Հիշենք մեր առաջին քայլերը «ԴԱՐ» Ակումբ

[Morpheus_NS]

Թե ինչպես Ակումբը ինձ հարազատ դարձավ

---

Առաջարկում եմ այստեղ գրել, թե ով ինչպես է իմացել Ակումբի մասին, ինչու է գրանցվել եւ ինչու է մինչեւ հիմա Ակումբում, կամ, կարճ ասած, ինչպես Ակումբը իրեն հարազատ դարձավ:

Սկսեմ ինձնից.
Գուգլով հայերեն ինչ պոիսկ էի տալիս, բերում էր Դար Ակումբ: Բացում էի, տեսնում, որ ինչ-որ մեկի գրառումն ա, որի մեջ պարունակվում է իմ փնտրած բառը /էն ժամանակից Լեգնա մականունով ակումբցու ավատարն ա մեջս տպավորվել/ ու ահավոր ներվայնանում էի: Մի անգամ էլ ասեցի՝ լավ հլը գրանցվեմ, տեսնեմ էս ինչ ա...
Ճիշտ ա, բաներ կան, որոնք դուրս չեն գալիս Ակումբում, բայց ընդհանուր առմամբ շատ լավ նախագիծ է, կա լավ մթնոլորտ ու կան հավես մարդիկ: Դրա համար էլ մինչեւ հիմա Ակումբում եմ:

[Yellow Raven]

Ակումբում գրանցված եմ մոտ 2 ու կես տարի արդեն
Սկզբում մի քիչ շատ միապաղաղ էր, դուրս էդքան էլ չէր գալիս,հետո արդեն պարապմունքների առումով մոտ 1 տարի չմտա: Հիմա արդեն ամեն ինչ ուրիշա,շատ հետաքրքիր մարդիկ են ավելացել նախկիններին ու Ակումբը արդեն հարազատա դառել ինձ համար` իրա կռիվներով հանդերձ

[VisTolog]

Ակումբում գրանցված եմ մոտ 2 ու կես տարի արդեն
Սկզբում մի քիչ շատ միապաղաղ էր, դուրս էդքան էլ չէր գալիս,հետո արդեն պարապմունքների առումով մոտ 1 տարի չմտա: Հիմա արդեն ամեն ինչ ուրիշա,շատ հետաքրքիր մարդիկ են ավելացել նախկիններին ու Ակումբը արդեն հարազատա դառել ինձ համար` իրա կռիվներով հանդերձ

Դե ես որ գրանցվեցի, արդեն միապաղաղ չէր: :ինքնագոհ_սմայլիկ
Էն հատուկենտ ակումբցիներից եմ, ով էսքան ժամանակ դեռ ակտիվա: :հպարտ_սմայլիկ
Սերունդներ են եկել ու անցել, բայց ով պետքա մնար՝ մնացելա: :հպարտ_սմայլիկ

Ակումբում եմ, որովհետև մինչև հիմա հարմարվում եմ տարբեր տեսակի մարդկանց հետ, որովհետև միշտ նոր մարդիկ են հայտնվում ու դառնում հետազոտման օբյեկտ

Հարազատ դարձավ, քանի որ այստեղ ինձ լսեցին, բազում փորձերից հետո ընդունեցին համակարծիք մարդիկ գտնվեցին, խելացի ու իսկապես լավ մարդկանց հետ հնարավորություն եղավ շփվելու ու էդ շփումը մինչև օրս շարունակելու:

[Գանգրահեր]

Այս թեմայում ակումբի անդամներին առաջարկում եմ հիշել և գրի առնել,թե ինչպես պատահեց,որ դարձան «Դար» ակումբի հավատարիմ մասնակիցներ,փորձենք հիշել մեր առաջին տպավորությունները:

[Chuk]

Առաջին անգամ որ մտա, կատաղել էի: Ասում էի «Էս ի՞նչ անկապ ֆորում ա, որ հայերեն գրում ես, ալաֆրանգա ա ստացվում ու ինձնից բացի գրանցված անդամ չկա»: Բայց հետո ջնջեցի, թազա ինստոլ արեցի, ամեն ինչ դզվեց...

[Գանգրահեր]

Հիշում եմ,երբ առաջին անգամ մտա ՀՊՏՀ-ի մասին տեղեկություն էի ուզում և այդպես հանկարծ գրանցվեցի))առաջին գրառումս անգլերեն տառերով ուրախ-ուրախ կատարեցի ու ու հասկացաոր տխուր բան եմ արել(

[Adriano]

Իմ`ակումբի հետ առաջին ծանոթացումը եղավ այն ժամանակ, երբ փորձում էի գտնել մի կայք, ուր մարդիկ ազատ, առանց խնդիրների կարող են հարցեր առաջ քաշել, լսել ուրիշի կարծիքներ, գրել սեփական մտքերը: Ահա փնտրելով-փնտրելով վերջապես ընկա ակումբի հասցեյի վրա: Այ մարդ տեսնեմ սաղ հայերենա: Նախ զարմացա, ասեցի լավ է մի հավայի բան պետքա լինի էլի: Հետո հետաքրքրությունից ելնելով գրանցվեցի: Այ մարդ գրանցվելուց հետո, երբ սկսեցի կարդալ թեմաները և գրառումները հասկացա, որ լրիվ իմ ուզածն է, իսկ մակարդակը շատ ավելի բարձր է, քան նմանատիպ այլ կայքերինը: Անուհետև ավելի հետաքրքություն առաջացավ, երբ առաջին անգամ հանդիպեցի ակումբցիների հետ: Շփվելով նրանց հետ` հասկացա, որ Հայաստանում ևս կա երիտասարդության մի զանգված, որը բացի հավայի անկապ խոսալուց ունի իր իսկ բովանդակությունը, լրջությունը: Եվ նույնիսկ հիմա էլ չեմ փոշմանել, որ դարձել եմ այս ակումբի անդամ:

[Lion]

Այս թեմայում ակումբի անդամներին առաջարկում եմ հիշել և գրի առնել,թե ինչպես պատահեց,որ դարձան «Դար» ակումբի հավատարիմ մասնակիցներ,փորձենք հիշել մեր առաջին տպավորությունները:

Իսկ ես ֆորումում հայտնվել եմ իմ Տարեգրքի կապակցությամբ - այն ժամանակ չէի էլ պատկերացնում ֆորումի նրբությունները, միայն ընդհանուր պատկերացումներ: Ու սկզբում Ակումբը ընդհանրապես չէր էլ առանձնանում ինձ մոտ այլ ֆորումների շարքից: Դա հետո էր, որ այն առանձնացավ, առանձնակի դեր ու նշանակություն ստացավ ու ես... մնացի

[VisTolog]

Ավելի լավա չհիշեմ:

[Chuk]

Ավելի լավա չհիշեմ:

Կակռազ քոնն ա հետաքրքիր, հլը հիշի

[VisTolog]

Կակռազ քոնն ա հետաքրքիր, հլը հիշի

Դե՜, եթե եկել է խոստովանության ժամանակը, ուրեմն խոստովանվեմ:

Ակումբի մասին նախ իմացել եմ գովազիդ: persons.am-ում, աջ կողմի վրա էր բանները: Գրանցվելուց կարելիա ասել անմիջապես հետո իմացա, որ ինձ ծանոթ մեկն էլ ա ակումբից: Մականունը չեմ հիշում, ինքն էլ ոչ արգելափակվածա, ոչ էլ մտնումա: Ես էլ էն վախտերը շա՜տ միամիտ էի ու քանի որ դեռ բան չէի հասկանում ֆորումից, ֆորումային համակարգերից, ինքն էր ինձ օգնում: Արգելափակվել եմ մոտ 10 անգամ տարբեր մականուններով գրանցվելու պատճառով: Մականունները չգրեմ, հավես չկա: Հետո ես իմ ծածկագիրը տվել էի այդ ակումբցուն, ինքն էլ չգիտեմ ինչեր էր անում Գրանցվում էի ու երկու օր հետո էլի արգելափակվում:

Ամեն օր խախտումներ, տուգանայիններ Philosopher-ի կողմից... բայց դիտմամբ արված խախտումներն իմ կողմից չէին արվում

Չու՛կ, հիշու՞մ ես, որ առաջին հանդիպման օրը հարցրեցիր, թե էն քեզ նամակ գրողը իրականում էն մա՞րդն էր, որ ինքն էր քեզ ասել, թե ես էի կայֆավատ լինում: Ես ասեցի, որ էն մարդն էր, բայց տենց չի… չէ, ոչ թե դիտմամբ եմ խաբել, այլ ավտոմատ ինքնապաշտպանական պատասխան եմ տվել: Դե հետո էլ չէի կարա ասեի, որ տենց չի: Բայց հիմա արդեն էն մարդնա մեկ-մեկ էդ պրոֆիլով մտնում:

Ինձ թվումա էլ առաջին հանդիպումից խոսալու կարիք չկա:

[Ռուֆուս]

Չնայած սրա որոշ մասերը Ակումբի որոշ թեմաներում արդեն գրել եմ ու շատերը գիտեն, բայց մի հատ էլ ընկնեմ հիշողությունների գիրկը...

Սկսեմ նրանից, որ առաջին անգամ որևէ ֆորումում գրանցվել եմ 2003թ-ին, միջազգային ֆորում էր, մասնակիցները աշխարհի տարբեր երկրներից, ֆորումի թեմատիկան համակարգչային խաղ էր, սակայն ֆորումում խաղից բացի ինչ ասես չէինք քննարկում: Ֆորումի միակ հայն էի, ակտիվորեն արտասահմանցիներին ծանոթացնում էի Հայաստանի պատմության ու մշակույթի հետ, սկզբում շատ հավես էր, բայց մի քանի տարի հետո ձանձրացա:

Ակումբցիների հետ ծանոթությունս նախորդել է Ակումբի հետ ծանոթությանս: Ճանաչում էի Գալաթեային, Երկնայինին, Վարպետին (հեռակա), Մանուլին, Մալալետկային (վերջին երկուսի հետ 2006-2007թթ գնում էինք Շանթ Սուպերստարի նկարահանումներին ) ու էլի մի քանի հոգու: Մենք էն ժամանակ ՄայՀայաստան ֆորումի անդամներն էինք: Հետո ՄայՀայաստանը ինչ-ինչ պատճառներով պասիվացավ ու էլ ֆորում չմտա: Ինչ-որ տեղ ուրախ էի, որ ֆորումներից ազատվեցի, որովհետև չափից դուրս շատ ժամանակ էր խլում: ՄայՀայաստանի փակվելուց հետո Երկնայինն ու Գալաթեան գրանցվեցին Ակումբում ու սկսեցին ինձ էլ համոզել, որ ես էլ գրանցվեմ: Ասում էին, որ շատ լավ ֆորում է, միայն հայերեն են գրում, մասնակիցները շատ լավն են, ընկերական, մտերիմ, խելացի, ֆորումի քննարկումները շատ հետաքրքիր են անցնում... Սկզբում չէի ուզում, բայց մի դեպք ստիպեց ինձ գրանցվել: Ուրեմն Գալաթեայի ու Երկնային գրանցվելուց մի երկու շաբաթ անց իրենք ակումբցիների հետ գնացել էին կարաոկե ու շատ լավ ժամանակ անցկացրել: Մտա Ակումբ, նկարները նայեցի ու նախանձվեցի... ես էդ ժամանակ շփման կարիք ունեի ու մոտս մեծ ցանկություն առաջացավ գրանցվել ու ընկերանալ էս մարդկանց հետ:

Գրանցեցի 2008թ-ի փետրվարին, մականունս չգիտեմ ինչի դրեցի Նեկրոմանտ () ու Երկնայինին խնդրեցի, որ առաջին իսկ Ակումբի հանդիպմանը ինձ էլ կանչի: Ակումբից իհարկե միանգամից գլուխ չհանեցի, բայց մի քանի հոգի մոտս հետաքրքրություն առաջացրեցին , մասնավորապես՝ Ուլուանան ու Բյուրը: Դե առաջին հանդիպում իրեն շատ չսպասեցրեց, գրանցումիցս մի քանի օր անց Արշակի ծնունդն էր, Երկնայինի հետ միասին գնացինք Վեստ: Առաջին տպավորություններս խիստ հակասական էին.... Նախ բոլորն ինձ շատ դուր եկան, բայց միևնույն ժամանակ հասկացա, որ ես էստեղ օտար եմ ու ինձ երևի երբեք էլ չընդունեն իրենց շարքերը Նայում էի, բոլորն ընկերական, իրար հետ զրուցում են, խմում, կենացներ ասում, իսկ ես մենակ՝ անկյունում նստած լիքը անծանոթ մարդկանց հետ չգիտեի ում հետ ինչից զրուցեի...

Բարեբախտաբար իրավիճակը փրկեցին Պոետն ու Կիտան, միասին գնացինք ֆիլմ դիտելու ու ինձ մի փոքր ավելի լավ զգացի: Առաջին հանդիպումից հետո մտածում էի, որ էլ հանդիպման չեմ գնա, իրենք արդեն իրենց ընկերներին գտել են ու էլ ինչի՞ պետք ա ընկերանան իմ հետ... Բայց ճակատագրի բերմամբ սկսվեցին փետրվարյան հանրահավաքները ու ես հանրահավաքների ակտիվ մասնակիցներից մեկը դառա Էնքան լավ եմ հիշում էդ օրերը, թե ոնց էինք հավաքվում Սպենդիարյանի արձանի մոտ ու սկսում խոսել, ինչպիսի վեհ գաղափարներ էինք քննարկում, ինչպիսի մեծ հույսեր ունեինք, դա իսկական ռոմանտիզմ էր... Դե էդ ընթացքում էլի բազմաթիվ Ակումբցիների հետ ծանոթացա, մենակ թե էս անգամ արդեն ինձ օտար չէի զգում, որովհետև արդեն ընդհանուր քննարկման թեմաներ ունեինք: Դե հետո ինչ պատմեմ...

Ու էդպես շատ արագ մերվեցի Ակումբցիների հետ ու դարձա հիմնական կորիզի մասնիկը: Բայց ամենակարևորն այն էր, որ բուն ֆորումի վիրտուալ շփումը միշտ եղել է երկրորդական՝ իրական կյանքում շփումից հետո: Հիմա էլ երբ մտածում եմ Ակումբի մասին, ուրախանում եմ, որ իմ մոտ Ակումբը առաջին հերթին ոչ թե ֆորումն է եղել, այլ Ակումբի հանդիպումներն, ոչ թե մականուններն են եղել, այլ անունները, ոչ թե գրառումները՝ այլ իրական կյանքում խոսակցություններն ու քննարկումները:

Մի խոսքով գրելու շատ բան կա, բայց կարճ կապեմ, մի հապաղեք, շտապեք Ակումբի հանդիպումներին, էդպես շատ ավելի հետաքրքիր ա Ամենադժվարը առաջին քայլը կատարելն ա, իսկ հետո....

[Մանուլ]

Ես էլ պատմեմ :
Ռուֆն արդեն ասեց, որ ուրիշ ֆորումից մի քանի հոգով ծանոթ էինք (Դային մոռացար, Հայկ , մեկ էլ, եթե չեմ սխալվում, ivy-ն էլ կար ՄայՀայաստանում): Մի անգամ օդնօկլասսնիկում Ադամն ինձ գտավ Երկնայինի (այսուհետ` Նյուտկա) ընկերների մեջ: Ադամն ու ես նույն դպրոցում էինք սովորում: Պատմեց, որ Ակումբից ա ճանաչում Նյուտկային, որ հանդիպումներ են կազմակերպում, որ անպայման գրանցվեմ, շատ լավ ֆորում ա և այլն: Մոտ մի շաբաթ հետո` 2009-ի փետրվարի 19-ին, գրանցվեցի: Սկզբից ջղայնացա, որ Mane մականունը զբաղված էր: Հետո տեսա` Manul-ը` նախկին նիկս էլ ա զբաղված, մտածեցի, որ կարելի ա հայերեն գրել մականունը: Փորձեցի Մանե-ն, էլի զբաղված էր: Մնաց Մանուլ-ը, որը սկզբից էլ դուրս չէր գալիս : Եվ այդպես գրանցված և առանց գրառման մնացի մինչև հունիսի 5-ը:

Բախտի բերմամբ հունիսի 5-ին մտա Ակումբ, սկսեցի փորփրել: Ռուֆուսի նկարը տեսա, հետո Ariadna մականունով անդամին տեսա, որը իմ կարծիքով պիտի Լիլը (Գալաթեան) լիներ, որովհետև իր երբեմնի նիկերից էր: Գրառում թողեցի «Բարև, Ակումբ.ամ» թեմայում, դուրս եկա: Հին ծանոթներս ճանաչել էին ու արձագանքել էին, նենց լավ էր : Հայկն օգնեց գլուխ հանել ֆարումից ու անդամներից: Ասեց, որ Գալաթեան ա Լիլիթը, իսկ Արիադնան Ձայնալարի քույրն ա, ու երկուսն էլ շատ լավն են: Ասեց, որ Ակումբը ՄայՀայաստանից հազար անգամ մակարդակով ա, ինչին ես թերահավատությամբ վերաբերվեցի: Ընդամենը մի ամիս հետո հասկացա, որ ճիշտ ա ասել Հայկը. անհամեմատելի են :

Օգոստոսի կեսերին եմ առաջին անգամ հանդիպման գնացել: Նյուտկան ասել էր, որ հենց ինքը գնա հանդիպման, ինձ էլ կասի: Մենակ վախենում էի գնայի (չնայած մինչև հիմա էլ վախենում եմ ): Էնքան շատ մարդ կար, ես էլ անկյունում էի նստած: Տպավորություններ չեմ գրել, բայց դուրս եկան բոլորն էլ, ում հետ հասցրի շփվել : Դե, զգացողությունները Հայկն ու Մուրմուշկան շատ լավ նկարագրել են:

Հիշեցի՜. առաջին ակումբցուն մինչև էդ հանդիպման գալս էի տեսել: Ակումբցիների լուսանկարները տեսել էի, մի օր երեկոյան Պրոսպեկտն էի անցնում, Կուկն էլ դիմացից էր գալիս: Ուզում էի գայի տուն, հարցնեի` իսկականից ինքն ա, թե չէ: Էն էլ եկա տուն, տեսա` մի ամսով արգելափակել են իրան :
Ու դրանից հետո անընդհատ շուրջս էի նայում, տեսնեի` ծանոթ ակումբցի կհանդիպի՞ :
Սրանք էլ իմ առաջին քայլերը :