու շղթայված խանդը թող նորից մեզ ների...
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
aragats (15.03.2011), Chilly (16.03.2011), My World My Space (14.03.2011), rainbow (05.04.2011), Sambitbaba (15.03.2011), Tig (15.03.2011), Արևածագ (14.03.2011), Ինչուիկ (30.03.2011), Նաիրուհի (20.03.2011)
Մամա
Գալիք ժամերի սարսափը տեսնում`
Այլայլ աչքերով փնտրում եմ անցյալ…
Լռում եմ հաճախ ու հանգիստ լսում
Անու՜շ "հեքիաթդ" խրո՛խտ մայրաձայն…
Այսչափ թախիծ ու այսչափ քնքշություն
Կա սոսկ քո պատմած "հեքիաթում" մամ ջա՜ն…
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
ԱՄԵՆԱՄԱՄԱ
Մամա՜...դու քո աղջկա համար
"Ինստիտուցիոնալ վերլուծություն" ես արտագրում,
Որովհետև նա բողոքում է իր դասերի շատությունից...
Քո ցավերի մասին լուռ ես, չես բողոքում,
Որովհետև բողոքում եմ իմ դասերի շատությունից...
Մենք երկուսով բողոքում ենք
կյանքի դասերի անչափությունից
և ես գոռում եմ տետրերիս վրա,
Իսկ դու լուռ նստած
"Ինստիտուցիոնալ վերլուծություն" ես արտագրում
աղջկադ համար,
որպեսզի նա քիչ բողոքի շատ բաների շատությունից (կամ չլինելուց)...
Ու մտքերիդ մեջ քո վեհ մայրական վերլուծությունը
եռում է հաստատ...ԱՄԵՆԱՄԱՄԱ՜....
Վերջին խմբագրող՝ Lusinamara: 17.03.2011, 17:41:
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
aragats (18.03.2011), My World My Space (17.03.2011), rainbow (05.04.2011), Sambitbaba (22.03.2011), Tig (18.03.2011), Արևածագ (17.03.2011), Ինչուիկ (30.03.2011)
“Երկարատև ընդմիջում”
Երկարատև ընդմիջումից վերադարձա քո գիրկը,
Այնպե՜ս տխրալից դիմավորեցիր,
Զվարթ երգերից ավետիս չկար,
Գերադասելի ուրախությունը ճախրել էր հեռու…
Իմ ու քո սրտի ճանապարհներին
Մոլախոտերի գալիք էր տնկված,
Որ դեռ նոր-նոր ծիլեր պիտի տար
/ես քեզնից դինջ եմ, դու ինձնից բեթար/…
Ու մենք պարզությամբ ու առանց խոսքի
Կրկին գնացինք սիրո փոխարեն ցավ “վայելելու”…
-“Երկարատև ընդմիջում”,- կոչեցի մեր բաժանումը…
-”Երկարաձև ընդվզում”,- ուղղեցիր ինձ դու…
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
aragats (20.03.2011), einnA (19.03.2011), My World My Space (20.03.2011), rainbow (05.04.2011), Sambitbaba (22.03.2011), Tig (22.03.2011), Արևածագ (20.03.2011), Ինչուիկ (30.03.2011), Նաիրուհի (20.03.2011)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ