Tig-ի խոսքերից
Մարկ ջան, նախ շնորհակալություն թեմայի համար:
Խնդիրը իրոք որ խորը հոգեբանականա: Որը գալիսա դեռ շատ վաղուց ու գենետիկ խորությամբա նստած մեր մեջ: Տասնյակ սերունդներ են դաստիարակվել այս հոգեբանությամբ ու մեկ կամ երկու սերնդի շրջանակներում դա վերականգնելը երևիթե անհնարա: Պատճառները շատ են, թե կրոնական, թե սոցիալական, թե հասարակակարգային...
Բայց հիմա ոնց առնել դրա դեմը: Շատ դեպքերա լինում, երբ մտքով հասկանում ես, թե ինչ պիտի անես, բայց իրակաում չես կարողանում ծպտուն հանել: Որովհետև էդ վախերը շատ խորն են նստած մեջդ… Կարծում եմ ամեն ինչ պիտի սկսել դաստիարակությունից: Եթե էսօր մենք հասկանում ենք, որ պիտի պայքարենք մեր իրավունքների համար, բայց շատ դեպքերում վախը ու կոմպլեքսները դա թույլ չեն տալիս, ապա գոնե պիտի աշխատենք հնարավորինս այդ ամենը չփոխանցել մեր երեխաներին ու նրանց մեջ լրիվ ուրիշ որակներ դաստիարոկել: Իհարկե ամենալավ դաստիարակման միջոցը սեփական օրինակնա ու հնարավորինս պիտի դա էլ ցուցադրվի, բայց դե եթե շատ դեպքերում անհնարա հաղթահարել ներքին վախերդ, գոնե պիտի հնարավորինս դա չցուցադրել ու գոնե գաղափարապես ճիշտ ուղղորդել երեխաներին: Կարծում եմ այս գործընթացը արդեն իսկ սկսվելա, քանի որ արդեն ընդունում ենք այս խնդիրը և խոսում դրա մասին… Մնումա այս շրջանակները ավելի ու ավելի լայնացնել ու ֆորումային քննարկումներից դուրս հանել…
Մեջբերել
Էջանիշներ