«Անեկդոտներ» բաժնի թեմայից դուրս քննարկումներ

[Շինարար]

«Անեկդոտներ» բաժնում քննարկումներն արգելվում են, բայց երբեմն լինում են անեկդոտներ, որոնց մասին ինչ-որ ասելու բան է լինում, ինչու ոչ՝ նաև քննարկելու: Եթե միայն առանձին թեմա լիներ անեկդոտների համար, դրա կարիքը թերևս չլիներ, բայց քանի որ կան թեմատիկ բաժանումներ, հետաքրքիր է հասկանալ, թե ինչի հիման վրա է այս կամ այն անեկդոտը դրվում այս կամ այն խորագրի ներքո: Ժամանակին 2 անեկդոտ, որոնք ղարաբաղցիների մասին էին, փոխեցի լոռեցիների վրով ու դրեցի լոռեցիների մասին անեկդոտներ թեմայով, որովհետև բնույթով ինձ լոռեցիական թվացին:

Մի թերթից եմ թխել, ընդեղ ղաբաղացոնց վրա էր գրած, բայց բնույթով լռիվ լոռեցիական են, մի անիկդոտ էր մեզ մնացել, էդ էլ են ուզըմ իրանցով անեն

-Էն մեր րեխի համարը հիշըմ չե՞ս:
-Ոչ:
-Ա մոտավորա՞պես էլ չես հիշըմ:

Մահամերձի մոտ, որ արդեն, ասելով, ոչ մընին չի ճնանչըմ:
-Վալոդ, ինձ տեղը չե՞ս բերըմ:
-Չէ, Սարիբեկ ջան, չէ…

Այսինքն, երբ ասում ենք՝ լոռեցին, ղարաբաղցին կամ գյումրեցին, ինչ-որ կերպ դա արդարացված է լինում, երբեմն այն աստիճան, որ լոռեցու մասին անեկդոտւմ եթե չասես լոռեցին, այլ ասես գյումրեցին, հեչ ծիծաղալու չի լինի, նույնը հակառակը:

Այսինքն, անեկդոտն ընկալող հասարակությունն ունի ինչ-որ նախնական ինֆորմացիա, որը ամեն անգամ անեկդոտ պատմելիս չես կրկնում, անեկդոտի տեքստում և կա, և չկա: Չկա այնքանով, որ չի ասվում ամբողջ ինֆորմացիան, բայց կա այնքանով, որ ասվում է՝ էս լոռեցին, էս լեննականցին: Դա մոտավորապես նման է այն լեզուներին, որոնց այբուբեններում ձայնավոր հնչյունները չեն արտահայտվում, բայց լեզվի կրողը բառը գիտի, ու տվյալ բաղաձայնների հաջոդականությունը տեսնելիս, գիտի, թե ինչ ձայնավորների հետ են դրանք զուգադրված կոնկրետ բառում:

Նույնը այս դեպքում. գիտես՝ անեկդոտ է, գիտես՝ գյումրեցի է, էլ պետք չի ասել, թե ինչ-ինչ հատկանիշներ ունի գյումրեցին, որ տվյալ խոսքը ծիծաղելի է դառնում, սրամիտ է դառնում հենց դրա ասողի՝ գյումրեցի լինելով:

Լոռեցիների անեկդոտներում երևում է լոռեցու միամտությունը կամ միամիտ սրամտությունը, հարցասիրւթյունը, գյումրեցիների անեկդոտներում՝ գյումրեցու սրամտությունը, քյավառցիները խմելու հետ լավ են, անգլիական հումորը անգլիացիների անվրդովության մասին է, սև հումորը սև է, վանաձորցիների մասին կարելի է անեկդոտ պատմել այնպիսի թեմաներով, որոնք վերաբերում են կլիմայական խոնավ պայմաններին. եթե վանաձորցի երեխան անեկդոտում արև չի տեսել, նորմալ է, երևանցի երեխայի մասին նույն անեկդոտը ծիծաղելի չի լինի:

Վանաձորում երեխաները արևը քառակուսի են նկարում։ Կհարցնեք, ինչու՞։ Պատասխան. Չեն տեսել։

Հիմա էս անեկդոտը ինչո՞վ է լոռեցու մասին, ես չհասկացա:

Լոռեցին ընկերոջը.
-Էս մեր հարևան ապարանցի Սերոժը լրիվ ապարանցի ա,1000 անգամ ասել եմ Սերոժ,իմ կնիկը քո կնիկը չի,էլի գլուխը չի մտնում…

Խելքս գնում է լոռեցիների մասին անեկդոտների համար, չմտածեք, թե լոռեցի եմ, անեկդոտը դուրս չի եկել, դրա համար այսքան երկար խոսեցի, բայց ախր հեչ լոռեցու մասին չի, է…

Հ.Գ. Հարգելի մոդերներ, այսինքն, հարգելի Ուլուանա, եթե կգտնես, որ թեման իրավունք չունի գոյության, խնդրեմ, փակիր, չեմ նեղանա, ես իմ ասելունը ասացի: Բայց ինձ թվում է, որ արժե՝ մնա, հը՞:

[Zhor(ARM)]

խնդրեմ, փակիր, չեմ նեղանա, ես իմ ասելունը ասացի: Բայց ինձ թվում է, որ արժե՝ մնա, հը՞:

ես իմ ասելունը ասացի, տենց բառ դեռ չէի լսել,

[ministr]

Հիմա էս անեկդոտը ինչո՞վ է լոռեցու մասին, ես չհասկացա:

Էնքանով, որ Լոռին համարվումա անձրևային շրջան:

[_Հրաչ_]

ես իմ ասելունը ասացի, տենց բառ դեռ չէի լսել,

Մեր բարբառում «ասելիք» բառը հաճախ գործածվում ա «ասելուն» տարբերակով

Շինարար ջան, երևի լոռեցի ես, դրա համար էլ չհասկացար: Կատակից նեղանալ չկա, չէ՞:
Էս հենց քո ասած անեկդոտներից ա, որ եթե չասես լոռեցին, ասես ուրիշ մեկը, անեկդոտը համուհոտը կկորցնի: ԻՀԿ:

Է որ ապարանցին ապարանցուն հարցներ, անեկդոտի համեմունքը պակա՞ս կլիներ:

Էնքանով, որ Լոռին համարվումա անձրևային շրջան:

Մինիստր ջան, իրա գրածն ըստ երևույթին վերաբերվում էր ոչ թե նախորդ, այլ հաջորդ անեկդոտին:

Վայ, գրեց արդեն

[Շինարար]

Ռուսին, վրացուն մեկ էլ աբարանցուն մահապատժի են ենթարկում ու հնարավորություն են տալիս որ իրենք ընտրեն` գնդակահարություն, էլեկտրական աթոռ կամ գիլյոտին (եթե չգիտեք ինչ ա` խնդրեմ): Էս ռուսը իմանում ա, որ գիլյոտինի դեպքում եթե էդ շեղբը լռվի, մինչեւ վերջ չիջնի, բաց են թողնում, դա ա ընտրում: Էս շեղբը իրոք մինչեւ վերջ չի իջնում, ռուսին բաց են թողում: Վրացին տեսնում ա, որ տենց լավ շանս կա, ինքն էլ ա դա ընտրում: Էլի էդ շեղբը մինչեւ վերջ չի իջնում, բաց են թողնում: Էս աբարանցուն են հարցնում.
– Դո՞ւ ինչ ես ընտրում:
– Այ մարդ, գնացեք էլեկտրական աթոռ բերեք, էս ձեր սարքը աչքիս փչացած ա:

Ապարանցին ,Անգլիացին ու Գերմանացին գնում են հրաձգության մրցումների: Անգլիացին կրակումա ուղիղ կենտրոնին է կպնում ասում է.
- "Yes , I am Robin Hood", գերմանացին կրակում է ելի կենտրոնին է կպնում , ասում է .
- "Yes, I am Wiliam Walas", ապարանցին կրակում է, կպնում է կողքի ծառի մոտ կանգնած մարդուն , ասումա
- "I AM SORRY":

Նոր միտում ա, ազգությունների մասին անեկդոտներում հային փոխարինել ապարանցիով, վրացին, ռուսը, անգլիացին ընդհանրացված են, իսկ ապարանցին մասնավորեցված: Ստիպված եմ տխրեցնել ոչ ապարանցի բանասացներին: Այդ անեկդոտներից առաջինում ռուսի ու վրացու հետ հայը պետք է լինի, իսկ երկրորդի դեպքւմ գերմանացու ու անգլիացու կողքին բանահյուսական ավանդույթում հայը՝ ընդհանրացված, թե մասնավորեցված, ընդհանրապես չի էլ տեղավորվում, բայց եթե պետք է տեղավորել, ամեն դեպքում, էլի պետք է հայը լինի, ոչ թե ապարանցին:

[Rammstein]

Նոր միտում ա, ազգությունների մասին անեկդոտներում հային փոխարինել ապարանցիով, վրացին, ռուսը, անգլիացին ընդհանրացված են, իսկ ապարանցին մասնավորեցված: Ստիպված եմ տխրեցնել ոչ ապարանցի բանասացներին: Այդ անեկդոտներից առաջինում ռուսի ու վրացու հետ հայը պետք է լինի, իսկ երկրորդի դեպքւմ գերմանացու ու անգլիացու կողքին բանահյուսական ավանդույթում հայը՝ ընդհանրացված, թե մասնավորեցված, ընդհանրապես չի էլ տեղավորվում, բայց եթե պետք է տեղավորել, ամեն դեպքում, էլի պետք է հայը լինի, ոչ թե ապարանցին:

Կոտրենք կարծրատիպերը:

Ասեմ, որ անեկդոտը լսելուց ես էլ եմ ասածիդ մասին մտածել, բայց «հայ» տարբերակով անձամբ իմ համար ոչ մի կերպ ծիծաղելի չէր ստացվում, որտեւ «աբարանցիությունը» սովորաբար հայի համընդհանուր հատկանիշների մեջ չի մտնում:

[CactuSoul]

Հիմա էս անեկդոտը ինչո՞վ է լոռեցու մասին, ես չհասկացա:

Շինարար ջան, երևի լոռեցի ես, դրա համար էլ չհասկացար: Կատակից նեղանալ չկա, չէ՞:
Էս հենց քո ասած անեկդոտներից ա, որ եթե չասես լոռեցին, ասես ուրիշ մեկը, անեկդոտը համուհոտը կկորցնի: ԻՀԿ:

[Շինարար]

ես իմ ասելունը ասացի, տենց բառ դեռ չէի լսել,

Ես դեռ շատ բառեր գիտեմ, որ դու դեռ լսած չես լինի

Շինարար ջան, երևի լոռեցի ես, դրա համար էլ չհասկացար: Կատակից նեղանալ չկա, չէ՞:
Էս հենց քո ասած անեկդոտներից ա, որ եթե չասես լոռեցին, ասես ուրիշ մեկը, անեկդոտը համուհոտը կկորցնի: ԻՀԿ:

Հնարավոր ա, բայց իմ ուղեղը չի մտնում, իմ իմացած լոռեցիական չի, կամ ավելի շուտ իմ հասկացած

Էնքանով, որ Լոռին համարվումա անձրևային շրջան:

Մինիստր ջան, խոսքս, էդ անեկդոտի մասին չի, ներքևի անեկդոտի մասին ա, Լոռին չէ, բայց մեր Վանաձորը նենց նամոտ քաղաք ա, ես էս տարիքիս, ես էլ արև տեսած չեմ մեզ մոտ

[Ֆոտոն]

Նոր ֆեյսում կարդացի

Խալոյի մարդը մահամերձ էր: Հարևանները հարցնում են, թե ինչու չի բժշկի տանում:
-Ի՜, ֆողեմ դրա գլուխը, հեսհէ դրա ումուդին չեմ:

Lեզվի պատճառով չհասկացա: Կթարգմանե՞ս :

[Շինարար]

Lեզվի պատճառով չհասկացա: Կթարգմանե՞ս :

Խալոն անունն ա, ֆողեմը հողեմ, ումուդին՝ հույսին: հեսհե-ն էլ.... ըըըը... դե քոփի եմ արել կարծում եմ հենց էն ա-ի կարգի ինչոր բան:

[Hayk Avetisyan]

Իսկ որն է հիմա սովորական անեկդոտ գրելու տեղը? անեկդոտներ թեման փակվել ա:

Տաքսի <<Նոստրադամուս>> ի կարգախոսը - մենք կզանգենք...

[Ուլուանա]

Իսկ որն է հիմա սովորական անեկդոտ գրելու տեղը? անեկդոտներ թեման փակվել ա:

Խառը–խշտիկ անեկդոտներ

Ի դեպ, էդ թեման դարձրի կարևոր, որպեսզի աչքի առաջ լինի, չնայած բառիս բուն իմաստով կարևոր չի ։

[Alphaone]

Ադամը դրախտում գետակի ափին նստածա լինում,մեկել ապարանցի Եվանա գալիս ու, հետևից փակելով Ադամի աչքերը, ասումա.
-Կարաս՞ ասես` ովա:

Փաստորեն ըստ տարածված տեսակետի մարդկության նախամայրը եղել է ապարանցի

[Լեո]

Ապարանցին առաջին անգամ ավտո ա առնում, հարևանները հարցնում են.
- Ավտոիդ անունն ի՞նչ ա:
Ասումա.
-Առաջիննա, ուզում եմ հորս անունը դնեմ...

Հարևանների հարցը պատասխանից ավելի դեբիլ ա

[Ուլուանա]

Ծխելը պետք է թարկել, երբ ծխխախոտի տուփերին գտնում ես քո նկարները

Ժող, էս չեմ հասկանում։ Ո՞վ կբացատրի. ի՞նչ նկարների մասին ա խոսքը...