Կարծում եմ մեր մեջ չկա մեկը, ով լսած կամ կարդացած չլինի հունական դիցաբանության վառ էջերը: Մեր արդի խոսքում մենք շատ ենք օգտագործում թևավոր խոսքեր՝ վերցված այդ հրաշապատում ստեղծագործություններից…
Եկեք այս թեմայում զրուցենք հունական դիցաբանությունից, նրա հերոսներից…
Հաճույքով կմասնակցեմ զրույցին: Դպրոցական տարիներին, 4-րդ թե 5-րդ դասարանում հին աշխարհի պատմություն էինք անցնում: Ես մի գիրք էի կարդացել ու շատ էի սիրում, կոչվում էր "Հելլադայի հերոսները": Պատմության այդ դասին, ես գրքից դուրս սկսեցի պատմել ու դրա համար պատմի դասատուն իմ քարորդը 5 դրեց: Հետո էլի շատ գրքեր եմ կարդացել այդ թեմայով. Հոմերոսի "Իլիականը", "Ոդիսականը" ու էլի մի շարք փաստագրական գրքեր: Cassiopea իսկ դու գիտե՞ս ոնցա հայտնաբերվել Տրոյա քաղաքը, որը սկզբից համարվում էր Հոմեոսի պատմած "հեքիաթի" քաղաք:
Ապրիր արագ, մահացիր երիտասարդ:
Եթե նկատի ունես պեղումների ընթացքում թե ինչպես է այն հայտնաբերվել, գիտեմ, որ դրանում "խառն է եղել Շամպոլեոնի մատը"… դրա մասին էլ գիրք կա գրված, բայց վերնագիրը չեմ հիշում (եթե չեմ սխալվում, "Առասպելներ, աստվածներ, դամբարաններ):HardRock-ի խոսքերից
Իսկ ընդհանուր առմամբ շատ եմ սիրել այդ լեգենդներն ու առասպելները:
Այնքան ուրախացա, երբ տեսա այս վերնագիրը:
Ն.Կունի «Հունաստանի լեգենդներն ու առասպելները» գիրքը իմ սեղանի գիրքն է եղել միշտ…
Cassiopeia, ինչո՞ւ ես որոշել նման թեմա և ի՞նչն ես դնում որպես քննարկման առարկա …
կարելի է միմյանց հարցեր տալ, որպեսզի չմոռանանք, որովհետև արդեն երկար ժամանակ կլինի չեմ կարողանում կարդալ ու շատ բաներ կան, որ լավ չեմ հիշում
Կարոտը սով չէ, կանցնի:
Այնքան ուրախացա, երբ տեսա այս վերնագիրը:
Ն.Կունի «Հունաստանի լեգենդներն ու առասպելները» գիրքը իմ սեղանի գիրքն է եղել միշտ…
Cassiopeia, ինչո՞ւ ես որոշել նման թեմա և ի՞նչն ես դնում որպես քննարկման առարկա …
կարելի է միմյանց հարցեր տալ, որպեսզի չմոռանանք, որովհետև արդեն երկար ժամանակ կլինի չեմ կարողանում կարդալ ու շատ բաներ կան, որ լավ չեմ հիշումՈւղղակի ինքս էլ այդ լեգենդները շատ սիրելով որպես մականուն ինտերնետում ընտրել եմ միշտ դիցաբանական անվանումներ: Ինձ ներկայումս շատ են հարց տալիս, թե ինչո՞ւ Cassiopeia, ո՞վ է նա… ես էլ փորձում եմ բացատրել, որ դա հունական դիցաբանության հերոսուհի է, Անդրոմեդիայի մայրը…
Իսկ թեման բացեցի, որպեսզի ինքս էլ վերհիշեմ:
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Հ.Գ. Մանկուց շատ եմ սիրել հին աշխարհի պատմությունը, փարավոնների, աստվածների մասին, ու միշտ երազել եմ լինել նրանց ապրած վայրերում…
Վերջին խմբագրող՝ Cassiopeia: 16.02.2007, 14:13: Պատճառ: Գրառման ավելացում։
Գիրքը ճիշտ ես հիշում, բայց Շոմպոլեոնին սխալ ես հիշում: Շոմպոլիոնը, "Ռոզեթյան քարի" վրայի եգիպտական գրերի վերծանողն է: Տրոյան հայտնաբերել է Հենրիխ Շլիմանը, ու հայտնաբերել է Հոմերոսի Իլիականը ուշադիր կարդալով: Ինքը հավատացած է եղել, որ Հոմերոսի գրածը, դա պարզապես լեգենդ չի այլ իրական դեպք:
Ապրիր արագ, մահացիր երիտասարդ:
Sambitbaba (27.06.2014)
Վայ, շնորհակալություն: Այնքան վաղուց եմ կարդացել այդ գրքերը, առնվազն 10-15 տարի կլինի: Մի ժամանակ (դպրոցահասակ տարիներին) ես էլ տոգորված նրանց պեղումներով որոշել էի հնէաբան դառնալ: Բայց դա մնաց երազանք ու ինձ մնացին միայն գրքերից ստացված հաճույքն ու "ազարտը" եթե կարելի է այդպես արտահայտվել:
Իսկ Շլիմանի մասին հիշեցի (եթե իհարկե էլի սխալ չեմ հիշում), որ նա դեռ դեռահաս, եթե ոչ մանուկ հասակից արդեն "ապրում ու շնչում էր" Տրոյայով:
այս գիրքը իմ մանկության գիրքն է եղել, բոլորը պատմում են, որ դեռ մի քանի ամասական երեխա եմ եղել, երբ պապան ինձ քնեցնելու համար այդ պատմությունն է պատմել,
իսկ կյանքը շարունակվում է...
Մի քիչ թեմայից շեղվելով ասեմ. շատ եմ սիրում էդ կարգի բաներ: Հին Հունաստան, Հին Եգիպտոս, Բաբելոն, Ամերիկայում, Մայաների ու Ացտեկների` որոնց մասին շատ ավելի քիչ բան է հայտնի, մի խոսքով հին պատմություն:
Ապրիր արագ, մահացիր երիտասարդ:
Լավ, քանի որ թեման արդեն առկա է, և քանի որ դեռևս կոնկրետ քննարկում չունենք, եկեք խոսենք այն թևավոր խոսքերի մասին, որոնք ծնվել են հենց այդ դիցաբանությունից: Կարծում եմ ոմանց համար հետաքրքիր կլինի օրինակ իմանալ, թե որտեղի՞ց է գալիս Դանայան տակառ, կամ Սիզիփոսի քար, Ավգյան ախոռներ և այլն արտահայտությունները: Սրանք քննարկելու ընթացքում արդեն ի հայտ կգա "երկխոսությունը"…
Այսինքն՝ պատմություննե՞րը, դե ուրեմն սկսեմ
Դանայան տակառը ես այդքան էլ չեմ սիրում, բայց…
Լինում է, չի լինում երկու եղբայր՝ Եգիպտոս և Դանայոս, նրանցից յուրաքանչյուրին աստվածները պարգևում են 50-ական երեխաներ (իբր թե լավ բան են անում
Եգիպտոսին՝ 50 տղա, Դանայոսին՝ 50 աղջիկ,
Ու եղբայրները որոշում են սիրահարվել իրենց քույրերին, ինչը նորմալ երևույթ է հին Հունաստանի համար (վառ օրինակ՝ Հերան ու Զևսը, որոնք միաժամանակ քույր ու եղբայր էին և ամուսիններ):
Բայց քույրերը իրենց հոր հետ փախչում են իրենց եղբայրներից, սակայն նրանք հասնում են .... կռիվ, ջարդ, վերջում հարսանիք
Գիշերվա լռության մեջ մեկը մյուսի հետևից մեռնում էին Եգիպտոսի որդիները, որոնց սպանում էին կանայք, բացի ամենափոքրից (որի անունը ցավոք մոռացել եմ), նա փրկում է իր ամուսնուն, դրանով արժանանում իր հոր ցասմանը, բայց Աֆրոդիտեն՝ սիրո աստվածուհին, հովանավորում է նրանց և ազատում հոր ձեռքից…
Հիմա անցնենք 49 դանայուհիներին, որոնց այդպես են անվանել իրենց հոր պատվին: Նրանց աստվածները պատժեցին (ու միշտ այդպես, հնարավոր չէր ուղղակի թույլ չտալ, որ 49 հոգի չմեռնի) ստորերկրյա արքայությունում, Հադեսի մռայլ թագավորությունում նրանք պետք է ջուր լցնեին անհատակ կարասի մեջ, որը, ինչպես հասկանում եք, անհույս գործ էր, ու հենց դրանից էլ (ես արդեն հասնում եմ ամենակարևոր, հիմնական մասին) առաջացել է ԴԱՆԱՅԱՆ ԿԱՐԱՍ արտահայտությունը, որը նշանակում է աննպատակ, անհույս գործ
ոնց որ թե, վերջ,
ո՞վ է հիշում փոքր աղջկա անունը
Կարոտը սով չէ, կանցնի:
Sambitbaba (27.06.2014)
Մի փոքրիկ ուղղում... չէ, ուղղում էլ չէ, ավելի շուտ երևի դիտողություն....ու հենց դրանից էլ (ես արդեն հասնում եմ ամենակարևոր, հիմնական մասին) առաջացել է ԴԱՆԱՅԱՆ ԿԱՐԱՍ արտահայտությունը, որը նշանակում է աննպատակ, անհույս գործինչքան գիտեմ, առավել ընդունված է դանայան տակառ ձևը։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
1. Կար-չկար մի Սիզիփոս: Ու մի օր էս Սիզիփոսին աստվածները պատժեցին: Ուրեմն ինքը մի մեզ քար էր գլորում սարն ի վեր, բայց հենց մինչև գագաթը մի քայլ էր մնում, քարը ձեռքից պոկվում ու գահավիժում էր ներքև: Ու խեղճ հարիֆը էլի էր սկսում էդ քարը գլորել: Ու տենց՝ անընդհատ: Է՛շ էր, է՛լի:
2. Կար-չկար մի թագավոր, անունը՝ Ավգոս: Էս Ավգոսը լիքը ձի ուներ, ու էդ ձիերը առավոտից իրիկուն ախոռում կղում էին: Հետո մի օր եկավ Հերակլեսը, ախողի պատերը քանդեց ու կողքերով հոսող երկու գետերի հուները շուռ տվեց ախոռների մեջ՝ կղկղամեջ անելով սաղ թագավորությունը: Ձիերն էլ փախան: Բայց հո՞ ինքն իր տասներկու սխրանքներից մեկը արեց: Ապրի՛ Հերակլեսը:
Բա՞:
DIXIcarpe noctem
Հունական դիցաբանությունը չեմ սիրում: Աստվածները կռիս ու անպատասխանատու, հերոսները՝ դավաճան ու ագահ:
Մենակ Հեկտոր եր դեմք, էն էլ... Ես սկզբից մինչև վերջ տրոյացիքի կողմն էի:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ