Եթե դու ուշադիր լինես, երբեք լավ ավարտը ցույց չի տրվում,Cassiopeia-ի խոսքերից
Կարևորը պատմությունը իր իմաստը չի կորցրել…
Ես այդ պատմության մեջ այդպես էլ չեմ հիշում, 50-րդ զույգը իրար հետ են մնում, թե արժանանում մյուսների բախտին…
ես գրել էի, որ նրանք միասին են մնում Աֆրոդիտեի հովանավորությամբ, թեև հայրը մի քիչ համը հանում է...
Կարոտը սով չէ, կանցնի:
Հա, էտ զույգը միասին ա մնում
Держи меня за руку долго, пожалуйста,
Крепко держи меня, я не пожалуюсь...
1. Կար-չկար մի Սիզիփոս: Ու մի օր էս Սիզիփոսին աստվածները պատժեցին: Ուրեմն ինքը մի մեզ քար էր գլորում սարն ի վեր, բայց հենց մինչև գագաթը մի քայլ էր մնում, քարը ձեռքից պոկվում ու գահավիժում էր ներքև: Ու խեղճ հարիֆը էլի էր սկսում էդ քարը գլորել: Ու տենց՝ անընդհատ: Է՛շ էր, է՛լի:
2. Կար-չկար մի թագավոր, անունը՝ Ավգոս: Էս Ավգոսը լիքը ձի ուներ, ու էդ ձիերը առավոտից իրիկուն ախոռում կղում էին: Հետո մի օր եկավ Հերակլեսը, ախողի պատերը քանդեց ու կողքերով հոսող երկու գետերի հուները շուռ տվեց ախոռների մեջ՝ կղկղամեջ անելով սաղ թագավորությունը: Ձիերն էլ փախան: Բայց հո՞ ինքն իր տասներկու սխրանքներից մեկը արեց: Ապրի՛ Հերակլեսը:
Բա՞:
DIXIcarpe noctem
Հունական դիցաբանությունը չեմ սիրում: Աստվածները կռիս ու անպատասխանատու, հերոսները՝ դավաճան ու ագահ:
Մենակ Հեկտոր եր դեմք, էն էլ... Ես սկզբից մինչև վերջ տրոյացիքի կողմն էի:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Քանի որ հին հունական առասպելներ ու լեգենդներ ասելով հասկանում ենք առաջին հերթին Հոմերոսի "Իլեականն ու Ոդիականը", ապա ասեմ, որ անգերազանցելի գործ է:
Մեծ մարդկանց ու մեծ հերոսների մասին մարդկայն ու գեղեցիկ պատումներ է թողել սրունդներին հեղինակը: Ամեն մի հերոսը մի աշխարհ է, ու բնական է, որ հետագա սերունդների Մեծ արվեստագերտների, Զինվորականների, Պետական գործիչների ու Մեծ մտածողների համար այն հազարամյակների շարունակ եղել է ու շարունակում է լինել ներշնչանքի, սովորելու, ու աշխարհի կարգ ու կանոնը հասկանալու հիմնական հանրագիտարանը:
Անգերազանցելի գործ է, իր անգերազանցելի հերոսներով:
Մեծն Աքիլլես… Մեծն Ալեքսանդրի նախատիպը, ներշնչման աղբյուրը:
Գրեյ, Աքիլլեսն ընդամենը փառասեր մալալետկա էր, որ հազարավոր անմեղների դիակների վրա կառուցեց սեփական փառքի հուշարձանը: Երբեք հայտնի չեղավ որպես հերոս-փրկիչ, ի տարբերություն Թեսևսի, որը սպանեց Մինոտավրոսին՝ աթենացիներին ստորացուցիչ մարդկային կյանքերի հարկ վճարելուց փրկելու համար, Բելերոփոնի՝ որը սպանեց մարդկանց կեղեքող Քիմեռային: Մի՞թե երանել չեն նրանք, ովքեր ապրեցին հանուն մարդկանց ու մեռան աստվածների նախանձից:
Ո՞վ էր Աքիլլեսը. սպանությունների գործիք, ու ոչինչ ավելի: Մարդկայնությունից զուրկ, գրեթե անխոցելի կիսաստված:
Հեկտորը՝ այդքան մարդկային ու սիրող, մահանում է՝ սեփական քաղաքն ու ընտանիքը պաշտպանելով: Մինչև վերջ հավատարիմ իր պատվին ու պարտքին՝ նա գնում է Հադեսի թագավորությունը, իր մարմինը թողնելով Աքիլլեսի նման դիակեր անգղի քրքրելուն:
Ո՞վ է ավելի երանելի նրանցից:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
ստոպ, ստոպ ,ստոպ
հարցը կարծեմ են չէր, թե ում ես դու համարում հերոս և ում հակահերոս, այլ այն որ դու համարում ես, որ
իսկ հետո բացատրում, որ տրոյացիները լավն են: Այսինքն կարելի՞ է համարել, որ Հոմերոսի մոտ դու ինչ որ մի լավ բան տեսել ես, թե՞ բոլորը դավաճան ու ագահ են:հերոսները՝ դավաճան ու ագահ:
…
Ասենք Այաքսը: Նա ի՞նչ էր, ագահ՞, դավաճան՞՞
Հույներն են ագահ ու դավաճան:
Այաքսը միանշանակորեն ագահ էր: Նեղվեց, որ Աքիլլեսի զրահն իրեն չհասավ՝ ու սատկեց հույժ անբարենպաստ հանգամանքներում:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
պարզ է: Դժվար է քո հետ հակաճառելը, քանի որ դու համարում ես Արիստոտելին , Պլատոնին կամ Սոկրատին ագահ ու դավաճան…
Բսյց մի թերևս վերջին հարց: Որ՞ "ազգին" ես դու համարում ոչ ագահ ու աչ դավաճան
Ես տրոյական պատերազմի հույների մասին էի խոսում:պարզ է: Դժվար է քո հետ հակաճառելը, քանի որ դու համարում ես Արիստոտելին , Պլատոնին կամ Սոկրատին ագահ ու դավաճան…
Բսյց մի թերևս վերջին հարց: Որ՞ "ազգին" ես դու համարում ոչ ագահ ու աչ դավաճան
Արիստոտելն իսկապես ամբիցիոզ հայվան էր, չնայած սարսափելիության աստիճանի մեծ տաղանդին: Մարդկայնությունից զուրկ տրամաբանական մեքենա:
Պլատոնին ու Սոկրատեսին ես շատ եմ հարգում՝ Պյութագորասի հետ միասին նրանք իմ ամենասիրելի հույն փիլիսոփաների եռյակն են:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Sambitbaba (27.06.2014)
Համաձայն եմ Հեկտորի նմանկերպար ամբողջ Հունական դիցաբանության մեջ չկա:
Իսկ ով ասաց, որ պետք է առասպելները լինել միայն հավատարիմ, բարեգործ, սխրագործ մարդկանց կամ աստվածների մասին
Հունական առասպելները որոշակի ժողովրդի դաստիարակության, խրատի իմաստ ունեն, այդ պատճառով այնպիսի սիտուացիաներ են նկարագրվում, որոնք մարդկանց հասկանալի լինեն, նրանց առօրյա հարցերին վերաբերվեն եւ որոշակի լուծումներ տան:
Ամենաշատը սիրում եմ Պանդորայի մասին պատմությունը, Պանդորայի արկղի մասին առասպելը, և Նարցիսի մասին առասպելը, շատ տխուր է
Ահագին բան կարելի է սովորել այդ առասպելներից
Իսկ որոշ պատմություններ շատ արդիական են նույնիսկ այսօր, օրինակ Էդիպ արքայի առասպելը` վերջին օրերը
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Ռուֆուս (06.01.2009)
Rhayader. ասածներիդ հետ համանձայն չեմ: Նախ առաջին հիշի թե դա որ ժամանակներում է եղել, Աքիլեսը հմուտ ու ամարյա անպարտելի ռազմիկ էր, ու կռվելը ու մարդ սպանելը այն ժամանակներում սովորական բան էր, էդ դու հիմակվա աչքերովես նայում ու եզրակացություն կազմում, հետո քո ասած Հեկտորը մարտերի ժամանակ քիչ մարդա սպանե՞լ, պարզապես ինքը այնքան մեծ ռազմիկ չի եղել որ ավելին իմացվեր: Երկրորդը, Տրոյայի պատերազմը ինչից սկսվեց, Ելենայի, որին Հեկտորի եղբայր` Պարիսը փախցրեց, փախցրեց այլ ոչ թե նվաճեց, փախցրեց այնտեղից, որտեղ իրեն ընդունել էին որպես բարեկամ, իսկ Հեկտորը այդ ամենինչի վրա աչք փակեց:
Աքիլեսի մասին եթե հիշում ես թե ֆիլմից թե գրքից, շատ ջղայնանումա երբ սպանում են իր փոքր եղբորը` Պատրոկլեսին, դրա համարել Հեկտորին կանչումա մենամարտի սպանում ու անարգում նրա դիակը, բայց երբ զայրույթը անցնումա ու երբ Հեկտորի հայրը, անունը մոռացել եմ գալիսա ու խնդրում հետ տալ դիակը, Աքիլեսը հետա տալիս ու կարգադրում իր թիկնապահներին ապահով տեղ հասցնեն, որպեսի պատվով թաղեն Հեկտորին, որովհետև աքօլեսնելա համարում որ նա լավ ռազմիկ էր, իսկ այ Պարիսը զինվոր չլինելով ու մի անգամ արդեն պարտվելով ու փախչելով աստվածների օգնությամբ է հարցերը լուծում Աքիլեսից:
Ապրիր արագ, մահացիր երիտասարդ:
Համաձայն չեմ: Հեկտորը բնավ չէր զիջում Աքիլլեսին: Ինքը, լինելով հասարակ մահկանացու ելավ կիսաստված Պելևսի ու աստվածուհի Թետիսի որդու դեմ ու պարտվեց միայն նրա հաշվին, որ աստվածների գցած վիճակն իր օգտին դուրս չեկավ: Աստվածները չօգնեին՝ Աքիլլեսի նման անպատիվ ու խղճուկ փալասը հաղթողը չէր: Հազիվ կանացի շորեր հագներ ու թաքնվեր պատերազմից:
Պարիսն իրականում Աֆրոդիտեի օգնությամբ նվաճեց Հեղինեի սիրտը: Հեղինեն եկավ նրա հետ իր իսկ կամքով: Հեկտորն ընտրություն ուներ՝ կամ եղբոր կյանքը, կամ կոնֆլիկտ:Երկրորդը, Տրոյայի պատերազմը ինչից սկսվեց, Ելենայի, որին Հեկտորի եղբայր` Պարիսը փախցրեց, փախցրեց այլ ոչ թե նվաճեց, փախցրեց այնտեղից, որտեղ իրեն ընդունել էին որպես բարեկամ, իսկ Հեկտորը այդ ամենինչի վրա աչք փակեց:
Դա իրականում մանրուք էր, որն Ագեմեմնոնն օգտագործեց իր շահերի համար:
Պատրոկլեսը երբեք էլ չի եղել Աքիլլեսի եղբայրը: Պատրոկլեսը նրա ընկերն ու սիրեկանն էր:Աքիլեսի մասին եթե հիշում ես թե ֆիլմից թե գրքից, շատ ջղայնանումա երբ սպանում են իր փոքր եղբորը` Պատրոկլեսին, դրա համարել Հեկտորին կանչումա մենամարտի
Պարիսն իրականում հիանալի զինվոր էր, պատմության սկզբում նա հաղթում է Պրիամոսի բոլոր որդիներին՝ Հեկտորին ներառյալ: ԻՆչ է կատարվում նրա հետ հետո՝ անկարող եմ բացատրել, բայց ենթադրում եմ՝ Հերան ու Աթենասն են հաղթանակը նրանից խլում:իսկ այ Պարիսը զինվոր չլինելով ու մի անգամ արդեն պարտվելով ու փախչելով աստվածների օգնությամբ է հարցերը լուծում Աքիլեսից:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Կարող ես համաձայն չլինել, բայց պատմությունը հակառակնա ասում:
Վերջին խմբագրող՝ HardRock: 20.01.2009, 15:08:
Ապրիր արագ, մահացիր երիտասարդ:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ