Անուլ,,,

[RADIOmanyachka]

Այ բալիկ ջան, դու կյանքում էիր այս ժամին տանը մնացել, որ էսօր մացիր տանը: Ավելի լավ չէր լինի չալարեիր ու գնաիր գործերովդ, քան թե նստերի տանը ու առավոտվանից ջրի մարդ, լույսի մարդ, գազի մարդ, տո ես չգիտեմ ինչի մարդ… Ու բոլորը որոշել եին հենց էսօր գալ ու անվտանգությունը ստուգեին, հա, բայց իմ նյարդերի հաշվին?
Ես թուղթը ստորագրի, են թուղթը ստորագրի… Մնում ա վերելակի մարդն էլ (կամ կինը) գա ու վերջ: Բայց ես տեղում ինֆարկտ կստանամ, որ վերելակի մարդը գա, ախր մենք շենքում չենք ապրում: Չնայած ամեն տարրօրինակ բան կարա իմ հետ կատարվի: Ըհն Դուռը ծեծում են…

[RADIOmanyachka]

-Ես անսիրտ եմ:
-Էտպես մի ասա:
-Ես իրոք անսիրտ եմ: Կենդանիներից ոչնչով չեմ տարբերվում, նրանք էլ չեն կարողանում սիրել:
-Դու չարաչար սխալվում ես, քո մեջ այնքան սեր ու մարդկություն կա:
1.5տարի անց
-Ես անսիրտ եմ:
-Դու էլ անսիրտ չես կարող լինել

[RADIOmanyachka]

Ուղիղ 2տարի առաջ հենց այս օրը, և՛ հենց այս ժամին, ճակատագիրը ինձ մատուցեց իր ամենամեծ նվերը:
ԵՎ հենց այդ նվերի շնորհիվ է, որ ես հիմա ու շատ հաճախ, շատ լայն ժպիտով ժպտում եմ:
Ճիշտ է, որոշ ժամանակ պահանջվեց ինձանից, որ ես հասկանամ այդ նվերի իսկական արժեքն ու նշանակությունը:
Մեկ-մեկ շատ դժվար է լինում համակերպվել նոր բաների հետ, իսկ հիմա ես իմ կյանքն ու իմ առօրեան առանց այդ նվերի չեմ պատկերացնում:

[RADIOmanyachka]

Յուրաքանչյուրս ամեն ինչ ունենք այս պահին և՛ երջանիկ լինելու, և՛ դժբախտ լինելու համար:
Նայած թե այդ պահին, որ հատկանիշը կամ տրամադրվածությունն է լինում ռեցեսիվ, որը՝ դոմինանտ:

[RADIOmanyachka]

Ջիվս ու Սոնաս՝ հորեղբոյրս տղան ու ընկերուհիս ամուսնացաաաաաաաաաաաաաաաաաան: Կյանքում սենց հուզված ու ուրախացած չեմ էղել: Երևի իրանցից հետո ամենաուրախ մարդը ես էի:
Ձեզ անսահման երջանկություն ու սեր եմ մաղթում

[RADIOmanyachka]

Անընդհատ ուզում եմ գրեմ, գրեմ, գրեմ…
Վերցնում եմ թուղթն ու գրիչը ու մինչև վերջին ուժերս գրում եմ, գրում եմ էմոցիաներս դուրս հանելով, էներգիաս սպառելով: Չեք հավատա, բայց գրում եմ առանց գիտակցելու թե ինչ եմ գրում: Շատ հաճախ համարձակություն չեմ ունենում գրածս կարդալու: Ամեն անգամ կարդալուց նորովի եմ բացահայտում ինձ, այն ինչ որ հոգումս է կատարվում կողքի հայացքից եմ նայում, շատ հաճախ զարմանում եմ ինձ վրա, թե ինչպես եմ կարողանում այդ ամենը զգալով հանգիստ ապրել, ժպտալ, ուրախանալ երբեմն լիաթոք: ՈՒ ուրախանում եմ, քանի որ գիտակցում եմ, որ դեռ ամեն ինչ կորած չէ:
Ու գրածներիս շատ ուշադիր եմ լինում, որ ոչ ոքի ձեռքը չընկնի, ոչ ոք չիմանա թե ինչ է կատարվում իմ հոգում, սրտում: Կան բաներ որոնք միայն մերն են

[RADIOmanyachka]

Գարուն, արև, պայծառություն, ջերմություն