մի քիչ գրեմ հենց IPv4-ի մասին, որը որը 99.99%-ով օգտագործվում ա տվյալ պահին աշխարհով մեկ: IPv4 հանդիսանում ա TCP/IP -ի հիմնական պահոցը: այդ պրոտոկոլը զբաղվում ա ցանցի մարշրուտիզացիայով, այսինքն պակետնները ուղղորդում ա ուղարկողից դեպի ստացողի հասցեին: IP պրոտոկոլը ուղարկում է տվյալները դեյտագրամներով: ամեն մի դեյտագրամ բացի փոխանցվող տվյալներից նաև պարունակում ա վերնագրեր:
սովորաբար վերնագիրը բաղկացած է լինում 20 օկտետից, այսինքն 20 բայտ ծավալ ա ունենում:
IP հասցեների (ստացող/ուղարկող) դաշտերը կազմում են 4 բայտ, սովորաբար լինում ա 4 թվերի տեսքով, որոնք իրարից անջատվում են կետերով` ամեն մեկը 1 բայտ: IPv4 հասցեների թիվը գերազանցում ա 4 միլիարդը, որը այդքան էլ շատ չի, չնայած NAT հասկացողությունը:
IPv4-ի հիմնական թերություններն են`
- Հասցեների դեֆիցիտը
- Պրոտոկոլի ընդլայնվածությունը – ավելի ճիշտ` չընդլայնվածությունը. վերնագրերում բավական տեղ չլինելու պատճառով անհնար է տեղադրել լրացուցիչ պարամետրեր
- Ապահովությունը – ոչ մի միջոց չկա պաշտպանելու պակետների ինֆորմացիայի պարունակությունը
- IPv4 պրոտոկոլի մեջ բացակայում է դաշտ որտեղ նշվեր լինքի թողունակության, սպասման ժամանակի տվյալները նշելու համար, դրանք անհրաժեշտ են որոշ ցանցային ծրագրերի նորմալ աշխատանքի համար
- Բացակայում է ավտոմատ կարգավորման մեխանիզմը
ինչպես նաև, v4 ում բացակայում է շիֆրերի օգտագործումը, որը ժամանակակից ցանցում ուղղակի դառնում է անհրաժեշտություն:
Մեջբերել
Էջանիշներ