Հանցավոր անտարբերություն

[Գաղթական]

Այ սրա հետ չեմ կարող համաձայնվել: Հարցը նրանում ա, որ էստեղ կա անբարեխիղճ գովազդի գործոնը: Այսինքն մեզ ներկայացվում ա անորակ ապրանք ու դրա անունը դրվում բարձրակարգ:
Եթե դու խանութից պարբերաբար թթվասեր գնեիր ու դրա փոխարեն թթվասերի պիտակով քեզ յուղազրկված կաթ տաին, ու ամեն անգամ համոզեին, որ դա բարձրորակ թթվասեր ա, մի օր էդ ապրանքը չէիր տա գլխներին???
ինչ տարբերություն թթվասերի ու արվեստի մեջ: Եթե մարդը ամեն անգամ լռի ու իր երեխային թթվասերի փոխարեն յուղազրկված կաթ տա, երեխան էլ կմեծանա ու չի իմանա իսկական թթվասերի համը: Էդպես էլ արվեստի հետ ա ստացվում: Մի սերունդ ա մեծանում մուղամա-վայնասունա-ռիտմա-ճվճվոցների տակ ու... Էլ չշարունակեմ, որ չկրկնվեմ:
Ինչպես դուք եք անվանում մեր "առաջադեմ հասարակությանը" էսօր իսկապես կերակրում են անորակ սնունդով ու դրա գործը հեշտացնում ա անբարեխիխճ գովազդը:
Էսօր մեր բնական հյութերի ու այլ ներկրվող սննդամթերքի շուկան ահավոր վիճակում ա: Քիմիական զիբիլը էնքան շաաաատ ա: Պետ ստանդարտն էլ էշի ականջում քնած ա: Ինքս ժամանակին սննդամթերք եմ արտադրել: Մեկը մի օր չհարցրեց, ես բարեխիղճ եմ արտադրում, թե թուրք դիվերսանտ եմ ու ազգ եմ թունավորում...
Էհ......
Շաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաատ մեծ քաղաք ունենք ու ահավոր առաջադիմել ա մեր հասարակությանը:

լիովին հասկանում եմ դժգոհությունը ու կիսում..

ուղղակի դուք խոսում էիք շուկայի ու հասարակությանը հրամցվող ապրանքների որակի մասին ու, դրա օրինակով, զուգահեռներ տանում արվեստի ու շուկայի միջև..


պատասխանեմ հերթով.

ցավոք այսօրվա Հայաստանյան ներքին շուկայի մասին մի քիչ աղոտ պատկերացումներ ունեմ, բայց կարող եմ ենթադրել, որ տնտեսական բլոկադայի մեջ գտնվող երկրի ներքին շուկան դժվար թե աչք զարմացնի իր ընտրության հարստությամբ ու որակով..
ներմուծման առյուծի բաժինն էլ կատարվում է ցամաքային եղանակով՝ Վրաստանի նավահանգիստների միջոցով..
դե Վրաստանի նավահանգիստներն էլ միջազգային ստանդարտներին մի քիչ զիջում են իրենց ծավալներով ու, հետևաբար, նավերը պիտանի են միայն ոչ շատ հեռու երկրներ հասնելու ու այնտեղ առևտուր անելու համար..

ինչ վերաբերում է պետ.ստանդարտների վերահսկմանը, պիտի խոստովանեմ, որ ինձ թվում էր, թե մի քիչ ավելի խիստ են սկսել վերաբերվել տեղական արտադրողին, բայց, երևի, սխալվել եմ..

իսկ «քիմիական զիբիլ»-ը, հավատացեք, եթե ձեր մոտ շատա, ապա մնացած տեղերում համարյա ամբողջովին դա ա..

ճիշտն ասած՝ իմ անձնական փորձը կապված է ընդամենը մի քանի արևմտաեվրոպական երկրների շուկաների հետ, ու, հետևաբար, կարող եմ բերել դժգոհության մի քանի թարմ օրինակներ, իսկ վերլուծությունն էլ թողնում եմ ձեր վրա..
այնպես է ստացվել, որ ես հիմնականում առևտուր եմ անում տեղի մասշտաբներով ամենահարգի սննդամթերքի խանութներից մեկից.. բայց դա էլ չի կարողնաում գոհացնել..
օրինակ՝ փաթեթավորված պղպեղների տեսականի էի գնել, կինս մեջը մի մեծ ու հաստ որդ հայտնաբերեց.. կենդանի վիճակում.. չալարեցի՝ նորից հետ գնացի խանութ ու փաթեթները հերթով ստուգեցի.. բոլորը ժամկետնանց էին (թե պղպեղի ժամկետը որսա).. վաճառողուհին էլ բացարձակապես առանց զարմանալու հայտարարեց, թե իրենք չեն կարող պատասխանատու լինել ամեն մի ապրանքի համար, որ վաճառվում է իրենց խանութում..
«լազանյա» գնեցի, միջից մի երկար մազ դուրս եկավ.. - զանգեք արտադրողին, ոչ մի բանով չենք կարող օգնել.. արտադրանքը Բելգիայի..
«Կովկասյան յոգուրտ» գնեցի.. ուղղակի հետաքրքրությունից դրդված, թե էդ ինչ Կովկասյան յոգուրտ է, որ պատրաստվել է Գերմանիայում.. բորբսնած դուրս եկավ.. ժամկետն էլ չէր անցել..
իսկ մի քանի ամիս առաջ էլ ծանոթներիցս մեկը Հոլանդական ամենամեծ սև շուկայից թուրքական ձմերուկ էր գնել.. (հիմնականում մրգեղենը ներկրվում է Իսպանիայից ու Մարոկկոյից.. բայց վերջերս թուրքիան էլ է խաղի մեջ մտել..) ..թունավորվեց.. ով է այդ ներկրված ապրանքները ստուգում՝ հայտնի չէ..


հիմա արվեստի մասին..

գիտե՞ք թե ինչու «ռաբիզ» երգիչները իրենց «արվեստ»-ով ամբողջովին գրաված բեմի մեծ մասը զիջեցին ու դեռ շարունակում են նահանջել..
որովհետև ձեզ, ինձ ու էլի շատ-շատերի իրենց ոճը չէր դուր գալիս..
իսկ առաջարկը միշտ էլ բխում է պահանջարկից..
այստեղ միայն ամենակարևոր հանգամանքը, որ առողջ պահանջարկ ունենանք..

ու, պիտի ասեմ, որ համաձայն չեմ լինի ձեր հետ, եթե պնդեք, թե Հայկական արվեստը չի զարգանում..
կարող եք վերցնել արվեստի ցանկացած ճյուղ..
այ ուրիշ բան, եթե պնդելու լինենք, որ արվեստի այս կամ այն ճյուղի զարգացման տեմպերը չեն բավարարում մեր պահանջներին կամ մեր կյանքի ռիթմին..
իրավունք ունենք.. կարող ենք մեղադրել..
բայց պիտի մտածենք, թե ո՞ւմ է հարկավոր մեր մեղադրանքների համար թիրախ ընտրել..
այն սակավաթիվ լուրջ արվեստագետներին, որոնք առողջության ու ներվային համակարգի քայքայման միջոցով մնացին Հայաստանում ու այսօր էլ ինչ-որ կյանքի նշաններ են փորձում ցույց տալ, թե՞ նրանց, որոնք ուղղակի հիասթափվեցին իրենց հայրենիքից և/կամ իրենց ընտանիքի բարօրրությունը ավելի բարձր գնահատեցին, քան թե չգնահատված անձնազոհությունը ու հեռացան օտար երկրներում բախտ որոնելու՝ մի մեծ անդունդ առաջացնելով Հայ արվեստում..