Ասածիդ պատասխանը ինքդ տվեցիր, էսօրվա մասին կարաս լավ գրես մենակ երբ էդ իրադարձությունները կանցեն հիշողության պրիզմայի միջով.... էդ ժամանկ իրոք լավ բան կգրես, թե չէ երեկվա մասին որ գրես, կամ հուորային մի բան ալինելու կամ լրագրողական ոճի պատմվածք....Tig-ի խոսքերից
Նաիրուհի (17.11.2010)
Հով ջան, այ հենց էս ամեն ինչ մասին էլ ուզում եմ որ գրես…
Ու գիտեմ, որ դու կարաս, ուղակի ոնցոր ասում ես՝ չես ուզում…
Գրականությունը հո մենակ ռոմանտիզմը չի՞: Հա, շատ լավա որ դու մեզ մատուցում ես էն ժամանակների պարզությունն ու «ստիպում» ես գնահատել այն… Դա քո մոտ շատ հաջողա ստացվում: Բայց ես ուզում եմ, որ մեզ «ստիպես» մեր ներկան գնահատել, վերագնահատել, վերաիմաստավորել, լավ ու վատ անել, մակերեսայինը կոտրել ու պարզության մեջ խորանալ… Իսկ հնի մասին ստեղծագործությունները լոկ լավ հուշեր ու զգացումներ են արդնացնում՝ «…դե էն ժամանակ մարդկություն կար…»՝ զեղումների հանգեցնում: Իսկ մեզ՝ ընթերցողիդ, պետքա ոչ թե հուշերի գիրկն ընկնել, այլ ապրել…
հ.գ. մի քիչ շիրա տամ տենամ ինչ դուրս կգա…
Վերջին խմբագրող՝ Tig: 17.11.2010, 17:05:
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Կարծում եմ Աղասի Այվազյան կարդացած կլինես… Վառ օրինակա, թե ոնցա գրողը գրում հենց իր իսկ ապրած ժամանակաշրջանի մասին…
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Արևածագ (17.11.2010)
Հով ջան, այ հենց ես ամեն ինչ մասին էլ ուզում եմ որ գրես…
Ու գիտեմ, որ դու կարաս, ուղակի ոնցոր ասում ես՝ չես ուզում…
Գրականությունը հո մենակ ռոմանտիզմը չի՞: Հա, շատ լավա որ դու մեզ մատուցում ես էն ժամանակների պարզությունն ու «ստիպում» ես գնահատել այն… Դա քո մոտ շատ հաջողա ստացվում: Բայց ես ուզում եմ, որ մեզ «ստիպես» մեր ներկան գնահատել, վերագնահատել, վերաիմաստավորել, լավ ու վատ անել, մակերեսայինը կոտրել ու պարզության մեջ խորանալ… Իսկ հնի մասին ստեղծագործությունները լոկ լավ հուշեր ու զգացումներ են արդնացնում՝ «…դե էն ժամանակ մարդկություն կար…»՝ զեղումների հանգեցնում: Իսկ մեզ՝ ընթերցողիդ, պետքա ոչ թե հուշերի գիրկն ընկնել, այլ ապրել…
հ.գ. մի քիչ շիրա տամ տենամ ինչ դուրս կգա…
Ասածդ ինչ ա հիմա, էսօրվա կյանքի մաիսն լիքը պատմվածքներ կան` նայի կյանքի կարուսելը, կարդա ՀԺ, սաղ պատմվածքներ են.... ի՞նչ կա դրա մեջ.... միայն փաստերի արձանագրում.... իսկ որպեսզի փաստը հուզի, մտածել տա, դառնա բարոյականություն, պիտի մաքրվի ժամանակով....
Ներկան գնահատել պետք չի, քանի դեռ չես ապրել, իսկ եթե ապրել ես, էդ արդեն անցյալ ա, ոչ վաղ անցյալ.... ներկան ապրի, վաղը կգնահատես այն....
Արևածագ (17.11.2010)
Դու Թումանյան կարդա, Մաթևոսյան, դրանք միշտ են արդիական, որովհետև լավ կոնյակի պես են` հին են, մաքրված.....Կարծում եմ Աղասի Այվազյան կարդացած կլինես… Վառ օրինակա, թե ոնցա գրողը գրում հենց իր իսկ ապրած ժամանակաշրջանի մասին…
Tig (17.11.2010)
Էս տղեն էնպես ա էտ պարը նկարագրել իմ մեռնելն էլ եկավ:
Lianik (17.11.2010), My World My Space (17.11.2010), Tig (17.11.2010), Նաիրուհի (17.11.2010)
Հով, ներկա ասելով ինկատի չունեմ հենց էս պահը, այլ հենց քո ասած ոչ վաղ անցյալը:
Իսկ ինչ վերաբերվումա փաստերի արձանագրելուն և այլն՝ էդ արդեն գրողի տաղանդիցա կախված…
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Բուու՜մ… համո՜վ, փափու՜կ, սիրու՜ն…
Շատ լավն ա: Մենակ (կներես չէ՞, որ ամեն անգամ բզում եմ… ինձ թվում ա ադամանդ եմ հղկում) բարդ նախադասություններից զգուշ, դրանք գրողի փորձաքարերն են…
Կյանքի իմաստը քեզ կերտելու մեջ չէ , այլ` քեզ գտնելու...
Chilly (18.11.2010), E-la Via (18.11.2010), My World My Space (18.11.2010), Եկվոր (18.11.2010), Նաիրուհի (18.11.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ