Գրեթե բոլորս էլ որոշակի չափով էգոիստներ ենք, մեր արածների մեծամասնությունն անում ենք մեր շահերից ելնելով, որոշ մարդկանց հետ շփվում ենք նույնպիսի պատճառով, ձգտում ենք ամեն ինչից օգուտ քաղել Մեզ՝ սիրելիներիս համար: Այս ամենն առաջանում ա հիմնականում ենթագիտակցորեն, ինտուիտիվ, մեր գոյությունը պահպանելու համար, և միգուցե մեզնից շատերն ասեն, որ նրանց մեջ էգոիզմ չկա, որ իրենց մասին գրեթե չեն մտածում, բայց հավաստիացնում եմ, նման մարդիկ, ցավոք, շա՜տ քիչ են:
Էգոիզմի ինչ-որ տոկոս բնորոշ ա համարյա բոլոր մարդկանց, դա մեզնից գրեթե կախված չի ու հիմնականում աննշան ա թե՛ մեզ համար, թե՛ մեզ շրջապատող մարդկանց համար: Սակայն լինում են այնպիսի էգոիստ մարդիկ, որոնք իրենցից բացի ուրիշ ոչ մեկի մասին չեն մտածում և իրենց լավ լինելու, իրենց հաճույք պատճառելու համար կարող են ցավ պատճառել նույնիսկ իրենց հարազատ մարդկանց:
Էգոիստ մարդիկ հակված չեն իրենցից բացի որևէ մեկին սիրել, քանի որ սեփական անձից բարձր որևէ մեկին դասել չեն կարող:
Հիմնականում էգոիստ մարդկանց չեն սիրում, բայց դա իրենց իսկի էլ չի հուզում, որտև իրենք համարում են, որ մնացածներն էնքան չկան, որ դրանից էլ իրանք հլը մի հատ էլ վատ զգան:
Թեման բացելու նպատակս այն ա, որ հասկանանք, թե ո՞նց են կարողանում մարդիկ լինել էգոիստներ ու բավարարվել միայն սեփական անձով և արդյո՞ք կան որևէ միջոցներ էգոիզմից ազատվելու համար:
Մեջբերել
Էջանիշներ