Մի անգամ ես ու paniaG - ը Մոսկվա կինոթատրոնի մուտքի մոտ կանգած չեմ հիշում ինչ էինք որոշում, ու մի հատ տենց փոքր տղա կար՝ հոգևոր նկարներ էր ծախում, մոտենում էր մարդկանց ու մեզ մոտեցավ.
-Էս նկարներից առեք, 200 դրամ ա:
-Չէ ապեր, պետք չի:
Ու վրդովված մի տեսակ մանկական անկեղծությամբ ասեց.
-Ա դե ոչ մեկ չի առնում...
Ու պահի տակ սենց արեցի.
-Դե մեկը կառնի էլի:
Ու էդ պահը նենց լավ ստացվեց, նենց հավեսով ստացվեց ու էդ էրեխուն նենց հույս տվեցի, նենց լավ ասեցի, որ էրեխեն հույսով լցվեց ու երևի ավելի ջանասիրաբար սկսեց ուրիշների վրա
: Քիչ էր մնում իմ արածից ոգևորված ես էլ գնայի մի 2 հատ նկար վերցնեի ու կողքը կանգնեի..
Գիժ չեմ
Հարդ-ի խոսքերից
Մի անգամ ես ու paniaG - ը Մոսկվա կինոթատրոնի մուտքի մոտ կանգած չեմ հիշում ինչ էինք որոշում, ու մի հատ տենց փոքր տղա կար՝ հոգևոր նկարներ էր ծախում, մոտենում էր մարդկանց ու մեզ մոտեցավ.
Մեջբերել
Էջանիշներ