Հա, մոռացա ասեմ: Եկել եմ, որ հատուկ բողոքեմ վերջին տարբերակը՝ «Մի սիրո պատմությունը» անարդարացիորեն արհամարողների դեմ

: Ախր
ընտիր էր, տեղը-տեղին, կետ առ կետ, ոնց որ պետքն ա՝ գրած էր: Կատոկ: Հիմա հեղինակը ի՞նչ մեղավոր ա, որ ինչքան էլ փորձել ա անտաղանդ օրագրային հեծեծանք գրի, էլի սեփական տաղանդը տույլ չի տվել, որ բավականաչափ տխմար բան գրի, որպեսզի ծաղրանմանակումը կատարյալ լինի

: Ես խորապես համոզված եմ, որ մենակ ես եմ ճիշտ հասկացել էդ տարբերակը, իսկ «շաբլոն սիրային» բաների մասին գրողները բոլորը չարաչար սխալվում են

: Բեեեե սաղիդ

: Չկա այլ պահ՝ բացի դռան մոտ սատկելու պահից, և Ասկյարը նրա մարգարեն է:
Հ.Գ. Նոր եմ նկատում, որ Ասկյարի որդին
որովայնի մեջ էր զարգանում

:
Հ.Հ.Գ. Ինչ-որ շատ են զուգադիպությունները... Ռոլեքսներ, Ասկյարներ... Բայց այդ մասին՝ հաջորդ դասին:
Էջանիշներ