Հայ արվեստի վերջը

[Սերխիո]

Բեզռուկովն էլ, ըստ հեղինակի՝ համաշխարհային մեծություն եղավ

[Hayazn]

Ես այս տեսանյութը օրեր առաջ դիտել էի մեկ այլ թեմաի մեջ , իսկ հիմա ցանկանում եմ մեջբերում անել :
Նախ ասեմ , որ այստեղ համեմատվում է անհամեմատելին , անուններ , որոնք են Արիստոտել , Նարեկացի , Դանթե , Սևակ , բեթհովեն , Մոցարտ , Չայկովսկի , թումանյան , Վիսոտսկի Մհեր Մկրտչյան չի կարելի համեմատել այնպիսի անունների հետ ինչպիսիք են Սիլվա Հակոբյան , Արմենչիկ , Ալոյան , Սոֆի Մխեյան Ռազմիկ Ամյան :
Ռուսը այս առումով մի լավ ժողովրդական խոսք ունի « ... ս պալցեմ սռավնիլ » :
Ինչպես չի կարելի համեմատել Արևը նեպտունի հետ , կարտոֆիլը նարնջի հետ և օղին թորած ջրի հետ այնպես էլ չի կարելի համեմատել տեսահոլովակի առաջին մասում հիշատակած արվեսագետներին երկրորդ մասում հանդես եկողների հետ , որովհետև դրանք տարբեր բաներ են :
Բայց սա դեռ չի նշանակում , որ այս « ճ » կլասի արվեստագետների երգածը երգ չի , օրինակ Թաթա Սիմոնյանը ունի զրոյական երաժշտական կրթություն և հաստատ չգիտի թե դաշնամուրի վրայի սև կոճակները ինչի համար են « կարծեմ մի առիթով պնդում էր , որ սև կոճակները նրա համար են , որ մկները չկարողանան արագ վազել դաշնամուրի վրայով » « կատակ » , բայց պետք է խոստովանենք , որ ամբողջ ազգը պարել է նրա երգի տակ , երեվի բացառությամբ մեկ կամ երկու հոգու :
Այսուհանդերձ կարիք չկա խուճապահար լինելու և տեղեկացնելու ՀԱՅԿ նահապետին այն մասին , որ իր ցեղը չկա , որովհետև այն կա և կլինի :
Այս առումով ամենափիլիսոփա բանասեղծ ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿԸ թողել է ավանդույթ իր ստեղծագործության մեջ , որտեղ ասվում է

ՈՒշ - ուշ են գալիս բայց ոչ ուշացած
Ծնվում են նրանք ճիշտ ժամանակին

և հետո շարունակում է

Սերում են նրանք և այն վայրենուց
որ էլ չեր կարող ապրել քարայրում
սերում են նրանք և այն ծերունուց
որ նախնտրում էր քնել տակառում
սերում են նրանք և այն պատանուց
որ սիրահարվեց իր իսկ պատկերին

Ես իհարկե գիրքը չունեմ և արտաբերում եմ հիշողությանս շտեմարանից և եթե , որևե մեկը ունի այս գործը կխնդրեմ , որ դնի այս էջի վրա , բայց այսօր ասելիքս դա չէ այլ այն , որ մեր վաղվա Արամ Խաչատրյանները , արշիլ Գորկիները , Վիկտոր Համարցումյանները և Մհեր Մկրտչյանները պետք է դուրս գան մեր այսօրվա փնոված ժողովրդի ծոցից :
Բոլորովին կարիք չկա վատատես լինելու , պարզապես պետք է իրերը իրենց անուններով կոչել :
Ես առաջարկում եմ արվեստի մասին խոսելիս այն բաժանել երկու խմբի « հավերժական » և « ժամանակավոր » և ամեն ինչ իր տեղը կնկնի :
Իսկ ինչ վերաբերու է այն հարցին , որ միջակությունը գրավել է բարձր բեմահարթակները , դա նրանից է , որ բարձր արվեստը պետական հովանավորության կարիք ունի :

[ars83]

Դիտեցի տեսահոլովակը. հասկանալի է, թե ինչ է ուզում ասել հեղինակը: Սխալ բան չի ասում, կարծում եմ: Բայց, ընդահնուր առմամբ թույլ է և ոչ շատ ազդեցիկ: Փորձեմ հիմնավորել:

1. Փողոցային լեզվով, հայհոյանքներով ու կոպտումներով հակադարձումները երգիչների և դերասանների երգին և խաղին, իբրև որպես խորը վրդովմունքի ապացույց, համոզիչ չէ: «Աքցանը աքցանով հանելու» տարբերակը, չեմ կարծում, որ մեծ օգուտ տա: Դրա փոխարեն կարելի էր թողնել, որ ավելի շատ «խոսեին» արվեստի այն ներկայացուցիչների գործերը, որոնց հոլովակի հեղինակը հակադրում է ժամանակակիցներին: Ասածս այն է, որ ինչ-որ մի բան ցածր մակարդակից վեր բարձրացնելու համար չի կարելի իջնել այդ մակարդակին, ինքդ կսուզվես: Փոխարենը պետք է փորձել վեր ձգել:

2. Նախարարներին ուղղված հատվածում հոլովակի հեղինակը միայն վիրավորանքներ է տեղում, առանց որևէ հիմնավորումների (դերասանների դեպքում գոնե նրանց խաղն է բերվում որպես ապացույց): Սա, անկախ վիրավորվածության աստիճանից, քաղաքակիրթ նորմերի կոպիտ խախտում է, ինչն ընդհանուր ասելիքը դարձնում է ավելի անվստահելի ու խամրած: Հատկապես «տրամաբանությանն» առնչվող մասերը, քանի որ ինքնին անտրամաբանական է մարդուն վիրավորելն առանց հիմնավորման:

3. Նյութը համաչափորեն չի ներկայացնում արվեստի բնագավառները: Քանդակագործությունը, օրինակ, գրեթե չի ներկայացված, խաչքարների մասին խոսք չկա: Հայ երաժշտության մեծությունները ներկայացված չեն, մինչդեռ հոլովակի զգալի մասը զբաղված է հենց երաժշտության քննարկումով: Խոսքը գնում է մեր արմատների մասին, «գեներ փնտրելու մասին»՝ Բեթհովենի երաժշտության ներքո, իսկ Կոմիտասի, Եկմալյանի, Տիգրանյանի, Ա. Խաչատրյանի անունները անգամ չեն նշվում: Հասկանում եմ, որ բոլորին հնարավոր չէ նշել կարճ հոլովակի մեջ, բայց խոսել հայ արվեստից և չհիշատակել Կոմիտասի անունը, անհեթեթություն է:

4. Քաղաքական կողմը հպանցիկ է ներկայացված, մինչդեռ սա մշակութային անկման որոշիչ բաղադրիչներից է: Ինչո՞ւ պաշտոնյաներին ուղղված մեղադրանքները հասնում են ընդամենը Երևանի քաղաքապետարան: Իսկ կառավարությունն ու նախագահը եթե նորմալ մայրենի լեզվով խոսել չեն կարողանում, իսկ լեզվի մասին օրե՞նքը (սա՝ ինչ վերաբերում է մշակույթին): «Որպիսի երկիրը շենանա անհրաժեշտ է... երգ, ինչպես ասել է ՊյութագոՌասը»,- համարում է հեղինակը: Իսկ ղեկավարման համակարգն ու ներկա ռեժինը մնան նո՞ւյնը: Ու «այլսեՌված պատարագները» կվերանա՞ն:

Իմ կարծիքով, ասելիքը ճիշտ է, ներկայացումը՝ թույլ և ոչ շատ արդյունավետ:

[Ձայնալար]

Ընդհանուր ասելիքի հետ բոլորս համաձայն ենք, դետալներում հազար ու մի բլթոց կարող ենք գտնել, նյութը սիրողական է՝ ինչ-որ մեկը ջղայնացել սարքել ա (ի դեպ, ոճը շատ նման ա Վահրամ Սահակյանին):
Այնուամենայնիվ՝ բավական արձագանք ա ստացել համացանցում, լայքվել ու շեյրվել ա շատ անգամ, ինչը խոսում ա նրա մասին, որ մարդը իր առաջ դրած խնդիրը ինչ-որ չափով լուծել ա:

Կարելի ա ասել՝ առաջինն ա «բարձր գոռացել» հրամցվող անճաշակության մասին:

[ars83]

գանք ա ստացել համացանցում, լայքվել ու շեյրվել ա շատ անգամ, ինչը խոսում ա նրա մասին, որ մարդը իր առաջ դրած խնդիրը ինչ-որ չափով լուծել ա:

Իսկ ի՞նչ նպատակ է դրել իր առջև հեղինակը, ըստ քեզ: Հայտել իր դժգոհությունը արվեստի ներկա մակարդակի վերաբերյա՞լ: Միայն այդքա՞նը:

[Ձայնալար]

Բարձրաձայնել հրամցվող «արվեստի» անթույլատրելի մակարդակի մասին:

[ars83]

Բարձրաձայնել հրամցվող «արվեստի» անթույլատրելի մակարդակի մասին:

«Բարձրաձայնելու» խնդիրը հաջողությամբ լուծվել է. հոլովակը տեղադրվել է youtube ցանցում, որտեղ շատ մարդիկ դիտելու հնարավորություն ունեն:

Կարծում եմ, բացի դրանից, հետապնդվել են նաև հետևյալ նպատակները (միգուցե սխալվում եմ).
ա. Ցույց տալ արդի արվեստի «ցածր/անթուլատրելի» մակարդակը՝ համեմատած նախկինում ունեցածի համեմատ կամ ժամանակակից համաշխարհային արվեստի չափանիշների տեսանկյունից:
բ. Որոշակի դաստիարակչական աշխատանք կատարել՝ ներկայացնելով արվեստի այն նմուշները, որոնք գերադրական են հեղինակի համար և ճշմարտապես ներկայացնում են արվեստը:

ա կետը որոշ դեպքերում այնքան ակնբախ է, որ հատուկ ջանքեր գործադրել պետք չէ: Այնուամենայնիվ, նշածս թերությունների պատճառով, կարծում եմ, որ այս խնդիրը լուծվել է «բավարար-հազիվ բավարար» սահմանագծի վրա:
բ կետում նշված խնդիրը չի լուծվել ներկայացված նյութերի սակավության պատճառով:

Հ.Գ. Միգուցե ես ավելին եմ ակնկալում այս կեսժամյա նյութից, քան նախատեսել է հեղինակը: Ասածս միայն այն է, որ ավելի շատ աշխատանքի և զգացական կողմի պակաս շեշտման դեպքում այն կլիներ ավելի տեղեկատու և ազդեցիկ:

[Ungrateful]

Ոնց նայում եմ, այս թեմայում մենակ տվյալ վիդեոյի մասին ա քննարկում գնում: Ինչևէ կարծում եմ, որ թեման միայն դրա համար չի նախատեսված :

Ուզում եմ մի 2 բար ասել վերջին ժամանակների «Արմենիա» հեռուստաընկերության եթերի մասին:
Ինչպես նկատել եմ, արդեն չեն նկարահանվում Կարգին սերիալը, Երե1-ը ու 3 պատը: Այն երեք հաղորդումները, որոնք "ստացվում" էր նայել այդ հեռուստաալիքի եթերում:
Ու ի՞նչ ա հիմա դրա փոխարեն... Արդեն 1 շաբաթից ավել ցուցադրվում է ֆիլմ Սիրուշոյի ստեղծագործական կյանքի մասին: Մի գովում են, մի մեծարում են : Ես Սիրուշոյի դեն բան չունեմ երևի, բայց ինչո՞վ ա նա արժանացել նման խինդ-ուրախության... 2-3 սիրունիկ երգո՞վ, թե՞ էն անտեր եվրավիժընով: Միգուցե ինքը տաղանդավոր ա, միգուցե նա դեռ ամենա բարձր հորիզոնականն է մեզ բերել նշածս մրցույթից... Մի քիչ քիչ չի՞ շաբաթներով ցուցադրվող ու բազմասերիանոց ֆիլմի համար:
Հզոր բան ա խմանիա-բարեկամանակ կապերը, հո զորով չի...
Հաջորդ նոր հաղորդումը դա նոր «32 ատամ» ծրագիրն է, նոր սոստավով, մարդկանցով և այլն: Գերագույն տափակության մասին խոսք չկա: Բայց հենց առաջին հաղորդմանը ահավոր ծաղրական ու ոչ բարի "հումորով" անդրադարձան Արթուր Մեսչյանին… Իսկ ու՞մ համար՝ Ֆելիքս Խաչատրյանի, Նազենի եսիմինչյանի ու սերիալի տապոռ դերասանների, որոնք հանդիսատեսի տեղերում նստած էշի զռռոցով ղժժում էին: Էդ 1 եթերով իրանք իրանց ու իրանց հյուրերից քաշով մեկ մեծ ք*ք կերան, որն նայելուց առողջ զզվանք էր առաջանում: Էլ չեմ ասում, թե այս թեման ինչ մեծ մաշտաբով ա ֆռռում ֆեյսբուքում, ինչ խոսքերի ու տողերի ա արժանանում:
3-րդ նոր հաղորդումը, որն արդեն 1 եթեր է ունեցել` "Ստի դետեկտոր" անունով զիբիլն ա: Որն ցավոք ես չեմ տեսել, բայց մանրամասն իմացել եմ ֆեյսբուքից: Սրա մասին կարծիք դեռ գրել չեմ կարող, գիտեմ միայն, որ ցինիզմի գագաթնակետ է, որի ղեկին Ավետ Բարսեղյանն ա:

[paniaG]

3-րդ նոր հաղորդումը, որն արդեն 1 եթեր է ունեցել` "Ստի դետեկտոր" անունով զիբիլն ա: Որն ցավոք ես չեմ տեսել, բայց մանրամասն իմացել եմ ֆեյսբուքից: Սրա մասին կարծիք դեռ գրել չեմ կարող, գիտեմ միայն, որ ցինիզմի գագաթնակետ է, որի ղեկին Ավետ Բարսեղյանն ա:

Կիրակի օրը ՏՆՏ-ով էր կարծեմ տեսա «Դետեկտոր լժի» ու մտքովս անցավ. «տեսնես էս դեռ չե՞նք կրկնօինակել»:
Պարզվումա արդեն

[Kuk]

Բագի հետ համակարծիք եմ` սիրողական տեսահոլովակ ա, ու իր, այսպես ասած՝ որակը հաշվի առնելով կարելիա ասել, որ իր նպատակին հասել ա. արդեն մոտ 30 հազար դիտում, որը քիչ չի, ու կարծում եմ՝ դեռ ահագին կավելանա, եթե մնա յութուբում: Հեղինակը էնքան շատ բնագավառ ա ներառել ընդամենը կես ժամանոց տեսահոլովակի մեջ, որ ասած ամեն մի բառը հիմնավորելու, արվեստի յուրաքանչյուր ժանրի մասին խոսելիս համապատասխան համեմատություններ անելու համար կես ժամը բավականին քիչ ա: Իսկ նախարարներին ուղղված «մեղադրանքները», չեմ կարծում, որ չի հիմնավորում. եթե կոնկրետ օրինակներով ցույց ա տալիս, որ էսօրվա արվեստն աղբ ա, էդ արդեն բավարար հիմք չի՞ մշակույթի նախարարին մեղադրելու համար: Իսկ վիրավորական արտահայտությունների պահով, Արս ջան, որ ասում ես՝ պետք չի ցածրանալ, ինձ թվում ա հեղինակը ինչքան նպատակ ա ունեցել որոշակի լսարանի էդ ցույց տալու, մի էդքան էլ նպատակ ա ունեցել ուղիղ վիրավորել էդ «արվեստագետներին». երևի մտածել ա, որ ուրիշ ձև վիրավորի, չեն հասկանա, որ վիրավորում ա
Կարճ ասած՝ իմ կարծիքով՝ մարդը հասել ա իրա նպատակին: Ու հիմա դնել մի յութուբյան տեսահոլովակի մեջ ինչ-որ մանր տառասխալներ փնտրել, էնքան էլ իմաստ չունի: Հեռուստատեսությամբ ամեն 15 րոպեն մեկ շատ ավելի կեղտոտ բառապաշարի ենք ականատես լինում, շատ ավելի մեծ քանակությամբ տառասխալների ենք հանդիպում, կարելի ա էդ մասին խոսել

[ars83]

Բագի հետ համակարծիք եմ` սիրողական տեսահոլովակ ա, ու իր, այսպես ասած՝ որակը հաշվի առնելով կարելիա ասել, որ իր նպատակին հասել ա. արդեն մոտ 30 հազար դիտում, որը քիչ չի, ու կարծում եմ՝ դեռ ահագին կավելանա, եթե մնա յութուբում:

Շատ լավ է, որ այդքան դիտումներ կան: Բայց իմ դիտողությունները վերաբերում էին ոչ թե դիտումների քանակին, այլ դիտորդների վրա ունեցած տպավորության աստիճանին: Իմ կարծիքով, այն կարելի էր դարձնել ավելի ազդեցիկ:

Իսկ նախարարներին ուղղված «մեղադրանքները», չեմ կարծում, որ չի հիմնավորում. եթե կոնկրետ օրինակներով ցույց ա տալիս, որ էսօրվա արվեստն աղբ ա, էդ արդեն բավարար հիմք չի՞ մշակույթի նախարարին մեղադրելու համար:

Համաձայն եմ: Իսկ եթե ցուցադրեր մի քանի պատմա-մշակութային հուշարձանների ողբերգական վիճակը և ավելացներ այն փաստը, որ մշակույթի նախարարը դրանցով չի զբաղվում, այլ նրա առաջնահերթ հոգածության առարկա է կազմում «կենդանի ձայնը» համերգների ժամանակ, պատկերն ավելի ցայտուն կդառնար:
Ինչ վերաբերում է մնացած նախարարներին, շատերս ՀՀ-ում գիտենք նրանց «ցնցող» նախաձեռնությունների մասին: Բայց հատկապես Սփյուռքը կարող է այնքան էլ տեղյակ չլինել, թե ինչն է պատճառը նման մեղադրանքների: «Հիմարության մարմնավորման» փոխարեն կարելի էր պատմել «Լեզվի մասին օրենքի փոփոխությունների» միջոցով ստեղծվող բացասական նախադրյալների մասին, ու բոլորն ավելի շատ կհամոզվեին:

Իսկ վիրավորական արտահայտությունների պահով, Արս ջան, որ ասում ես՝ պետք չի ցածրանալ, ինձ թվում ա հեղինակը ինչքան նպատակ ա ունեցել որոշակի լսարանի էդ ցույց տալու, մի էդքան էլ նպատակ ա ունեցել ուղիղ վիրավորել էդ «արվեստագետներին». երևի մտածել ա, որ ուրիշ ձև վիրավորի, չեն հասկանա, որ վիրավորում ա

Ինչ ասեմ, անձամբ ինձ երբեք չի համոզել, երբ ինչ-որ մեկը որևէ խնդիր տեղափոխել է անձնական դաշտ: Եթե ուզում է բան ասել նրանց, թող անձամբ դիմի որևէ միջոցով:

Տվյալ նախաձեռնությանը դեմ չեմ, պարզապես նշել եմ, թե ինչպես, իմ կարծիքով, կարելի է նրա ազդեցությունն ավելի զգալի դարձնել:

[Rammstein]

Առաջին գրառման մեջի վիդեոն նայեցի: Դուրս չեկավ:
Լիքը ճիշտ բաներ ա ասում, խոսք չունեմ, ասածների երեւի 3/4-ի հետ համաձայն եմ, բայց ախր լրիվ էմոցիա ա, ուրիշ բան գրե թե չկա: Հետո էլ շատ վայրիվերո ա սարքած: Օրինակ` մի տեղ հեղինակը ցուց ա տալիս իրա հոմոֆոբությունը, մի քանի տեղ էլ Փարաջանովին ա մեծարում, որը համասեռամոլի քառակուսի էր:

[Kuk]

Շատ լավ է, որ այդքան դիտումներ կան: Բայց իմ դիտողությունները վերաբերում էին ոչ թե դիտումների քանակին, այլ դիտորդների վրա ունեցած տպավորության աստիճանին: Իմ կարծիքով, այն կարելի էր դարձնել ավելի ազդեցիկ:


Համաձայն եմ: Իսկ եթե ցուցադրեր մի քանի պատմա-մշակութային հուշարձանների ողբերգական վիճակը և ավելացներ այն փաստը, որ մշակույթի նախարարը դրանցով չի զբաղվում, այլ նրա առաջնահերթ հոգածության առարկա է կազմում «կենդանի ձայնը» համերգների ժամանակ, պատկերն ավելի ցայտուն կդառնար:
Ինչ վերաբերում է մնացած նախարարներին, շատերս ՀՀ-ում գիտենք նրանց «ցնցող» նախաձեռնությունների մասին: Բայց հատկապես Սփյուռքը կարող է այնքան էլ տեղյակ չլինել, թե ինչն է պատճառը նման մեղադրանքների: «Հիմարության մարմնավորման» փոխարեն կարելի էր պատմել «Լեզվի մասին օրենքի փոփոխությունների» միջոցով ստեղծվող բացասական նախադրյալների մասին, ու բոլորն ավելի շատ կհամոզվեին:


Ինչ ասեմ, անձամբ ինձ երբեք չի համոզել, երբ ինչ-որ մեկը որևէ խնդիր տեղափոխել է անձնական դաշտ: Եթե ուզում է բան ասել նրանց, թող անձամբ դիմի որևէ միջոցով:

Տվյալ նախաձեռնությանը դեմ չեմ, պարզապես նշել եմ, թե ինչպես, իմ կարծիքով, կարելի է նրա ազդեցությունն ավելի զգալի դարձնել:

Չեմ կարա ասեմ, որ ինչ-որ բան սխալ ես ասում. ճիշտ ես, ուղղակի մի կարճ տեսահոլովակից էդքան սպասել պետք չի, դժվար ա երեսուն րոպեի մեջ էդքան բան խցկելը: Ինձ էլ որոշ բաներ էդքան դուր չեն եկել, բայց ընդհանուր առմամբ տեսահոլովակը համարում եմ բավականին դիպուկ ու տեղին: Եթե մարդիկ թաթուլի փոխարեն Հախվերդյան լսեն, նշածդ հուշարձանները էդ օրին չեն լինի. լուրջ եմ ասում, անկապ սիրուն խոսքեր չեն: Չեմ պատկերացնում Բեթհովեն լսող մարդու, որ հուշարձանի տակ չիշիկ անի, ինչպես նաև չեմ պատկերացնում թաթուլ լսող մարդու, ով փողոցում սիգարետի բիչոկը մի խարչմերուկ ավել ձեռը պահած քայլի, ինչ ա թե աղբամանի մեջ քցի:

[Սերխիո]

չեմ պատկերացնում թաթուլ լսող մարդու, ով փողոցում սիգարետի բիչոկը մի խարչմերուկ ավել ձեռը պահած քայլի, ինչ ա թե աղբամանի մեջ քցի:

ետ ես եմ Արթ, ինչպես նաև դու, Թաթուլ կամ Հայկո լսելը շնորքի հետ կապ չունի, ախր խոստովանի ,որ դու էլ ես Թաթուլ լսում , հակառակ դեպքում ,Փարվանայում չէիր լինի...
բռատ, կապ չունի լսելը, եթե ետ վիդեոի հեղինակը ետքան հռչակավորների անուն տվեց, ետ չի նշանակում, որ իրա մակարդակի մասին ես լավ կարծիք պետք ա կազմեմ, ես վստահ չեմ դրանում

[Ձայնալար]

«Բարձրաձայնելու» խնդիրը հաջողությամբ լուծվել է. հոլովակը տեղադրվել է youtube ցանցում, որտեղ շատ մարդիկ դիտելու հնարավորություն ունեն:

Կարծում եմ, բացի դրանից, հետապնդվել են նաև հետևյալ նպատակները (միգուցե սխալվում եմ).
ա. Ցույց տալ արդի արվեստի «ցածր/անթուլատրելի» մակարդակը՝ համեմատած նախկինում ունեցածի համեմատ կամ ժամանակակից համաշխարհային արվեստի չափանիշների տեսանկյունից:
բ. Որոշակի դաստիարակչական աշխատանք կատարել՝ ներկայացնելով արվեստի այն նմուշները, որոնք գերադրական են հեղինակի համար և ճշմարտապես ներկայացնում են արվեստը:

ա կետը որոշ դեպքերում այնքան ակնբախ է, որ հատուկ ջանքեր գործադրել պետք չէ: Այնուամենայնիվ, նշածս թերությունների պատճառով, կարծում եմ, որ այս խնդիրը լուծվել է «բավարար-հազիվ բավարար» սահմանագծի վրա:
բ կետում նշված խնդիրը չի լուծվել ներկայացված նյութերի սակավության պատճառով:

Հ.Գ. Միգուցե ես ավելին եմ ակնկալում այս կեսժամյա նյութից, քան նախատեսել է հեղինակը: Ասածս միայն այն է, որ ավելի շատ աշխատանքի և զգացական կողմի պակաս շեշտման դեպքում այն կլիներ ավելի տեղեկատու և ազդեցիկ:

Արս ջան, բարձրաձայնելու խնդիրը լուծվել ա ոչ թե այն պատճառով, որ յութուբում ա տեղադրվել, այլ որովհետև այնպես է սարքված, որ նայողի մոտ ցանկություն ա առաջանում կիսվել մյուսների հետ ու տենց սոց ցանցերով, էլ. փոստով ու ֆորումներով տարածվել ա: Իմ կարծիքով, դրան նպաստել ա նյութի էմոցիոնալ բնույթը, ու նույնիսկ հայհոյախառը պոռթկումները, քանի որ Հայաստանցիները, ընդհանուր առմամբ, իմ կարծիքով, հիմա էդ հոգեվիճակում են: Անձամբ ես ինքս ինձ բռնացրել եմ տանը մենակ եղած ժամանակ բարձրաձայն հեռուստացույցին հայհոյելիս:

Ինչ վերաբերում է նշածդ ա) և բ) կետերին, մասամբ համաձայն եմ, բայց կարճ տեսահոլովակում, ըստ իս, շատ ավելին անելը դժվար կլիներ, ու կարծում եմ, որ հեղինակը առանձնապես չի էլ ջանացել անել ավելին ա) և բ) կետերի մասով:

Հետգրության հետ էլ եմ մասնակի համաձայն՝ ըստ իս, ավելի շատ աշխատանքի դեպքում այն իսկապես կլիներ ավելի տեղեկատու, սակայն զգացական կողմի պակաս շեշտման դեպքում այն ավելի ազդեցին չէր լինի, կամ ավելի ազդեցիկ կլիներ ավելի քիչ մարդկանց համար: