Գյումրի
Իմ ծաղկած Գյումրի,
Արցունքոտ աչքով
Ե՞րբ էիր քնել,
Տարերքը ահեղ
Փորձում էր սրտիդ
Փռել պաղ ձմեռ:
Բայց դու արթնացար
Ավերակներից
Ու հառնում ես վեր,
Արցունքոտ աչքդ
Նորից կժպտա,
Կժպտանք մենք դեռ:
Մինչեւ գարուն
Ամպը բացեց իր թեւը,
Տխրեց պայծառ արեւը,
Ձմռան ցուրտը ճերմակած
Փաթիլ-փաթիլ իջավ ցած:
Ձմեռը շատ զարմացավ,
Որ իր ձյունը շոր դարձավ,
Դարձավ տաքուկ, տաքուկ քուն
Ծառ ու թփին մեր անտուն:
Գարնան թախիծը
Ծաղկանց վրա
Իջավ ձյունը,
Բերեց ճերմակ
Ցրտությունը:
Ախր ինչու՞
Իջա ձյունը,
Թախիծ դարձավ
Նուրբ գարունը:
Գարուն, շողեր
Փնջիր նոր-նոր,
Բուժիր ծաղկանց
Քո վիրավոր:
Մայրիկիս
Դաժան օրեր է
Մայրիկս տեսել,
Բայց իմ արեւն է
Նա շող-շող հյուսել:
Մասիսված ձյուն կա
Մազերին թել-թել,
Աշունն է ասես
Ժպիտն ակոսել:
Մայր իմ, ուզում եմ
Քո վիշտը կիսել,
Իմ տաք շողերից
Քո սրտին հյուսել:
Մեջբերել
Էջանիշներ