Ավելի քան դատարկ միջին տրամաչափի ցնդաբանություն, որ ի վերջո որոշեցի տեղադրել ոչ թե «դատարկացնդաբանություններում», այլ էստեղ:
Դու գնում ես… Բարով գնաս…
Էլ չեմ սպասում, բայց կսպասեմ,
Որ էլի գաս՝ մեղմ ժպիտով,
Որ թևերիդ մեջ արտասվեմ:
Որ իմ հույսը էլի ծաղկի,
Ու որ թվա, թե ուրախ եմ,
Որ կարոտդ սեր բարբառի,
Որ մտքերս հիմքից քանդեմ…
Ու որ հետո անէացած,
Այդ հուր խաբկանքից բոցավառ՝
Ես համբուրեմ աչքերը քո
Ու ասեմ՝ «բարի ճանապարհ»…
Ու հետո էլի դու գնաս,
Ու հետո էլի սպասեմ,
Ու հետո… Էլ ոչինչ չի լինի…
Ու երազս լուռ կսպանեմ:
Գիտեմ, որ անկապ ա, բայց քարկոծել չկա, շուտ եմ ասել:
Էջանիշներ