Անմարմին ընկերոջս
Իմ անմարմին ընկեր,
Քեզ եմ նորից երգում,
Անուրջներիս դու տեր,
Այնքա՜ն մոտ իմ հոգուն:
Գիշերներիս անքուն
Խռովքներին թրև
Դու տվել ես մաքուր
Անրջանքի թևեր:
Քեզ չեմ տեսել երբեք
Եվ չեմ կարող տեսնել՝
Դու չես իջնի ներքև
Բարձունքներից անստվեր:
Երազ ես լոկ բարի,
Իմ անմարմի՛ն ընկեր,
Առանց կանչող ձայնի,
Իմ կանչերի դու տե՜ր:
30.10.11
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Արևը
Լուսնի աչքերից կախված է արծաթե ծանրություն`
Կաթիլային, եթերային, հուշող…
Մի ուրիշ հարստություն խլվեց նրանից,
Դու նույնպես ետ չես գա, ինչպես…նա…
Երկուսը`
Ցերեկային, գիշերային, փայլող…
Մեկն անաղմուկ, անխոնջ, խիզախ,
Մեկն`անզգույշ, համառ…
Անհամատեղ, բայց լույս…երկուսն էլ…
Հիմա խամրեց, մարեց Արևն այն,
Իսկ Լուսինը լույս մուրալու միշտ ենթակա,
Սովորում է, դեռ փնտրում է լույս գտնելու
Ու լույս տալու դժվարությամբ հաղթանակը…
Սիրում էինք, նստում էինք մայրամուտին…
Երբ ծտերը երկինք - տետրում իրենց մարմնով խզբզում էին,
Որդիդ ասաց. «Մա՛մ, Լուսոյի ձեռքից բռնի՛, ելեք երկի՜նք,
Տե՛ս, ոչ դու կաս, ոչ ինքն էնտեղ…»…
Ու ժպտացինք. համեստ, սիրուն, գերո՜ղ…
Ինչե՜ր ասես չեղան այդօրվա ժպիտների
Ու այսօրվա արտասուքի միջև…
Մենակ թողեցիր ինձ`թույլ, անօգնական,
Դու հեռացար, քեզ հետ տարար… մի ուրիշ լույս ինձնից խլվեց,
Դու բացեցիր, այն ընթացքի մեր վերքերը…
Բայց կարող եմ կոտրած սրտով էլի լույս տալ,
Թե սիրում եմ լույս սիրողին:
Ակնարկում եմ`
Սիրե՛ք լույսը, հիշե՛ք Արևին,
Որ Լուսնի նվազ լույսը հերիքի…
02.11.10
***
ԱՐԵՎԻԿ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԻ ՀԻՇԱՏԱԿԻՆ
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Ո՞վ ես
Քեզ համար մի անլույս լուսնյակ,
Անջուր աղբյուր եմ,
Անձեռակերտ, սուրբ ու միակ,
Բայց հազար, բյուր եմ:
Քեզ համար մի անամպ ու լուրթ
Վեհ հորիզոն եմ,
Արևատենչ երգերով՝ մութ,
Սևավոր ֆոն եմ:
Քեզ համար մի տարօրինակ
Գիտուն անգետ եմ՝
Ապրում եմ քո թրերի տակ
Ու անվրեպ եմ:
Քեզ համար մի արցունք - դագաղ,
Կորած մրմունջ եմ,
Մտքերիդ մի մեղմ մթնշաղ,
Կապույտ անուրջ եմ:
Քեզ համար մի եղած-չեղած
Լուսներկրացի եմ,
Արևոտ եմ, սիրտ-սրտաբաց
Ու «կարմիր ձի» եմ:
_______________
Քեզ համար ես մոտ ու հեռու
Միշտ մի հասնող ձեռք,
Հավերժ ու հար քո հարսնացուն՝
Կինը չեղած երբեք…
02.11.11
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Պոետական արվեստ
- Երգը, անկասկած, սրտից պիտ ծնվի,-
Ահա՛, հորդորը ու պահանջը քո,-
Բարձունքից պոկված քամու պես լինի,
Հյուսի սրտերը սիրո ուլունքով:
Ու մշտասևեռ աչքը դարերին
Պահած՝ միշտ բռնի դեպի լույս ճամփան,
Ապագան դեպի՝ ուրախ հաղորդվի,
Բերկրի երջանիկ ու հոժարակամ:
Նայում եմ երգիս աչքերովս թաց:
Ու հայրաբար ես շարունակում դու.
- Ջանա՜, փոքրի՛կս, երգով հարընթաց
Բացված վերքերը դարմանել մարդու…
05.11.11
Գ.Հ.-ին
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
11.11.11
Վեցամեկ օրվա հրաշքը, անկախ
Մեր երազ-սրտի կապույտ տաղերից,
Սավառնում է վե՜ր՝ հույսերով առկախ…
Նա իր շուքով է ուզում ողողել
Մարդկության բախտի ընթացքը բեկուն,
Որում հարության խորհուրդն է հողվել:
Ողջ էությամբ այս վեցամեկ օրվա
Երազանքների կայծակ է շողում:
Եվ իր շշուկը մազերի վրա
Ճերմակ ալիքի հետքեր է թողնում:
11.11.11
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Առաջին ձյուն
Աչքերիս ծովի մեջ շողածին
Ռահվիրա կարգեցի քո նավը,
Ամբարած օրերս ծաղկածին`
Ջոկեցի չարությունն ու լավը:
Ինչ որ կար, բացեցի քո առաջ`
Նվերս, ահա՛, տե՛ս, թափվում է ցած...
Ձեռքերդ վե՜ր պարզիր դու շռայլ,
Յուրացրո՜ւ սերն անսահման ճախրանքի
Ու ցավն ինձ խենթացնող մորմոքի`
Նա առաջին ձյուն դարձավ քեզ համար:
08.12.09
Պատմական ակրոստիքոս
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Քեզ հետ…
Քեզ հետ եմ ես ընկել,
Քեզ հետ հառնել նորից,
Ինչի՞ց են մեզ զրկել
Մեր կանգնելու օրից:
Քեզ հետ եմ ես ճկվել,
Քեզ հետ ուղղվել հանկարծ,
Ինչպե՞ս ես ինձ գրկել,
Այդ կմնա վարկած:
Քեզ հետ եմ ես եկել,
Կողքիդ եմ և հիմա,
Ինչի՞ց եմ քեզ փրկել,
Դժվար մարդ իմանա:
2005
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Բնություն ու լույս
Ավյունով լեցուն աշխարհին նայում,
Գաղտնիքներն եք իր փորձում վերծանել,
Ահեղ դարերի, հողի ու մարդու,
Երկնքի ընկած իղձը վեր հանել:
Խաղաղությունն է Ձեր հոգու քաղցը,
Ամուր մի տուն է՝ հիմքում սեր ու հույս,
Փթթուն մի երազ ու բռունցք բարձր,
Հավերժի հաղթող բնություն ու լույս:
Մթին արտերի թագն աստղածաղիկ,
Սիմֆո՛նիան հեռո՜ւ կարոտած էրգրի,
Մկրտիչ դարձած կապույտն անառիկ,
Բյուր գույներում Ձեր թող հարատևի…
Ու աննշանս Մեծն Գալիքի
Անուշ զմայլքով մեկեն կբերկրի:
Վ.Թ.-ին
15.11.11
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Երգ
Կուզեմ հովի հետ սարերի
Շրջեմ ձորեր ու անտառ,
Երբ լուսավորը ընկնի,
Մի երգ գրեմ քեզ համար,
Մի երգ գրեմ ու երգեմ,
Սարեր, ձորեր դղրդան,
Այն, սիրելի՛ս, քեզ բերեմ,
Փխրուն սիրտդ թող խնդա:
Գրված 2006թ.-ին…
Մի փոքր ձևափոխված 18.11.2011
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Չի թողնում վարկանիշ տամ, շատ սիրուն ես նկարագրելLusinamara-ի խոսքերից
Lusinamara (19.11.2011)
Մեղավո՛ր աշուն
Հանցավո՛ր աշուն, քո սեղմող բանտը
Օրեցօր մտքիս թելերն է տաշում:
Վիրավո՛ր աշուն, սրտիս փափագը
Քո թախիծի մեջ իր կյանքն է մաշում:
Տխրածո՛ր աշուն, իմ մութ քաղաքը
Քո արցունքի հետ «ա՜խ»-եր է քաշում:
Սիրավո՜ր աշուն, հոգուս բերկրանքը
Մի՛ թող քո անհաս երկնային բաշում:
22.11.11
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Սակայն դու չկաս
Արդեն ցրտաշունչ ձմեռը զարկեց,
Ու կատաղում է բուքը անդադար,
Ձյունն էլ անաղմուկ ճամփեքը փակեց,
Սակայն դու չեկար,
Ու չմտար դու քո նոր տունը տաք...
Եվ իմ կրծքի տակ թողիր սիրտ անքուն.
Շատ դեգերեցի այս երկնքի տակ,
Սակայն չկաս դու…
Գետերը նորից նույն հունը ունեն,
Արևը դարձյալ կփայլի վրաս,
Նոր գարունն էլի կիջնի վերևեն,
Սակայն դու չկաս……
29.11.11
51 ամիս
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Վերափոխվում եմ…
Ես կորցրեցի ինձ բնորոշը.
Իմ նուրբ ձեռքերը էլ շոյող ձեռք չեն,
Իմ հում մտքերը էլ հասուն բերք չեն,
Իմ խենթ կրքերը էլ հոգուս պետք չեն…
Ու հայացքներս դառնում են անձև:
Ինձ մոռացել է ինձ բնորոշը.
Իմ փափագներից էլ չեմ թռվռում,
Ամոթանքներից էլ չեմ վռվռում,
Իմ հանաքներից էլ չեն հռհռում…
Ու սանդուղքներս տանում են ներքև:
Ինչո՞ւ է կորչում ինձ բնորոշը.
Որ ցեխ շպրտվի՞ երկնքին կապույտ,
Որ լույս չհասնի՞ անկյուններին մութ,
Թե՞ որ կյանք դառնան հեքիաթները սուտ
Ու տեղափոխվեն սպիտակ ու սև:
Վերափոխվում եմ…
Ու ինձ տիրում է ժամանակը խև…
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
ԻՆՉՊԵ՞Ս
Ինչպե՞ս հասկանամ ցավն այս խենթ, վայրի ու ներողամիտ,
Որից մանկական սուրբ ճիչն է ծնվում
Ու առաջին տաղը սիրահարի:
Իմ երգ-երազը ինչպե՞ս դարձնեմ կարոտի մի բառ,
Որ անցածների իր պատմությունը
Ու կորցրածը գտած համարի:
Անդավ ճերմակը ինչպե՞ս դարձնեմ մի շղարշ հուշիկ,
Որ շարունակի ճախրել միշտ քեզ հետ՝
Իմ լուռ գոյության խոսուն վկայի:
Շշուկս անդարձ ինչպե՞ս հասցնեմ կարմիր առավոտ,
Լռության բերքիս հետ միախառնեմ
Եվ ապացուցեմ, որ ես էլ կայի:
Իմ երանգներին ինչպե՞ս մոտեցնեմ գույները հողոտ,
Ջնջեմ ամպերի քինոտ ստվերներն,
Ուժ առնեմ ծափից սեգ լուսնկայի:
Ձիերին անթամբ ինչպե՞ս հանդարտեմ ճախրանքի պահին
Եվ գիշերների խաբուսիկ դողով
Անցյալից անցնեմ տխուր ներկայի:
Իմ բոցոտ հույսե՜ր, ինչպե՞ս հանդգնեմ ասել. «Էլ չգա՛ք»,
Երբ ինքս մի հույս ու պատկեր-պահանջ
Շատ էին խնդրում այցի գնայի:
Կանաչ ներկերով ինչպե՞ս ես ներկեմ հողի վերքերը,
Որ հառաչանքի փոթորիկն անսանձ
Շղթայված ցավի տեսիլքով նայի:
Քե՛զ, թաքուն բնազդ, ինչպե՞ս քնեցնեմ մթին հոսքերում,
Որ էլ չարթնանաս, անունս չտաս՝
Կարիքը չունեմ քո քնքուշ ձայնի:
Ցնծության վայրկյա՛ն, ինչպե՞ս քեզ կնքեմ իմ բախտի վրա,
Որ հրաշք դառնաս ու իմաստ առնես
Անհայտ խավարում լուսե շղթայի:
Ընկած զինվորին ինչպե՞ս կթողնեմ մղձավանջներում,
Եթե իմ սիրտը խիստ դատելու է,
Նրա արձակած ճիչով ինձ այրի:
…Եվ ցուրտ թախիծը ինչպե՞ս ես չառնեմ իմ լուռ շուրթերին
Ու չնվաղեմ այս ցավ-կարոտից...
Կողքս է ապրում մի չքնաղ այրի...
«Հարցարան»
Դեկտեմբեր.2009
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Մարգարիտա
Դու քո բարության ճառագայթումով
Իմ բորբ հուզմունքը մարում ես հաճախ
Ու ժպիտների անհուն ժայթքումով
Մեկեն դարձնում տխուրը ուրախ:
Վերջին լույսերին հեզ վետվետելիս
Քո տված լույսից բաժին կհանեմ
Եվ գալիք դարին հինն ավետելիս
Քո պատգամները հետս կտանեմ:
06.12.11
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
aragats (13.12.2011), Meme (13.12.2011), My World My Space (13.12.2011), Nadine (16.12.2011), Sambitbaba (21.01.2012), Smokie (13.12.2011), Tig (14.12.2011), unknown (13.12.2011), Ժունդիայի (13.12.2011)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ