Ինչպե՞ս եք վերաբերվում այս կուսակցությանը: Ինչպե՞ս եք գնահատում նրա գործունեությունը ոչ միայն որպես քաղաքական երևույթ, այլև որպես առավել լայն՝ հասարակական երևույթ:
Ինչպե՞ս եք վերաբերվում այս կուսակցությանը: Ինչպե՞ս եք գնահատում նրա գործունեությունը ոչ միայն որպես քաղաքական երևույթ, այլև որպես առավել լայն՝ հասարակական երևույթ:
Առաջինը պատասխանելով հարցին՝ պետք է նշել, որ այսպիսի երևույթները ունեն գնահատականի երկու հարթություն՝ զուտ քաղաքական և հասարակագիտական։ Առաջին հարթությունում ամեն ինչ պարզ է. իշխանության կողմից ստեղծվում է մի կուսակցություն, որը տարիներով կուտակած անօրինական միջոցները ուղղում է այդ իշխանության վերարտադրմանը։ Այսպիսի երևույթներ միշտ եղել են, ընդ որում նաև այլ, հաճախ նույնիսկ զարգացած երկրներում։ Առավել կարևոր է, սակայն, այս երևույթի հասարակագիտական հարթությունը։ Մինչ դրա գնահատականին անցնելը՝ պետք է նշել, որ, օրինակ, գերմանական նացիստների պարագայում եղան այնպիսի փիլիսոփաներ, մասնավորապես՝ Է. Ֆրոմը, որոնք մինչև նրանց իշխանության գալը արդեն նշում և պնդում էին, որ Գերմանիայում իշխանության է գալու հենց այդպիսի ուժ։ Եվ հենց այդպես էլ եղավ։ Հայաստանում այդքան խորը հետազոտություններ, ինչպես և պետք էր սպասել, չեն կատարվում, և արդյունքում նաև ստեղծվում է ընդհանուր շփոթության մթնոլորտ՝ որևէ լուրջ հասարակական երևույթ գնահատելիս։ Հիմա առավել էականորեն։ "Բարգավաճ Հայաստանի" ֆենոմենը այն է, որ նա դիմում է համարյա ամեն հայ մարդու մեջ նստած ստրուկին, իսկ առավել գիտականորեն՝ նրա ավտորիտար բնավորությանը։ Ի՞նչ է ավտորիտար բնավորությունը։ Դա այն է, երբ միայնակ, հուսալքված, վախերի մեջ ապրող մարդը իր ազատությունը զիջում է մի ինչ–որ ուժի կենտրոնի, ընդ որում այդ ուժի կենտրոնը պետք է լինի հենց ֆիզիկական ու նյութական ուժ, և ենթարկվելով նրան սադո–մազոխիստական կապերով, իր հոգում ստեղծում է ապահովության ու կայունության զգացողություն։ Ահա հենց այս երևույթն է այսօր առկա Հայաստանում։ Այսօր իրեն միայնակ ու վտանգի մեջ զգացող բոլոր խավերը՝ գյուղացուց մինչև մտավորական ու նախկին ինժեներական միջին խավ, գիտակցաբար կամ անգիտակցաբար փնտրում են այն ուժի կենտրոնը, որին կարելի է զիջել անհատական ազատության՝ պատիժ դարձած բեռը ու ապրել հանգիստ, կուշտ ու ինքնագոհ ստրուկի կյանքով։ Բոլորը սպասում են Փոքր Մհերին, որ նա փրկի իրենց, և միանգամայն ուրախ կլինեն եթե այդ Մհերի անունը մոդիֆիկացվի, բայց նա կատարի նույն գործառույթը՝ վերցնի պատասխանատվությունը իրենց վրայից ու իր ստվերում տեղ տա նրանց։ Ահա սա է "Բարգավաճ Հայաստանի" ֆենոմենը, որը ազգային ինքնասպանության պատմական շղթայի մեջ կարևոր դեր կարող է ունենալ։
Այսպիսի սպասումներ ունեցողներին, այդ թվում՝ իրենց նախնական ստրկությունից չհեռացած մտավորականներին, պետք է հիշեցնել մի սլավոնական էպիկական սյուժե։ Այս սյուժեն մոտավորապես նույն կերպարի մասին է, ինչպես Փոքր Մհերը։ Ժողովուրդը գիտե, որ մի ծառի փչակում ապրում է իրենց հերոսը, որը ճիշտ ժամանակին դուրս է գալու ու փրկելու իրենց։ Եվ ահա գալիս է մի օր, որ ժողովուրդը հոգնում է սպասելուց և գնում է այդ այդ փչակի մոտ՝ իմանալու համար, թե երբ է դուրս գալու հերոսը։ Սակայն մոտենալով փչակին՝ նրանք տեսնում են, որ հերոսը նեխել է, նա չկա, նա ֆիկցիա էր։ Իսկ մնացածը կրկին լռություն է։
Վերջին խմբագրող՝ Philosopher: 12.02.2007, 08:51:
Շատ լուրջ ու հետաքրքիր վերլուծություն ես արել: Ի դեպ, հենց սա գիտակցելով էլ իրականացնում են այդ կուսակցության շինարարությունը, ավելի ճիշտ՝ ոչ թե գիտակցելով, այլ ինտուիտիվ կերպով հասկանալով: Դա առավել նկատելի է հատկապես մարզերում, որտեղ այդ կուսակցությունն իր գոծունեությունն սկսեց կիսակրիմինալ տարրերի (հեղինակությունների) վրա հենվելով, հիմա շարունակում է նման մարդկանց հավաքագրումը, ու հենց վախի ու ցինիկավարի փող "ցպնելու" վրա էլ պատրաստվում են կառուցել իրենց մոտակա գործունեությունը: Այս ամենը իհարկե նորություններ չեն հայկական ընտրական տեխնոլոգիաների մեջ, բայց այս կուսակցությունը չի խուսափում իր շարքերի մեջ այնփիսի անձանց ներգրավել, և նույնիսկ դարձնել տարածքային կառույցների առաջնորդներ, որոնց ծառայություններից մինչև այժմ թաքուն ու անուղղակիորեն էին օգտվում մյուս՝ իրենց կուսակցության բարոյական կերպարի մասին նույնպես ոչ այնքան հոգացող քաղաքական ուժերը:միայնակ, հուսալքված, վախերի մեջ ապրող մարդը իր ազատությունը զիջում է մի ինչ–որ ուժի կենտրոնի, ընդ որում այդ ուժի կենտրոնը պետք է լինի հենց ֆիզիկական ու նյութական ուժ, և ենթարկվելով նրան սադո–մազոխիստական կապերով, իր հոգում ստեղծում է ապահովության ու կայունության զգացողություն։
Ես հավանաբար չհամաձայնվեմ Philosopher-ի գաղափարները վերլուծություն կոչելուց։ Հույս ունեմ, որ իր ներկայացրած մտքերը, ընդամենը մտքեր են, որոնք ոչ ոք չի փորձելու օգտագործել պրակտիկայում։ Իսկ եթե կան անհատներ, որոնք պատրաստ են առաջնորդվել նման գաղափարներով, ապա ես հանգիստ կարող եմ ասել, որ դրանք լավագույն դեպքում հակասոցիալական մարդիկ են, որոնք հասարակության հիվանդությունը բուժելու փոխարեն փորձում են սեփական շահերը առաջ բրդել։ Ասածներս շատ պարզ բացատրություն ունեն։ Նախ և առաջ չի կարելի պնդել, որ մեր հասարակությունը, և մանավանդ մտավորականությունը ստրկացած մտածելակերպ ունեն։ Կարծում եմ՝ ոչ մի իրեն հարգող մարդ չի հանդուրժի, որ իր հասարակության մասին նման արտահայտություններ հնչեցվեն։ Ընդհակառակը՝ մեր հասարակությունը այժմ չափից ավելի ինքնավստահ է։ Գաղտնիք չէ, որ 10 հայերի միջից 7-ը իրենց պոտենցիալ նախագահ են զգում։ Ուրիշ հարց է, որ շատերը ուղակի հոգնել են քաղաքական գզվրտոցից և ցանկանում են գլուխները հանգիստ պահել։Մելիք-ի խոսքերից
Երկրորդը. ես անընդունելի եմ համարում, որ նախկինում գողացված ժողովուրդի բարիքները ծառայեցվեն իշխանության վերատրադրման։ Նման պրակտիկան կբերի նրան, որ հաստավիզները առանց վախի կսկսեն գրփել ժողովրդին (ինչպես էսօր)՝ հետագայում այդ գումարի մի մասը օգտագործելով իշխանության պահպանման համար։ Ու էդպես շարունակ։
Եվ երրորդը վտանգը, որ տեսնում եմ մեր հարգելի փիլիսոփայի գրածներում դա այն է, որ նա սպանում, նեխացնում է ժողովրդի գաղափարական հերոսին՝ Փոքր Մհերին՝ փոխարենը առաջարկելով նրան այլընտրանքային տարբերակ Ծառուկյանի տեսքով։ Եթե Philosopher-ի նիկը համապատասխանում է իր մասնագիտությանը, ապա նա պետք է լավ հասկանա, որ Փոքր Մհերը հերթական հաստավիզը չէր, այլ ժողովրդի հաղթանակի կամքը։ Եվ հենց որ էդ Մհերը իսկապես նեխի, ապա Բարգավաճ Հայաստան կուսակցությունը ստիպված կլինի Մոզամբիկում գործել։ Էնպես որ եկեք շեշտերը ճիշտ դնենք։ Ժողովրդին պետք չի հերթական 100-րդ կուսակցությունը։ Կուսակցություններին են ժողովուրդ պետք, որ խաբեն, թալանեն, վերարտադրվեն...
CARTHAGENEM ESSE DELENDAM
Չհամաձայնելու համար որևէ բանին՝ նախ պետք է հասկանալ այն։ Այն ինչ դու ասում ես, արձագանքում է իմ մտքերին ու միանգամայն համապատասխանում նրանց հետ։ Նկարագրելով այս կուսակցության կողմից իրականացվող քաղաքականությունը՝ ես բոլորովին չեմ համաձայնում դրա հետ, և դա ակնհայտ է իմ տեքստից։ Ավելի հասկանալի լինելու համար ասեմ. ես քվեարկել եմ. "խիստ բացասական"։ Կարդա գրածս նորից, հասկացիր, եթե հասկացար, փորձիր ադեկվատ արձագանքել։ Եվ պատասխանել այն գրառմանը, որին փորձում ես պատասխանել, այլապես դու պատասխանում ես սեփական մտքերին և քո գրածը դառնում է մենախոսություն։
Վերջին խմբագրող՝ Philosopher: 12.02.2007, 15:48:
Բարգավաճ Հայատանը կուսակցությո՞ւն ա
Էս մասով քեզ հետ համաձայն եմ, որ Մհերի կերպարը էպոսում ավելի շուտ ժողովրդի հաղթական կամքի անձնավորումն էր, նման գրական հնարք հաճախ է կիրառվում գրականության ու հատկապես ժողովրդական բանահյուսության մեջ, բայց ինձ թվում է, Philosopher-ի մոտ այս համեմատատությունն, ինձ թվում է, ուղակի խոսքն ավելի պատկերավոր դարձնելու համար էր: Բայց, էդ սինդրոմը ամեն դեպքում կա, որ հասարակությունը, թեկուզ ոչ գիտակցված, սպասում են, թե երբ մի էնպիսի ուժ կգա, որը թեկուզ իրենց ստրկացնելու հաշվին, հանգիստ ապրելու հնարավորություն կտա:
Philosopher, եթե կարծում ես, թե սխալ եմ հասկացել քեզ, ապա խնդրում եմ ինձ մի քանի մանրամասներ քո գրած տրակտատից բացատրի
Այսինքն ստրուկի գիտական եզրը ավտորիտար բնավորությունն է՞։
Արդյո՞ք ավտորիտար բնավորության տեր մարդը նա չէ, որը ձգտում է իր իշխանությունը տարածել քո նկարագրած հուսալքված մարդկանց վրա՝ զրկելով նրանց նույնիսկ ազատ մտածելուց։
Կարծում եմ, որ հասարակությունը չի կարող "Բարգավաճ Հայաստանն" ընդունել, որպես ապաստան տվող կառույց, որովհետև նա իր հարստությունը տեսնում է այդ կուսակցության նախագահի ձեռքում։ Եվ երկրորդը, ես ուրախությամբ պետք է նշեմ, որ
մեր ժողովուրդը վաղուց հրաժարվել է նման փիլիսոփայությունից. "փնտրում են այն ուժի կենտրոնը, որին կարելի է զիջել անհատական ազատության՝ պատիժ դարձած բեռը ու ապրել հանգիստ, կուշտ ու ինքնագոհ ստրուկի կյանքով"։
Իրական մտավորականն իր էությամբ չի կարող ստրկություն կրել իր հայացքներում։
Բայց այս ամենը, իհարկե ոչինչ է։ Կարծում եմ, թե իմ գրածի գլխավոր մտքի հետ՝ այն է, որ քո նկարագրած մտածելակերպով առաջնորդվող մարդիկ հակասոցիալական տարրեր են, դու կհամաձայնվես։
CARTHAGENEM ESSE DELENDAM
Ոչ թե ստրուկի գիտական եզրն է, այլ ստրուկի հոգեբանության ամենաբնորոշ հատկանիշը։ Կարդա Է. Ֆրոմ. "Փախուստ ազատությունից", "Մարդն ինքն համար", "Մարդկային դեստրուկտիվության անատոմիա" աշխատությունները, նաև՝ Գասսետ, Մակ Դուգլ, Մոսկովիչի, Սիգալ և կհասկանաս, թե ինչի մասին է խոսքը. ավտորիտար բնավորություն ունի ոչ միայն ավտորիտար լիդերը, այլև նրան ենթարկվող զանգվածները։
Ոչ, քո ասածը "ավտորիտարիզմ" տերմինի բառարանային բացատրությունն է, սակայն լուրջ վերլուծությունը պետք է հիմնվի աղբյուրների առավել լայն սպկետրի վրա, այդպիսի մի քանի աղբյուր նշեցի։
Եթե որևէ մեկը հարստահարում կամ ստորացնում է որևէ մեկին կամ ժողովրդին, դա դեռ չի նշանակում, որ այդ որևէ մեկը կամ ժողովուրդը հասկանում են դա։ Այսպիսի բազմաթիվ օրինակներ կան համաշխարհային պատմության մեջ, երբ ժողովուրդը գնացել է հենց նրանց ետևից, ովքեր ստրկացրել են այդ նույն ժողովրդին։ Ինչ վերաբերում է նրան, թե ժողովուրդը ազատվել է ուժի կենտրոն փնտրելու փիլիսոփայությունից, ապա քո լավատեսությունը մոտենում է կրիտիկական սահմանի. նույնիսկ Չեխովն էր ասում. " Ես ամեն օր դուրս եմ մղում ստրուկին իմ միջից", այսինքն՝ այսօրվա հայությունը ավելի ազատ է իր ներքին ստրուկից, քան Չեխովը։ Իսկապես, ցնցող բացահայտում է։
Իհարկե, չպետք է լինի. ես խոսում եմ փաստերից, դու քո ցանկություններից։ Մենք տարբեր բաներից ենք խոսում։
Իսկ ըստ քեզ ես ինչու՞ եմ այս թեման բացել, որպեսզի դու և քո նման մարդիկ ոչ թե վիճեն իրենց դժգոհությունները ու վիրավորանքները գիտականորեն արտահայտած մարդու հետ, այլ քվարկեն "խիստ բացասական" ու դրանով ապացուցեն, որ հայ հասարակության մեծ մասը հակասոցիալական տարր է։ Պարզվում է, որ այսպես էլ է լինում։
Ինչ վերաբերում է Մհերի կերպարին։ Խոսքը գնում է այն մասին, որ այդպիսի առասպելներ ունեցող ժողովուրդները ի վերջո իրենց հոգին ու մարմինը հանձնում են մարդկանց, որոնք իրենց տեր կգանգնեն ու կօգնեն ապրել։ Որևէ առանձին հերոսի կողմից փրկվելու մեսսիանական փիլիսոփայությունը ինքնասպան ազգի փիլիսոփայություն է։ Եվ սրանից հնարավոր չէ խուսափել։
Վերջին խմբագրող՝ Philosopher: 12.02.2007, 16:39:
Philosopher, վիճելու ոչ տրամադրություն ունեմ, ոչ էլ հավես։ Ճիշտն ասած էդ հատորներն էլ չեմ կարդա՝ չնայած որ հետաքրքիր է թվում էդ թեման։ Առավել ևս հետաքրքիր է քո գրած հետևյալ գաղափարը.
Միգուցե դա իսկապես այդպես է, բայց շատ հաճախ հասարակությունների մեջ ես տեսել եմ ընդվզում ավտորիտար լիդերների հանդեպ։ Այլ հարց է, թե այդ ընդվզումը որքան ակտիվ է լինում։ավտորիտար բնավորություն ունի ոչ միայն ավտորիտար լիդերը, այլև նրան ենթարկվող զանգվածները։
Նպատակիդ հասել ես, որովհետև սկզբից ուզում էի "բացասական" քվեարկեի, բայց եթե ինձ քոռ դանակով անգամ մորթեն, չեմ համաձայանվի քո այն մտքին, թե մեր ժողովուրդը պատրաստ է հոգին ու մարմինը հանձնել այն մարդկանց, որոնք իրենց տեր կկանգնեն ու կօգնեն ապրել։ Կարծում եմ, որ էդ թեման կարելի է քննարկել առանձին։Իսկ ըստ քեզ ես ինչու՞ եմ այս թեման բացել, որպեսզի դու և քո նման մարդիկ ոչ թե վիճեն իրենց դժգոհությունները ու վիրավորանքները գիտականորեն արտահայտած մարդու հետ, այլ քվարկեն "խիստ բացասական" ու դրանով ապացուցեն, որ հայ հասարակության մեծ մասը հակասոցիալական տարր է։
CARTHAGENEM ESSE DELENDAM
Իսկ վիճելու բան ընդհանրապես չկա, պարզապես պետք է քվեարկել ու ապացուցել, որ հասարակության մեծ մասը ապստամբում է ավտորիտար լիդերների դեմ։ Ինչ վերաբերում է նշածս աղբյուրներին, կարող ես նաև չկարդալ, դու միայնակ չես դրանք կարդացած չլինելու մեջ։ Իսկ ինչ վերաբերում է այն հանգամանքին, որ հայության մեջ ներքին ստրկությունը ավելի քիչ է, քան էր Չեխովի մեջ, դա իսկապես սենսացիոն բացահայտում է, գոնե իմ՝ և՛ Չեխովին, և՛ հայ հասարակությանը իմացողիս համար։
Վերջին խմբագրող՝ Philosopher: 12.02.2007, 17:16:
Փիլիսոփաներից մեկը ասում էր "Ես գիտեմ, որ ոչինչ չգիտեմ"։ Եթե դա նշանակում է, որ ինքը իսկապես ոչինչ չգիտեր, ուրեմն Չեխովը ավելի ստրկամիտ էր, քան որևէ մեկը այս աշխարհում։ Իսկ հայության մեջ, ինչպես նաև ցանկացած այլ ժողովրդի, ստրկամտություն չի կարող լինել։ Օտար նվաճողների դեմ մեր ժողովրդի դարավոր պայքարը դրա խոսուն ապացույցն է։
CARTHAGENEM ESSE DELENDAM
Ազգային նարցիսիզմը իսկապես հզոր զենք է, հատկապես այնպիսի թույլ երևույթների դեմ, ինչպիսիք են Չեխովը և Սոկրատեսը։ Նրանք պարզապես կոմպլեքսավորվում են հայ ժողովրդի դարավոր պայքարի ու փառահեղ ձեռքբերումների առջև։
Վերջին խմբագրող՝ Philosopher: 12.02.2007, 17:29:
Կարդում եմ ձեր բանավեճն ու մտածում, թե ամենից շատ ինչ եք ցանկացել ցույց տալ, ձեր իմացականը՞ քաղաքական հարցերի մասին, թե՞ ձեր անհատական տեսակետը տվյալ կուսակցության մասին:Ցանկացած կուսակցություն, անկախ նրանից ,թե ինչ անունով կներկայանա, բոլոր խնդիրների հետ մեկտեղ ունի մեկ գերխնդիր. հասնել իշխանության:Դե բնական է, առանց իշխանակն լծակների անհնար է հասնել այն "պայծառ ապագային", որ խոստանում են:Եվ ի՞նչ եք կարծում, այսքան արագ ու այսքան մեծ քանակով ստեղծված կուսակցության խնդիրն իսկապե՞ս բարգավաճ Հայաստան ունենալն է, թե՞ բարեկեցիկ թալան ապահովելն է…
Ես ավելին եմ եղել քան դու կարծում էիր...
Ո՜նց կուզեի, որ դու էլ ավելին լինեիր, քան կայիր....
Ինչպես տեսաք, "Բարգավաճ Հայաստան" կուսակցության մասին երկուսիս կարծիքը խիստ բացասական է:
Նման անպատասխանատու հայտարարությունները ինձ իսկապես զայրացնում են: Եթե Սոկրատեսը ժամանակին իմանար, որ իրանից հետո նման մեծ փիլիսոփաներ են ծնվելու, երևի չհամարձակվեր գրիչ ձեռքը վերցներ: Ինձ մոտ տպավորություն է ստեղծվում, թե Philosoper-ի նպատակը հայ ազգի մեջ ստրկամտության ոգի քարոզելն է: Այն ինչ, իրականում մենք գործ ունենք վատագույն դեպքում վառ արտահայտված հարմարվողականության կամ հանդուրողականության հետ: Ստրկացած հոգեբանություն ունեցող ժողովուրդները վաղուց պատմության գիրկն են անցել: Եթե մի ժողովուրդ շարունակում է օայքարել իր ինքնության պահպանման համար, ուրեմն բացառվում է, որ այն ստրկամիտ լինի: Ստրկամիտ կարող են լինել միայն անհատներ, որոնք իրենց հոգու տկարությունը փորձում են տարածել ամբողջ հասարակության վրա` դրանով իսկ թաքցնելով սեփական թերությունը:Ազգային նարցիսիզմը իսկապես հզոր զենք է, հատկապես այնպիսի թույլ երևույթների դեմ, ինչպիսիք են Չեխովը և Սոկրատեսը։ Նրանք պարզապես կոմպլեքսավորվում են հայ ժողովրդի դարավոր պայքարի ու փառահեղ ձեռքբերումների առջև։
CARTHAGENEM ESSE DELENDAM
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ