Ինտերնետային սիրավեպ (փոխադրություն)
Բուն նյութն այստեղ.http://blog.i.ua/community/856/482750/
Այդ ո՞նց է պատահում, որ չափահաս ու անգամ հասուն մարդիկ սիրահարվում են ինտերնետում: Առաջին հայացքից մի տեսակ ծիծաղելի է կախվածությունը համակարգչի էկրանից: Չէ որ այն տպավորությունն է, որ նա, ով գրում է քեզ, հենց համակարգչի մեջ է ապրում, էկրանի հետևում: Ու անհապաղ արձագանքում է քո բոլոր խոսքերին: Այն խաբկանքը, որ կանջատես համակարգիչն ու դրանով ամեն ինչին վերջ կտաս, մարդկանց հաճախ ստիպում է լինել չափազանց անկեղծ, դրսևորվել հոգու անթաքույց մերկությամբ: Հենց այդ մերկությունն է վտանգավորը: Հենց դա է, որ գայթակղում է համակարգչի մուս կողմում նստածին: Թվում է՝ սովորական խոսակցության ժամանակ ի՞նչ ունես պահելու համակարգչի էկրանից: Չ՞է որ խոսակիցդ այնքան հեռու է, և շանսերն էլ, որ կհանդիպեք մի օր, այնքան էլ մեծ չեն: Ու մարդը թույլ է տալիս իրեն այն ազատությունները, որ առօրյա կյանքում օտարների հետ հաղորդակցվելիս հաստատ թույլ չէր տա: Ֆիզիկական ներկայությունը կաշկանդող հատկություն ունի. գնահատող աչքով ես նայում դիմացինիդ, նրա աչքերին, ժեստերին, խոսելու եղանակին, անգամ քայլվածքին: Բայց ինտերնետում այդ հնարավորությունը չկա՜: Մարդիկ դնում են իրենց լավագույն նկարներն ու մնացածը լրացվում է երևակայությամբ. Ում երևակայությունն ինչքանին կհերիքի: Ստեղծվում է գունազարդված, գրեթե իդեալական մի կերպար, որից հիասթափվելը գրեթե անհանար է: Դրան գումարած հոգևոր գայթակղիչ մերկությունը: Ու տրվում են. Բոլոր խոսակցություններն սկսվում են ամենասովորական թեմաներից , բայց որովհետև սերը հ՛ենց ուրիշի հոգուն տիրանալու ձգտումն է, իսկ այդ ուրիշի հոգին քո առաջ մերկ է ու բաց, հե՛նց այդտեղ է փորձությունը, որի անունը գայթակղություն է: Մարդիկ համոզված են, որ «ստերիլ հարաբերություններում», որտեղ բացակայում է ֆիզիկական շփումը, իրենք ապահովագրված են : Բայց ի՞նչ ապահովագրության մասին կարող է խոսք լինել, երբ հոգիներն են մերկ ու հոգով են շփվում ու նաև՝ տրվում: Իզուր չի գրել պոետը, թե նա, «ով տրվում է հոգով, տրվում է անշուշտ մարմնից առավել»:
Մի քանի տարի առաջ կարդացի Յանոշ Վիշնևսկու , «Լիտերատուրնայա Ռոսսիային» տված հարցազրույցը: Այն ժամանակ դեռևս չէի կարդացել իր «Միայնություն...ը»: Հարցազրույցից մի նախադասություն մեխվել էր հիշողությանս մեջ. «Սերը՝ դա 90 տոկոսով խոսակցություն է և միայն 10 տոկոսով լավ սեքս»: Իսկ ինչո՞վ, եթե ոչ խոսակցություններով է հեղեղված ինտերնետը: Պատկերացրեք, ինչքա՜ն կրքեր ու եռման հարաբերություններ է թաքցնում այս մի կտոր թափանցիկ էկրանը: Կյանքը կաշկանդում է մարդուն,ինտերնետը արձակում է բոլոր կապանքները: Կամ այն կապանքները, որից մարդը պատրաստ է ազատվելու: Ինտերնետում յուրաքանչյուրը տեղեկատվությունից զատ փնտրում ու գտնում է այն, ինչն այլևայլ պատճառներով իրական կյանքում չկա: Էլ չեմ ասում, որ ոմանց էլ հաջողվում է ինտերնետային սիրավեպը կյանք տեղափոխել ու երջանիկ ամուսնություններն էլ քիչ չեն: Բայց այդ սիրավեպերի պատճառով ընտանիքներ էլ են քանդվում:
Չէի ուզենա եզրակացություններ անել, բայց մի բանից, որ մարդկանց շփվելու հնարավորություն է տալիս ու միայնակ չլինելու երևութականություն է ստեղծում, մարդկությունը շա՜տ դժվար կհրաժարվի:
Նա գրում է.
Դու ի՞ նչ ես անում քնելուց առաջ.
Ես քո մասին եմ մտածում ու նաև՝ հավերժի,
Համոզված եղիր, որ հարաճուն կյանքը
Մեզ իրարից սրանից ավել
Էլ չի՛ բաժանի:
Մտածում եմ այն մասին,
Որ անծրար նամակներով,
Ու առանց խոստովանության ջերմ խոսքերի,
Առանց հանդիպումից ուշանալու,
Առանց միասին անցած մայթերի էլ
Ու առանց միմյանց մատների դողն զգալու
Սիրելու վտանգը կա:
Երազումդ ի՞նչ ես տեսել:
Ես վաղուցվանից երազ չեմ տեսնում.
Թաղվում եմ հոգուս բավիղներում
և ուզում եմ ցանկություններիս անսանձ երամակը
Անունիդ կողքից քիչ հեռու քշել.
Ապարդյու՛ն ջանքեր:
Առավոտները կանգնում եմ պատուհանի դեմ.
Դուրսը թափանցիկ դատարկություն է.
Բայց ինձ թվում է,
Որ անգո ստվերների բազմությունն է հենց
Դատարկությունը,
Ու մեռած բառերով է լցված
Քեզ՝ ինձնից զատող
Տարածությունը:
Հնարե՛լ ենք իրար: Գուցե այդպես է,
Բայց դու ինձ համար քիմքս տաքացնող
Աբսենթի կում ես,
Իսկ ե՞ս քեզ համար... Ինքդ իմ մասին
Մի բան մտածիր.
Իսկ ես ես կըմբոշխնեմ
Քո լռությունը:
Պատասխան
Քո մասին միտքը փաղաքուշ թևով
Շոյում է հոգիս
Քնելուց առաջ ու լուսադեմին:
Պետք չի հիշեցնել,
Որ սոսկ թվերն են մեզ իրար կապում:
Տխրում եմ դրանից,
Իսկ սարսափ չկա չգիտես ինչու՞:
Ճիշտ ես երևի՝
Մենք հնարանք ենք մեկմեկու համար.
Բայց երբ անունիդ դիմաց
Չաթի կոճակը վառվում է լույսով,
Սիտս մանկական անկեղծ հրճվանքով
Ուզում է ճչա, կրծքիս տակ պայթի:
Իրականությու՞ն, թե՝ սո՛սկ հնարա՞նք,
Էլ կարևոր չի՛:
Էջանիշներ