Գառների լռությունը / The Silence of the Lambs

[Դոկտոր Լեկտոր]

Գառների լությունը / The Silence of the Lambs

ԱՄՆ, տարեթիվ՝ 1991 փետրվարի 14
Ռեժիսոր՝ Jonathan Demme
Դերերում՝ Jodie Foster, Anthony Hopkins
Ժանրը՝ հոգեբանական թրիլեր

ԱԱԾ-ի աշխատակցուհին փորձում է բացահայտել ոմն մանյակի դաժան սպանությունները: Հայտնվելով անելանելի վիճակում ԱԱԾ-ն օգնություն է խնդրում հոգեբան դոկտոր Լեկտորից՝ մարդակերության համար կալանավայր-հոգեբուժարանում գտնվող «հանցագործից»:

Ֆիլմը լավագույն կերպով նկարագրել է Յարին իր մեկնաբանության մեջ: Ահա այն. «Ֆիլմը նաև նպատակ ունի ցույց տալու, որ հասարակության կողմից մերժված հանցագործի մեջ ավելի շատ մարդկություն ու ազնվություն կա, քան այսօրվա հասարակության մեջ հարգված մարդկանց ու պաշտոնյաների մեջ։ Հանիբալը ունի բարձր բարոյականություն, որին շատերը երանի կտան։»:

Սա էլ ֆիլմից ոգեշնչված իմ կոչը. ասենք ՈՉ կարծրատիպերին:

Այս ֆիլմը իմ ճաշակով չէ, բայց պաշտում եմ գլխավոր հերոսի կերպարը:

Ի՞նչ կարծիք ունեք Հանիբալ Լեկտորի մասին: Ինչպե՞ս կորակեք նրա բարոյական կերպարը:

ՀԳ: նկարահանվել է 1991-ին, իսկ «Լեկտորը» շահել է Օսկար:

[Ռուֆուս]

Ոնց էլ գիտեի, որ էս թեման բացելու ես

Ի դեպ Գառնուկների լռության մասին որոշ քննարկումներ կան Էնթոնի Հոփքինսի թեմայում, կարծում եմ քեզ կհետաքրքրի

[Դոկտոր Լեկտոր]

Շնորհակալ եմ, հետաքրքիր է

[Հայկօ]

Մոդերատորական. հարգելի Դոկտոր Լեկտոր, կարդացեք «Կինո» բաժնի կանոնները, մասնավորապես՝ երկրորդ կետը՝ «Ֆիլմի մասին նոր թեմա բացելու կարգը»: Առաջարկում եմ հնարավորինս շուտ այս թեմայում տեղադրել վերոնշյալ կետին համապատասխանող ձևավորմամբ գրառում, այլապես այս թեման կփակվի: Շնորհակալություն «Ակումբի» կանոնները հարգելու համար:

Տեխնիկական խնդիրներ ծագելու դեպքում կարող ես դիմել, կօգնենք՝ ինչով կկարողանանք :

[Jarre]

Քանի որ էս կինոյի հանդեպ հեչ անտարբեր չեմ , խնդրում եմ անվանումն էլ փոխեք։ Ոչ թե գառների, այլ՝ գառնուկների....

Բացի ամեն ինչից, էտ տարբերակով նաև ավելի միստիկ ու հետաքրքիր ա հնչում։

[Ֆրեյա]

Իսկ ես կասեի՝ Գառնուկների Լռությունը ոնց որ մանկական հեքիաթ լինի

Էդ էի ուզում ասել... Նորմալ թեմա դարձրեք, էլի.. Եթե ուզում եք ավելացնեմ մնացածը....
Իմ սիրած ֆիլմերից է, իմ համար լավագույն ֆիլմերի 10յակի մեջ ա...
Էնտոնի Հոփքինսն ուղղակի արտակարգ է այդ դերում, կարելի է ասել՝ լեգենդար կերպար է կերտել, որից հետո սկսել են, կինոյի ամենախարիզմատիկ ու «հիմնարար» կերպարենրից մեկը:

Ֆիլմն ինքն էլ շատ լավն է: Թե սցենարը, թե մյուս դերասանների խաղը, թե նկարահանման ոճը... Ընտիր են...
Ոճի դասական ֆիլմերից է՝ դասագիրք, թե ինչպիսին պետք է լինի լավ սարսափ-դետեկտիվը...

[Jarre]

Իսկ ես կասեի՝ Գառնուկների Լռությունը ոնց որ մանկական հեքիաթ լինի

Ան իսկ իմ համար գառների լռությունը նույնն ա, ինչ Ոչխարների լռությունը ։ Իսկ գառնուկները իրա մեջ իսկապես ունի միստիկայի պահ, ինչը պետք է կոնկրետ այս ֆիլմի համար։ Գառը պարզապես իմաստն է հաղորդու՝ ոչխարի ձագ։ Գառ ու գառնուկ լսելով նույն գացմուները չես ունենում։ Իսկ գառնուկը իր մեջ մի տեսակ ջերմություն ունի։ Ու գառնուկը էն պուճուրիկ, անմեղ դեմքով գառնուկն է, որ սենց ուզում ես գրկես, խնամես։ Ու էս կոնտեքստում Գառնուկների լռությունը շատ ավելի տպավորիչ ու ազդեցիկ է։

Բայց դե սա զգացողության հարց է, ու հնարավոր է միայն ես եմ տենց զգում։

ՀԳ՝ Գառնուկների Լռությունը լավ ֆիլմ է

[Rhayader]

Ան իսկ իմ համար գառների լռությունը նույնն ա, ինչ Ոչխարների լռությունը ։ Իսկ գառնուկները իրա մեջ իսկապես ունի միստիկայի պահ, ինչը պետք է կոնկրետ այս ֆիլմի համար։ Գառը պարզապես իմաստն է հաղորդու՝ ոչխարի ձագ։ Գառ ու գառնուկ լսելով նույն գացմուները չես ունենում։ Իսկ գառնուկը իր մեջ մի տեսակ ջերմություն ունի։ Ու գառնուկը էն պուճուրիկ, անմեղ դեմքով գառնուկն է, որ սենց ուզում ես գրկես, խնամես։ Ու էս կոնտեքստում Գառնուկների լռությունը շատ ավելի տպավորիչ ու ազդեցիկ է։

Բայց դե սա զգացողության հարց է, ու հնարավոր է միայն ես եմ տենց զգում։

ՀԳ՝ Գառնուկների Լռությունը լավ ֆիլմ է

Ես էլ համաձայն եմ, որ պետք է լինի «Գառների լռությունը»: Ֆիլմում գառների մետաֆորան ոչ թե ջերմության է, այլ վախի ու մեղքի զգացողության: Գառը շատ ավելի նեյտրալ է ու «աստվածաշնչյան» է հնչում:
Եթե անդրադառնանք Հաննիբալ Լեկտորին, ապա նա.
ա) էսթետ է
բ) դիտորդ է
գ) մանիպուլյատոր է
դ) դատավոր է
ե) գուրման է
զ) էքսցենտրիկ է
է) «չարից ու բարուց այն կողմ է»
Մարդկային տեսանկյունից Լեկտորը «հրեշ» է: Ինչու՞: Քանի որ մարդիկ «հրեշ» են անվանում ամեն ինչ, որն իրենցից ուժեղ է ու սննդային շղթայի վրա իրենցից բարձր է գտնվում: Մարդկանց համար հրեշ է իրենց նկատմամբ նույն դիրքը գրավող էակը, ինչ իրենք են գրավում մյուս կենդանիների համար: Օրինակ՝ գառների: Նման դեպքերում մարդիկ միավորվում են, որ հաղթեն «հրեշին»:
Ինչո՞վ է արդարացվում նման երկերեսանիությունը: Հումանիզմ (ոչ թե «մարդասիրությու», այլ «մարդակենտրոնություն, հոմոցենտրիզմ» իմաստով) կոչվող աշխարհայացքն ու հումանիստական կրոնները (մասնավորապես՝ քրիստոնեությունը): Ըստ հումանիստական տեսանկյունի, մարդը հանդիսանում է աշխարհի պսակն ու աշխարհը ստեղծված է մարդուն ծառայելու համար: Ամեն ինչ, որը գտնվում է մարդուց վերև, կամ աստվածացվում է, համարվելով «աշխարհից դուրս» ու «աշխարհից մեծ», կամ հայտարարվում է «հրեշ»՝ հումանիստական տեսանկյան հերետիկոսություն, որը ենթակա է ոչնչացման: Այնպես որ, եթե Լեկտորի վարքը մարդկանց համար սարսափելի է թվում, միևնույն է՝ նա ոչ մի բանով վատ չի մնացած մարդկանցից: Կաննիբալիզմի տաբուն՝ մարդկային հասարակության երկու հնագույն տաբուներից մեկը խախտելով, նա մարդկանց մեջ, իհարկե, սարսափ է սերմանում. մարդիկ միշտ սարսափում են, երբ ինչ-որ մեկն անում է մի բան, որը նրանց կարծիքով անհնարին էր: Նույնն էլ երկրորդ տաբուն. ինցեստը: Հիշու՞մ եք, ինչ հասարակական սարսափ առաջացրեց Բայրոնի ու Ավգուստայի պատմությունը:
Հարցը նրանում է, որ մարդիկ միշտ սարսափահար են լինում, երբ իրենց տաբուները խախտվում են: Հասարակությունը երբեք չի ներում խախտողներին:
Օրինակ, ինչու՞ չկա սպանության տաբու: Քանի որ սպանությունն իր էությամբ չի սպառնում հասարակության հիմքերին: Ավելին, այն հաճախ ծառայում է հասարակության շահերին. պատերազմներում, հանցագործներին պատժելիս, ինքնապաշտպանության դեպքում և այլն: Սպանությունը ռեսուրս է, որն անհրաժեշտ է կառավարելի դարձնել:
Այնպես որ, Լեկտորը հոգեկան հիվանդ չի: Նա թեև երբեմն սադիզմի տարրեր է արտահայտում, դա ավելի շատ հետաքրքրասիրություն է, քան իրական դաժանություն (համ էլ, նման ախմախ անտագոնիզացիայի համար էլ տանել չեմ կարողանում երկրորդ ֆիլմը): Նա այնպիսին է, ինչպիսին է: Ու հասարակությունը չի պատրաստվում նրան թույլ տալ գոյություն ունենալ:

[Հայկօ]

Թեմայի հեղինակը թեման բացել էր հենց «Գառնուկների լռությունը» վերնագրով. ես եմ խմբագրել-դարձրել «Գառների լռությունը»: Գառնուկները թող մնան հեքիաթներում: Rhayader-ի նշած փաստարկը շատ ավելի մոտ է իմ դիրքորոշմանը, քան Jarre-ինը: ԻՄՀԿ՝ սա այն էժանագին ֆիլմերից չէ, որտեղ վախի ու անհանգստության զգացումը արհեստականորեն առաջացնում են՝ վերցնելով ինչ-որ սպիտակ ու փափուկ, անպաշտպան, «ջերմ» արարածի և նրան նետելով զանազան մութ անտառներում թաքնված զանազան մոլագարների գիրկը: Այդպիսի վերաբերմունքը և այդպիսի տեսանկյունը միայն նսեմացնում են այս ֆիլմի արժանիքները: Ի դեպ՝ դուք «Զանգի» միջի աղջկան «աղջնակ» կասեի՞ք: Իսկ «Անեծքի» միջի տղային՝ «մանկի՞կ»: Այս ֆիլմի հետ շատ ուսյու-պուսյու անել չի կարելի. գառները մնալու են գառներ:

[Jarre]

Rhayader-ի և Հայկօ-ի տրամաբանությունը հասկանում եմ։ Արդեն նշել եմ, որ բացի լեզվական հարց լինելուց սա նաև զգացողության հարց է։ Դրա համար երկար-բարակ չեմ ուզում գրել։

ԻՄՀԿ՝ սա այն էժանագին ֆիլմերից չէ, որտեղ վախի ու անհանգստության զգացումը արհեստականորեն առաջացնում են՝ վերցնելով ինչ-որ սպիտակ ու փափուկ, անպաշտպան, «ջերմ» արարածի և նրան նետելով զանազան մութ անտառներում թաքնված զանազան մոլագարների գիրկը: Այդպիսի վերաբերմունքը և այդպիսի տեսանկյունը միայն նսեմացնում են այս ֆիլմի արժանիքները:

Համառոտ գրառումս է հավանաբար նման տպավորություն ստեղծել։ Ես ամենևին սա նկատի չեմ ունեցել։ Իմ ընկալմամբ տարիքը մեծ նշանակություն ունի։ Ինչքան փոքր այդքան ավելի շատ խնամքի կարիք ունեն։ Ու նրանց ճիչը դեռ մնացել է Կլարիսայի ուղեղում։ Ու Կլարիսան չի կարող դա մոռանալ, քանի որ այդ փոքրիկ ու անօգնական էակը ուներ իր օգնության կարիքը, որը նա այդպես էլ չցուցաբերեց։ Ու եթե հիշում ես, գառնուկների ճիչը դադարեց հենց էն ժամանակ, երբ Կլարիսան կարողացավ բացահայտել Բիլ «աղջնակի» գործը։

Մի բան էլ նշեմ, որ շատ ծիծաղալու կարա լինի։ Քաշն էլ կապ ունի այստեղ Ես նոր ստուգեցի ու գառները կշռում են 28-30 կգ, իսկ ոչխարը 60-ի մոտ։ Ես դժվար եմ պատկերացնում, որ տասնամյա Կլարիսան 25 կիլոյանոց գառանը գրկած էտքան ճանապարհ տարել է։

Այնպես որ իմ համար ավելի բնական, գեղեցիկ ու ազդեցիկ է գառնուկ-ով։ Ֆիլմի կոնտեքստնելն է դա հուշում։ Ի դեպ, ռուսերեն թարգմանության մեջ, երբ Կլարիսն Հանիբալին պատմում է այդ դեպքը գործածում է янгенок՝ գառնուկ բառը։

Ի դեպ՝ դուք «Զանգի» միջի աղջկան «աղջնակ» կասեի՞ք: Իսկ «Անեծքի» միջի տղային՝ «մանկի՞կ»: Այս ֆիլմի հետ շատ ուսյու-պուսյու անել չի կարելի. գառները մնալու են գառներ:

Բայց զանգի միջի «աղջնակը» վատություն անողն ա, դրա համար էլ աղջնակ չես ասի, իսկ մեր ֆիլմի գառնուկը անօգնական ա ու աղաղակում ա փրկության համար։

Ի դեպ, որոշ լեզուներով այս ֆիլմը թարգմանվել է՝ «Անմեղների լռությունը»։ Սա որպես հետաքրքիր տեղեկություն։

[Դոկտոր Լեկտոր]

Համակարծիք եմ Ռեյդերի և Հայկի հետ: Սկզբում գրեցի գառնուկ, քանի որ արդեն կարդացել էի Յարիի թեման այս ֆիլմի մասին: Ազդեցության տակ ընկա: գառը ավելի ճիշտ է:

Յարրի, իսկ դուք մուլտիկներ շատ եք սիրում աչքիս ha-ha-ha

[Jarre]

Հարգարժան Դոտոր Լեկտոր
Շնորհակալ եմ հետաքրքիր թեմայի համար։

Յարրի, իսկ դուք մուլտիկներ շատ եք սիրում աչքիս ha-ha-ha

Անկեղծ ասած, եթե նամակը չկարդայի երբեք չէի կռահի, որ Յարին ես եմ Իմ կեղծանունը հայերեն կարդացվում է Ժառ, ոչ թե Յարի, Յարե, Յարօ և այլն....

Իսկ ինչ վերաբերում է մուլտիկների հետ կապված հումորին, պարոն Լեկտոր, ասեմ որ մուլտիկ երբեմն եմ նայում՝ ոչ հաճախ։ Իսկ այս ֆիլմի վերնագրի համար գրառումս կարդալով կհասկանաք, որ մուլտիկների հանդեպ սիրո պատճառով չի, որ առաջարկում եմ գառնուկ տարբերակը

ՀԳ՝ փորձեք չնմանվել էն մարդկանց ում իրական Լեկտորը սիրում էր ուտել

[Դոկտոր Լեկտոր]

Ժառ. «ՀԳ՝ փորձեք չնմանվել էն մարդկանց ում իրական Լեկտորը սիրում էր ուտել»:

Ես ակնարկներով չեմ խոսում և վատ եմ հասկանում երբ ինձ են ակնարկում: Ուղիղ ասեք, Ժառ:

[Rhayader]

Ժառ. «ՀԳ՝ փորձեք չնմանվել էն մարդկանց ում իրական Լեկտորը սիրում էր ուտել»:

Ես ակնարկներով չեմ խոսում և վատ եմ հասկանում երբ ինձ են ակնարկում: Ուղիղ ասեք, Ժառ:

Մեղմացրած ու հայերեն թարգմանած, կարծում եմ, «տուտուզ մի՛ եղիր»

[Դոկտոր Լեկտոր]

Մեղմացրած ու հայերեն թարգմանած, կարծում եմ, «տուտուզ մի՛ եղիր»

Դուք ինձ ճիշտ չեք հասկացել, և նույնիսկ այդ փաստը հաշվի առնելով զերծ կմնամ արդարանալուց, քանի որ գրածս մեկնաբանությունից իրավունք ունեք նման կարծիք կազմել: