Basaeff-ի խոսքերից
Ok, Շնորհակալություն, միանգամայն ընդունելի է:
Իմիջիայլոց, թեմայից դուրս, դուք աշխատում եք ա՞յն կազմակերպության մեջ, որը մետրոյում փոսթերներ է կախել /համենաին դեպս մի քանի ամիս առաջ/: Անունն ուղակի մոռացել եմ...
Անրադառնալով ձեր հարցին: Ես ընդհանրապես չեմ սիրում նման հարցադրումներ, փորձեմ բացատրել՝ ինչու: Ես կարող եմ հայրենիքին արածներիս մեջ թվել օրինակ հարկեր վճարելը, սակայն ես դա չեմ անի, որովհետեւ հարկ վճարելը մի բան է, որը ես անում եմ մի քանի պատճառներով, որոնցից հայրենասիրությունը, ասենք, առաջինը չէ:
Այսպես նաեւ շատերը ձեր հարցին կպատասխանեն թե երկու տարի բանակում են ծառայել, բայց համաձայնեք, որ դա ասողների միայն չնչին տոկոսը կծառաեր՝ չծառայելու այլնտրանք ունենալով:
Անրադառնալով ձեր իսկ թվարկածներին. ես թույլ եմ տալիս ինձ ենթադրել, որ ձեր աշխատանքի դիմաց դուք վարձատրվում եք, եւ որ նույնիսկ անկախ դրանից, որ հաշմանդամներին կամ անապահով մարդկանց օգնելը մի բան է, որը դրդվում է նաեւ մարդկային վերաբերմունքից - այսինքն անկախ է այդ հաշմանդամի ազգությունից կամ գնտվելու երկրից: Խնդրում եմ ուղղեք ինձ եթե սխալվում եմ:
Ասածս մեկն է: Այս ամենը կարելի է դիտարկել որպես «հայրենիքին արած», սակայն նորմալ երկրում այս ամենը բաներ են, որոնք մարդիկ անում են առանց հիշելու «հայրենիք» եւ «հայրենասիրություն» բառերը: Եվ սա առավել քան նորմալ է: Որովհետեւ ձեր ասած «հայրենիքին արած»-ները խիստ սուբյեկտիվ են: Պատկերացնու՞մ եք ինչ կլիներ եթե հաշմանդամները մնային միայն հայրենասեր մարդկանց հույսին, իսկ հայրենասեր մարդիկ կտրուկ պակասեին: Վերջինն էլ բավականին հնարավոր բան է:
Հիշու՞մ եք Ֆրիդմանի վերաձեւակերպումը` Քեննեդիի ինագուրացիոն հայտնի ցիտատի.
a free man asks neither what his country can do for him, nor what he can do for his country.
Էջանիշներ