Ժողովուրդ, բայց, ամեն ինչից զատ, մի բան փաստ է - մեր ժամանակակից գրականության մեջ ֆենտեզի ժանր իրոք-որ գործնականում գոյություն չունի: Ու սա ասում եմ նաև որպես կրկնություն մի հայտնի գրականագետի կարծիքի...
Ժողովուրդ, բայց, ամեն ինչից զատ, մի բան փաստ է - մեր ժամանակակից գրականության մեջ ֆենտեզի ժանր իրոք-որ գործնականում գոյություն չունի: Ու սա ասում եմ նաև որպես կրկնություն մի հայտնի գրականագետի կարծիքի...
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Ահամ, սրա նման առաջադիմական ու խիստ հիմնավորված մտքեր արտահայտողներից ոգեշնչված, ասենք, իրավաբանական ֆակուլտետի 4-րդ կուրսի ուսանողը էս օրով մասնագիտական թեմայով պրեզենտացիա ա անում «Ռոքը որպես հանցագործության մոտիվ» թեմայով:Rhayader-ի խոսքերից
Սալվադոր Դալին երևի զարգացնում է, կրթում, վատը ցույց տալով՝ մարդկանց լավին, դրականին ուղղորդում: Կամ, ասենք, Ալան Մուրը: Սև ու սպիտակ բարոյականություն:
Իսկ հիմա նայենք. փաստորեն, հոմոսեքսուալիզմը, ռոք երաժշտությունն ու «ազատ սերը» չար են, ըստ Անինայի: Լավ է՝ սևամորթներին ու հրեաներին էլ չի անդրադարձել: Փաստորեն, սա ոչ միայն վատ գիրք է, այլ նաև շովինիզմ, քյառթություն ու ֆաշիզմ է դաստիարակում մարդկանց մեջ:
Ափսոս դույն պրեզենտացիայի պայծառ հեղինակը սույն իմաստուն գիրքը չէր կարդացել, թե չէ մի երկու ջախջախիչ արգումենտներ հաստատ կցիտեր.
«Եվ նրանք իջան անդունդը. Ֆիան մտավ մի սենյակ, որտեղ նստած էր Տերը: Հնչում էր երաժշտություն, որը ռոք էր հիշեցնում, բայց բառերի փոխարեն մարդկանց լացի ձայներ էին..»Նրանց նոր ընկերները՝ Մայն ու Թոմը պանկեր էին: Մի անգամ ռոք համերգից հետո նրանք ականատես եղան մի հետաքրքիր արարողության: Ռոք խմբի տղաներն ընտրում էին իրենց երկրպագուհիներից մեկին, որը պարտավոր էր դառնալ նրանց զոհն այդ գիշեր: Նրան բարձր ռոք երաժշտության տակ դաժան ծեծի էին ենթարկում, այնուհետև մարմնի ինչ-որ մասում դաջում էին իրենց խմբի անունը: Զաէմանալին այն էր, որ շատ աղջիկներ երազում էին դառնալ նրանց զոհը, քանի որ փորձությունները բարեհաջող անցնելուց հետո մի ամիս ռոք խմբի տղաների քածն էին դառնում:
«Ճիշտ և սխալ արարքների մասին պատկերացումներից այն կողմ մի դաշտ կա: Ես քեզ այնտեղ կհանդիպեմ»:
Ըհըն, ստեղ էլ անցան գեյերի քննարկմանը: Գիրքը քննարկեք, գիրքը!
Որը, ի դեպ, մի քիչ էլ եմ ինձ ստիպել կարդալ:
Ստեղ կարծիքա արտահայտվել, որ գիրքը արագա կարդացվում, հետևաբար լավնա: Մի կողմ թողելով էն, որ գրքի չափսերը դպրոցական տետրակ են հիշացնում, իսկ միջին գլխի երկարությունը` մի էրկու էջա, ստիպված եմ խոստովանել, որ անհնար եմ գտնում գիրքը արագ կարդալը: Որովհետև ձանձրալիա: Որովհետև տեքստի որակը մանուշակ մանկապարտեզի մակարդակիա: Որովհետև միջի "փիլիսոփայական մտքերը" նույնիսկ մադամ Բլավացկայային, որը հայտնիա սեփական անհեթեթ իբրև թե էզոթերիկ մտքերով, առողջ ծիծաղի մի քանի վայրկյան կպարգևեին:
Ինչևէ, երկրորդ գլխում մենք տեսնում ենք, թե ոնցա նախկին ալկաշ, նախկին աթեիստ և ոսկե երիտասարդության ներկայացուցիչ Արեգը հղի Ադելային մազերը կտրելուհամար տնից դուրս տշում կարկուտի տակ: Ես կարկուտի տակ շանը դուրս չեմ քշի, իսկ Արեգը տշումա սեփական հղի կնոջը, որին էնքանա սիրում, որ վախտին մի օրում հետը պսակվելա:
Գլխի վերջում Ադելայի ընկերուհու տուն լոգանք ընդունելու գնացած աթեիստ Արեգը կտրուկ դառնումա հավատացյալ, ինչի մասին բացահայտ հայտնումա կարդացողներին:
Թե ինչա երկրորդ գլուխը սովորացնում կարդացող հայ տղաներին և աղջիկներին, մեկնաբանել, հուսով եմ, պետք չի:
Մեջբերումներ էս անգամ չեմ անի: Երկրորդ գլուխը տեղով մեջբերումա:
Վերջին խմբագրող՝ Leo Negri: 29.01.2011, 15:44:
The chattering mind provides the major obstacle to achieving magical intent. Only those who can learn how to switch off the internal dialogue can succeed with magic. If you can stop thinking you can do almost anything. - Peter J. Carroll, Octavo: A Sorcerer-Scientist’s Grimoire
Barekendan (29.01.2011), Kuk (29.01.2011), Malxas (29.01.2011), Sagittarius (29.01.2011), Skeptic (29.01.2011), Yellow Raven (29.01.2011), Հայկօ (29.01.2011), Ռուֆուս (29.01.2011)
Հետաքրքիր ա՞ հաճախ էր կնոջ ընկերուհու մոտ լողանում:Գրքի վերջում Ադելայի ընկերուհու տուն լոգանք ընդունելու գնացած աթեիստ Արեգը կտրուկ դառնումա հավատացյալ, ինչի մասին բացահայտ հայտնումա կարդացողներին:
Պատկերացնում եմ տեսարան, Ադելան գալիս ա Նատայի տուն ու տեսնում բաղնիքից դուրս էկող Արեգին՝ գոտկատեղին սրբիչ փաթաթած: Արեգն ասում ա.
- Ադելա, սա քո մտածածը չի: Ես ընդամենը լոգանք եմ ընդունում, սիրելիս:
______________________________________________________________________
Ոչ բոլոր թափառողներն են մոլորված...
այ սա ֆենտեզի էՀետաքրքիր ա՞ հաճախ էր կնոջ ընկերուհու մոտ լողանում:
Պատկերացնում եմ տեսարան, Ադելան գալիս ա Նատայի տուն ու տեսնում բաղնիքից դուրս էկող Արեգին՝ գոտկատեղին սրբիչ փաթաթած: Արեգն ասում ա.
- Ադելա, սա քո մտածածը չի: Ես ընդամենը լոգանք եմ ընդունում, սիրելիս:
իսկ դուք չկա , չկա
ուշադիր եղեք, էլի
Տեսարանի ողջ ընթացքում պիտի հնչա Բեննի Հիլլի շոուի սաունդթրեքը:Պատկերացնում եմ տեսարան, Ադելան գալիս ա Նատայի տուն ու տեսնում բաղնիքից դուրս էկող Արեգին՝ գոտկատեղին սրբիչ փաթաթած: Արեգն ասում ա.
- Ադելա, սա քո մտածածը չի: Ես ընդամենը լոգանք եմ ընդունում, սիրելիս:
Ընդհանրապես, ըստ ինձ այն կսազեր գրքին ավելի շատ, քան հենց գրքի դիջեյ Սերժոյի կողմից գրածը:
The chattering mind provides the major obstacle to achieving magical intent. Only those who can learn how to switch off the internal dialogue can succeed with magic. If you can stop thinking you can do almost anything. - Peter J. Carroll, Octavo: A Sorcerer-Scientist’s Grimoire
Barekendan (29.01.2011), davidus (29.01.2011), Skeptic (29.01.2011), Հայկօ (29.01.2011), Մինա (07.03.2011)
Պատվերից չստացվեց հրաժարվել:
Վերջին էջում գրվածը տենաս կապ ունի՞ պարունակության հետ:
«Ես մեղավոր եմ, եթե դուք անմեղ եք, ներեք ինձ…»
Կարելիա էսօր կարդալ վերջացնել)))
Մի ընկեր ունեմ: Սկսել է ֆենտեզի գրել: Ասում է մի երկու տարուց կպրծնեմ: Մի գլուխ կարդացել եմ: Կարծես վատ չի ստացվում նրա մոտ:
Այ գրառումը կարդալուց մոտս հարց առաջացավ. Էս ֆիան ինչքա՞ն ժամանակում ա գրվել
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Էդ աթեիստի պահերը հենց առաջին էջումա:Ըհըն, ստեղ էլ անցան գեյերի քննարկմանը: Գիրքը քննարկեք, գիրքը!
Որը, ի դեպ, մի քիչ էլ եմ ինձ ստիպել կարդալ:
Ստեղ կարծիքա արտահայտվել, որ գիրքը արագա կարդացվում, հետևաբար լավնա: Մի կողմ թողելով էն, որ գրքի չափսերը դպրոցական տետրակ են հիշացնում, իսկ միջին գլխի երկարությունը` մի էրկու էջա, ստիպված եմ խոստովանել, որ անհնար եմ գտնում գիրքը արագ կարդալը: Որովհետև ձանձրալիա: Որովհետև տեքստի որակը մանուշակ մանկապարտեզի մակարդակիա: Որովհետև միջի "փիլիսոփայական մտքերը" նույնիսկ մադամ Բլավացկայային, որը հայտնիա սեփական անհեթեթ իբրև թե էզոթերիկ մտքերով, առողջ ծիծաղի մի քանի վայրկյան կպարգևեին:
Ինչևէ, երկրորդ գլխում մենք տեսնում ենք, թե ոնցա նախկին ալկաշ, նախկին աթեիստ և ոսկե երիտասարդության ներկայացուցիչ Արեգը հղի Ադելային մազերը կտրելու
Գլխի վերջում Ադելայի ընկերուհու տուն լոգանք ընդունելու գնացած աթեիստ Արեգը կտրուկ դառնումա հավատացյալ, ինչի մասին բացահայտ հայտնումա կարդացողներին:
Թե ինչա երկրորդ գլուխը սովորացնում կարդացող հայ տղաներին և աղջիկներին, մեկնաբանել, հուսով եմ, պետք չի:
Մեջբերումներ էս անգամ չեմ անի: Երկրորդ գլուխը տեղով մեջբերումա:
«-Կան իրականում հրաշքներ, շնորհակալ եմ, Աստված, - մի կերպ արտաբերեց աթեիստ Արեգը:
Պետքա մտածել, հենց կնգան տնից կարկուտի տակ քշեց, որոշեց շտապ հավատացյալ դառնա աթեիստ երբեմնի վիսկի լափող Արեգը: Մեղքերի թողությունա, բանա...Էդ աթեիստի պահերը հենց առաջին էջումա:
«-Կան իրականում հրաշքներ, շնորհակալ եմ, Աստված, - մի կերպ արտաբերեց աթեիստ Արեգը:
The chattering mind provides the major obstacle to achieving magical intent. Only those who can learn how to switch off the internal dialogue can succeed with magic. If you can stop thinking you can do almost anything. - Peter J. Carroll, Octavo: A Sorcerer-Scientist’s Grimoire
Իրանից ի՞նչ աթեիստ:
Տենց ա, էլի, բժիշկները մարդու կյանքը փրկում են, իսկ շնորհակալությունները ստանում ա աստված:
Իմիջիայլոց, բժիշկները ևս սույն գրքում ներկայացվում են որպես ամենաատելի մարդկանց խմբերից մեկը:
Բայց մի կերպը լավն էր:
Skeptic (29.01.2011)
Մոդերատորական. Marina85-ի կատարած մեջբերումները ջնջվել են՝ թեմայի հետ որևէ առնչություն չունենալու պատճառով: Ջնջվել են նաև այդ գրառման թվով 15 արձագանքները: «Խոհափիլիսոփայական» մտքերը կարող եք տեղադրել այլ՝ համապատասխան թեմաներում: Այս թեմայում քննարկվում է «Ֆիա» գիրքը:
Բացի այդ տեղեկացնում եմ, որ քիչ անց թեմայի վերջին գրառումներից շատերը կառանձնացվեն ու դրանց հիման վրա կստեղծվի «Ֆենթզի» վերնագրով թեմա, քանի որ այդ գրառումները քննարկում են Ֆենթզի ոճը և անմիջական առնչություն «Ֆիա» գրքի հետ չունեն:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ասեմ, որ <Ֆիա> գիրքն անմիջական կապ ունի ֆենթզի ոճի հետ, ի դեպ, առաջին ֆենթզին է հայ գրականության մեջ...Հիշեցման կարգով ասեմ, և երբ դա ասվում է, հաստատ հեղինակն ինքը չի դասում իր գիրքն ինչ-որ ոճի, դրա համար հատուկ գրականագետներ կան, և մենք չէ, որ պիտի որոշենք, որ գիրքը որ գրական ոճին կարելի է դասել...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ