Նեմեցից մարդկային քայլ․․․ եսի՞մ, հազիվ թե․․․ Հավաքականից հեռացող ոչ մեկի պատվին կարծեմ չի անցկացվել հրաժեշտի խաղ, ոնց որ թե Սաքոյի համար միայն։ Բայց քանի-քանի առյուծ տղեք են ավարտել կարիերան էս ընթացքում․․․Tiger29-ի խոսքերից
Նեմեցից մարդկային քայլ․․․ եսի՞մ, հազիվ թե․․․ Հավաքականից հեռացող ոչ մեկի պատվին կարծեմ չի անցկացվել հրաժեշտի խաղ, ոնց որ թե Սաքոյի համար միայն։ Բայց քանի-քանի առյուծ տղեք են ավարտել կարիերան էս ընթացքում․․․
Դե օրինակ ով? Արթուր Պետրոսյան ... հետո? Հովսեփյանն ու Բերեզովսկին: Էս կալիբրի խաղացող, հավաքականի համար, էլ չեմ հիշում:
Հարություն Վարդանյանը օրինակ։ Հավաքականի ավագն էր, ավարտեց կարիերան հավաքականում ու նույնիսկ շնորհակալական խոսքի չարժանացավ հավաքականին նվիրած 10+ տարիների համար․․․ Ռոմիկ Խաչատրյանը թեկուզ, Կարեն Դոխոյանը։ Իրանք էն տղեքն են, որ 90ականներին, կիսակուշտ փորով ֆուտբոլ էին խաղում հանուն ազգի, գոնե կարելի էր բոլորի համար միասին ինչ-որ հարգանքի երեկո-խաղ կազմակերպել, ասենք 90ականների Հայաստանի հավաքականն ընդդեմ 90ականների Ռուսաստանի հավաքականի։ Սենց մի բան, որ էդ մարդիկ իրանց գնահատված զգային։ Ինձ թվում ա սենց հարցերում կալիբրը կապ չունի․ եթե ֆուտբոլիստը 50-60 խաղ ա խաղում հավաքականում, երբ մեր հավաքականը տարին 6-7 խաղ ունի՝ էդ արդեն նշանակում ա, որ մեր երկրի մասշտաբով իրանք դեմք ֆուտբոլիստներ են, ու պետք է գնահատել իրանց արածն ու շնորհակալություն հայտնել դրա համար։
Ճիշտն ասած դժվարությամբ հիշեցի իրան, բայց հետաքրքիր նյութ գտա`
Հարություն Վարդանյան. «Մեծ հիասթափություն ապրեցի, երբ վերջին անգամ եկա Հայաստան. ինձ հետ նույնիսկ չուզեցին հանդիպել»
Դեմ չեմ քո ասածին, միայն ուրախ կլինեի, որ գնահատեին էս տղերքի արածները, բայց էս պահին Բերեզովսկուն չէի համեմատի իրանց հետ: Իմ կարծիքով Բերեզովսկին, Հովսեփյանն ու Արթուր Պետրոսյանը մի փոքր ավելի <<բարձր>> դիրքում են:
Համաձայն եմ, որ նշածդ ֆուտբոլիստները ավելին են տվել հավաքականին, քան մյուսները։ Բայց օրինակ Դոխոյանի էս գոլը իմ մանկության՝ հավաքականի հետ կապված ամենաուրախալի պահերից մեկն էր․․․
Tiger29 (03.10.2015)
Յուրի Ջորկաեֆ. «Կարծում եմ` հայկական ֆուտբոլը լավ ապագա ունի»
Աշխարհի ու Եվրոպայի չեմպիոն Յուրի Ջորկաեֆը պատասխանել է հայ լրագրողների` հայկական ֆուտբոլի հետ կապված հարցերին:
- Հայաստանում լավ ֆուտբոլիստներ կան, մարզումային լավ պայմաններ էլ են ստեղծված: Կարծում եմ` հայկական ֆուտբոլը լավ ապագա ունի: Հուսով եմ` օրեցոր ֆուտբոլով զբաղվողները կշատանան, քանի որ սպորտը շատ կարևոր է: Շատ կարևոր է, երբ մարզիկը դրսում ներկայացնում է իր երկիրը` կլինի դա մարմնամարզիկ, թեթևատլետ թե ֆուտբոլիստ: Կարծում եմ` Հայաստանում կան տաղանդավոր մարզիկներ:
- Իսկ Դուք կցանկանայի՞ք գլխավորել Հայաստանի հավաքականը:
- Ես գիտեի, որ այդ հարցը տալու եք: Դա իմ ձեռքերում չէ, բայց, իհարկե, ինձ համար հաճելի կլիներ: Ուրախ կլինեի օգնել Հայաստանի հավաքականին: Հայաստանն իմ նախնիների հայրենիքն է, իմ երակներով հայկական արյուն է հոսում: Իհարկե երջանիկ կլինեի, եթե մի օր գլխավորեի Հայաստանի հավաքականը:
Մի տեսակ չեմ հավանում էս տղուն: Միշտ էլ սառնություն եմ զգացել իրանից ու հիմա ստեղ գալու պատճառն էի ուզում հասկանալ: Դժվար թե կիսամարաթոն վազելու համար ա հասել այստեղ
Կարող ա իսկականից մի բան կա?
Հայաստանի հավաքականի նախկին ավագ, դարպասապահ Ռոման Բերեզովսկին մեկնաբանել է համացանցում տարածված տեղեկությունը, ըստ որի Եվրո-2016-ի որակավորման փուլի վերջին տուրի Հայաստան – Ալբանիա(0:3) խաղում հյուրերը կաշառել են Հայաստանի ընտրանու 4 ֆուտբոլիստի, ովքեր ապահովել են Ալբանիայի ընտրանու հաղթանակը:
sport-express.ru-ի թղթակցի հետ զրույցում Բերեզովսկին նշել է՝ չի հավատում, որ Հայաստանի հավաքականի որեւէ ֆուտբոլիստ կարող է կաշառվել:
-Ակեղծ ասած՝ առաջին անգամ եմ լսում այս պատմության մասին: Ամեն դեպքում, ամեն ինչ պետք է ստուգվի: Չեմ պատկերացնում, ինչպես կարող է նման բան պատահել: Հնարավոր է, սերբ լրագրողները միտումնավոր ապատեղեկատվություն են տարածել: Հնարավոր է, որ նրանք չեն կարողանում հաշտվել Ալբանիայի ընտրանու հաջողության հետ, այն դեպքում, երբ Սերբիան չի խաղալու Եվրոպայի առաջնությունում:
-Մյուս կողմից, Հայաստանի հավաքականը կորցրել էր Եվրո-2016-ի ուղեգիր նվաճելու հնարավորությունները, իսկ Ալբանիային անչափ հարկավոր էր հաղթանակը…
-Հետո ի՞նչ: Իսպանիային նույնպես ոչինչ հարկավոր չէր Ուկրաինայի հետ խաղում, բայց նրանք հաղթանակ տարան: Ալբանիայի հետ խաղում մոտիվացիայի պակասի մասին խոսք լինել չի կարող. չէ որ պաշտպանում ես ազգի պատիվը, խաղում ես սեփական երկրպագուների առջեւ: Չեմ հավատում, որ որեւէ մեկին հնարավոր լիներ կաշառել:
Պարզապես,այդպես է ընթացել խաղը: 6-րդ րոպեին Հայաստանի հավաքականը կարող էր բացել հաշիվը, սակայն չկարողացավ գրավել դարպասը եւ պատժվեց:
-Այժմ ի՞նչ շարունակություն է ստանալու այս պատմությունը:
-Եթե նման բաներ են գրում, պետք է ապացուցեն: Հակառակ դեպքում, պետք է ներողություն խնդրեն:
ԼՅՈՒՔՍԵՄԲՈՒՐԳԸ ՈՒՇԱՑՈՒՄՈՎ Է ԺԱՄԱՆԵԼ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԴԵՄ ԽԱՂԻՆ
***
Armsport.am-ի թղթակիցը մրցավայրից հայտնում է, որ Լյուքսեմբուրգի երիտասարդական հավաքականը մոտ 40 րոպե ուշացումով է ժամանել մարզադաշտ:
Պատճառն այն է, որ ավտոբուսի վարորդը սկսզբում շփոթվել է եւ հյուրերին տարել է «Զվարթնոց» օդանավակայան՝ կարծելով, թե Լյուքսեմբուրգի հավաքականը հեռանում է Հայաստանից…
Հայտնի դարձավ նաեւ, որ տեղափոխությունն իրականացրել է երեւանյան տրանսպորտային ընկերություններից մեկը:
***
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ (Մ21) ԸՆՏՐԱՆԻՆ ՉՀԱՂԹԵՑ ՆՈՒՅՆԻՍԿ 10 ՖՈՒՏԲՈԼԻՍՏՆԵՐՈՎ ՄՆԱՑԱԾ ԼՅՈՒՔՍԵՄԲՈՒՐԳԻՆ
15 տարի ա մանկապատանեկան ֆուտբոլին են զարկ տվել․․․ Մի մոլեկուլ ինքնասիրություն չունի՞ էն հայվանը, որ ասի «ախպեր, ես փորձեցի զարգացնեմ հայկական ֆուտբոլը, չստացվեց, կներեք, ես հեռանում եմ»։ Չի անի։ Որտև մի հատ մե՜ծ բիզնես պրոյեկտ ա իրա համար մեր ֆուտբոլը։ Բայց ոչ թե հաջող ղեկավարվող բիզնես՝ այլ փող լվալու համար հարմար բիզնես։Այսպիսով, կես ամսվա ընթացքում Հայաստանի հավաքականները 10 խաղ անցկացրին, որոնցում ոչ մի հաղթանակ չտարան, կրեցին 8 պարտություն և 2 խաղ ավարտեցին ոչ-ոքի արդյունքով, այն էլ Սան Մարինոյի և Լյուքսմբուրգի հետ: Խփած և բաց թողած գոլերի տարբերությունը սարսափելի է. 2:33
Հայաստանի հավաքականների վերջին արդյունքները.
Մ17
Պորտուգալիա – Հայաստան`7:0
Անգլիա – Հայաստան`5:0
Հայաստան – Սան Մարինո` 1:1
Մ19
Չեխիա – Հայաստան` 4:0
Սերբիա – Հայաստան` 4-0
Էստոնիա – Հայաստան` 2:0
Մ21
Բուլղարիա – Հայաստան`2:0
Հայաստան – Լյուքսեմբուրգ` 1:1
Ազգային հավաքական
Ֆրանսիա – Հայաստան` 4:0
Հայաստան – Ալբանիա` 0:3
Աղբյուր` Armsport.am
Տիգրան Պետրոսյանց, Մարկ Լևրի, Արտակ Օսեյան, Սարգիս Հովսեփյան։ Մարզիչներն են։ Խնդալու ա նույնիսկ։ Մարկին չգիտեմ, բայց մյուս երեքը միասին երևի մի տարվա դասընթացների էլ չեն գնացել։ Նայում ես խաղերին՝ տպավորություն ա, որ մարզիչը միայն կազմն է ընտրել, մնացածի հետ գործ չունի։ 19երի հավաքականը 0-1 կրվում էր Էստոնիային, դարպասապահը 45 վայրկյան (!!!) չէր կողմնորոշվում փոխանցում անի՞ պաշտպաններից մեկին, թե՞ ուժեղ հարվածով առաջ ուղարկի գնդակը։ Վերջը խփեց․․․ դաշտի կենտրոն չհասաց եզրային գծից դուրս եկավ։
Մտածել ա 1:0 կրվելն ա լավ, թե տշեմ` դառնա 2:0
Մարզիչները էս պարագայում մեղք չունեն: Համաձայն եմ, կարող են ասել մենք դեռ պատրաստ չենք էդ գործին, բայց դե ով ա պատրաստ, որ իրանք տենց բան ասեն?
Պիտի օրինակ վերցնենք Այաքսից և Պորտուից: Ամեն տարի պահում են իրանց խաղային մակարդակը, բայց ամեն տարի մի կազմ ֆուտբոլիստ են աճացնում ու վաճառում: Ճիշտ ա, վերջին տարիներին Այաքսը դիրքերը զիջել ա, բայց հնարավոր չի մանկապատանեկան ֆուտբոլը տուժած լինի: Կարծում եմ մասնագետներ պիտի ուղարկեն էդ երկրներ, որ իրանց օրինակների վրա որոշակի բաներ սովորեն: Չնայած էս պարագայում քանի ֆեդերացիայի գլխին կանգնած են Ռուբեն Հայրապետյաններ` ֆուտբոլը առաջ չի կարա գնա:
Սևադա Արզումանյանն է պատրաստ, Վարուժան Սուքիասյանը, Վարդան Բիչախչյանը։ Բայց իրանք Փյունիկի հետ ոչ մի կապ չունեն, ավելին՝ Արզումանյանի հետ մեղմ ասած չունի Հայրապետյանը։ Ու իրանց համար հավաքականների դռները փակ են, հենց միայն նրա համար, որ կապ չունեն Փյունիկի հետ։ Ժամանակին մի պահ երիտասարդականի մարզիչը Անդրանիկ Ադամյանն էր։ Ընտրական փուլը մերոնք սկսել էին հետևյալ արդյունքներով՝
Որից հետո հավաքականը վստահվեց Ադամյանին։ Ու արդյունքները Ադամյանի օրոք՝01 сентября 2000 Отборочный раунд
Норвегия 5-1 Армения
06 октября 2000 Отборочный раунд
Армения 1-2 Украина
10 октября 2000 Отборочный раунд
Беларусь 5-0 Армения
Ինչ եղավ հետո՞։ Երիտասարդականի մարզիչ նշանակվեց ռումինացի Միխայ Ստոյկան, ով Փյունիկի ու հավաքականի մարզիչ Ստոյկիցայի «թիմից» էր։ Արդյունքնե՞րը։ Ինչ որ ունենք հիմա՝ +- մի երկու միավոր։23 марта 2001 Отборочный раунд
Армения 1-0 Уэльс
27 марта 2001 Отборочный раунд
Польша 1-1 Армения
01 июня 2001 Отборочный раунд
Армения 1-0 Беларусь
05 июня 2001 Отборочный раунд
Армения 2-0 Польша
31 августа 2001 Отборочный раунд
Уэльс 1-1 Армения
04 сентября 2001 Отборочный раунд
Украина 1-0 Армения
05 октября 2001 Отборочный раунд
Армения 2-0 Норвегия
Tiger29 (15.10.2015)
Ինչից ա, որ անպայման ուզում են հավաքականը օտար երկրից մեկը գլխավորի? Նենց չի, որ ասենք էդ Հայրապետյանին ձեռք ա տալիս: Ինչքան էլ ինքը վատը լինի, մեկ ա ինքն էլ կուզի ինչ-որ արդյունք տեսնի, բայց ախր մենակ օտարազգիով չի էլի: Էն էլ նենց անուններ, որոնք ավելի շատ ստեղ գալիս են փորձ հավաքելու: Ասենք նույն Դել Բոսկեն էլ, որ գա, չեմ կարծում թե ինչ-որ հրաշքներ կգործի: Ուղղակի տղերքին պետք ա սովորացնել աշխատել, որ ամեն մեկը իրա գործը անի ու իր տեղում լինի: Մեր մասնագետներն էլ ինչքան կարան իրանք պետք ա զարգանան, փորձի փոխանակումներ անեն ու հենց իրանք փորձեն էս ճահիճից դուրս հանեն մեր հավաքականը:
John (15.10.2015)
Ինձ թվում ա մի բան կա, որ Հայրապետյանը դրսից ա ուզում մարդ բերի․․․ Փող լվանալու համար ա գուցե էդ օգտագործվում, կամ էլ ուղղակի էդքան ա հասկանում ֆուտբոլից, ինչն ավելի հավանական ա։ Եթե հավաքականի գլխավոր մարզիչը լավ հոգեբան չէ՝ գոնե մարզչական շտաբում պետք է լավ հոգեբան ունենալ․ դժվար ա 48 ժամում ֆուտբոլիստին «աճեցնել», գոնե պետք է ճիշտ պատրաստել հանդիպմանը։ Որ հստակ իմանա անելիքը ու վստահ լինի, որ կստացվի։
Էդ հիմնը հո ձևի համար չի՞ հնչում խաղից առաջ։ Էդ պետք ա օգնի գիտակցել, թե հանուն ինչի՞ ես դաշտ դուրս եկել։ 5-6 հոգի են երգում լավագույն դեպքում։ Հլը թող փորձեն մի անգամ հիմնի ժամանակ ձեռքները սրտներին դնեն ու ի սրտե, բարձր երգեն։ Էդ հեգեբանական մեծ ճնշում կլնի հակառակորդի համար, տղեքն էլ ավելի մարտական կլինեն։ Ճիշտ ա մեր հիմնը մեղմ ասած շատ մոտիվացնող չի, բայց դե․․․
Մարզիչները հաճախ են սիրում կրկնել, որ «ֆուտբոլում մանրուքներ չկան»։ Բայց հաճախ հենց իրանք սխալ են ընկալում էդ բառերի իմաստը․․․ էդ ոչ թե նշանակում ա, որ մանրուքներին ուշադրություն չդարձնեք, այլ որ նույնիսկ մանրուք թվացող բանն իրականում շատ կարևոր է (մեկ էլ տեսար Հովսեփյանը կարդաց էս գրառումն ու հետևություններ արեց ))) ) :
Հովսեփյանի հետևությունները էս պահին էլ կարևոր չեն ) Չի մնա, չնայած կլինի մոտակայքում:
Էնօրը Սանչեսի խաղն եմ նայում: Հասկանում ես, որ ինքը կարա գլուխը ազատի հավաքականից ու գնա իրա համար փող աշխատի: Բայց չէ, զգում ես, թե ինչքան կարևոր ա իրա համար իրա հավաքականը: Երևի չի էլ գիտակցում, որ կարա նենց վնասվածք ստանա, որ կարիերան ավարտի, բայց մեկ ա էնպես ա պայքարի մեջ մտնում, որ հասկանում ես, որ իրա համար էդ իրոք կարծես վերջին խաղը լինի:
Էնօրը Պերու-Չիլի խաղն էի նայում: 2 գոլ խփեց, 1 գոլային փոխանցում, 1 գոլի մեջ էլ երրորդ մարդն էր: Իրա հիանալի փոխանցումից հետո մյուսը ուղղակի հանգիստ գցեց լրիվ ազատ մնացած խաղացողին: Պետք են մեզ նման էնտուզիաստներ և ոչ միայն հենց ֆուտբոլիստների մեջ:
Ատլետիկոյի, Սևիլյայի, նախկին Բորուսիայի հաջողությունների մեջ մեծ ներդրում ունեին հենց մարզիչները:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ