Ինչքան «ընկեր» ունես, էդքան մա՞րդ ես

[Ռուֆուս]

Մի շաբաթ ա ուզում էի էս գրառումը անեի, բայց չգիտեի որտեղ: Վերջը որոշեցի թեմա բացեմ Կներեք, լցվել ա, պիտի դատարկվեմ:

Ֆեյսբուքյան ընկերներ

Ֆեյսբուքում գրանցվել եմ չորս տարի առաջ, էն ժամանակ Հայաստանում շատ քչերը գիտեին Ֆեսյբուքն ինչ ա, իսկ ադնակլասնիկամանիան դեռ նոր-նոր էր սկսվում: Ֆեյսբուքից օգտվելու միակ պատճառը կորած մոլորած ընկերներիս հետ կապ հաստատելն էր, ընկերներիս ցանկում ոչ մի պատահական կամ անծանոթ մարդ չկար: Հետո ցուցակը սկսեց երկրաչափական պրոգրեսիայով աճել, որովհետև ամաչում էի ընկերանալու հայտ ուղարկած մարդկանց մերժել: Երբ ընկերներիս քանակը անցավ 100-ից ընկա դեպրեսիայի գիրկը, Ֆեյսբուքս անջատեցի ու բոլորին ում կյանքում չէի տեսել ու չգիտեի, թե իրենից ինչ էր ներկայացնում մոտիցս ջնջեցի:

Մի քանի ամիս, երբ դեպրեսիաս ավարտվեց նորից ակտիվացրեցի Ֆեյսբուքս ու ինքս ինձ խոստացա, որ սրանից հետո պատահական մարդ ցուցակումս չի հայտնվելու: Սկզբում ամեն ինչ պայծառ էի, բայց հետո մղձավանջը կրկին սկսվեց: Քանի որ վերջին երկու տարվա ընթացքում ընկերական շրջապատս բավականին մեծացավ (ակումբցիներ, հեծանվորդներ, տարբեր ընկերների ընկերներ և այլն), իրավիճակը կրկին հսկումից դուրս եկավ... Ամեն օր ընկերանալու նոր հայտեր, ու չգիտեմ թե ով ով ա Մի մասին մերժում էի (ու էլի էդ մերժելու կնոպկեն սեղմելիս ամեն անգամ ահավոր դիսկոմֆորտ էի զգում), մյուս մասին հաստատում էի, հետո հարցաքննում, ճանաչում ենք իրար թե չէ ու բացասական պատասխանի դեպքում իսկույն ջնջում, մի մասի ժամանակ էլ հավես չէի ունենում ու հաստատում էի:

Հետո մեկ մեկ բացում էի էդ անծանոթների պրոֆիլը ու ապշում Ոնց կարա մարդ 1000+ ընկեր ունենա ու Ֆեյսբուքում ով դեմը հելնի, ավելացնի ընկերների ցանկում... Կարո՞ղ ա ես եմ սխալ օգտվում Ֆեյսբուքում... Իրենք ինչ ա, ուշադրության պակա՞ս են զգում... Մարիամ Սուխուդյանի, Սամվել Հովհաննիսյանի ու էլի մի քանի հոգու դեպքում դա հասկանում եմ, մարդիկ ագիտացիա են անում ու իրենց պետք է, որ ինչքան հնարավոր ա շատ մարդ տեսնի իրենց, բա ոչ մի հետաքրքրություն չունեցող մարդկանց ինչի՞ն ա պետք էդքան մարդ իրենց ընկերների ցուցակում, որի 90%-ին սկի չեն էլ ճանաչում...

Էս վերջերս ոմն Լավրենտի ինձ ընկերանալու հայտ էր ուղարկել: Բացում պրոֆիլն եմ նայում մոտավորապես 40 տարեկան, նոր ա գրանցվել Ֆեյսբուքում ու մի հատ ընկեր ունի: Հաստատում եմ ու պատին գրում եմ, բա մենք իրար գիտե՞նք: Հաջորդ օրը մտնեմ տեսնեմ ջնջել ա ու գրել ա, ցավոք, ոչ Տեսնեմ էդ ընթացքում արդեն հաջողացրել ա ընկերանալ մի քանի ակումբցու հետ: Մի քանի օր անց ars83-ն ա ինձ գրում, թե Լավրենտիին ճանաչու՞մ ես, ընկերանալու հայտ ա ուղարկել ու միակ կապող օղակը դու ես... Ասի չէ, Արսը մերժեց հրավերը:

Ֆեյսբուքյան հրավերներ

Ֆեյսբուքյան սուտի ընկերներից ավելի շատ ինձ ներվայնացնում են Ֆեյսբուքյան հրավերներն ու ինչ-որ ախմախություն «Like» անելու առաջարկները Մարդիկ պարա՞պ են մնացել.... Ինձ ինչ-որ բանի հրավեր ուղարկած մարդկանց միանգամից բլոկ եմ անում, եթե շատ են համը հանում, միանգամից ջնջում եմ ընկերներիս շարքերից: Նույնիսկ ակումբից մի քանի հոգի կան ջնջման ենթակա, սպասում եմ, որ խելքի գան...

Ֆեյսբուքյան նկարների թեգեր

Ամենաչսիրածս բանը էն ա, երբ ինձ թեգ են անում մի նկարում, որտեղ ես չկամ: Նեուժելի՞ մարդիկ չգիտեն, թեգ ֆունկցիայի իմաստը: Մի անգամ Moon-ի դեմքին էի թռել սրա պատճառով, դրանից հետո արդեն վախենում էր ինձ թեգ անել նույնիսկ էն նկարներում, որտեղ ես կամ



Ժող, ես նորմա՞լ եմ, կարո՞ղ ա էս չորս տարվա ընթացքում տենց էլ չեմ հասկացել ՖԲ-ն ինչի համար են օգտագործում

[Rhayader]

Հայկ, սոցիալական ցանց ա: Իրականում ֆրենդներիդ մեջ ընկրկում ես բոլոր մարդկանց, ում հետ կիսվելու բան ունես: Ինչքան ավելի մեջ ա շրջանդ, էնքան ասածդ լայն ա տարածվում: Պարտադիր չի ընկերներով ու ընտանիքով լինեք: Բաց ցանց ա: Բայց ատում եմ հայկական ադաթը՝ մտնել ֆեյս ու Հայաստանի բոլոր աղջիկներին ֆրենդ տալ:

[Ռուֆուս]

Հայկ, սոցիալական ցանց ա: Իրականում ֆրենդներիդ մեջ ընկրկում ես բոլոր մարդկանց, ում հետ կիսվելու բան ունես: Ինչքան ավելի մեջ ա շրջանդ, էնքան ասածդ լայն ա տարածվում: Պարտադիր չի ընկերներով ու ընտանիքով լինեք: Բաց ցանց ա: Բայց ատում եմ հայկական ադաթը՝ մտնել ֆեյս ու Հայաստանի բոլոր աղջիկներին ֆրենդ տալ:

Ես իմ ընկերներից բացի ուրիշ որևէ մեկի հետ կիսելու բան չունեմ

[Նաիրուհի]

Ֆեյբուքի ընկերներիս մեջ շատերը կան, որոնց անձամբ չեմ ճանաչում, բայց մոտավորապես գիտեմ՝ ովքեր են, ու քանի որ ահավոր ալարում եմ նստել ինտերնետը բզբզել ու նորությունները հիմնականում ՖԲ-ի միջոցով եմ ստանում, ընկերանալու հայտերը հաստատում եմ։ Ընկերներիս մեջ կան մարդիկ, ում հետ գաղափարական և այլ ընդհանրություններ ունեմ, ընդհանուր ծանոթների միջոցով կապվում ենք, իրար տեղեկացնում մեզ հետաքրքրող նորությունների, ծրագրերի մասին... Հեչ չեմ դժգոհում...
Մենակ թե իսկականից ամեն անկապ նկարի վրա ինձ նշելուց ահավոր կատաղում եմ, չնայած որոշներն իրոք հավեսն են լինում...

[Ձայնալար]

Ժող, ես նորմա՞լ եմ…

Նորմալ չես:

[Lianik]

Մոտ 1 տարի է ինչ ՖԲ-ում գրանցվել եմ...տարբեր քաղաքներում ընկերներիս հետ շփումն էր նպատակս...
Սկզբից կարելի է ասել քիչ էի մերժում, հետո սկզբունքայնորեն որոշեցի մերժել բոլոր նրանց, ում իրականում չեմ ճանաչում.ու ցուցակիցս սկսեցի ջնջել օտարներին..բայց արտասահմանցուց հրավեր ստացա ու մտածեցի լավ առիթ է անգլերենով շփվելու համար, ընդունեցի...բայց դրանից հետո հայերին մերժելս մի տեսակ չէր գալիս... դե ընդունելուց հետո էլ հետաքրքրվում էի իր ով լինելը ու ընկերանալ ցանկանալու պատճառը...
իսկ հիմա ընդունում եմ նրանց, ում ճանաչում եմ..ինչ-որ ընդհանուր բան ունեմ հետը..բայց էլի մեկ-մեկ ստացվում է որ օտարի չեմ մերժում, իսկ օտարերկրացիներին արդեն միանշանակ մերժում եմ...

[ars83]

Ես ունեմ 76 ֆեյսբուքյան ընկեր: Դրանցից մեկին ընդհանրապես չեմ ճանաչում՝ մի իտալուհի է, որին մեկ անգամ խորհուրդ էին տվել ավելացնել ընկերների ցուցակին: Կարծեմ, մեկ անգամ էլ համաճաշած կանք: Համենայն դեպս, շատ համեստ վարք ունի՝ հազարից մեկ է մի բան փակցնում պատիս, այնպես որ չեմ հանում ցուցակիցս, բայց եթե ակտիվանա, կհանեմ: Կոնտակտ ջնջելուց ոչ մի խղճի խայթ կամ դիսկոմֆորտ չեմ զգում՝ ոչ մեկս մյուսին բան պարտք չենք ֆեյսբուքում: Ոչ էլ վատ կզգայի, եթե մեկն ինձ հաներ իր ընկերների ցուցակից: Այս կամ այն բանը հավանելու հայտերը հազարից մեկն եմ ընդունում, խաղայինները հանգիստ սրտով ջնջում եմ՝ անկախ նրանից, թե ումից եմ ստացել (հաճախ ստանում եմ շատ լավ ու մոտիկ մարդկանցից), ոչ մի բացատրություն չեմ տալիս (կամ պահանջում):
Ինձ թվում է, այդքան շատ ուշադրություն դարձնելու կարիք չկա դրան, Հայկ ջան:

[Ուլուանա]

Հայկ, լրիվ համաձայն եմ հետդ. լրիվ նույն մտքերն ու զգացողություններն ունեմ նկարագրածդ երևույթների հետ կապված: Մի ժամանակ ես էլ էի քաղաքավարությունից ելնելով բոլոր ընկերության հայտ ներկայացրածներին հաստատում, բայց հետո, որ սկսեցի արդեն «վայելել» բազմաթիվ ծանոթ ու անծանոթ ընկերներից ստացված հրավերներն ու առաջարկները , սկսեցի մտածել «ընկերներիս» ցուցակը եթե ոչ կրճատելու, ապա գոնե անկապ մարդկանցով չավելացնելու մասին: Հիմա որ նոր մարդ ա ինձ ավելացնում, մի հատ նայում եմ անձնագիրը, տվյալները, եթե երևում են, ու եթե տեղը չեմ բերում՝ ով ա, ինչացու ա, չեմ հաստատում: Հետո ահավոր ներվայնանում եմ, որ ինչ-որ մեկն ինձ ավելացնում ա, մտնում եմ անձնագիր, տեսնում եմ՝ համարյա բոլոր տվյալները փակ են, այսինքն՝ պիտի ես էլ իրան ավելացնեմ, որ նոր տեսնեմ: Աբսուրդ ա ախր. եթե ինքն ինձ ավելացրել ա, ապա խելքին մոտ կլիներ, եթե ես պիտի իրանը տեսնեի, իսկ ինքն իմը չտեսներ, քանի դեռ ես իրան չեմ ավելացրել: Շատ դեպքերում էդ տվյալները կարող ա օգնեին տեղը բերել՝ ով ա էդ մարդը, գուցե ճանաչեի, բայց որ չեն երևում, ես էլ չեմ հաստատում, շատ էլ պետքս ա: Վերջերս տենց լիքը մարդկանց չեմ հաստատել, եթե եղած տվյալների հիման վրա չեմ ճանաչել:

Վայ, բա էդ հրավերներն ու առաջարկները... Ո՜նց են ներվերիս վրա ազդում: Դրանց ավելի քան իննսուն տոկոսն ինձ բացարձակապես չի հետաքրքրում, բայց չեմ անջատում, որովհետև կարող ա մեկ-մեկ ինձ հետաքրքրող հրավերներ գան: Կամ «սպամային» հաղորդագրությունները, էն որ մեկ էլ ինչ-որ անծանոթ «ընկեր» բոլորին ուղարկում ա ինչ-որ անկապ միջոցառման կամ չգիտեմ ինչի վերաբերյալ:

Բա էն like անելու առաջարկները... Դրանցից որ ստանում եմ, քիչ ա մնում ինֆարկտ ստանամ : Այ մարդ, որ հավանեմ ինչ-որ բան, ես ինքս լայք կանեմ, ձեր ասելով պիտի՞ հավանեմ էդինչ բանը կամ չհավանեմ: Ոնց որ մարդու ձեռ առնեն: Ակումբցիներն էլ են հաճախ ուղարկում էդ զիբիլից : Ամեն անգամ ինձ հազիվ եմ զսպում, որ ի պատասխան մի հատ կատաղած նամակ չգրեմ ու ասեմ, որ ինձ էլ չուղարկեն դրանցից :

Բա թեգերը... Սկզբում ամեն անգամ, երբ տեղեկացում էր գալիս, որ էսինչ մարդը ինձ թեգ ա արել նկարում, ուրախացած, հետաքրքրված մտնում էի՝ տեսնեմ՝ էդ որ նկարս ա թեգ արել, կամ գուցե նենց նկար ա, որը չեմ էլ տեսել դեռ: Մտնում էի, ու հիասթափություն . պարզվում ա՝ ինչ-որ անկապ նկար՝ կենդանիների, անշունչ առարկաների կամ ընդհանրապես ինչ-որ առարկայի կամ երևույթի, որի վրա լիքը մարդիկ (հաճախ՝ տվյալ մարդու բոլոր ընկերները) թեգ են արված : Ոնց եմ կատաղում էդ ապուշ թեգավորումից:

Մեկ էլ ներվայնանում եմ, որ մեկի նկարը like եմ անում ու կրակն եմ ընկնում. դրանից հետո էդ նկարի տակ ով քոմենթ գրի, ինձ տեղեկացում ա գալիս :Ոնց որ թե շատ պետքս ա, էլի: Ճիշտ ա, unsubscribe անելու հնարավորություն կա, բայց ինչի՞ պիտի ես միշտ հիշեմ, ամեն անգամ ինչ-որ նկար like անելիս հատուկ unsubscribe լինեմ միաժամանակ, որ հանկարծ տեղեկացում չգա: Թող չտեղեկացնելը default-ով լիներ, ու ով ուզենար, թող հատուկ subscribe լիներ:

Մի խոսքով՝ զգում եմ, որ «սոցիալական ցանց» երևույթը հեչ իմ բանը չի. ներվերի դեղ ա ինձ համար լրիվ :

Քանի որ թեման հենց ֆեյսբուքին չի նվիրված, մի քիչ ընդլայնվեմ՝ անդրադառնալով բլոգներին: Էս առումով բլոգներն ավելի հարմար են, ու ավելի անկախ ես. հիմնականում դու ես ամեն ինչի տերն ու տիրակալը: Ճիշտ ա, էնտեղ էլ անկապ ընկերների խնդիր կա, որոնց քաղաքավարությունից ելնելով ավելացնում ես, որից հետո հաճախ ոչ իրենք են քո գրառումները կարդում, ոչ դու՝ իրենցը, բայց ամեն անգամ ընկերների էջը նայելիս իրենց՝ քեզ բացարձակապես չհետաքրքրող երկարաշունչ գրառումները անիմաստ տեղ են զբաղեցնում էջում: Մի ժամանակ էնտեղ էլ էի բոլոր ինձ ավելացրածներին ավելացնում, բայց հետո նկատեցի, որ հիմնականում բոլոր նրանք, ում գրառումները ես երբեք չեմ կարդում, որովհետև հեչ հետաքրքիր չեն ինձ համար, իրենք էլ իմը չեն կարդում, ուղղակի ինձ ավելացրել էին, որ ես իրենցը կարդամ , ու ստացվում ա, որ երկուսս էլ իրար մենակ խանգարում ենք, հետևաբար ինչների՞ս ա պետք իրար ընկեր լինելը: Հիմա որ նոր մարդ ա ինձ ավելացնում, մտնում եմ իրա էջ, գրառումները մի հատ աչքի եմ անցկացնում, ու եթե զգում եմ, որ չեն հետաքրքրում, չեմ ավելացնում, շատ դեպքերում տվյալ մարդը կարճ ժամանակ անց, տեսնելով, որ ինձնից, փաստորեն, օգուտ չկա, այսինքն՝ ես իրա ընթերցողը չդառա, քանի որ չեմ ավելացրել, ինքն էլ ինձ ա ջնջում ՝ դրանով ապացուցելով, որ, փաստորեն, ավելացրել էր մենակ նրա համար, որ ես իրա բլոգը կարդայի: Հիմա մտածում եմ՝ բլոգիս ընկերներին էլ մի հատ մաղի միջով անցկացնել, որովհետև ժամանակին լիքը ինձ չհետաքրքրողների զուտ ի պատասխան ավելացրել եմ, ու հիմա ավելորդ տեղ են զբաղեցնում ընկերներիս էջում. ինձ հետաքրքրող էն քիչ գրառումները կարդալու համար ստիպված պիտի էջերով շրջեմ՝ անցնելով ինձ չհետաքրքրող բազմաթիվ երկար գրառումների միջով: Բայց դե սա բլոգի միակ խնդիրն ա, որ մինչև հիմա նկատել եմ: Համենայնդեպս, բլոգից ներվայնացնող տեղեկացումներ չեն գալիս:

[paniaG]

Ճիշտն ասած կարդացի ու մտա ջնջեցի մարդկանց ում հետ չեմ շփվում,թեթևացա. չնայած շատ չէին,բայց թեթևացա...սկզբում ուրախանում էի որ չատում միշտ գոնե մեկը կար,հետո հասկացա որ ինչ կապ ունի կա թե չէ եթե մեկա չեմ շփվում...պետքա պահել ելի երևի ,,ընկեր,,բառի իմաստը

[Ռուֆուս]

Վաղվանից ես էլ եմ սկսելու Ֆեյսբուքյան սպանդը Եթե պատահաբար ակումբցի ջնջեմ, ներող, նորից ավելացրեք

[Rhayader]

Ժող, որ դուք իմանայիք, քանի շատ լավ մարդկանց եմ հայտնաբերել մենակ տեղին արած կոմմենտի հաշվին: Հետո, ես իմ ֆեյսի ֆրենդների մեջ միշտ պահում եմ մի քանի հատ նացիստ ու հոմոֆոբ (միշտ կառավարելի թվով) եմ պահում, որ կարողանամ արտահայտվել (բան գրեմ, հակաճառեն, որ կարողանամ հիմնավորել ու վրաները ղժժալ): Ու ինչքան կարելի է շատ նորմալ կամ չկողմնորոշված մարդիկ, ովքեր կկարողանան դա կարդալ:

[Ֆրեյա]

Էս ինչ սոցիոֆոբական արտահայտումներ են

Մեկ-մեկ ներվերիս ազդում են "ՊիԱռ" ֆռենդերը, ովքեր կպնում են մենակ գովազդելու ու պիառի համար, բայց նմաններին չեմ էլ ընդունում...
կամ էլ ընդունում եմ, նայած՝ ինչ են պիառ անում:

Մեկ ես էլ էի մտածում, մտնեմ ջնջեմ անծանոթներին, բայց էս 2-3 տարվա մեջ դեպք չի եղել, որ անկապ տեղը անհանգստացնեն: Հետո մտածեցի՝ ինչի ջնջեմ, թող տեղեկացնեն քաղաքքում տեղի ունեցող նորությունների մասին:

հ.գ. Իդեպ, հիշացրեցիք, գնամ տեսնեմ, անցած ամսվանից հետո ինչ նորություն կա

[Նաիրուհի]

Ժող, որ դուք իմանայիք, քանի շատ լավ մարդկանց եմ հայտնաբերել մենակ տեղին արած կոմմենտի հաշվին: Հետո, ես իմ ֆեյսի ֆրենդների մեջ միշտ պահում եմ մի քանի հատ նացիստ ու հոմոֆոբ (միշտ կառավարելի թվով) եմ պահում, որ կարողանամ արտահայտվել (բան գրեմ, հակաճառեն, որ կարողանամ հիմնավորել ու վրաները ղժժալ): Ու ինչքան կարելի է շատ նորմալ կամ չկողմնորոշված մարդիկ, ովքեր կկարողանան դա կարդալ:

Ի՞նչ ես առաջարկում, ջնջե՞մ քեզ ընկերներիս ցուցակից

[Rhayader]

Ի՞նչ ես առաջարկում, ջնջե՞մ քեզ ընկերներիս ցուցակից

Նու, քեզ ի նկատի չունեի (դու իմ մոտ «ես դաշնակ ընկեր ունեմ ու չեմ ամաչում» թեմայից ես), բայց դավայ, եթե ուզում ես)))

[Ձայնալար]

Ֆեյսբուքը ընդամենը գործիք ա՝ գովազդի, շփման, ղժալու, ջրիկանալու, աղջիկ կպցնելու, համախոհներ գտնելու, ապրանք վաճառելու, նորություններին ծանոթանալու, ցնդած մտքերով լայքեր կորզելու ու տենց: Ու լավն էն ա, որ ամեն մարդ կարա էդ օփշըններից մի մասն ընտրի ու գործիքն օգտագործի ըստ իր հարմարության: Հիստերիկանալու բացարձակապես առիթ չեմ տեսնում: Ես, օրինակ, բոլոր ընկերանալու հայտերին, խմբերի հրավերներին համաձայնում եմ, հետո, եթե տեսնում եմ, որ դա ինձ ոչինչ չի տալիս ու անիմաստ ժամանակ ա խլում, հեռացնում եմ: Ունեմ ֆեյսբուքյան ընկերներ ում հետ ընկերացել եմ զուտ իրա ստատուսները կարդալու ու լայքելու հնարավորություն ունենալու համար: Կան խմբեր, որոնցից ստացած նամակներում ակնկալում եմ ինձ հետաքրքրող ինֆորմացիա, կան այնպիսիք, որոնցից չեմ ակնկալում՝ էդ չակնկալվողները, եթե ակտիվանում են, հեռացնում եմ: Երբ որ ինչ-որ անկապ նկարի վրա ինձ թագ են անում, ու գիտեմ, որ հիմա 300 հատ տեղեկացում եմ ստանալու դրա տակ գրվող ցօմմենտների համար ու էս պահին դրա հավեսը չունեմ, էլի առանց ավելորդ ջղաձգումների մտնում եմ թագը ջնջում եմ:

Take it easy Ռուֆ ախպեր, կյանքում լիքը ավելի հետաքրքիր ներվայնանալու բաներ կան