User Tag List

Էջ 3 5-ից ԱռաջինԱռաջին 12345 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 31 համարից մինչև 45 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 75 հատից

Թեմա: Օդահան զանգի տակ

  1. #31
    արևելքից Արևածագ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2010
    Հասցե
    Սարատով
    Գրառումներ
    1,326
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ինտերնետային սիրավեպ (փոխադրություն)

    Բուն նյութն այստեղ.http://blog.i.ua/community/856/482750/

    Այդ ո՞նց է պատահում, որ չափահաս ու անգամ հասուն մարդիկ սիրահարվում են ինտերնետում: Առաջին հայացքից մի տեսակ ծիծաղելի է կախվածությունը համակարգչի էկրանից: Չէ որ այն տպավորությունն է, որ նա, ով գրում է քեզ, հենց համակարգչի մեջ է ապրում, էկրանի հետևում: Ու անհապաղ արձագանքում է քո բոլոր խոսքերին: Այն խաբկանքը, որ կանջատես համակարգիչն ու դրանով ամեն ինչին վերջ կտաս, մարդկանց հաճախ ստիպում է լինել չափազանց անկեղծ, դրսևորվել հոգու անթաքույց մերկությամբ: Հենց այդ մերկությունն է վտանգավորը: Հենց դա է, որ գայթակղում է համակարգչի մուս կողմում նստածին: Թվում է՝ սովորական խոսակցության ժամանակ ի՞նչ ունես պահելու համակարգչի էկրանից: Չ՞է որ խոսակիցդ այնքան հեռու է, և շանսերն էլ, որ կհանդիպեք մի օր, այնքան էլ մեծ չեն: Ու մարդը թույլ է տալիս իրեն այն ազատությունները, որ առօրյա կյանքում օտարների հետ հաղորդակցվելիս հաստատ թույլ չէր տա: Ֆիզիկական ներկայությունը կաշկանդող հատկություն ունի. գնահատող աչքով ես նայում դիմացինիդ, նրա աչքերին, ժեստերին, խոսելու եղանակին, անգամ քայլվածքին: Բայց ինտերնետում այդ հնարավորությունը չկա՜: Մարդիկ դնում են իրենց լավագույն նկարներն ու մնացածը լրացվում է երևակայությամբ. Ում երևակայությունն ինչքանին կհերիքի: Ստեղծվում է գունազարդված, գրեթե իդեալական մի կերպար, որից հիասթափվելը գրեթե անհանար է: Դրան գումարած հոգևոր գայթակղիչ մերկությունը: Ու տրվում են. Բոլոր խոսակցություններն սկսվում են ամենասովորական թեմաներից , բայց որովհետև սերը հ՛ենց ուրիշի հոգուն տիրանալու ձգտումն է, իսկ այդ ուրիշի հոգին քո առաջ մերկ է ու բաց, հե՛նց այդտեղ է փորձությունը, որի անունը գայթակղություն է: Մարդիկ համոզված են, որ «ստերիլ հարաբերություններում», որտեղ բացակայում է ֆիզիկական շփումը, իրենք ապահովագրված են : Բայց ի՞նչ ապահովագրության մասին կարող է խոսք լինել, երբ հոգիներն են մերկ ու հոգով են շփվում ու նաև՝ տրվում: Իզուր չի գրել պոետը, թե նա, «ով տրվում է հոգով, տրվում է անշուշտ մարմնից առավել»:
    Մի քանի տարի առաջ կարդացի Յանոշ Վիշնևսկու , «Լիտերատուրնայա Ռոսսիային» տված հարցազրույցը: Այն ժամանակ դեռևս չէի կարդացել իր «Միայնություն...ը»: Հարցազրույցից մի նախադասություն մեխվել էր հիշողությանս մեջ. «Սերը՝ դա 90 տոկոսով խոսակցություն է և միայն 10 տոկոսով լավ սեքս»: Իսկ ինչո՞վ, եթե ոչ խոսակցություններով է հեղեղված ինտերնետը: Պատկերացրեք, ինչքա՜ն կրքեր ու եռման հարաբերություններ է թաքցնում այս մի կտոր թափանցիկ էկրանը: Կյանքը կաշկանդում է մարդուն,ինտերնետը արձակում է բոլոր կապանքները: Կամ այն կապանքները, որից մարդը պատրաստ է ազատվելու: Ինտերնետում յուրաքանչյուրը տեղեկատվությունից զատ փնտրում ու գտնում է այն, ինչն այլևայլ պատճառներով իրական կյանքում չկա: Էլ չեմ ասում, որ ոմանց էլ հաջողվում է ինտերնետային սիրավեպը կյանք տեղափոխել ու երջանիկ ամուսնություններն էլ քիչ չեն: Բայց այդ սիրավեպերի պատճառով ընտանիքներ էլ են քանդվում:
    Չէի ուզենա եզրակացություններ անել, բայց մի բանից, որ մարդկանց շփվելու հնարավորություն է տալիս ու միայնակ չլինելու երևութականություն է ստեղծում, մարդկությունը շա՜տ դժվար կհրաժարվի:

    Նա գրում է.

    Դու ի՞ նչ ես անում քնելուց առաջ.
    Ես քո մասին եմ մտածում ու նաև՝ հավերժի,
    Համոզված եղիր, որ հարաճուն կյանքը
    Մեզ իրարից սրանից ավել
    Էլ չի՛ բաժանի:

    Մտածում եմ այն մասին,
    Որ անծրար նամակներով,
    Ու առանց խոստովանության ջերմ խոսքերի,
    Առանց հանդիպումից ուշանալու,
    Առանց միասին անցած մայթերի էլ
    Ու առանց միմյանց մատների դողն զգալու
    Սիրելու վտանգը կա:

    Երազումդ ի՞նչ ես տեսել:
    Ես վաղուցվանից երազ չեմ տեսնում.
    Թաղվում եմ հոգուս բավիղներում
    և ուզում եմ ցանկություններիս անսանձ երամակը
    Անունիդ կողքից քիչ հեռու քշել.
    Ապարդյու՛ն ջանքեր:

    Առավոտները կանգնում եմ պատուհանի դեմ.
    Դուրսը թափանցիկ դատարկություն է.
    Բայց ինձ թվում է,
    Որ անգո ստվերների բազմությունն է հենց
    Դատարկությունը,
    Ու մեռած բառերով է լցված
    Քեզ՝ ինձնից զատող
    Տարածությունը:
    Հնարե՛լ ենք իրար: Գուցե այդպես է,
    Բայց դու ինձ համար քիմքս տաքացնող
    Աբսենթի կում ես,
    Իսկ ե՞ս քեզ համար... Ինքդ իմ մասին
    Մի բան մտածիր.
    Իսկ ես ես կըմբոշխնեմ
    Քո լռությունը:

    Պատասխան

    Քո մասին միտքը փաղաքուշ թևով
    Շոյում է հոգիս
    Քնելուց առաջ ու լուսադեմին:
    Պետք չի հիշեցնել,
    Որ սոսկ թվերն են մեզ իրար կապում:
    Տխրում եմ դրանից,
    Իսկ սարսափ չկա չգիտես ինչու՞:
    Ճիշտ ես երևի՝
    Մենք հնարանք ենք մեկմեկու համար.

    Բայց երբ անունիդ դիմաց
    Չաթի կոճակը վառվում է լույսով,
    Սիտս մանկական անկեղծ հրճվանքով
    Ուզում է ճչա, կրծքիս տակ պայթի:
    Իրականությու՞ն, թե՝ սո՛սկ հնարա՞նք,
    Էլ կարևոր չի՛:

  2. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    aragats (17.04.2011), E-la Via (20.04.2011), murmushka (17.04.2011), Nadine (18.04.2011), Nare-M (17.04.2011), Գեա (17.04.2011), Լուսաբեր (17.04.2011), Ուլուանա (06.05.2011)

  3. #32
    արևելքից Արևածագ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2010
    Հասցե
    Սարատով
    Գրառումներ
    1,326
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ոստիկաններն ինձ գիշերները կանգնեցնում են ու հարցնում.
    -Մոտդ ի՞նչ կա:
    -Արև...
    Պատկերացնու՞մ ես, ամեն անգամ խուզարկում են ու արևը չեն գտնում...

    .....

    Մի քանի օր առաջ ՖԲ-ի նորությունների ժապավենն էի պտտեցնում: Չափածոյով դրած գրեթե բոլոր հղումներն ու ստատուսները կարդում եմ: Ասեմ, որ ընկերներիս քանակը շուտով քառանիշ թվով կգրվի: Մեկ էլ աչքովս մի ծանոթ քառատող ընկավ: Արագ կարդացի, ուզում էի առաջ անցնել, մեկ էլ խելքիս հասավ, որ դա իմ գրածներից է: Գլուխգովանություն չի, բայց էջիցս շատ են տանում հղումները: Իսկ այս մեկը հենց այնպես, անտեր -անանուն որպես ստատուս էր դրված: Նայում եմ գրողի էջը՝ իրար հետևից մեր դասականներց մեջբերումներ է գրված, ոչ մեկի անունն էլ նշված չի: Մտածեցի՝ գնամ ատենախոսություն կարդամ այն մասին, որ հեղինակների անունները պիտի նշել, մեկ էլ որոշեցի. ինչի համար ? Չէ որ կարևորն այն է, որ մարդուն դուր է եկել գրածը:

    Անունն արդեն ոչ մի նշանակություն չունի:

  4. Գրառմանը 13 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (18.11.2011), Chilly (06.05.2011), E-la Via (06.05.2011), murmushka (06.05.2011), Nadine (06.02.2013), Nare-M (06.05.2011), Smokie (17.12.2011), Tig (06.05.2011), Անտիգոնե (23.08.2011), Դեկադա (06.05.2011), Ժունդիայի (23.08.2011), Նաիրուհի (02.09.2011), Ուլուանա (06.05.2011)

  5. #33
    արևելքից Արևածագ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2010
    Հասցե
    Սարատով
    Գրառումներ
    1,326
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի թաքնված տեղ էի փնտրում, օրագիրս հիշեցի...

    Վերջին օրերս իրարից այնքան տարբեր երկու կանայք՝ մեկը գրեթե 60- ին մոտ, մյուսը՝ երեսուն էլ չկա, ինձ գրեցին, թե արտասվում են բանաստեղծություններս կարդալիս: Մի տեսակ տխրել եմ այդ խոստովանություններից: Միթե՞ մարդկանց ցավ պատճառելն է եղել նպատակս: Իհարկե՝ ոչ: Այն, ինչ պոկվել է ամենաճգնաժամային պահերին, գոնե մի փոքր թեթևություն է բերել ինձ: Բայց այդ նույն լիցքը, որ հիմնականում ցավի ու չիրականացած հույսերի դառը խառնուրդ է, այդ նույն լիցքը գրեթե նույնությամբ փոխանցվում է որոշ մարդկանց ու իրենց ստիպում է լաց լինել: Իմ գրածներով դժվարացնում եմ մարդկանց կյանքը...

    Տագնապի ու հիասթափությունների հորձանուտից դուրս պրծնելու ջանքերս այսօր ապարդյուն անցան: Այս գրառումը վկա...

  6. Գրառմանը 12 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (18.11.2011), CactuSoul (23.08.2011), E-la Via (23.08.2011), Lusinamara (22.08.2011), murmushka (23.08.2011), My World My Space (23.08.2011), Nadine (06.02.2013), Nare-M (23.08.2011), Smokie (17.12.2011), Դեկադա (23.08.2011), Ժունդիայի (23.08.2011), Նաիրուհի (02.09.2011)

  7. #34
    արևելքից Արևածագ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2010
    Հասցե
    Սարատով
    Գրառումներ
    1,326
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Երջանկություն է, որ գոնե մեկը կա, ում կողքին ձևեր թափելու կարիք չունես: Ու կարևոր չի՝ ձևերը սեփական «ես»-դ ավելի լա՞վը, թե ավելի վատը ցույց տալուն են ուղղված: Ահագին մարդ կա, ում կողքին անընդհատ կամ պիտի ձևեր թափես, կամ՝ լռես, որ իրենք իրենց նվաստացած չզգան:

  8. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (18.11.2011), Lusinamara (02.06.2012), murmushka (18.11.2011), Nadine (06.02.2013), Ripsim (18.11.2011), unknown (17.12.2011), Գեա (18.11.2011), Նաիրուհի (23.12.2011)

  9. #35
    արևելքից Արևածագ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2010
    Հասցե
    Սարատով
    Գրառումներ
    1,326
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Երբ սրտիդ ողջ կարողությամբ սիրում ես և ուղեղիդ բոլոր բջիջներով մտածում ես իր մասին, սիրուդ օբյեկտն էլ է սկսում սիրել իրեն ու մտածում է միայն իր մասին:

  10. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    einnA (18.12.2011), Lusinamara (02.06.2012), My World My Space (17.12.2011), Nadine (06.02.2013), Smokie (17.12.2011), unknown (17.12.2011), Այբ (27.05.2013), Նաիրուհի (23.12.2011), Շինարար (02.06.2012)

  11. #36
    արևելքից Արևածագ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2010
    Հասցե
    Սարատով
    Գրառումներ
    1,326
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Միայն նրանից հետո, երբ «ապուշի հերթական երազանքն իրականացավ», հասկացա. չե՜մ կարողանում ապրել ութմետրանոց խոհանոցով բնակարանում: Այնպես է ստացվել, որ տարբեր բնակարաններում ապրելիս միշտ մեծ խոհանոց եմ ունեցել:
    Մի տարի ապրեցի քաղաքի կենտրոնում, բազմաբնակարան շենքում, կողքիս հարևանի անունն անգամ չիմացա... Ու հիմա, թողնում եմ հսկա հիմնարկության կադրերի բաժինը գլխավորելու հնարավորությունն ու վերադառնում եմ իմ 18 մետրանոց խոհանոցը:
    Չնայած՝ խոհանոցը կարելի էր տեղափոխել աշխատանքին մոտ:
    Բայց «Առողջ բանականության հետ պայքարում մեր հաղթանական անխուսափելի է»: Գալուստ Սահակյանն, հանճարեղ մարդ:

    Հ.Գ. Թող ինձ ներեն փոքր խոհանոցների տանտիրուհիները:

  12. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    murmushka (02.06.2012)

  13. #37
    արևելքից Արևածագ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2010
    Հասցե
    Սարատով
    Գրառումներ
    1,326
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մերոնք փաստաթղթեր էին ճամփել Հայաստանից: Ծանոթներիս հետ ճանապարհին ավտոմեքենայով սպասում էինք, որ միկրոավտոբուսի վարորդից վերցնեմ: Սպասեցինք կես ժամից ավելի: Տեսնա՝ հանդիպակաց ճամփեզրին կանգնեց հայկական պետհամարանիշով ավտոմեքենան: Սիրտս թունդ ելավ: Վազելով անցա մայրուղին, վարորդը միայն կես րոպեով իջավ մեքենայից, մեկնեց ծրարն ու ներողամտություն հայցող տոնով.
    - Քույրիկ ջան, դեռ 400 կիլոմետր էլ պիտի գնանք...
    Մեքենան տեղից պոկվեց: Ինքնաբուխ թափահարեցի ձեռքս ու ժպտացի: Չնայած արդեն մութ էր: Բայց երևի նկատեց, որովհետև հրաժեշտի ազդանշան տվեց ու սուրաց:
    ....
    Աշնանը հիվանդությունները սրվում են:
    Կարոտախտն էլ:

  14. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    einnA (25.09.2012), erexa (27.09.2012), murmushka (26.09.2012), Nadine (25.09.2012), Ուլուանա (25.09.2012), Ֆոտոն (25.09.2012)

  15. #38
    արևելքից Արևածագ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2010
    Հասցե
    Սարատով
    Գրառումներ
    1,326
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Որդիս երկուսուկես տարեկան էր: Հյուր էինք գնում: Անտառամիջի արահետով քայլում էինք, նա մի ակնթարթ կանգ առավ ու պայծառ աչուկները փայլեցին.
    - Ես երկու ոտք ունեմ...
    - Այո, տղա ջան,- ամուսնուս հետ ժպտալով նայեցինք իրար:
    -Իսկ ո՞նց իմացար:
    - Հաշվել եմ,- իր արած հայտնագործությունից երջանիկ, սկսեց թռչկոտել, ետուառաջ վազել անտառի արահետով և երգելով կրկնել:
    - Ես երկու՛ ոտք ունեմ... Ես երկու՛ ոտք ունեմ...

    Ինչպես որ հաճախ ամենամոտիկ կանգնած մարդուն հասնելու համար կյանքիդ ամենաերկար ճանապարհը պիտի անցնես, այնպես էլ ամենապարզ ճշմարտությունները երբեմն ամենադժվարն են տրվում:
    Գոնե կարողանանք երախտագետ լինել նրանց հանդեպ, ով համբերատար ուղղորդում են մեզ բացահայտելու... երկու ոտքերի ճշմարտությունը:

  16. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    einnA (25.09.2012), Nadine (25.09.2012), Smokie (25.09.2012), Srtik (06.04.2015), Լուսաբեր (25.09.2012), Ուլուանա (25.09.2012), Ֆոտոն (25.09.2012)

  17. #39
    արևելքից Արևածագ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2010
    Հասցե
    Սարատով
    Գրառումներ
    1,326
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Վերջերս անընդհատ մտածում եմ, թե ինչու՞ են ճանաչածս երկրների լրատվամիջոցները հեռուստադիտողին կամ ընթերցողին միայն էժանագին ֆասթֆուդով կերակրում՝ սերիալների, մարդկանց անձնական կյանքի մանրամասնների քննությամբ շոուներով (կեղտոտ լվացքը տակնուվրա անելով), ի՞նչ եփելու և ի՞նչ հագնելու հաշորդաշարերով, մատից ծծած աստղացույցերով ու աշխարհի վերջի մասին գուշակություններով: Ինչու՞ են իշխանությունները դիտմամբ փակում մարդու՝ կենդանական բնազդներից հեռանալու ուղիները: Չէ որ առողջ տրամաբանությունը հուշում է, որ ցանկացած պետություն կոչված է իր քաղաքացիների մտավոր կարողությունների ու զարգացման համար բոլոր հնարավորություններն ստեղծելու և խելացի, ստեղծագործ միտքը սատարելու: Պետությունների սահմանադրություններում է սրա մասին գրված, բայց արի ու տես՝ պետության գլուխ կանգնող ցանկացած ուժ միանգամայն հակառակն է անում: Պատճառը՝ թեկուզ մի ժամով իր իշխանությունն ավելի երկարաձգելու մարմաջն է: Ու քանի որ «պատմության անիվը պտտում են ստահակներն ու խաբեբաները», շատ քիչ է հնարավորությունը, եթե չասեմ՝ անհնար, որ հետխորհրդային տարածքի իմացածս երկրներում իշխանության գլուխ կկանգնեն նրանք, ովքեր կկարողանան ձերբազատվել իշխանությունը սեփական շահին ենթարկելու և «ինձանից հետո՝ թեկուզ ջրհեղեղի» գայթակղությունից:
    Մարդու կերպարանքով աշխարհ գալը դեռևս ոչինչ չի նշանակում, միակ հույսը մարդու «մարդանալու» գործում մնում է ընտանիքը: Հետո էլ՝ ինքնակրթությունն ու ինքնազարգացումը:
    Մի հարց էլ կա՝ ինչու՞ մարդ լինել, երբ շուրջբոլորդ կենդանական բնազդներն են ու էժանագին « հոգևոր ապրանքներ» սպառողների հասարակությունը:
    Մարդ լինելն ու մարդասիրության գաղափարախոսությունը հենց նրա համար են հարկավոր, որ իշխանությունների «բուծած» մասսաները չհոշոտեն իրար:

  18. #40
    արևելքից Արևածագ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2010
    Հասցե
    Սարատով
    Գրառումներ
    1,326
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Սիրո և ատելության ճոճանակին տարուբերվելիս արտաքինից կյանքում ոչինչ չի փոխվել, բայց ներսից կորել է մի շատ թանկ զգացում, չճաշակած մի քաղցրավենիք կամ այնքան սպասված ու այդպես էլ չկայացած մի ջերմ հանդիպում:

    Որովհետև գոլ զգացմունքները մեզպեսներին ծարավ չեն կոտրում ու չեն գոհացնում:
    Եթե սիրել էր՝ մոլագարի պես, ապրել- մեռնելու սահմանագծին, ոնց վերջին անգամ:
    Եթե ատել էր, թուր ու կայծակով սրտերը շամփրող, ինքնակիզումի հրում մոխրացնող, ոնց վերջին անգամ:

    Եվ ճոճանակի այդ խենթուխելառ տարուբերումից ուղեծրից շեղված ասուպի նման, կեղծ նոտայի պես, խախտել եմ կյանքի համանվագը ՝ մեջս համրացած անլցնելի Մեծ Դատարկությամբ:

  19. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Nadine (06.02.2013)

  20. #41
    արևելքից Արևածագ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2010
    Հասցե
    Սարատով
    Գրառումներ
    1,326
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Իսկապես ուժեղը նա է, ում հոգու խաղաղությունը չեն կարող խախտել ո՛չ գովասանքի, ո՛չ էլ արգահատանքի խոսքերը: Մանավանդ չի կարելի թույլ տալ չարակամ ու անարժան մարդուն խաթարել հոգուդ անդորրը: Ու երբե՛ք չնմանվես իրեն, չիջնես այն մակարդակին, որ սկսես ատել որևէ մեկին:
    Ատելությունը թույլերի զենքն է:

  21. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    erexa (06.02.2013), Nadine (06.02.2013), Sambitbaba (06.02.2013), Smokie (11.02.2013), Այբ (27.05.2013)

  22. #42
    արևելքից Արևածագ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2010
    Հասցե
    Սարատով
    Գրառումներ
    1,326
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    19.jpg

    Պատերազմի մասին ֆիլմերը պատերազմի պատառիկներ են, որ գուցե կոչված են մեր հոգիներից ամենօրյա մանրն ու ճղճիմը մաքրելուն: Այս ֆիլմը դպրոցական տարիներից մինչև հիմա ցնցում է ինձ, ու իր հուզական ներգործությունը տարիների հետ ավելի է ուժեղանում: Այսօր էլ ֆիլմի սկզբից մինչև վերջը արտասվել եմ: Որովհետև ճանաչել եմ Ալյոշային ծնվածս օրից: Տատիս ու իր եղբոր միակ պահպանված լուսանկարն իմ մահճակալի դիմաց էր կախված: Տատս, որ անողոք ճակատագիր էր ունեցել՝ հորը թուրքերն էին սպանել, այրիացել էր 25 տարեկանում ու սովի տարիներին անհնար ջանքերով իր երեք երեխաներին չէր թողել սովահար լինեն, տատս ամեն անգամ եղբոր անունը տալիս լաց էր լինում , հետո լացը փոխվում էր դլե-յամանի խլացող հնչյունների, բայց արցունքները շարունակում էին հոսել.
    - Օտպուսկ եկավ, ոտքի մատերը ցուրտը տարել էր, տասը օրով թողել էին, խոտ դրեցինք մատերի վրա, փաթաթեցինք, բուժեցինք մի քիչ, տասն օրում ո՞նց կբուժես, սապոկները քաշեց էն մաշկահան մատերի վրա , մեզ «մնաս բարով» արեց, գնաց: Էն գնալն էր, որ գնաց...

    Զինվորի մասին «Բալլադը...» յուրաքանչյուրիս հարազատի մասին է: Քանի հակամարդկայան պատերազմները խլելու են ամենաազնիվների, ամենագեղեցիկների, ամենասիրելիների կյանքը, մեր երակներով հոսելու է իրենց չապրածի ողբերգությունը, որ մեզ զգոն պահի.

    -Պատերազմին ու այն սկսողներին ո՛չ մի արդարացում չկա:

  23. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (14.05.2013), erexa (11.05.2013), Smokie (10.05.2013), Նաիրուհի (10.05.2013)

  24. #43
    արևելքից Արևածագ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2010
    Հասցե
    Սարատով
    Գրառումներ
    1,326
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ստեղծագործություններ կան, որ իրենց մոգական հզորությամբ թույլատրում են ընթերցողին, ունկնդին, նկարը նայողին միայն մի թեթև, մի պահ գտնվելու ճանաչելիության սահմանագծին, ու սոսկ նրա համար, որպեսզի գնահատես հասկացածիդ ողորմելիությունը՝ ստեղծագործողի ասելիքի անսահմանության համեմատ: Նույնիսկ հաղթանակի հրճվանք կրող ես զգալ, որ լուծել ես հանելուկը որևէ դրվագի, մի պարզ ասելիք ընկալել ես լիակատար: Բայց դա ակնթարթային զգացողություն է, որովհետև անլուծելին, անհասկանալին վախի ու երկյուղածության զգացում է ներշնչում:

    «Վարպետն ու Մարգարիտան» կալանում է հոգիները մեկընդմիշտ:

    Ծանոթներիցս մեկը 11 անգամ է այն կարդացել, ես՝ միայն երեք:

  25. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Այբ (27.05.2013)

  26. #44
    արևելքից Արևածագ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2010
    Հասցե
    Սարատով
    Գրառումներ
    1,326
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    «Հայաստանի աստղերի» համերգն էինք գնացել: Նորություն չէր, որ հայկական միջոցառումը տոմսում նշվածից մի ժամ ուշացումով պիտի սկսվի: Ուրիշ միջոցառումների էլ ենք մասնակցում, ծայրահեղ ուշացումը 6 րոպեն է եղել՝ մերինի մի ժամի կողքին: Ու երկար չեմ պատմի, թե ոնց դահլիճի դռները չեն փակվում ամբողջ ընթացքում, մարդիկ ելումուտ են անում, կարծես հարսանքատուն եկած լինեն: Գուցե այդտեսակ համերգներին նման վերաբերմունքն արդարացվում է, որովհետև «կարող» մարդիկ գնում են դահլիճի մի շարքի բոլոր տեղերը, ազգուտակի մեծուփոքրով գալիս են ուրախանալու: Լուրջ միջոցառումների ժամանակ մեր պահվածքի մասին ոչինչ չեմ կարող ասել, սիմֆոնիկ նվագախումբը կամ ակադեմիական թատրոնը Ռուսաստանի մարզեր ելույթների չեն մեկնում՝ հասկանալի պատճառներով:
    Մեկ էլ իսկապես հպարտացա համերգից դուրս գալուց հետո տեսածիցս. Փակ փողոցը ծայրեծար լցված էր ազգակիցներիս միսենյականոց բնակարանների չափ ավտոմեքենաներով, իսկ ում փակ փողոցում տեղ չէր եղել, ավտոն ուղղակի հասարակական տրանսպորտի կանգառում էին թողել: Կողքից նայողը միանգամից հասկանում է՝ ովքե՞ր են քաղաքի ու կյանքի տերերը:

    Ամենակարևորը. Մայիսի ութն էր, համերգից առաջ համայնքի ղեկավարը խոսեց անելիքներից, շնորհավորեց Հայրենական պատերազմում տարած հաղթանակի առթիվ: Ես որ լիովին ներծծված եմ Հայաստանի կյանքով ու նորություններով, ֆեյսբուքի լրահոսում այդ օրերին գոնե երկուսից մեկը գրեց Շուշիի ազատագրման մասին, սպասում էի, որ հիմա Շուշիի մասին էլ կասի: Չասաց:
    Երկժամանոց համերգի ընթացքում հայրենիքից եկած երգիչները բոլորն էլ իրենց պարտքն էին համարում շնորհավորել հաղթանակի առթիվ, բայց ոչ մեկը կես բառով չհիշեց Շուշին:
    Սրտատրոփ սպասում էի, որ գոնե մեկը բեմից կարտասանի «Շուշի» անունը, չէ՞ որ դա մեր, անձնակա՛ն , վերջին քսանամյակի ազգայի՛ն ամեանշանակալից հաղթանակներից է:
    Չարտասանվեց, չհիշվեց:

    Ահա թե որտեղ է նաև ֆեյսբուքահայության ու հայության տարբերությունը:
    Եվ որտեղ է Պոետի «Ով հայ ժողովուրդ, քո միակ փրկությունը, քո հավաքական ուժի մեջ է» ֆրազի կենսունակությունը:

  27. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (17.11.2013), Peace (27.05.2013), Smokie (27.05.2013), Լուսաբեր (27.05.2013), Ուլուանա (29.05.2013)

  28. #45
    արևելքից Արևածագ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2010
    Հասցե
    Սարատով
    Գրառումներ
    1,326
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեր ազգային- հայրենասիրական- պաթետիկ տոները հիշեցնում են նրան, որ մարդն անտառով քայլելիս վախից բարձր գոռգոռա, որպեսզի գազանները հանկարծ վրա չտան: Մենք գոռում ենք՝ Անկախության օր, Առաջին հանրապետության օր, Շուշիի ազատագրության, Բանակի կազմավորման , Երևանի հիմնադրման , Նժդեհի ծնունդ, Վազգենի մահվան և՛ այլն... և՛ այլն, զուտ մեզ գոտեպնդելու համար: Աստված չանի, եթե գազանը որոշեց մեզ ուտի, այսքան անիմաստ գոռգոռոցը չի՛, որ իրեն պիտի կանգնեցնի:

  29. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Nadine (08.07.2013), Smokie (29.05.2013), Այբ (29.05.2013), Մինա (14.07.2014)

Էջ 3 5-ից ԱռաջինԱռաջին 12345 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. 3. Եկեղեցու զանգի ղողանջը
    Հեղինակ՝ Chuk, բաժին` Չուկչստան
    Գրառումներ: 17
    Վերջինը: 04.11.2010, 14:02
  2. Սցենար վերջին զանգի համար
    Հեղինակ՝ DVG, բաժին` Հայտարարություններ
    Գրառումներ: 1
    Վերջինը: 24.10.2008, 23:18

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •