Դավ, երևի թե էս անգամ հետդ չեմ համաձայնվի: Հա՛, իհարկե գրական ստեղծագործություններ կարդալիս հաճախ ենք անկանխատեսելի բաների սպասում, դա ավելի հետաքրքիր է դարձնում ընթերցումը, բայց միշտ չէ, որ դա պետք է:Մելիք-ի խոսքերից
Կոնկրետ այս ստեղծագործությունը բացի գրական արժեքից, ըստ իս, այլ, ոչ պակաս մեծ, արժեք էլ ունի: Այն ներկայացնում է մեր իրականության որոշակի դրվագներ, կյանքի որոշակի դաժան իրավիճակ և սովորական գրական ստեղծագործությունից վեր է ածվում պատմական որոշակի հիշողության՝ չկորցնելով իր գրական արժեքը: Երբ կարդում ենք հին գրողների «կանխատեսելի» ստեղծագործությունները, երբեմն մեր համար դա անկանխատեսելի է լինում, որովհետև միայն կոնկրետ իր՝ գրվելու ժամանակաշրջանի համար է կանխատեսելի, իսկ մեզ. նոր ժամանակաշրջանի ապրողներիս, հնարավորություն է տալիս հասկանալ, թե ինչպիսին է եղել կյանքը այն ժամանակ: Ու հենց այդ առումով կոնկրետ այս ստեղծագործությունը մեծ արժեք կարող է ունենալ նաև ապագա սերունդների համար:
Իսկ ստեղծագործության մասին կարծիքս... թեև հիմա ավելի շատ ցանկանում ուրախ պատմություններ կարդալ, լսել միայն ուրախ բաների մասին՝ և հատկապես երիտասարդների գրածներից ու պատմածներից, բայց միևնույն է, կարդացի «մեկ շնչով» ու շատ հավանեցի: Հավանեցի ոճն ու շարադրանքը, լեզուն... ինչու՞ եմ սա նշում, որովհետև ցավոք հեղինակի գրածներից շատ քիչ բան եմ կարդացել (բացս կլրացնեմ):
Հեղինակին կասեմ միայն մեկ բառ՝
Կեցցե՛ս
Մեջբերել
Էջանիշներ