Ես էլ իմ տպավորությունները գրեմ, չնայած դրանք հիմնված են ընդամենը 10 օրյա գործուղման վրա:
Լավ կողմերից:
Մեր համեմատ աշխատավարձերը մի քանի անգամ բարձր են, իսկ գները ավելի ցածր, երբեմն նույնպես մի քանի անգամ: Հատկապես դա վերաբերվում է էլեկտրոնիկային և հագուստին: Այս փաստը անգամ ջղայնացնում էր:
Էկոլոգիան: Կոշիկի շորը այնտեղ անպետք իր է: Քանի որ կոշիկներիդ վրա փոշի չի նստում: Քանի որ այնտեղ փոշի չկա
Ազգային խնդիրները մինիմումի են հասցված: Բոլորը ամերիկացիներ են անկախ ծագումից:
Վատ կողմերից:
Ինձ համար ամենամեծ պրոբլեմը ուտելիքն էր: Իհարկե, ամեն տեսակի ռեստորան էլ կա, բայց պետք է տեղերն իմանալ: Եթե հույսդ դնես, որ մի բան կպատահի ճանապարհին, կմտնեմ, կուտեմ, դա լինելու է ֆաստ-ֆուդ: Հաճախ զզվելի ֆաստ-ֆուդ: Նյու-Յորքի օդանավակայանի ներքին չվերթների տերմինալում բացի ֆաստ-ֆուդից ոչինչ չգտա: Ստիպված էի դրանից վերցնել: Կեսը մի կերպ կերա, կեսը թափեցի: Մեր ընկերության ճաշարանում ուտելիքը վատ չէր, բայց խմիչքների հետ նույն պրոբլեմն էր: Պեպսի, պեպսի լայթս, պեպսի բալի համով, պեպսի եսիմ ինչի համով (ամեն մեկը անպայման նաև դիետ տարբերակով): Բնական հյութ չկար: Պարզապես չկար և վերջ: Ամերիկյան յուղոտ քամակներն էլ հեքիաթ չէ, իրականություն է, չնայած իհարկե մի քիչ չափազանցեցված:
Բութ ամերիկացիները նույնպես մի քիչ չափազանցեցված, բայց կրկին իրականություն է: Այստեղ բոլոր պայմանները ստեղծված են, որպեսզի բութ մարդը իրեն լավ զգա: Ամեն ինչի համար նախատեսված են քայլ-առ-քայլ ինստրուկցիաներ: Եվ դա ռեալ ազդում է մարդու վրա, սովորում ես դրան: Նույնիսկ ես որ 10 օր եմ ընդամենը մնացել, մի անգամ դռան վրա մեծ տառերով "EXIT" գրված չէր, ջղայնացա, կարող է գիտեք բան ու գործ չունեմ, պիտի նկատեմ, որ այդտեղ դուռ է:
Մեկ էլ չեմ սիրում չափազանց սիրալիրությունը, ամեն ինչ փաչի մեջ է լավ: Այս թեմայով բավական վիճել ենք "Ինչու եք ուզում գնալ Հայաստանից" թեմայում, եկեք նորից չսկսենք: Դա ինդիվիդուալ հարց է, ես ոչ մեկի վզին չեմ փաթաթում իմ կարծիքը:
Մեջբերել
Էջանիշներ